مطمئناً خودروسازان فرانسوی یعنی پژو، رنو و سیتروئن هیچ‌گاه به ساخت محصولات لوکس معروف نبوده‌اند اما این شرکت‌ها در طول تاریخ خود چندین بار به ساخت خودروهای لوکس روی آورده‌اند. تجربیاتی که هیچ‌گاه موفقیت‌آمیز نبوده است. شاید بتوان میانهٔ دههٔ ۷۰ میلادی را زمانی دانست که خودروسازان فرانسوی نخستین تلاش‌های جدی را جهت حضور در بخش خودروهای لوکس انجام دادند به‌گونه‌ای که پژو و رنو در سال ۱۹۷۵ با معرفی مدل‌های رنو ۲۰ و پژو ۶۰۴ حضور رسمی خود در این بخش را آغاز نمودند درحالی‌که یک سال قبل نیز سیتروئن با مدل CX پای به عرصهٔ لوکس‌سازی گذاشته بود.
رنو ۲۰ و سیتروئن CX از همان ابتدا با طراحی فست‌بک خود با دیگر همنوعان لوکسشان متفاوت بودند درحالی‌که پژو ۶۰۴ با استایل سدان، طراحی معمول‌تری داشت. فرانسوی‌ها برای آغاز فعالیت خود در بخش لوکس‌سازی کلاس خودروهای لوکس سگمنت E یا متوسط را انتخاب کردند اما بااین‌حال نخستین تلاش‌های این سه خودروساز فرانسوی در بخش لوکس بازار چندان موفقیت‌آمیز نبود.
بااین‌حال فرانسوی‌ها ناامید نشده و نسل دوم خودروهای لوکس خود را راهی بازار کردند. دراین‌بین رنو با معرفی مدل ۲۵ به‌عنوان جایگزین ۲۰ در سال ۱۹۸۳، چند سال زودتر اقدام به این کار نمود درحالی‌که پژو و سیتروئن هردو در سال ۱۹۸۹ خودروهای لوکس جدید خود را با نام پژو ۶۰۵ و سیتروئن XM معرفی نمودند. این بار هم پژو از همان طرح معمول سدان استفاده نمود درحالی‌که رنو و سیتروئن بازهم راهی متفاوت را در پیش گرفته و خودروهای لوکس خود را با طرح لیفت‌بک ارائه نمودند.
اما دومین تجربهٔ فرانسوی‌ها در بخش خودروهای لوکس نیز موفق نبود. عدم ساخت و عرضهٔ خودروهای لوکس مطلوب تااندازه‌ای به این سه شرکت ضربه زد که حتی در پایان دههٔ ۸۰ میلادی از بازار ایالات‌متحده خارج شدند که یکی از دلایل عمدهٔ آن همین عدم موفقیت در بخش خودروهای لوکس بود به‌گونه‌ای که محصولات لوکس پژو، رنو و سیتروئن در آمریکا همواره مغلوب دو لوکس‌ساز اصلی این کشور یعنی کادیلاک و لینکلن و همین‌طور رقبای وارداتی بودند.
بااین‌وجود سه خودروساز بزرگ فرانسه بازهم دست از تلاش برنداشته و در قرن جدید میلادی برای سومین بار با عرضهٔ خودروهای لوکس جدیدی شانس خود را بار دیگر در این بخش امتحان کردند و بدین ترتیب دوران جدیدی در خودروهای لوکس فرانسوی آغاز شد. در این دوره، ابتدا در سال ۱۹۹۹ پژو مدل ۶۰۷ را معرفی نمود، سپس در سال ۲۰۰۲ رنو با معرفی مدل ولساتیس به این بخش بازگشت و درنهایت در سال ۲۰۰۵ نیز سیتروئن با ارائهٔ مدل C6 و هم‌وطنانش پیوست. البته وضعیت رنو دراین‌بین متفاوت بود چون این شرکت در سال ۱۹۹۲ مدل سافران را به‌عنوان جایگزین مدل ۲۵ عرضه کرده بود و مدل ولساتیس که به‌عنوان جایگزین سافران معرفی شد، نسل چهارم محصولات لوکس رنو محسوب می‌شود.
