داستان مدل‌های توربو در پورشه؛ از 911 تا کاین و تایکان

پنجاه سال پیش، برای اولین بار از نام توربو روی ۹۱۱ استفاده شد و تاکنون این نام روی تعداد زیادی از خودروهای پورشه دیده شده است. با پدال همراه شوید تا در تاریخ پورشه سفر کنیم و داستان مدل‌های توربوی مختلف را مرور کنیم.

پورشه ۹۱۱ توربو سال ۱۹۷۵

در داخل ۹۱۱ توربو همه‌چیز قدیمی و کهنه است. پنج آمپر آنالوگ گرد بزرگ در مقابل راننده جلب‌توجه می‌کند و یک دسته‌دنده بلند از کف خودرو مثل چوب‌دستی بیرون آمده و گیربکس تنها چهار دنده دارد که این به معنای ضرایب بسیار طولانی خواهد بود. با دنده یک خودرو تا سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت و با دنده دو تا ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت پیش می‌رود درحالی‌که با دنده سه می‌توان به سرعت بیش از ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت رسید. پیشرانهٔ هوا خنک با تأخیر وارد عمل می‌شود که خصیصهٔ موتورهای توربوشارژ اولیه بود. رانندگی سریع با این خودرو کار سختی است و استفاده از حد نهایی توانایی‌هایش به حس ششم مافوق بشری نیاز دارد زیرا درحالی‌که بازوها با فرمان بدون نیروی کمکی کلنجار می‌روند و پاها روی پدال‌هایی با وزن متفاوت می‌رقصند، مغز باید به‌طور هم‌زمان ویژگی‌های دینامیکی خودرو در رابطه با جاده را پردازش کند.

پورشه ۹۴۴ توربو سال ۱۹۸۹

بدون ۹۴۴ ممکن بود پورشه دوام نیاورد. این کوپهٔ موتور جلو که در سال ۱۹۸۲ معرفی شد، طرح گیربکس عقب ترنس‌اکسل خود را از ۹۲۴ اقتباس کرد و با پیشرانه‌های چهار سیلندر خطی مختلف عرضه شد. نسخهٔ توربو در سال ۱۹۸۵ با پیشرانهٔ ۲.۵ لیتری معرفی شد که قدرت مناسب ۲۲۰ اسب بخاری داشت ولی این پایان ماجرا نبود و بعداً نسخهٔ توربو S با نسخهٔ ۲۵۰ اسب بخاری همان موتور ۲.۵ لیتری به بازار آمد. هرچند ۹۴۴ توربو پانزده سال پس از اولین پورشهٔ توربو ساخته شد ولی هنوز هم تأخیر توربو در این خودرو بسیار مشکل‌ساز است. همچنین هرچند گیربکس این خودرو پنج دنده دارد ولی پیشرانهٔ چهار سیلندر آن برای ارائهٔ پرفورمنس مناسب باید در دورهای بالا کار کند. بااین‌وجود، هرچند ۹۴۴ توربو حدود ۲۷۰ کیلوگرم از ۹۱۱ توربوی قدیمی سنگین‌تر است ولی در شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت تنها ۰.۴ ثانیه کندتر است و مهم‌تر اینکه بسیار شبیه یک خودروی مدرن احساس می‌شود. این کوپه‌ای متعادل و راحت است که رانندگی روزمره با آن بسیار آسان خواهد بود.

پورشه کاین توربو S سال ۲۰۰۶

با تغییر مدیرعامل پورشه در سال ۱۹۹۳، این شرکت مدل‌های بسیار سودآور کیمن و باکستر و همین‌طور ۹۱۱ نسل ۹۹۶ را در سال‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ به بازار فرستاد. تحول بزرگ در پورشه اما در سال ۲۰۰۲ رخ داد یعنی زمانی که کاین به‌عنوان اولین شاسی‌بلند این برند روی پلت‌فرم مشترکی با فولکس‌واگن توآرگ و آئودی Q7 به بازار آمد. سپس زمانی که کاین توربو S در اواخر سال ۲۰۰۵ با ۵۲۰ اسب بخار قدرت معرفی شد، پس از هایپرکار کاررا GT با ۶۰۳ اسب بخار قدرت، به دومین محصول قدرتمند پورشه تبدیل شد. پیشرانهٔ ۴.۵ لیتری V8 توئین توربو، این شاسی‌بلند ۵۷۰ کیلوگرمی را ظرف تنها ۴.۹ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رساند. نسل اول کاین در پایان عمر خود به پرفروش‌ترین خودروی پورشه و محصول سودآور اصلی این شرکت تبدیل شد. کاین توربو S مدل ۲۰۰۱ با وجودی که ۳۱ سال پس از عرضهٔ اولین ۹۱۱ توربو ساخته شده، هنوز هم آثاری از تأخیر توربو دارد که هرچند به‌اندازهٔ ۹۱۱ نیست ولی هنوز هم آزاردهنده خواهد بود. علاوه بر این، فرمان خودرو هم در قیاس با مدل‌های جدیدتر بسیار سنگین است.

