نگاهی اجمالی به پژو 301، مهمان تازه جاده مخصوص

خودروسازان کشورمان و علی‌الخصوص آن‌هایی که مدعی برتری تام و تمام در عالم هستند، حتی اگر هیچ هنری را هم دارا نباشند، اما در یک مورد خاص از فناوری کاملاً خبره‌اند و آن‌هم تکنولوژی «کیفیت زُدایی» و یا به‌اصطلاح – تخریب سیستماتیک- یک خودروست! درواقع این امر برخلاف سیری است که امروزه در دنیا جاری است و کمابیش هم شاهد آنیم، یعنی امکان ندارد که در جهان امروز، کمپانی خودروسازی اعم از غربی، ژاپنی، کره‌ای و یا حتی چینی‌ای را بیابید که در آن ساخته‌های قدیمی از انواع جدیدترش به لحاظ کیفی برتر باشد.

پروسه کیفیت زدایی هم در شرکت‌های خودروسازی ما بسیار ساده است. در آغاز، شرکت مربوطه خودرویی را به روش CKD و یا SKD مونتاژ می‌کند که به علت بهره‌گیری از قطعات وارداتی از کیفیت نسبتاً معقولی برخوردار است و مشتریان هم کمابیش از آن راضی‌اند. ولی رفته‌رفته به هر میزان که قطعات اصلی وارداتی از پروسه ساخت خودرو خارج می‌شود، از کیفیت آن کاسته شده و تنها نامی از برندش به یادگار می‌ماند. با کمال تأسف باید گفت که این عمل در خودروسازی ما به صورت رویه‌ای ثابت درآمده که کماکان هم ادامه دارد. عمده دلایل این امر از نظر اینجانب بدین شرح است:

