آیا پورشه هنوز تنها یک اسپورت‌ساز است؟

در دنیا دو نوع خودروساز وجود دارد: خودروسازهایی که مدل‌های متنوع و مختلفی را ساخته و آن‌هایی که روی یک نوع از خودروها تمرکز دارند.

در دسته‌ی اول شرکت‌هایی چون فورد، تویوتا و حتی مرسدس بنز قرار دارند که همه نوع خودرو از هاچبک گرفته تا سدان و شاسی‌بلند و خودروی اسپورت را عرضه می‌کنند. در دسته‌ی دوم برندهایی نظیر جیپ و فراری جای می‌گیرند که همه‌ی انرژی خود را معطوف نوعی خاص از خودروها کرده‌اند؛ اما درباره‌ی پورشه چه؟

این خودروساز آلمانی همانند لامبورگینی یا استون مارتین نامی برای خود دست‌وپا کرده است: تولیدکننده‌ی خودروهای اسپورت دو درب لذت‌بخش؛ اما پورشه‌ی امروزی، کمپانی بسیاری متفاوتی نسبت به آنچه چندین دهه‌ی پیش می‌شناختیم است.

نقطه‌ی تغییر پورشه در سال ۲۰۰۲ و معرفی کاین بوده است. اولین کراس اوور پورشه همچنین اولین خودروی پورشه با بیش از دو درب بود که جدای از فوت‌وفن‌های بازاریابی، معمولاً به عنوان خودرویی اسپورت تعریف نمی‌شد. بعد از کاین پورشه در سال ۲۰۰۹ پانامرا را که عنوان اولین سدان این شرکت را یدک می‌کشید معرفی کرد و در سال ۲۰۱۴ نیز ماکان به عنوان برادر کوچک کاین به بازار ارائه شد.

این تنوع محصولات پورشه را وارد عصر جدیدی کرده است؛ اما آیا پورشه هنوز هم می‌تواند خود را منحصراً سازنده‌ی خودروهای اسپورت خطاب کند؟ بیایید نگاهی به اعداد بیندازیم.

سال گذشته پورشه با فروش ۲۳۷۷۷۸ دستگاهی رکورد جدیدی را بر جای گذاشت. این میزان تولید برابر با تولید یک هفته‌ی کل گروه فولکس‌واگن است. از این میزان تولید کمتر از ۱۴ درصد (۳۲۴۰۹ دستگاه) به مدل افسانه‌ای ۹۱۱ تعلق داشته است. این میزان فروش ۹۱۱ را با فروش ماکانی مقایسه کنید که حدود ۴۰ درصد فروش جهانی پورشه را در جهان تشکیل داده است.

اما جزئیات فروش پورشه در آمریکا جالب‌تر است. جایی که فروش خودروهای اسپورت نسبت به کراس اوورها چربش نسبی داشته است. از ۵۴۲۸۰ دستگاه پورشه‌ی فروخته شده در آمریکا در سال ۲۰۱۶، ماکان با فروش ۱۹۳۳۲ دستگاهی بازهم پرطرفدارترین مدل بوده که برابر با حدود ۳۵ درصد فروش است. کاین نیز با فروش ۱۵۳۸۳ دستگاهی (۲۸ درصد) در رتبه‌ی دوم قرار گرفته است. خانواده‌ی ۹۱۱ با همه‌ی اعضای خود تنها ۸۹۰۱ دستگاه فروش داشته‌اند (۱۶.۵ درصد) و ۷۱۸ باکستر/کیمن با فروش ۶۲۶۰ دستگاهی در رده‌ی بعدی قرار گرفته است. فروش پانامرا نیز نسبتاً کم بوده است (۴۴۰۳ دستگاه یا حدود ۸ درصد فروش پورشه در آمریکا).

ما فرصت پورشه برای به دست آوردن سود بیشتر را سرزنش نمی‌کنیم. درهرحال این تجارت است؛ و بسیاری از خودروسازهای دیگر که مدل‌های اسپورت تولید می‌کنند همین مسیر را برگزیده‌اند؛ مثلاً مزراتی را در نظر بگیرید که فروش مدل‌های سدان گیبلی و کواترو پورته آن بیشتر از کوپه و کانورتیبل گرن توریسمو است. فروش کراس اوور لوانته نیز به زودی افزایش خواهد یافت.

اما اینجا تفاوتی بین مزراتی و پورشه وجود دارد (فراموش نکنید پورشه در سال ۲۰۱۶ و در آمریکا بیش از ۴ برابر مزراتی خودرو فروخته است). تلاشی که مزراتی برای حضور در بخش خودروهای لوکس دست‌یافتنی‌تر دارد، پورشه سال‌ها پیش آن را انجام داده و هنوز هم در همه‌ی بازاریابی‌ها و کنفرانس‌های خبری خود را منحصراً سازنده‌ی خودروهای اسپورت می‌داند.

اعداد گفته شده به خوبی پاسخ سؤالات ما را می‌دهند؛ اما رقبایی مثل لامبورگینی یا استون مارتین وقتی کراس اوور خودرو را به منظور تلاش برای تکرار موفقیت پورشه عرضه کنند چگونه خود را معرفی خواهند کرد؟

منبع: carscoops