پورشه پانامرا توربو سال ۲۰۱۰

چند سال پس از کاین، پورشه تصمیم گرفت بازهم سبد محصولات خود را گسترش دهد. گزینه‌های برای این کار شامل یک خودروی اسپرت سبک‌وزن و کوچک بنام میمو، جایگزینی دیرهنگام برای کوپهٔ ۹۲۸ و یک گرند تورر پنج‌در رده‌بالا بودند که مدیرعامل شرکت گزینهٔ آخر را انتخاب کرد. پانامرا که جایگزین اسپرتی برای سدان‌های لوکس بود، از همان ابتدا از پیش‌بینی‌های فروش خود فراتر رفت. این خودرو از پیشرانه‌های مشترکی با کاین و آئودی A8 استفاده کرد و دو سال پس از معرفی پانامرا توربوی ۵۰۰ اسب بخاری، پورشه نسخهٔ پانامرا توربو S را با ۵۵۰ اسب بخار قدرت به بازار فرستاد که شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر ۳.۳ ثانیه‌ای داشت. عملکرد توربوشارژرها در این خودرو هرچند بسیار بهبود پیدا کرده اما هنوز هم به‌اندازهٔ توربوشارژرهای امروزی پاسخگو نیست هرچند که در این پانامرا تأخیر توربو به کمتر از یک ثانیه رسیده است.

پورشه ۹۱۱ توربو سال ۲۰۲۳

خودرویی که اینجا می‌بینید توربو S با ۶۵۰ اسب بخار قدرت نیست بلکه توربوی پایه با ۵۸۰ اسب بخار قدرت است که قیمت پایهٔ ۱۹۸,۸۵۰ دلاری دارد. هرچند نسخهٔ S در شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت ۰.۲ ثانیه سریع‌تر است و گشتاور را هم از ۷۵۰ به ۸۰۰ نیوتن متر افزایش می‌دهد ولی در دنیای واقعی، این تفاوت‌ها را فقط طرفداران سرسخت پورشه متوجه خواهند شد. ۹۱۱ توربو که به‌صورت استاندارد به سامانهٔ چهارچرخ محرک مجهز است، حس و حال گرند تورری بیشتری نسبت به برادران GT نشان خود (GT3) دارد. در حالت‌های رانندگی اسپرت و اسپرت پلاس هیچ اثری از تأخیر توربو در این ماشین دیده نمی‌شود و دو توربوشارژر متوالی با هندسهٔ متغیر، عناصر کاملاً یکپارچه‌ای از مجموعهٔ پیشرانه و گیربکس هستند. در این ماشین نیازی نیست پس از فشردن پدال گاز سه چهار ثانیه برای ارائهٔ قدرت انتظار بکشید زیرا پیشرانهٔ ۳.۸ لیتری مدرن و گیربکس هشت سرعتهٔ دوکلاچه نیرو را به شکلی برق‌آسا تحویل می‌دهند.

پورشه تایکان توربو سال ۲۰۲۵

یک پورشهٔ الکتریکی توربو یک خودروی بدون تأخیر توربو است زیرا وقتی حداکثر گشتاور فوراً در دسترس است، دیگر مسئله این نخواهد بود که چطور آن را به بهترین نحو تولید کنیم بلکه دغدغهٔ اصلی است که چطور نیرو را به کارآمدترین و هیجان‌انگیزترین حالت تعدیل کنیم. تایکان توربوی جدید در حالت اووربوست ۶۷۰ اسب بخار قدرت و ۸۵۰ نیوتن متر گشتاور دارد اما حتی اگر این هم کافی نباشد می‌توانید سراغ توربو S با ۹۳۸ اسب بخار و یا توربو GT با ۱۰۱۹ اسب بخار قدرت بروید بااین‌حال، حتی تایکان توربوی پایه هم با قیمت ۱۷۵,۵۹۵ دلار اصلاً ارزان نیست. پارامترهای این خودرو نیز با پیشینیان خود متفاوت است. این خودرو از معماری ۸۰۰ ولی بهره می‌برد که می‌تواند باطری‌های ۹۷ کیلووات ساعتی را با حداکثر سرعت ۳۲۰ کیلووات شارژ کند. ۹۱۱ توربوی قدیمی در حالت تخته‌گاز مصرف سوختی در حدود ۱۷ لیتر در هر صد کیلومتر داشت ولی با یک باک پر می‌توانست حداقل ۴۰۰ کیلومتر را طی کند درحالی‌که در تایکان توربو در صورت رانندگی تهاجمی با سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت باید هر ۸۰ دقیقه یک‌بار برای شارژر کردن متوقف شوید.