فرناندو آلونسو میگوید که تصادف گرند پریکس استرالیای او بزرگترین رنجی است که در تمام حرفهی اتومبیلرانی خود تجربه کرده است.
این راننده اسپانیولی که از مرگ گریخته تصادفی هولناک در مسابقهی آلبرت پارک داشت، جایی که بر سر کسب مقام نوزدهمی با خودروی استبان گوتیرز برخورد کرد.
آلونسو با تصادفهای بزرگ چندان غریبه نیست و داستان فرار بزرگ او در تصادف سهمگین در گرند پریکس برزیل سال ۲۰۰۳ مشهور است. در آن گرند پریکس پس از ترکیدن لاستیک، آلونسو به همراه خودرو به دیوار کوبیده شد.
زمانی که از او پرسیده شد که تصادف ملبورن به بدی تصادف برزیل بوده است، او گفت: “نه این تصادف احتمالاً سختتر از برزیل بوده است.”
“شما پس از تصادف اولین کمی میترسید و زمانی که میبینید در هوا هستید، امیدوارید که درست روی زمین بیفتید و به دیوار نخورید و سرتان هم با چیزی اصابت نکند.”
“زمانی که دارید چپ میکنید میخواهید که متوقف شود اما احساس میکنید که هرگز متوقف نمیشود. بعد زمانی که متوقف شد من حفرهی کوچکی را برای خارج شدن دیدم و فکر کردم که باید سریعاً خارج شوم زیرا در خانه میخواستند که زود خارج شوم. این اولین چیزی بود که دربارهاش اندیشیدم.”
بعدتر آلونسو از طریق اکانت اینستاگرام خود اضافه کرد که: “من آگاهم که امروز شانس زیادی را در زندگیام دارم. میخواهم که از مک لارن و FIA به خاطر ایمنی در خودروها تشکر کنم. همچنین از همکارانم و طرفدارانم برای ابراز نگرانی و حمایتهای بیقیدوشرطشان تشکر میکنم.”
زخم و جراحت
هرچند پس از تصادف همهچیز شفاف بود اما آلونسو گفت که انتظار جراحت بیشتر در روزهای آینده را داشته است و حسرت از دست دادن امتیازها به خاطر این اشتباه را دارد.
“هر چیز کمی آسیب میبیند زیرا همهی اجزای داخل بدن شما وقتی سریع میرانید حرکت میکنند.”
“زانوها کمی آسیب میبینند زیرا شما در حال برخورد با کاکپیت و ستون فرمان هستید. فردا من به مقداری یخ نیاز خواهم داشت اما بههرحال خوب و بسیار خوششانس هستم.”
ناامیدی
شگفت آنکه آلونسو میگوید احساس برجستهی او در شب یکشنبه آن بوده که او امتیاز ازدستداده است.
آلونسو خاطرنشان میکند: “من به خاطر اینکه مسابقه را بدون به دست آوردن امتیازی به پایان رساندم کمی ناامیدم.”
“همچنین خرابی خودرو زیاد است و به این معنی خواهد بود که ما واحد قدرت را ازدستدادهایم و از خودروی دوم استفاده خواهیم کرد؛ اما جدای از بحث ناامیدی من خوشحالم که اینجا با شما حرف میزنم.
زمانی که شما با سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت رانندگی میکنید درواقع روی زندگیتان ریسک کردهاید. اگر در یکی از آن معلق زدنها ضربهای اشتباهی دریافت کنید، مشکل جدی خواهید داشت. بنابراین من سپاسگزارم و آرزو میکنم که دوباره به میادین بازگردم.”
sina
۳ فروردین ۱۳۹۵هر خطری رو که میگه ده برابر اونو حاضرم تجربه کنم ولی فقط زندگیم مثل اون باشه…توی پیست….خدایا شکرت…
ASTON MARTIN
۴ آذر ۱۳۹۵دیگه شکرش برا چی بود؟ تو که مث اون نیستی
naseaferari
۳ فروردین ۱۳۹۵واقعاارته قلبم براش ارزوی سلامتی وپیروزی میکنم .باراول که ماشینو دیدم حس بدی بهم دست داد ،واقعا خوشحالم بعداین حس بد النسو روایستاده دیدم .
بهنام طیبی
۳ فروردین ۱۳۹۵دمش گرم و امیدوارم سالم باشه
علیرضا
۳ فروردین ۱۳۹۵بنده هم امیدوارم هرچه زودتر سلامتیشو بدست بیاره ولی انصافا دم مکلارن و fia گرم که ماشیناشون انقدر ایمنی داره واقعا باهاش حال میکنم امیدوارم سایپا و ایران خودرو روزی از اینا یاد بگیرن و حداقل ماشیناشون رو با کمترین استاندارد های جهانی سازگاری کنن
عقیق
۴ فروردین ۱۳۹۵امیدوارم به هیچ راننده ای هیچ آسیبی نرسه چون وجود اونها ست که باعث لذت بردن ما از فرمول یک میشه
محمد حسین
۴ فروردین ۱۳۹۵خبر خود مسابقه رو نمی ذارین ؟
مرسدس دوباره شروع کرده !
ای کاش ب ام و یا پورشه هم تو فرمول1 شرکت می کردن
احمد باقری
۴ فروردین ۱۳۹۵این ورزش واقعا خطرات زیادی داره.
سیاوش
۴ فروردین ۱۳۹۵خیلی خیلی خوش شانس بود هیچ اتفاقی براش نیافتاد
نیکو رزبرگ هم فوق العاده بود روز مسابقه نیاز داره چند تا مسابقه پشت هم اول شه تا اعتماد بنفسشو بدست بیاره و با استرس کمتری مسابقه بده خوشبختانه قوانین جدید مسابقات ار تباط رادیویی کمتر بنفع امثال رزبرگه چون تو مسابقات قبل بوضوح میدیدیم امتیاز بیشتری برای همیلتون قائل بودن
naseaferari
۴ فروردین ۱۳۹۵البته شانس هم ازدست از مرسدس بر نمیداره اگرسیفتی کارنبود شک نکن فراری وفتل اول مبشدند اگه ماشین رایکونن هم اتیش نمیگرفت کیمی روی سکو بود درضمن استراژی فراری اشتباهبودروی انتخاب تایرها
محمد
۵ فروردین ۱۳۹۵خدا رو شکر که سالمه، ناخودآگاه یاد شوماخر افتادم، براش آرزوی سلامت دارم.
solat
۱۱ فروردین ۱۳۹۵الونسو هم یه اسطوره هس تو فرمول 1 همچو شوماخر / ایشالا همیشه سلامت باشه و بتونیم مسابقاتشو تماشا کنیم و لذت ببریم