نگاهی به پورشه 928 ساخت 1981؛ کوپه ساختارشکن با موتور V8 در جلو

طرفداران متعصب پورشه از خودرویی با پیشرانهٔ V8 در جلو متنفر بودند اما ۹۲۸ پیش‌نمایش چیزی بود که شرکت را نجات داد.

در سال ۱۹۷۷ که پورشه ۹۲۸ معرفی شد، با پیشرانهٔ V8 آب خنک در جلو جنجال آفرید زیرا پورشه‌های کلاسیک، پیشرانهٔ شش سیلندر تخت هوا خنک در عقب داشتند. تا آن زمان، پیشرانه‌های ۹۱۱ با هوا خنک می‌شدند و تصور اینکه پیشرانه‌های V8 آب خنک و خودروهای موتور جلو به ناجی پورشه تبدیل شوند دشوار بود. به همین دلیل، ۹۲۸ برای طرفداران سنتی پورشه یک بدعت ناخوشایند محسوب می‌شد. این کوپه‌ی کلاسیک، یکی از دست‌کم گرفته‌شده‌ترین پورشه‌های تاریخ است و به‌تازگی توسط خبرنگاری موتورترند، بررسی شده.

خودروی آزمایشی من یک ۹۲۸ S مدل ۱۹۸۱ است. این یکی از ۱۴۰ دستگاه نسخهٔ تولیدی محدودی است که به مناسبت پنجاهمین سالگرد تأسیس پورشه در آلمان عرضه شد. این خودرو در بیرون به رنگ نقره‌ای مایل به خاکستری تیره است و در داخل همه‌جا از داشبورد و صندلی‌ها گرفته تا کف‌پوش‌ها و صندوق بار با تودوزی قرمز شرابی پوشیده شده است. در سال ۱۹۸۰ یعنی سه سال بعدازآنکه ۹۲۸ در نمایشگاه ژنو جهان را شوکه کرد، نسخهٔ S در اروپا عرضه شد و در تابستان ۱۹۸۲ به ایالات‌متحده آمد.

تغییر بزرگ این نسخه زیر کاپوت رخ داده بود یعنی جایی که پیشرانهٔ ۴.۵ لیتری هشت سیلندر ۲۴۰ اسب بخاری با یک نمونهٔ ۴.۷ لیتری با ۳۰۰ اسب بخار قدرت جایگزین شد. طبق آزمایشات آن زمان، ۹۲۸ S ظرف ۶.۶ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید (در دورانی که کوروت شتاب ۷.۶ ثانیه‌ای داشت) و به حداکثر سرعت ۲۴۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا می‌کرد. درحالی‌که ۹۲۸ برای زمان خود خودروی بزرگ و سنگینی بود، امروز ۷۴ میلی‌متر کوتاه‌تر و ۲۵ میلی‌متر باریک‌تر از ۹۱۱ کاررا GTS کنونی است. ستون‌های باریک در زمانی که خودروها برای انجام آزمایش‌های واژگونی طراحی نمی‌شدند هم به کابین ۹۲۸ فضایی دل‌باز بخشیده‌اند.

۹۲۸ اما در زمان تولید خودروی چندان زیبایی نبود زیرا نه خلوص یک ۹۱۱ را داشت و نه هیجان ساخته‌های مارانلو را. این خودروی خیلی پهنی است که به نظر می‌رسد روی پاهای عقب خود چمباتمه زده است. بااین‌حال، در طراحی این ماشین نوآوری مهمی به کار رفته بود. ۹۲۸ اولین خودروی تولیدی با سپرهای پنهان زیر روکش‌های پلاستیکی و یکپارچه با بدنه بود یعنی چیزی که امروز در تمام خودروها می‌بینیم. ۹۲۸ S آزمایشی من به گیربکس دستی مجهز است اما این ماشین با گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک هم عرضه می‌شد. گیربکس‌ها داخل ترنس‌اکسلی در عقب نصب می‌شدند که ساخت مرسدس بود.

پس از پیمودن تنها چند کیلومتر، معلوم می‌شود که دسته‌دنده خیلی کشیده و فاصلهٔ بین دنده‌ها خیلی زیاد است. همچنین جا زدن دنده‌ها باید خیلی با دقت انجام شود و این یادآوری می‌کند که شما دنده‌ها را بجای زیر دسته‌دنده، در عقب خودرو حرکت می‌دهید. پدال‌ها اما جایگاه خیلی خوبی دارند و امکان جابجایی آسان پاشنه و پنجهٔ پا را فراهم می‌کنند. بازی با آن V8 فوق‌العادهٔ زیر کاپوت هم جذاب است. این پیشرانهٔ ۱۲ سوپاپ SOHC شاید طبق استانداردهای امروزی چندان قوی به نظر نرسد اما شتاب و کشش خوبی را فراهم می‌کند زیرا گرند تورر بزرگ و سنگین پورشه تنها ۱۴۵۰ کیلوگرم وزن دارد که حدود ۷۰ کیلوگرم از ۹۱۱ کاررا پایهٔ امروزی با ۳۸۵ اسب بخار قدرت سبک‌تر است.

با فشردن پدال گاز، خودرو باصلابت حرکت می‌کند و پیشرانه خود را به ردلاین ۶,۱۰۰ rpm می‌رساند. وزن نسبتاََ سبک همچنین به ترمزها هم کمک می‌کند تا ۹۲۸ را از سرعت‌های سه‌رقمی به‌سرعت و با آرامش متوقف کنند. هرچند پیشرانه در جلو قرار دارد اما دماغهٔ سبک ظرافتی را در بازخورد فرمان به همراه دارد که هرگز در پانامرای ۲ تنی احساس نمی‌شود. ۹۲۸ S در سرعت‌های بالا اقتدار و ثبات خود را به راننده نشان می‌دهد هرچند که لاستیک‌های نه‌چندان پهن و سیستم تعلیق نرم، کمی باعث بازیگوشی می‌شوند.

بیش از ۴۰ سال از زمانی که این ۹۲۸ S از خط تولید خارج شده می‌گذرد و درحالی‌که تنها ۵۰ هزار کیلومتر کار کرده، توسط مکانیک‌های پورشه به‌طور ماهرانه‌ای نگهداری شده است. این هنوز هم خودرویی است که می‌توانید با خوشحالی سوار آن شد و ۱۵۰۰ کیلومتر را در روز رانندگی کرد و با آرامش و سرحال به مقصد رسید. این خودرویی سریع و راحت برای ۲۴ ساعت شبانه‌روز و هفت روز هفته است.