• خروج مدل از خط تولید کارخانه اصلی: یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که در خودروسازی ما وجود دارد تولید یک مدل خاص به مدت بسیار طولانی و عدم جایگزینی به‌موقع آن است. مثلاً یک نمونه از خودرو را تا ده‌ها سال در خط تولید می‌بینیم بدون آنکه شاهد کمترین تغییر قابل‌توجهی در آن باشیم. لازم به گفتن نیست که در حال حاضر این مسئله در کمتر جایی از دنیا مشاهده می‌شود و حتی در کشورهای در حال توسعه‌ای همچون چین، هند، مکزیک و…. هم خودروها عمر مشخصی داشته و ارجحیت هم با تولید مدل‌های جدیدتر است.
  برای روشن شدن موضوع، یک مثال برایتان می‌زنم. خودروی پژو ۴۰۵ که همه‌مان کمابیش با آن آشنا هستیم؛ تنها از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۷ میلادی در فرانسه تولید می‌شد و پس از این تاریخ به‌کلی از تولیدات روزمره این شرکت خط خورد و به‌جای آن مدل جدیدترش، یعنی ۴۰۶ به بازار آمد. به‌موازات فرانسه، کشورهایی هم اقدام به مونتاژ و عرضه پژو ۴۰۵ به بازار نمودند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به انگلستان، ایران، لهستان، تایوان و مصر و زیمباوه اشاره کرد. از تمامی این ممالک، در حال حاضر این تنها ایران است که به طور جدی به تولید این خودرو می‌پردازد و حتی کشور آفریقایی زیمباوه هم در سال ۲۰۰۲ میلادی به تولید آن خاتمه داد.
  در دنیای امروز کمابیش رسم بر آن است که همین‌که یک خودرو از رده تولیدات روزانه شرکت مبدأ خارج شد و امتیاز ساخت آن به کشور دیگری محول گشت، از اهمیت آن برای کمپانی مادر کاسته شده و نظارت بر پروسه تولید آن سست می‌گردد. این امر برای آن دسته از خودروهایی که مربوط به چند نسل پیش بوده و وجود آن‌ها بازار صادراتی محصولات روز کمپانی را تهدید نمی‌کند، حتی تشدید هم می‌شود.
  از دیگر عوارض تولید درازمدت یک خودرو فرسودگی قالب‌های تولید بدنه آن است. این مسئله موجب می‌شود که بخش‌های گوناگون بدنه درست مثل روزهای اول آن تراز نگردد و فاصله بین درزهای بدنه افزایش یابد. به همین خاطر است که درب‌های برخی از خودروهای قدیمی مونتاژ داخل به‌درستی رگلاژ نمی‌گردد. در مورد پراید هم که تولید آن در سال ۲۰۰۰ در کره خاتمه یافت کمابیش همین وضع حاکم است، حتی با درجاتی شدیدتر.
• ارجحیت کمیت بر کیفیت: در حال حاضر در شرکت‌های خودروسازی کشورمان مهم‌ترین هدف برای متصدیان امر بالا بردن شمار تولید است و وجود همین مسئله به‌نوبه خود موجب می‌شود که مقولاتی دیگری همچون کیفیت، نوآوری، مشتری مداری، ایمنی و….. محلی از اعراب نداشته و در اولویت نخست هم نباشد. اگر هدف یک موسسه تنها افزایش تولید و سودآوری کوتاه‌مدت بوده و علوم مدرن و مدیریت علمی و شایسته‌سالاری هم اهمیت چندانی برایش نداشته باشد، آنگاه مسئله‌ای به نام کنترل کیفیت نیز کاملاً در حاشیه قرار می‌گیرد.
  از طرف دیگر اتخاذ این شیوه موجب می‌گردد که از قطعات غیراستاندارد داخلی و یا خارجی بیشتری هم در تولید یک مدل پرمشتری استفاده شود که همین امر به‌نوبه خود موجب کاهش شدید کیفیت می‌شود. در خاتمه باید گفت که با در پیش گرفتن این روش، دیگر چندان مهم نیست که مشتری راضی باشد یا ناراضی، ایمنی خودرو بالا باشد یا پایین و… زیرا که تنها این افزایش تولید و سود ناشی از آن است که حرف اول را در این میدان می‌زند نه خواسته‌های به‌حق مشتری.
• خودروسازی انحصاری و تعرفه‌ها و عوارض بالای گمرکی: خودروسازان ما همواره خود را قهرمانان و ناجیان اشتغال در کشور معرفی می‌کنند و حتی اگر عرصه را در این زمینه خالی ببینند، اشتغال در بخش‌های کشاورزی و ساختمان و درمان تا دست‌فروشی کنار خیابان و… را نیز به‌حساب خود می‌گذارند! ناگفته پیداست که این حربه رندانه همیشه برعلیه آن دسته از مصرف‌کنندگان و مشتریانی به کار می‌رود که از کیفیت بسیار نازل خودروهای داخلی و قیمت فوق‌العاده گران آن‌ها شاکی‌اند و خواهان آزادی واردات و نیز بهره‌گیری از یک خودروی مناسب و باکیفیت هستند.
  این مسئله از آنجا ناشی می‌گردد که خودروسازان وطنی به علت ضعف‌های شدید علمی، کیفی، مدیریتی، سازماندهی و… نمی‌توانند همپای دیگر همتایان خود در دنیا و رو به جلو حرکت کنند و به همین لحاظ است که ورود خودروهای مدرن و باکیفیت وارداتی و حتی چینی را تهدیدی جدی برای موجودیت خود فرض نموده و با تمام قوا در برابرشان می‌ایستند. علاوه بر آن نیز حاضر هم نیستند که رقیبی هم‌تراز را نیز در داخل کشور تحمل کنند (علیرغم شعار اشتغال‌زایی و…).
  فراموش نمی‌کنم که در سال ۲۰۰۸ میلادی و در هنگامه‌ای که بحران اقتصادی در دنیا خودروسازان قدرتمندی همچون جنرال موتورز را به ورطه ورشکستگی کشاند، برخی از متصدیان خودروسازی در کشورمان، خود را با مدیران این غول خودروسازی در جهان -که در یکی از آزادترین بازارهای دنیا فعالیت می‌نمود- قیاس نموده و مدیریت خویش را برتر از آن‌ها می‌دانستند! این قبیل دسته از اظهارات یا از نبوغ و هوش بالای گویندگان آن حکایت می‌کند و یا از… بگذریم!

این‌ها مصائب عمده‌ای است که کماکان در خودروسازی ما رایج است که البته بهبود نسبی آن‌ها نیز می‌تواند این صنعت را از این ورطه نابهنجار خارج نموده و راه را برای تصاحب بخشی از بازارهای جهانی هموار نماید. شاید نوشته‌های بالا چندان ارتباطی با تیتر مطلب نداشته باشد اما شنیده‌ها حاکی از آن است که در آینده‌ای نزدیک پژو ۳۰۱ روانه بازار کشورمان می‌شود. امید این است که با ساخت این خودرو در کشورمان تحولی در عرصه این صنعت انجام گیرد و رویه ناصواب موجود هم کاملاً اصلاح و ترمیم شود وگرنه بر این خودرو همان خواهد رفت که پیش از این بر ۴۰۵ رفته بود و از این مدل هم به‌تدریج کیفیت زدایی می‌شود! در حال حاضر پژو ۳۰۱ در کشورهای اروپای غربی عرضه نمی‌شود و بازار هدف آن ممالک در حال رشد واقع در اروپای شرقی، روسیه و غرب آسیا می‌باشد. این مدل به بازار کشور امارات هم راه یافته است و در سایت «AUTOMIDDLLEEAST» هم مورد بررسی قرار گرفته است که چکیده‌ای از آن را در اینجا تقدیمتان می‌کنم.

