آشنایی با پروتوتایپ پورشه 928؛ وسیله‌ای جالب برای تست صدا!

یکی از اقدامات جالب پورشه را می‌توان پروتوتایپ ۹۲۸ دانست که به منظور بررسی استانداردهای تولید صدا توسعه یافته بود.


ساخت خودرویی که بتواند استانداردهای سخت‌گیرانه را پاس کند کار سختی است. خودروسازان نه تنها باید قوانین آلایندگی و ایمنی را مدنظر قرار دهند بلکه مجبورند میزان صدای تولیدی محصولات خود را نیز در سطح قابل قبولی نگه دارند. اطمینان از اینکه صدای خودروها خیلی زیاد نیست یک فرایند دشوار برای شرکت‌هایی خواهد بود که متخصص تولید خودروهای پرفورمنس هستند. در کنار این موضوع باید به اگزوزهای پر سر و صداتر و لاستیک‌های پهن‌تر اشاره کنیم که بر پیچیدگی کار می‌افزایند.

پورشه در اواخر دهه ۸۰ میلادی مجبور بود با این تناقض کنار بیاید تا مطمئن شود خودروهای اسپرتش خیلی پر سر و صدا نیستند. پروتوتایپ تک ساختی که مشاهده می‌کنید بر اساس پورشه ۹۲۸ ساخته شده و فرایند توسعه آن در سال ۱۹۸۹ کلید خورده است. در دنیای موازی، دکتر امیت براون بجای دلورین DMC-12 می‌بایست این پروتوتایپ را می‌راند! همچنین مطمئن هستیم خودروی پیش‌تولیدی پورشه گزینه‌ای عالی برای فیلم‌های اکشنی همچون مد مکس خواهد بود. درحالی‌که خودروی زمان دکتر براون دارای بدنه‌ای از جنس فولاد ضدزنگ مشابه تسلا سایبرتراک بود، بدنه پروتوتایپ پورشه ۹۲۸ با پشم کتان پوشانده شده است. این کار به مهندسان پورشه کمک کرده تولید صدا از پیشرانه و اگزوز را به حداقل برسانند. ایده چنین طرحی هم بررسی میزان صدای بخش‌های مختلف لاستیک بوده است و به همین خاطر است که برخی بخش‌های بیرونی خودرو جابجا شده‌اند.

در واقع رادیاتور به جلوی سپر نقل‌مکان کرده درحالی‌که ورودی‌های هوای روی کاپوت هم میزبان یک جفت فن برای خنک کردن پیشرانه هستند. یک بشکه بزرگ هم روی کاپوت دیده می‌شود و کابل‌های موجود نیز محفظه پیشرانه را به خوبی بسته‌اند. بی‌شک دید رو به بیرون در این پروتوتایپ اولویت اصلی نبوده است. حتی دید عقب خودرو بدتر خواهد بود زیرا اگزوز سفارشی دارای مافلر بزرگ نصب شده روی شیشه است. خروجی‌های عجیب اگزوز نیز با دست جوشکاری شده‌اند و به بالاترین نقطه خودرو رسیده‌اند.

قوس چرخ‌های پف کرده هم به این خاطر افزوده شده‌اند که بتوانند رینگ و لاستیک‌های متفاوت را پذیرا شوند. این پروتوتایپ پورشه ۹۲۸ از لاستیک‌های دیواره کوتاه و رینگ‌های آلیاژی ۹۱۱ استفاده می‌کند؛ اما چرا پورشه خودروی ۹۲۸ را برای این کار انتخاب کرده است؟ علت امر آن است که ۹۱۱ هوا خنک صدای زیادی داشته و برای این تست مناسب نبوده است. ۹۲۴ نیز از لیست خط خورده بود زیرا مهندسان خواهان خودرویی با قدرت زیاد در دورهای پایین‌تر بوده‌اند. ۹۴۴ نیز به علت لرزش گیربکس در دورهای پایین مناسب این کار نبوده است. این را هارالد مان مکانیک پورشه می‌گوید، فردی که ۴۰ سال برای این خودروساز کار کرده و اکثراً نیز مسئول بررسی میزان صدای تولیدی محصولات پورشه بوده است.

پورشه در ابتدا پروتوتایپ ۹۲۸ را در پیست خود تست کرد اما سطح آن با گذشت زمان تغییر کرد و ژرمن‌ها مجبور شدند اقدامات دیگری را انجام دهند. این برند با استفاده از آسفالت دارای استاندارد خاص یک پیست اندازه‌گیری صدا را تأسیس کرد تا متغیرهای گوناگون را حذف کرده و نتایج دقیق‌تری به دست آورد. ۹۲۸ سپس به لاستیک‌های چسبان مجهز شد و در تست با سرعت ۵۰ کیلومتر در ساعت ۶۳ دسی‌بل صدا تولید کرد. شایان ذکر است حد مجاز صدای تولیدی خودروها در زمان انجام تست‌ها ۷۴ دسی‌بل بوده است. این پروتوتایپ پورشه ۹۲۸ شاید یک جوجه اردک زشت باشد اما به خوبی نشان دهنده این اصل است که فرم تابع عملکرد است. تست‌های موردبحث به پورشه کمک کرد خودروهای ساکت‌تری بسازد و شاید این امر کمی متناقض به نظر برسد اما برای رعایت استانداردها باید انجام می‌شد. این پروتوتایپ بیش از سه دهه در خدمت مهندسان پورشه بود و هم‌اکنون در موزه شرکت در اشتوتگارت قرار دارد.