فیات-کرایسلر + پژو-سیتروئن = سود؟!

یکی به دنبال شریک، دیگری به دنبال ویزای آمریکا!
اگر یک استراتژی تجارت باشد که سرجیو مارکیونه، مدیرعامل فیات-کرایسلر درباره‌اش تردید پیدا نکرده است، ادغام شدن با خودروساز دیگری است. او عمیقاً باور دارد که اتحاد تنها آینده‌ی قابل‌تصور برای این صنعت است یا حداقل برای کمپانی او این‌گونه است، اما مارکیونه کسی را نمی‌تواند پیدا کند که با او در این مسیر هم‌قدم باشد. جنرال موتورز گفت نه ممنون و فورد نیز پیش آنکه حتی کسی چیز بگوید گفت نه! مارکیونه هنوز به فولکس‌واگن و تویوتا به عنوان یک پتانسیل بالقوه نگاه می‌کند اما هیچ‌کدام از این شرکت‌ها انگیزه‌ای برای همراهی با فیات-کرایسلر ندارند. تنها یک کمپانی وجود دارد که مستأصل و درمانده بوده و آن پژو-سیتروئن است!

گروه پژو-سیتروئن به مشکل برخورده است. ناپایداری اقتصادی در اروپا و روسیه که بازارهای کلیدی پژو-سیتروئن هستند به‌طور فوق‌العاده‌ای به آمار فروش این دو ضربه زده‌اند. این خودروساز فرانسوی در بازارهای غیراروپایی فروش زیادی ندارد هرچند که در آفریقا بازیگر کلیدی‌ای است. البته در آمریکای جنوبی و چین نیز پژو-سیتروئن خودرو می‌سازد اما این مقدار در مقایسه با خودروسازان تاپ چندان چشمگیر نیست. علاوه بر این موارد و همچنین در نتیجه‌ی نبود نقدینگی، پژو-سیتروئن در حال کشمکش برای به‌روز کردن محصولات کهن‌سال خود است. در همین حال شاهد عرضه‌ی مدل‌های برند ممتاز DS هستیم.

به‌منظور حفظ خود، پژو-سیتروئن برنامه‌ای برای جهانی‌شدن خود دارد. این برند نیازمند رشد سریع در بازارهای بزرگی همچون چین است. مدیرعامل کارلوس تاوارس می‌گوید که پژو-سیتروئن نیاز دارد تا به بازار ایالات‌متحده بازگردد. برند پژو-سیتروئن در حال حاضر مدل هایی را در بخش هاچبک ها، سدان ها و ون‌ها می‌سازد. همچنین این خودروساز ۳ کراس اوور را در بین ۳ برند خود می‌سازد. کراس اوورها فارغ از اندازه‌ی خود در بازارهای جهانی داغ‌ترین سگمنت را تشکیل می‌دهند و پژو-سیتروئن نمی‌تواند از این بخش چشم‌پوشی کند. C4 کاکتوس هم نمی‌تواند به تنهایی بار همه‌ی کمپانی را به دوش بکشد.

اما این برند نیز نقاط قوت خود را دارد. سیستم تعلیق هیدرولیک سیتروئن که مدرن‌تر شده و برنامه ریزی شده تا در همه‌ی مدل‌ها بکار رود، سواری لوکس کلاس جهانی را پیشنهاد می‌دهد. پژو نیز اولین برند بازار است که هیبرید دیزلی را می‌سازد. این کمپانی همچنین خودروی اسپورت دو سرنشینه RCZ را ارائه می‌کند.

حالا فیات-کرایسلر را در نظر بگیرید. هسته‌ی اصلی این کمپانی ساخت تراک ها و شاسی بلندها است. برندهای جیپ و رم در آمریکای لاتین مطرح هستند. مارکیونه اخیراً اعلام کرده که تولید دوج دارت و سدان میدسایز کرایسلر ۲۰۰ را متوقف خواهد کرد و به دنبال شریکی برای ساخت خودروهای مشترک با برندی متفاوت است. برند کرایسلر تنها مدل‌های پاسیفیا و ۳۰۰ را در چنته دارد و همانند این خودروساز، برند فیات نیز نیازمند محصولات جدید است.

اگرچه که فیات-کرایسلر در بازارهای اروپا و آمریکای لاتین با پژو-سیتروئن اصطکاک دارد اما این برند (فیات-کرایسلر) در بازار ایالات‌متحده به خوبی تثبیت شده است و در چین و خاورمیانه نیز خودرو می‌سازد. فیات-کرایسلر همچنین از فروش تراک ها و شاسی بلندها نقدینگی خوبی به دست می‌آورد.

این شراکت بهشتی را برای هر دو فراهم نمی‌کند چرا که هر دو کمپانی ضعف‌های مالی بزرگی دارند و از طوفان‌های اقتصادی و شوک نفتی تأثیر بزرگی می‌پذیرند. هر دو کمپانی در بخش تحقیق و توسعه‌ی خودروهای الکتریکی و هیبریدی عقب هستند، زمینه‌ای که دولت‌ها قوانین آلایندگی و مصرف سوخت سفت و سختی را وضع می‌کنند.