اما پژو ۶۰۷ و سیتروئن C6 سومین نسل خودروهای لوکس پژو و سیتروئن بشمار می‌روند. بااین‌حال سومین یا چهارمین تجربهٔ فرانسوی‌ها در عرصهٔ خودروهای لوکس نیز موفقیتی به همراه نداشت. این محصولات که حالا بازارشان تنها به اروپا محدود شده بود، همواره از یک‌سو زیر سایهٔ رقبای لوکس ژرمن و از سوی دیگر ساخته‌های لوکس ژاپنی قرار داشتند. به همین دلیل از همان فروش محدود ولساتیس، ۶۰۷ و C6، بخش زیادی در زادگاهشان فرانسه انجام می‌گرفت و در کشورهای دیگر خریدار چندانی نداشتند.
در تجربه‌های جدید نیز خودروهای لوکس رنو و سیتروئن همچنان استایل متمایز خود را حفظ نموده بودند به‌گونه‌ای که ولساتیس یک خودروی لیفت‌بک بزرگ بود و C6 نیز خودرویی فست‌بک با استایلی کاملاً عجیب بود اما ۶۰۷ معمول‌ترین خودروی لوکس فرانسوی بود و مانند پیشینیان خود همچنان از همان فرم سدان استفاده میکرد. بااین‌حال همان‌طور که اشاره شد این سه ماشین لوکس فرانسوی هم نتوانستند موفق عمل کنند زیرا به‌عنوان‌مثال چه دلیلی وجود داشت که افراد بجای خرید یک مرسدس بنز E کلاس یا لکسس GS، با قیمتی مشابه یک رنو ولساتیس یا سیتروئن C6 بخرند؟ به همین دلیل این سه خودروی لوکس فرانسوی جز در زادگاهشان که به دلیل حس ناسیونالیستی فرانسوی‌ها، کمی اوضاع فروش بهتری داشتند، در دیگر کشورها کمتر یافت می‌شدند.
همان‌طور که در ابتدا اشاره شد، خودروسازان فرانسوی هیچ‌گاه به بخش خودروهای لوکس بزرگ سگمنت F وارد نشدند و صرفاً در بخش سدان‌های لوکس متوسط سگمنت E حضور داشتند که اینجا موفقیتی برایشان در پی نداشت؛ اما آنچه امروزه بیش‌ازپیش کام فرانسوی‌ها را تلخ می‌کند این است که حتی خودروسازان تازه‌کار و نوپای کره‌ای نیز چند وقتی است به بخش خودروهای لوکس وارد شده و حتی به موفقیت‌ها و پیشرفت‌هایی هم دست پیدا کرده‌اند درحالی‌که خودروسازان فرانسوی علیرغم تلاش‌هایشان، حضور کمرنگی در این عرصه داشته‌اند که آن‌هم همواره با شکست روبرو بوده است.
اما بااین‌وجود فرانسوی‌ها هیچ‌گاه به‌طور کامل بازار خودروهای لوکس را رها نکرده بودند تا اینکه در اوایل دههٔ دوم قرن بیست و یکم، رنو، پژو و سیتروئن پس از چندین تجربهٔ ناموفق و ناامیدکننده در بخش لوکس بازار، سرانجام تصمیم به ترک این بازار گرفتند تا تمرکز خود را روی بخش‌هایی بگذارند که توان رقابت بیشتری در آن دارند. بدین ترتیب تولید هر سه خودروی ولساتیس، C6 و ۶۰۷ بدون معرفی جایگزین مستقیمی خاتمه یافت. البته هرچند سیتروئن به‌تازگی نسل دوم C6 را معرفی نموده اما این خودرو صرفاً مخصوص بازار چین بوده و هرگز یک سدان لوکس جهانی و جایگزینی واقعی برای نسل اول C6 محسوب نمی‌شود. از سوی دیگر، رنو مدل لتیتود و پژو مدل ۵۰۸ را نیز به‌طور غیرمستقیم جایگزین ولساتیس و ۶۰۷ نمودند که این دو خودرو را نیز هرگز نمی‌توان به‌عنوان سدان‌هایی پریمیوم بشمار آورد.
