دیدار با نیسان پث‌فایندر فیس‌لیفت 2017

SUVهای سنتی همچنان جایگاه خود را در ایالات‌متحده حفظ کرده و محبوبیت بالایی دارند اما بااین‌وجود بسیاری از خودروسازان ترکیب تیم شاسی بلندهای خود را با کراس‌اوورها تقویت کرده‌اند که نمونهٔ بارز آن نیسان پث‌فایندر است. نسل چهارم این خودرو که در سال ۲۰۱۲ رونمایی شد، از فرم جعبه‌ای شکل و خشن نسل قبلی که بر اساس شاسی وانت ناوارا شکل‌گرفته و دیفرانسیل عقب/چهارچرخ محرک بود و قابلیت‌های آفرود بالایی داشت فاصله گرفته و به کراس‌اوور دیفرانسیل جلویی تبدیل شد که بر روی پلت‌فرم ماشین‌های سواری ساخته‌شده و در آن بیشتر بر قابلیت‌های خانوادگی و شهری تمرکز شده بود تا آفرود.

بااین‌حال بازار از این تحول و تغییر رویه استقبال کرده و پث‌فایندر جدید ۹۰ درصد فروش بیشتری را نسبت به نسل قبلی تجربه نمود که این موفقیت بالایی محسوب می‌شود. نیسان برای سال ۲۰۱۷ ضمن حفظ همان فرمول موفق پث‌فایندر، آن‌را مورد فیس‌لیفتی جزئی قرار داده و با اعمال چند پیشرفت کلیدی سعی کرده همچنان قابلیت رقابت آن‌را در بازار همیشه محبوب و رقابتی CUVهای (کراس‌اوورها) هفت‌نفره حفظ کند. پث‌فایندر جدید قوی‌تر شده و رانندگی بهتری دارد اما بااین‌وجود همچنان تا حد زیادی همان چیزی است که در گذشته بود و تغییرات عمده‌ای را تجربه نکرده است.

محاسن

پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری V6 تنفس طبیعی همچنان با چند تغییر در پث‌فایندر جدید حفظ‌شده است. این موتور هم‌اکنون ۲۸۵ اسب بخار قدرت و ۳۵۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و همچنان همانند قبل نیروی خود را توسط گیربکس CVT انتقال می‌دهد. CVTها عمدتاً در شهر عملکرد خوبی دارند اما هنگام رانندگی تهاجمی با سرعت بالا در پث‌فایندر به‌صورت غیرمنتظره‌ای ناامیدکننده رفتار نموده و قدرت موتور را هدر می‌داد. بااین‌حال این موتور و گیربکس همچنان در شهر و جاده عملکرد مناسبی داشته، قدرت بالایی برای رانندگی‌های روزانه دارد و با توجه به قدرتش از مصرف سوخت مناسبی برخوردار است.

من ادعا نمی‌کنم که پث‌فایندر جدید رانندگی بسیار بهتری نسبت به مدل قبلی دارد اما پیشرفت آن قابل‌توجه است. فرمان کمی سنگین‌تر شده و بازخورد بیشتری از سطح جاده ارائه می‌کند درحالی‌که در سرِ پیچ‌ها نیز عملکرد مناسبی دارد. بعلاوه هندلینگ خودرو نیز مانند قبل نیست و در جاده‌ها باثبات‌تر احساس می‌شود.

فضای داخلی خودرو بخصوص در تیپ مورد آزمایش ما یعنی پلاتینیوم بسیار مطلوب بوده و به‌روزرسانی گرافیکی سیستم اطلاعاتی-سرگرمی آن موجب شده کمی مدرن‌تر از قبل به نظر برسد. من هنوز هم اعتقاد دارم که نیسان پث‌فایندر یکی از بهترین صندلی‌های عقب را در کلاس خود ارائه می‌کند. ردیف دوم صندلی‌ها به میزان زیادی به‌صورت کشویی به جلو و عقب حرکت می‌کنند که اگر تا نهایت به جلو کشیده شوند دسترسی به صندلی‌های ردیف سوم عالی خواهد بود. هرچند در این صورت فضای پای صندلی‌های ردیف دوم تنگ می‌شود اما در این کلاس سهولت در ورود و خروج به ردیف سوم صندلی‌ها بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد.

معایب

هرچند پث‌فایندر در قسمت جلویی و چراغ‌های جلو دستخوش تغییراتی نسبتاً کلی شده اما بااینکه چراغ‌های عقب آن ازلحاظ گرافیک داخلی دوباره طراحی‌شده است، تغییرات عمده و واضحی نداشته‌اند. به همین دلیل قسمت عقبی خودرو کمی کهنه و قدیمی به نظر می‌رسد و از این لحاظ در برابر رقبایی که در پایان ذکر می‌کنم حرفی برای گفتن ندارد.

موتور ۳.۵ لیتری V6 خودرو اساساً خوب است اما عدم امکان سفارش موتورهای دیگری برای پث‌فایندر کاملاً عجیب به نظر می‌رسد و این در حالی است که رقبای زیر بیش از دو یا سه گزینه برای انتخاب قوای محرکه ارائه می‌کنند. بعلاوه که نیسان به‌تازگی تولید نسخهٔ هیبریدی پث‌فایندر را نیز متوقف کرده و بی‌سروصدا آن‌را به لیست سفارشات مورانو اضافه کرده است؛ بنابراین در نیسان پث‌فایندر جدید شما فقط حق انتخاب موتور V6 تنفس طبیعی را دارید.

مشخصات فنی

رقبا

شورلت تراورز، دوج دورانگو، فورد اکسپلورر، جمس آکادیا، هوندا پایلوت، هیوندای گرند سانتافه، کیا سورنتو، مزدا CX-9، میتسوبیشی اوت‌لندرو تویوتا هایلندر

منبع: Motor1