اگرچه که گره خوردن فیات-کرایسلر و پژو-سیتروئن همه‌ی مشکلات را حل نمی‌کند اما می‌تواند نقطه‌ی شروع محکمی باشد. پژو-سیتروئن می‌خواهد به آمریکا بازگردد و فیات-کرایسلر دنبال کمپانی‌ای است تا سدان های کوچک و میدسایز بسازد. فیات-کرایسلر تجربه‌ی زیادی را در آمریکا اندوخته درحالی‌که پژو-سیتروئن فاقد آن است و می‌تواند از این مزیت برای بازگشت به آمریکا سود ببرد. فیات-کرایسلر طیف وسیعی از شاسی بلندها را می‌سازد، چیزی که پژو-سیتروئن برای رقابت در سگمنت های داغ به آن نیاز دارد. از آن طرف پژو-سیتروئن هاچبک های کوچکی را می‌سازد که فیات-کرایسلر برای رقابت در اروپا به آن‌ها نیازمند است. هر برند تجربه‌ای منحصربه‌فرد در چین دارد و هر دو می‌توانند از یکدیگر سود ببرند. فیات-کرایسلر در چین جیپ را دارد و پژو-سیتروئن شراکت خود با دانگ فنگ را ارائه می‌کند.

البته قبل از اینکه ما درباره‌ی ادغام و یا شراکت طولانی‌مدت این دو برند صحبت کنیم، باید هر دو را در یک اتاق ببینیم. تاوارس معامله‌گر شناخته شده‌ای است و پژو-سیتروئن قبلاً چندین شریک داشته است. او گفته تا زمانی که کمپانی روی پاهای خودش نایستد به هیچ ادغامی فکر نمی‌کند. بااین‌حال مارکیونه می‌خواهد فقط با کمپانی‌های بزرگ شراکت کند. آیا او حتی نگاهی به کمپانی کوچک‌تری همچون پژو-سیتروئن خواهد انداخت؟

پاسخ برای الآن خیر است. دراین‌باره از مارکیونه سؤال شده و او این چنین پاسخ داده است:

ما می‌دانیم با اینکه مزیت‌های معینی در شراکت با پژو-سیتروئن وجود دارد اما این مزیت‌ها بسیار کوچک هستند و تأثیری محدود برای حرکت روبه‌جلوی فیات-کرایسلر خواهند داشت.

تاوارس کمتر بی‌اعتنا بوده و به‌طور ساده گفته که درباره‌ی ادغام با فیات-کرایسلر صحبت نکرده است.

هر دو مدیرعامل به خصوص مارکیونه باید درباره‌ی موقعیت‌های خود فکر کنند. تویوتا در میان سه خودروساز بزرگ دنیا قرار دارد و از نظر مالی مشکلی ندارد و از هرگونه رسوایی مبرا است. این خودروساز نمی‌خواهد و اصلاً به سردرد شراکت با فیات-کرایسلر نیاز ندارد و هیچ‌یک از محصولات تویوتا نیازمند تکنولوژی فیات-کرایسلر نیست.

همین داستان درباره‌ی فولکس‌واگن نیز وجود دارد. بله رسوایی دیزلی ضربه‌ی بدی برای فولکس بود اما این خودروساز بدون شراکت با فیات-کرایسلر می‌تواند از پس آن قضیه بربیاید. فولکس ۱۲ برند گوناگون دارد و ۷ برند اضافی دیگر را نمی‌خواهد. برخی مدل‌های جالب‌توجه برای فولکس وجود دارد که توسط فیات-کرایسلر ساخته می‌شود و این را می‌دانیم که رئیس هیئت‌مدیره‌ی قبلی یعنی فردیناند پژ علاقه‌ی خاصی به آلفارومئو دارد اما فولکس دنبال دردسر اضافی نیست.

بازیگران بزرگ مایل به ادغام با فیات-کرایسلر نیستند و اگر مارکیونه درباره‌ی ادغام جدی باشد، دیر یا زود باید شروع به صحبت با خودروسازان متوسط و کوچک بکند. ازدواج با خانواده‌ای پولدار عالی است اما اگر بتوانید چنین موردی را بیابید!

حتی اگر این شراکت به وجود نیاید، مارکیونه و تاوارس می‌توانند معامله‌ای را انجام دهند که در آن مدل‌های مشترکی را توسعه دهند. مارکیونه هنوز کسی را برای ساخت خودروهای سدان نیافته و پژو-سیتروئن نیز نیازمند شاسی‌بلند است. این دو نیازمند همدیگر هستند و مهم‌تر آنکه نیز دارند تا هزینه‌ها را کاهش دهند سود مناسبی را از فروش محصولات و تکنولوژی به دست آورند.

منبع: motortrend