بنابراین سازندگان فرانسوی پس از چند دهه حضور ناموفق در عرصهٔ خودروهای لوکس سرانجام این بخش را ترک نمودند؛ اما چند وقتی است که گروه پژو-سیتروئن و در رأس آن سیتروئن، برند DS را به‌عنوان برندی مجزا و لوکس تأسیس نموده و این بار با عزمی جزم به عرصهٔ لوکس‌سازی بازگشته است. PSA هم‌اکنون محصولات لوکس متعددی را تحت برند DS عرضه می‌کند و برنامه‌های زیادی برای آیندهٔ آن دارد.
ولی برخلاف گذشته، این برند لوکس نوپای فرانسوی در همین مدت کوتاهی که از عمرش می‌گذرد توانسته به موفقیت‌هایی در بازار بسیار رقابتی خودروهای لوکس دست پیدا کند و سرانجام طلسم عدم موفقیت فرانسوی‌ها در این بخش را بشکند؛ بنابراین به نظر می‌رسد پس از چندین دهه شکست، نهایتاً بتوان حضور پررنگ و موفق خودروسازان فرانسوی را در عرصهٔ لوکس‌سازی مشاهده کرد؛ اما این در حالی است که گویا رنو تصمیم ندارد به این بخش بازگردد. در ادامه نیز نگاهی اجمالی داریم به سدان‌های لوکس فرانسوی از ابتدا تاکنون.
رنو ۲۰ تولید از ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۴
این خودرو به‌عنوان یک سدان لوکس فست‌بک در نمایشگاه پاریس ۱۹۷۵ رونمایی شده و تا سال ۱۹۸۴ به تولید رسید. رنو ۲۰ با چندین موتور چهار سیلندر و یک موتور V6 به بازار عرضه شد که آخری با همکاری پژو و ولوو توسعه یافته بود. این ماشین درمجموع حدود ۷۷۰ هزار دستگاه توسط رنو در فرانسه تولید شد.
رنو ۲۵ تولید از ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۲
این ماشین به‌عنوان جایگزین رنو ۲۰ در سال ۱۹۸۳ معرفی شده و تا ۱۹۹۲ روی خط تولید بود. رنو ۲۵ از سبک بدنهٔ لیفت‌بک استفاده میکرد و مانند سلفش ساختاری دیفرانسیل جلو داشت. این خودرو توانست در رقابت‌های خودروی سال ۱۹۸۵ اروپا مقام دوم را کسب کند.
رنو سافران تولید از ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۰
سافران برای جایگزینی با رنو ۲۵ در نمایشگاه ژنو ۱۹۹۲ معرفی گردید. سافران هم از سبک لیفت‌بک استفاده میکرد تا همچنان سنت غیرمتعارف بودن خودروهای لوکس رنو ادامه پیدا کند. در سال ۱۹۹۴ برای این ماشین یک موتور V6 بای‌توربو ارائه شد و در سال ۱۹۹۶ نیز مورد فیس‌لیفت قرار گرفت. رنو چند سال بعد از نام سافران برای سدان‌های بزرگ دیگری استفاده نمود.
رنو ولساتیس تولید از ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۹
نسخهٔ تولیدی این خودرو در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۱ معرفی شد تا جایگزینی باشد برای مدل نه‌چندان موفق سافران. ولساتیس نیز کماکان به‌صورت لیفت‌بک ساخته شده اما بیشتر به یک هاچ‌بک بزرگ شباهت دارد که چندان مناسب یک خودروی لوکس نیست. این پرچم‌دار جدید رنو نیز موفق نبود و با توقف تولیدش در سال ۲۰۰۹، لوزی فرانسوی بخش خودروهای لوکس را ترک کرد.
سیتروئن CX تولید از ۱۹۷۴ تا ۱۹۹۱
CX نخستین تجربهٔ جدی و رسمی سیتروئن در بخش خودروهای لوکس بود که به‌عنوان جایگزین مدل فوق‌العادهٔ DS در سال ۱۹۷۴ معرفی شد و همانند DS استایل غیرمتعارف و متمایزی داشت. CX که فقط با موتورهای چهار سیلندر و در دو نسخهٔ سدان فست‌بک و استیشن عرضه می‌شد، به‌عنوان خودروی سال ۱۹۷۵ اروپا انتخاب گردید.
