موناکو در تسخیر ژنرال‌های سرخ

فراری با چنان جدیتی مسابقه موناکو را آغاز کرد که کمتر کسی می‌توانست به پیروزی آن‌ها شک کند. کیمی رایکونن برخلاف انتظار توانست پل پوزیشن را از آن خود کرده و مسابقه را از خط نخست آغاز نماید. در پشت سر او، هم‌تیمی‌اش سباستین فتل که تا اینجای فصل در صدر جدول رانندگان قرار گرفته، استارت زد. رده سوم خط استارت را والتری بوتاس از مرسدس در اختیار گرفت. بدترین نتیجه تعیین خط را لوئیس همیلتون به دست آورد تا از جایگاه چهاردهم مسابقه را شروع کند.

مسابقه بدون اتفاق خاصی شروع شد. سرعت بسیار بالای فراری‌ها، فاصله دو راننده این تیم با بوتاس را افزایش می‌داد. وضعیت خاص پیست موناکو که درواقع خیابان‌های شهری است، باعث شده بود تا سبقت گرفتن خودروهایی که امسال عرض بیشتری نیز داشتند، مشکل‌تر شود. در چنین شرایطی استراتژی تیم‌ها و پیت استاپ ها از اهمیت دوچندانی برخوردارند.

اولین پیت استاپ رایکونن باعث شد تا او رتبه نخست خود را به‌راحتی تقدیم فتل کند و البته این نوعی استراتژی درون تیمی فراری به نظر می‌رسید. از سوی دیگر دنیل ریکاردو از پیت استاپ نخست به بعد خود را به جمع مدعیان وارد کرد و به‌خوبی در رتبه سوم قرار گرفت. جنسن باتن که در این مسابقه به‌جای فرناندو آلونسو پشت فرمان خودروی مک لارن او قرار گرفته بود، نتوانست معجزه‌ای کند و بازگشتی غمبار به مسابقات فرمول یک را تجربه کرد تا در نهایت در دور ۶۱ از مسابقه خارج شود. ورلاین در این دور در یکی از پیچ‌ها پس از برخورد به باتن چپ کرد و البته اتفاق خاصی برای او نیافتاد اما باعث ورود خودروی ایمنی به پیست شد. اما این موضوع باعث تغییر وضعیت و رتبه رانندگان برتر نشد. خروج سیفتی کار باعث شد خودروها که دیگر کاملاً نزدیک هم شده بودند با رقابتی بسیار جذاب‌تر به ادامه مسابقه و دورهای آخر بپردازند. سرانجام فتل توانست قهرمانی این مسابقه را با اقتدار به دست آورد. این اولین بار بعد از سال ۲۰۰۱ بود که فراری در موناکو، روی سکوی اول می‌رفت. در روزی که هیچ سبقت هیجان‌انگیزی را نیز شاهد نبودیم، ساینز به اندازه نصف مسابقه، لوئیس همیلتون را پشت سر خود نگاه داشت. این یکی از معدود مسابقات این چند ساله اخیر بود که هیچ‌کدام از رانندگان مرسدس روی سکو نرفتند. در عوض فراری توانست فاصله امتیازی خود را با مرسدس افزایش داده و با امید بیشتری به قهرمانی به ادامه مسابقات بیاندیشد.

طبق معمول این چند هفته، صدا و سیمای ایران و شبکه ورزش نیز به‌جای پوشش این مسابقه پرطرفدار، به نمایش یک مسابقه پرش با اسب پرداخت!