دوئل لامبورگینی سنتناریو و پورشه 918

پس از سه روز وقفه در روند برگزاری دور چهارم مرحلهٔ مقدماتی سری رقابت‌های خودرویی پدال که منظور پوشش اخبار مربوط با نمایشگاه فرانکفورت ایجاد شد، امروز رقابت‌ها را با جذاب‌ترین گروه یعنی گروه هایپراسپرت‌ها ادامه می‌دهیم. در دوئل قبلی این گروه، فراری لافراری و پاگانی هوآیرا با یکدیگر به رقابت پرداختند که در این دوئل مجموعاً تعداد ۲۳۵۷ رأی به ثبت رسیده است. از این تعداد آراء، لافراری توانست با دریافت ۱۶۶۱ رأی و کسب ۷۰ درصد از کل آراء پیروز دوئل شده و به مرحلهٔ بعدی صعود کند درحالی‌که هوآیرا با ۶۹۶ رأی از دور رقابت‌ها حذف شد. حال امروز در چهارمین و آخرین دوئل گروه هایپراسپرت‌ها، پورشه ۹۱۸ به مصاف لامبورگینی سنتناریو رفته است.

پورشه ۹۱۸

پیشینهٔ هایپرکارهای پورشه به سال ۱۹۸۶ و معرفی مدل اسطوره‌ای و اعجاب‌انگیز ۹۵۹ بازمی‌گردد. هایپرکار موتور وسطی که توانست در مقطعی رکورد سریع‌ترین خودروی تولیدی دنیا را از آن خود کند. سپس ۱۷ سال بعد یعنی در سال ۲۰۰۳، پورشه جانشین ۹۵۹ را با نام کاررا GT معرفی نمود که تا سال ۲۰۰۷ در تعداد ۱۲۷۰ دستگاه ساخته شد؛ اما سرانجام در دههٔ دوم قرن بیست و یکم نوبت به ساخت سومین هایپرکار تاریخ پورشه و جانشین کاررا GT رسید که ۹۱۸ نام گرفته بود. برای نخستین بار نسخهٔ کانسپت این خودرو در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۰ رونمایی شده و بدین ترتیب پورشه قصد خود برای ساخت آن‌را اعلام نمود. سپس بعد از معرفی چند پروتوتایپ، نهایتاً نسخهٔ تولیدی ۹۱۸ برای اولین بار در نمایشگاه فرانکفورت ۲۰۱۳ رونمایی گردید؛ اما این هایپرکار تفاوت عمده‌ای با اسلاف خود داشت و آن استفاده از قوای محرکهٔ هیبریدی بود. البته ۹۱۸ نیروی اصلی خود را از یک پیشرانهٔ ۴.۶ لیتری V8 تنفس طبیعی می‌گیرد که به‌تنهایی ۶۰۸ اسب بخار قدرت و ۵۲۸ نیوتن متر گشتاور دارد؛ اما در کنار این پیشرانه، دو موتور الکتریکی هم قرار دارد که هرکدام روی یکی از محورها نصب شده‌اند. موتور الکتریکی جلویی ۱۲۵ اسب بخار قدرت دارد و مستقیماً چرخ‌های جلو را به حرکت درمی‌آورد درحالی‌که موتور الکتریکی عقبی ۱۵۴ اسب بخار قدرت تولید کرده و آن‌را از طریق گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک دوکلاچهٔ PDK به چرخ‌های عقب تحویل می‌دهد. همچنین این موتور به‌عنوان یک ژنراتور هم عمل می‌کند. مجموع خروجی این قوای محرکهٔ هیبریدی نیز معادل ۸۸۷ اسب بخار قدرت و ۱۲۸۰ نیوتن متر گشتاور است. از این هایپراسپرت آلمانی بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ تعداد ۹۱۸ دستگاه ساخته شد.

لامبورگینی سنتناریو

پیشینهٔ هایپراسپرت‌های تولید محدود لامبورگینی هم به مدل رونتون بازمی‌گردد که در نمایشگاه فرانکفورت ۲۰۰۷ رونمایی شد. این خودرو که بر اساس سوپراسپرت مورسیه‌لاگو ساخته شده بود، تنها در تعداد ۲۱ دستگاه ساخته شد. سپس در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۳، هایپرکار جدید وننو رونمایی شد که بر اساس اونتادور ساخته شده بود. قیمت این خودرو در آن سال از ۴.۵ میلیون دلار آغاز می‌شد و عنوان گران‌ترین خودرو تولیدی دنیا را کسب نمود. وننو در دو نسخهٔ کوپه و رودستر ساخته شد که از نسخهٔ کوپهٔ آن تنها ۳ دستگاه و از رودستر ۹ دستگاه به تولید رسید. سپس سه سال بعد یعنی در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۶، لامبورگینی به مناسبت صدمین سالگرد تولد فروچیو لامبورگینی از هایپرکار تولید محدود جدید خود با نام سنتناریو پرده‌برداری کرد و چندی بعد در همین سال نسخهٔ رودستر آن‌هم معرفی شد. سنتناریو هم مانند وننو بر اساس مدل اونتادور ساخته شده و از همان پیشرانهٔ ۶.۵ لیتری V12 تنفس طبیعی آن استفاده می‌کند؛ اما این نیروگاه برای استفاده در سنتناریو افزایش قدرتی را تجربه کرده و حالا ۷۷۰ اسب بخار قدرت و ۶۹۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. این نیروی عظیم از طریق یک گیربکس هفت سرعتهٔ نیمه اتوماتیک به هر چهارچرخ منتقل می‌گردد. سنتناریو هم مانند دیگر هایپرکارهای لامبورگینی، نمونه‌ای تولید محدود است و تنها در ۴۰ دستگاه ساخته می‌شود که نیمی از آن‌ها رودستر و نیم دیگر کوپه هستند. البته قیمت این خودرو در زمان معرفی از ۱.۹ میلیون دلار آغاز می‌شد که بسیار کمتر از وننو است. تحویل سنتناریو هم طی سال جاری به خریداران آن در سراسر جهان آغاز شده است.

 مشخصات فنی

* لازم به ذکر است که مصرف سوخت پورشه ۹۱۸ درصورتی‌که صرفاً از پیشرانهٔ بنزینی خود استفاده کند به ۱۱ لیتر در هر صد کیلومتر می‌رسد.

این دوئل‌ها، مقایسه‌هایی برای دریافت و شناخت خودروهای برتر نیستند بلکه نظرسنجی برای شناخت خودروهای محبوب‌تر بین شما کاربران ایرانی می‌باشند؛ بنابراین با توجه به جمیع جهات، جذابیت، طراحی بدنه و کابین، برند، ویژگی‌های فنی، قیمت و مقرون‌به‌صرفه بودن و حتی تجربه کاربری، کدام خودرو را ترجیح می‌دهید؟ دلایل و معیارهای انتخاب خود را نیز لطفاً در بخش نظرات بیان فرمایید.