سیتروئن XM تولید از ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۰
XM در سال ۱۹۸۹ به‌عنوان پرچم‌دار جدید سیتروئن و برای جایگزینی با CX به بازار آمد. این خودرو که توسط برتونه طراحی شده بود، در دو نسخهٔ سدان لیفت‌بک و استیشن تولید گردید و به‌عنوان خودروی سال ۱۹۹۰ اروپا انتخاب شد. XM در میانهٔ سال ۱۹۹۴ تحت یک فیس‌لیفت قرار گرفته و از نمای جلو بسیار به زانتیا شباهت پیدا کرد. تولید این سدان لوکس فرانسوی در سال ۲۰۰۰ پس از ساخت تنها ۳۳۳,۴۰۵ دستگاه خاتمه یافت.
سیتروئن C6 تولید از ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵
پس از پنج سال غیبت، سیتروئن دوباره با مدل جدید C6 به بخش سدان‌های لوکس بازگشت. این ماشین که یک سدان فست‌بک بود، بازهم مانند پیشینیانش از ظاهری بسیار غیرمعمول بهره میبرد؛ اما اوضاع فروش C6 حتی از XM هم بدتر بود به‌گونه‌ای که تا زمان خاتمهٔ تولیدش در سال ۲۰۱۲، تنها حدود ۲۴ هزار دستگاه از آن فروخته شد و بدین ترتیب سیتروئن هم از بازار خودروهای لوکس خارج شد.
پژو ۶۰۴ تولید از ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۵
پژو با معرفی مدل ۶۰۴ در نمایشگاه ژنو ۱۹۷۵، نخستین حضور رسمی خود در بخش خودروهای لوکس را اعلام کرد. این سدان بزرگ که توسط پینین‌فارینا طراحی شده بود، از ساختار دیفرانسیل عقب استفاده میکرد و با موتورهای چهار و شش سیلندر عرضه می‌شد. تولید ۶۰۴ در سال ۱۹۸۵ پایان یافت.
پژو ۶۰۵ تولید از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۹
چهار سال بعد از خاتمهٔ تولید ۶۰۴، جایگزین آن بنام ۶۰۵ در سال ۱۹۹۹ معرفی شد. این خودرو هم توسط پینین‌فارینا طراحی شده بود و بسیار به برادر کوچکش ۴۰۵ شباهت داشت اما پلت‌فرم آن با سیتروئن XM مشترک بود. ۶۰۵ برخلاف ۶۰۴ از ساختار دیفرانسیل جلو استفاده میکرد و پس از تجربهٔ یک فیس‌لیفت در سال ۱۹۹۵، چهار سال بعد از خط تولید کنار رفت.
پژو ۶۰۷ تولید از ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۰
بلافاصله پس از توقف تولید ۶۰۵، جایگزین آن بنام ۶۰۷ معرفی شد. این خودرو طبق زبان طراحی جدید پژو شکل گرفته بود و با برخورداری از استایل یک سدان سنتی، متعارف‌ترین خودروی لوکس فرانسوی محسوب می‌شد. پس‌ازاینکه ۶۰۷ هم نتوانست موفقیت چندانی کسب نماید، پژو مدل جدید ۵۰۸ را به‌عنوان جایگزین هر دو سدان ۴۰۷ و ۶۰۷ معرفی کرده و از بخش خودروهای لوکس کنار رفت.
حسین
۱۸ خرداد ۱۳۹۶مشین های فرانسوی بد نیستن و در ضمینه ی تعلیق و فنر بندی حرفایی برای گفتن دارن ( رالی و داکار ) نمونش.
ولی هیچ وقت اون قدرتی که طراحی و پرفورمنس و خدمات و …. های آلمانی و آمریکایی و در این چند سال اخیر ژاپنی رو ندارن
ولی خودرو های اقتصادی اونها عالی هستن و پایاپای فولکس و کره ای ها پیش میرن و در بعضی سگمنت ها هم بهتر باشن
محمد
۱۸ خرداد ۱۳۹۶گل گفتی ماشین فرانسوی از نظر فنی و استهلاک روشون سیاهه. ولی از نظر عملکرد فنربندی و نرمی بینظیرند.مثلا من نرمی مگان را در هیچ خودرویی ندیدم حتی کمری.