هنگامی که به پژو ۳۰۱ مدل ۲۰۱۴ می‌نگریم هیجان چندانی را در خود حس نمی‌کنیم. فرم ساده خانوادگی آن شبیه طرح‌هایی است که پیش از این و هنگامی که جوان‌تر بودیم در کتاب‌های مدرسه‌مان کشیده شده بود. گرچه منحنی‌های خوشایندی در بدنه این خودرو وجود دارد ولی هنوز همان‌گونه که باید باشد به نظر می‌رسد، یک خودروی مقرون‌به‌صرفه و اقتصادی و نه لوازم جانبی حواشی و زوائد.

فضای داخلی پژو ۳۰۱ درست و کامل است. از جنبه دیگر، شما به‌واسطه طراحی ساده آن احساس یأس و فریب‌خوردگی نخواهید کرد. طراحی داخل کابین آن کاملاً عادی و نرمال است ولی درعین حال به اندازه کافی راحت نیز هست.

پژو این خودرو همان‌گونه مجهز نموده که شما انتظارش را دارید. برخی از تجهیزات جالب به همراه این خودرو عرضه می‌شود که عبارت‌اند از سیستم ورود بدون کلید،ABS و پنجره‌های الکتریکی.

در حال حاضر خودروی پژو ۳۰۱ با سه نسخه متفاوت در بازار امارات عرضه می‌شود. نسخه پایه آن با بهای بسیار مناسب ۵۲,۹۰۰ درهمی روانه بازار می‌گردد. اگر یک ردیف از مدل پایه آن بالاتر روید تجهیزاتی من‌جمله مه شکن‌های جلو و فندک را هم دریافت خواهید نمود. در مجهزترین مدل این خودرو که ۵۸,۵۰۰ درهم قیمت دارد، شما با گزینه‌هایی همچون سیستم صوتی بر روی فرمان، آینه‌های برقی، و تریم چرمی صندلی‌ها مواجه خواهید شد.

در حال حاضر رقبای پژو ۳۰۱ شامل خودروهایی همچون هیوندای اکسنت و شورولت سونیک است و حقیقتی که باید گفته شود این است که فکر کردن به این مسئله برایمان خیلی دشوار بود که ویژگی خاصی در این دو خودرو بیابیم که با آن پژو مغلوب شود. این خودرو کمابیش در همان صفاتی شریک است که رقبایش از آن برخوردارند، بدون آنکه یکی از این دو صعود یا دیگری سقوط کند. این مدل از تمامی مزایای یک خودروی کوچک و پایه‌ای برخوردار است. همه آن چیزهایی که از خودروی ساده می‌خواهید بدون هیچ حاشیه‌ای.

این خودرو در حال حاضر در اسپانیا و نیجریه تولید می‌شود.

نکات مثبت این خودرو از نگاه سایت «AUTOMIDDLEEAST»

• بهای مناسب خودرو
• تجهیزات خوب

نکات منفی این خودرو از نگاه سایت «AUTOMIDDLEEAST»

• طراحی ملال‌انگیز و کسالت‌آور
• نبود فاکتور هیجان در این خودرو (البته در مقایسه با خودروهای روز دنیا)

مشخصات فنی

حجم موتور: ۱۵۸۷ سی‌سی

توان: ۱۱۵ اسب بخار در ۶۰۰۰ دور/دقیقه

گشتاور: ۱۵۰ نیوتن متر در ۴۰۰۰ دور/دقیقه

شتاب از صفر تا صد کیلومتر: ۹.۴ ثانیه

حداکثر سرعت: ۱۸۸ کیلومتر

مصرف ترکیبی: ۶.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر

گیربکس: ۵ دنده دستی یا ۴ دنده اتوماتیک

فنربندی جلو: نیمه مستقل – مک فرسون استرات

فنربندی عقب: نیمه مستقل – میله‌های انعطاف‌پذیر

استاندارد سوخت: یورو ۵

ابعاد

طول/عرض/ارتفاع: ۴۴۴۲/۱۷۴۸/۱۴۴۶ میلی‌متر

فاصله بین دو محور: ۲۶۵۵ میلی‌متر

وزن: ۱۰۹۰ کیلوگرم

برخی از تجهیزات این خودرو

تهویه مطبوع اتوماتیک

سیستم صوتی + CD + MP3 + USB + پورت AUX + بلوتوث

سنسور پارک عقب

رینگ‌های آلومینیمی ۱۶ اینچی

سانروف

سیستم تثبیت کننده سرعت (کروز کنترل)

سیستم START/STOP

سیستم ورود بدون کلید

آینه‌های برقی

تریم چرمی

فرمان EPS (تمام الکتریکی)

قیمت

در چین: ۸۴,۷۰۰ الی ۱۱۶,۷۰۰ یوآن

در امارت: ۵۲,۹۰۰ الی ۵۸,۵۰۰ درهم (در برخی منابع به ۴۹,۰۰۰ الی ۵۵,۰۰۰ درهم نیز اشاره شده است)

در ایران قیمت این خودرو به صورت قطعی اعلام نشده است.

نوشته: سام کاویانی