احسان
۱۸ خرداد ۱۳۹۶دقیقا کدوم ماشین رنو و پژو(ساخت فرانسه) رو شما داشتین و استهلاکش از بقیه ماشینهای اروپایی بیشتر بوده؟ خوبه که همین رنو به کم استهلاکی معروفه و پلت فرمش با نیسان یکیه! کلا ماشینهای اروپایی به خاطر پیچیده تر بودن از ژاپنی کره ای ها پر خرج ترن
محمد
۱۹ خرداد ۱۳۹۶یعنی الان بنز و bmw از لکسس پیچیده تر هستند؟
شما برو سرچ کن ببین در سال های مختلف لکسس بار ها پیشگام تکنولوژی های خودرو سازی بوده.
مثلا اولین سیستم ناوبری برای اولین بار توسط لکسس و خودروی ls400 رونمایی شد.
یا زمانی که بنز و bmw درب هاشون با قرار دادن کلید در قفل های روی دستگیره درب باز می شد . لکسس برای اولین بار از ریموت کنترل رونمایی کرد.
کی گفته خودرو های اروپایی از ژاپنی ها پیچیده تر هستند؟
الان کدوم خودروی اروپایی پیچیدگی تویوتا میرای یا هوندا کلاریتی هیدرژنی را داره؟
اصلا اروپایی ها خودروی هیدروژنی تولید انبوه دارند؟
یا فولکس واگن پاسات از تویوتا آوالون پیچیده تره؟؟؟
شما برو سرچ کن ببین درصد رضایت و فروش در این سگمنت در امریکا چطوره ؟؟ همیشه آوالون بهترین این سگمنت بوده.
Noble
۱۸ خرداد ۱۳۹۶.
هیچ وقت باور نمیکنم ماشین های فرانسوی از نظر فنی و استهلاک روسیاه باشن.
ممکنه به ژاپنی ها نرسن ولی دسته اولشون از نظر کیفیت هیچ کم و کسری نداره
بنزما
۱۸ خرداد ۱۳۹۶محمد جان مطمعنی کمری سوار شدی!!?
مگان نرمی خاصی نداره ها عزیزم اشتباه میکنی
سامان اذری
۱۸ خرداد ۱۳۹۶اتفاقا من مگان سوار شدم هم وارداتی ساخت ترکیه هم ایرانی فنربندیش تعریف انچنانی نداره
صندلیهاشم به شدت سفته مخصوصا صندلی های عقبش
کمری هم نیاز نیس من تعریف کنم اونایی که سوارش شدن میدونن
- A M I R -
۱۸ خرداد ۱۳۹۶سامان جان من مگان داشتم ، واقعا تعلیق این ماشین فوق العادست ، به طرز عجیبی نرمه ، مال من مدل 90 بود ، شاید از نظر شتاب یکم ضعیف بود ولی سواری و راحتیش بی نظیره ، اتفاقا دارم با مقایسه با کمری و امثالهم میگم ، اره خب صندلیاش یکم حالت طبی داشت ولی به تعلیقش نمیتونم حتی کوچک ترین نقدی وارد کنم ، تا الانم هرکی نشسته تو مگان گفته ماشین نرمیه ، از حرف شما تعجب کردم !!!
احسان
۱۹ خرداد ۱۳۹۶بشخصه تحربه طی چند مرتبه جاده تهران چالوس رو با مگان وارداتی داشتم و از نظر سیستم تعلیق و پایداری در پیچ این ماشین واقعا خوبه. جوری بهت اطمینان میده که پیچ های تند رو با سرعت بالا بدون ترس طی کنی و ماشین هم اصلا ناپایدار نمیشه. ولی یه مشکل هم داره اونم گیربکس نه چندان باهوششه
محمد
۱۸ خرداد ۱۳۹۶خودرو های فرانسوی الگوی طراحی خاص ومتمایزی نسبت به خودرو سازان دیگر دارند.مخصوصا در طراحی داخلی.
من علاقه بسیار شدیدی به زبان طراحی خودرو های فرانسوی دارم .احساس می کنم طراحیشون با ادم حرف میزنه.شاید مسخرم کنید.ولی چند سال پیش ۲۰۶ اتومات داشتم.و در حال حاضر کمری دارم .ولی عاشقانه طراحی 206 را دوست دارم .اون ظاهر تخم مرغی زیبا و دل نشین طراحی داخلی زیبا و جوان پسند .اگه ۱۰۰ سال دیگه هم بگذره طراحی ۲۰۶ برای من جذابه.ولی حیف که ایران خودرو به موتور و گیرباکس این خودرو زیبا گند زده و…
یا ۴۰۷ به نظرم طراحی کشیده و مردانه خاصی داشت.
و DS هم مخصوصاDS5 خود روی بسیار خوش استایلیه .حیف که بازار خوبی نداره.
Amir
۱۸ خرداد ۱۳۹۶ولی پوست اندازی جدید رنو به نظرم جلوه ی لوکس رو داره
نمونش همین تالیسمان
نمیخوام بگم لوکسه ولی خوب بازم خیلی خوب پیشرفت کرده
یاسین
۱۸ خرداد ۱۳۹۶من خیلی منتظر بودم همچین پستی گذاشته بشه تا اینو بگم نگاه خودروی لوکس ساختن یه اصولی داره که فرانسوی ها بلد نبودن در گذشته تازه یاد گرفتن یه چیزایی و دارن تو برند دی اس پیادش میکنن و شروع خوبی بوده ولی هنوز خیلی جای کار داره
ولی به نظرم نیازی نیست فرانسوی ها وارد این قلمرو خودرو های لوکس بشن به نظرم سیاست جدیدی که پیش گرفتن حالا چه پژو سیتروئن چه رنو که بیایم طراحی های لوکس و استفاده از متریال خوب رو انجام بدیم خیلی سیاسیت موفقی خواهد بود شما به محصولات رنو محصولات جدید پژو سیتروئن نگاه کنید طراحی اقتصادی واقعا ندارن اون حس ظاهری یه ماشین لوکس رو کاملا میرسونن به نظرم فرانسوی ها اگر مسیر ساخت خودروهای اقتصادی با طراحی لوکستر به نسبت رقبا رو پیش بگیرن مثل الان که تو اروپا بخصوص خیلی موفق بودن در اینده هم خیلی موفق میشن فرانسوی ها بخصوص PSA که یه خودروساز خالص فرانسوی مونده خیلی سیاست خوبی رو پیش گرفته که ماشیناش در عین اقتصادی بودن حس لوکس و پرمیومی داشته باشن و بخاطر سیستم تعلیق معرکه اشون خیلی مورد توجه قرار میگیرن
امین
۱۸ خرداد ۱۳۹۶فرانسوی جماعت میخواد همیشه متفاوت باشه حتی به قیمت زشت بودن
ونوم اف ۵
۱۸ خرداد ۱۳۹۶برای موفقیت در بخش خودروهای لوکس علاوه بر زیبایی کابین و خود خودرو ماشین باید حداقل ۶ سیلندر باشه حالا یه عده میگن موتورهای توربو همون قدرت رو میده و فلان ولی مطالبی که از پدال میخونم هنوز کسایی که پول زیاد خرج میکنن تعداد سیلندر براشون مهمه
ونوم اف ۵
۱۸ خرداد ۱۳۹۶الان شما ببینید چقدر رنو ولساتیس و بقیه غیر متعارف و احتمالا زشت هستن خوشبختانه برند دی اس و پژو تو طراحی و کیفیت کابین خیلی پیشرفت کردن ولی هنوز انجین ۳ سیلندر و ۴ سیلندر کار رو خراب میکنه
AK_007
۱۸ خرداد ۱۳۹۶پژو سال 2006 یه کانسپت ماشین لوکس رو ارائه کرد به نام پژو ۹۰۸ RC
این ماشین موتور وسط-عقب و دیفرانسیل عقب, موتور ۵,۵ لیتری HDI دیزل داشت که ۷۰۰ اسب بخار قدرت و ۱۲۰۰ نیوتون متر گشتاور تولید میکرد و توانایی رسیدن به سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعتو داشت ک برای یک سدان لوکس عدد شگفت انگیزیه,
طراحی این سدان به شکل کوپه و بسیار زیبا انجام شده و داشبورد اون هم بدون دکمه و با صفحه نمایش طراحی شده و امروز بعد از ۱۰ سال هنوز جذاب به نظر میاد
حیف که تولید نشد
پیشنهاد میکنم سرچ کنید و حتما عکساشو ببینید
Amirhosein
۱۸ خرداد ۱۳۹۶حضور تو بازار آمریکا برای هر شرکتی واقعا مهم و سرنوشت سازه
واقعا راستشو بخوام بگم من تو این ۱۰ ۱۲ سال اخیر هیچ ایراد و مشکلی تو خودرو های فرانسوی نمیبینم همشون تو سایز و کلاس خودشون جزو بهترین های جهانن فقط این عدم حضور تو بازار آمریکاس که کار این شرکت هارو سخت کرده
شاید الآن اگه فرانسوی ها بازار آمریکا رو داشتن از کره ای ها خیلی سرتر بودن و پا به پای ژاپنی ها حرکت میکردن چون تنوع محصولاتشون خیلی زیاده خودرو های اقتصادی خیلی خوب و با کیفیتی دارن که بازار اروپا دستشونه
الآن خداییش بازار آمریکا رو از کره و ژاپن بگیرن قدرتشون نصف میشه
نمیخوام بگم بازار آمریکا خیلی بازار بزرگیه که بخواد فروش شرکت رو دو برابر کنه میخوام بگم حضور تو این بازار یه محبوبیت خاصی به شرکت و خودروهاش میبخشه
الآن اگه توجه کرده باشین تو خیلی از لیست های رده بندی خودرو ها هیچ اسمی از فرانسوی ها نیست خیلی ها فکر میکنن چون این خودرو ها بدن تو اون لیست نیستن ولی همه ی اینا فقط به خاطر عدم حضور تو بازار آمریکاس و صرفا خودرو ها مشکلی ندارن
حالا اخیرا سر صداشون در اومده مثل اینکه قراره برگردن به آمریکا باید صبر کرد و دید که چی میشه
علی
۲۱ خرداد ۱۳۹۶گذشت اون دوران که بازار آمریکا مهم بود.. الان همون نقش را بازار رقابتی و پرفروش چین دارد.. سال 2018 به 28 میلیون خودرو می رسد در حالی که آمریکا نصف این رقم هم نیست..
احسان(احسان سابق)
۱۹ خرداد ۱۳۹۶اوضاع DS هم این اواخر چندان به راه نبوده. از اولین سال عرضه یعنی 2012 تا 2016 هر سال فروش این برند کمتر از سال قبل بوده:
2012 129,000
2013 122,694
2014 118,472
2015 102,335
2016 85,981
با این حال تلاششون قابل تقدیره.
Mohamad
۳۰ مهر ۱۳۹۶همین دی اس شون هم که تازه تاسیس کردن آش دهن سوزی نیست به نظر من.
با پولش میشه کره ای یا ژاپنی صد برابر بهتر خرید.هر چند غیر لوکس.
یکی از ۴۰۵ دوستام
۱۳ اسفند ۱۳۹۹سلام ببخشید پژو ۴۰۵موتور ۶سیلندر هم داره مدل T16یا T24که فکر میکنم ۸سیلندر هست اول خوب مطالعه کنین راستی من یه پژو ۴۰۵GLX مدل ۸۳ دارم که جک رو باهاش پر پر کردم تا ۲۰۰کیلومتر رفتم هنوز گاز جا داشت و وقتی تا آخر گاز دادم ماشین کیلومترش رد کرد از ۲۰۰ فکر نکنین کیلومتر خراب بود من دنده پنج با جی پی اس تن گوشی وصل کردم به ماشین ماشین دور موتور ۶.۵
۲۵۰کیلومتر رفتش ماشینم تقویت نیست ۱۸۰۰ با سوزن بنزین توپل با گیربکس زانتیای برقیه قیر جعبه فرمون فابریکه دم کسی که پژو رو ساخت گرم ماشین من فرانسوی وارداتی ۸۳هست پیشش پژو پارس ELXموتور زانتیای ۲۰۰۰ آوردم سر کاتاف کل کل کردم از پارس دود آبی در اومد ماشین من اگزوزش سرخ شد اما چیزیش نشد فروشی هم نیست هتا به ۹۹.۹۹۹.۹۹۹.۹۹۹.۹۹۹.۹۹۹میلیارد چون دارم با ماشینم زندگی میکنم شوتی هست دادا برایه خونم درشو کر کره ای گذاشتم و ماشینم رو میارم تو خونه شب که میشه پیشش میخوابم
راستی ۲۸سالمه