بهترین رانندگان تیم فرمول یک مکلارن ریسینگ

محال است که فرمول یک را دنبال کنید و مکلارن (یا رانندگانش را) دوست نداشته باشید، این تیم از سال ۱۹۶۶ در گرندپری موناکو با رانندگی بروس مکلارن وارد رقابت‌های قهرمانی جهان فرمول یک شد و تبدیل به بخشی جداناپذیر از این ورزش شد.

برخلاف تیم‌های مرسدس و فراری تعداد زیادی از قهرمانی‌های مکلارن در فصول رقابتی به دست آمده و این نشان از تأثیر بیشتر رانندگان است.

در این مقاله چند راننده از بهترین‌های مکلارن را لیست کرده و راجع به رانندگی آن‌ها مباحثی را مطرح می‌کنیم؛ امید است که مخاطبان پدال نام رانندگانی که از فهرست ما جامانده‌اند را در کامنت سکشن گوشزد کنند.

آیرتون سنا (Ayrton Senna)

شاید بتوان سنا را بهترین راننده تاریخ فرمول یک دانست؛ وی تنها سه قهرمانی جهان به دست آورد، ولی با سبک رانندگی خویش ۲۸ سال پس از مرگش هم هنوز مورد بحث محافل موتوراسپرت است. سرعت سنا در تک دورها بی‌نظیر بود به‌طوری‌که رکورد جایزه پول پوزیشن را شکسته بود، رکوردی که در سال ۲۰۰۶ توسط مایکل شوماخر افسانه‌ای شکسته شد.

همچنین تعداد زیادی از کارشناسان، آیرتون سنا را در زمره بهترین رانندگان در هوای بارانی قرار می‌دهند، اولین مسابقه بارانی سنا افسانه‌ای بود. موناکو ۱۹۸۴ آیرتون سنای روکی که از رده ۱۲ شروع کرده بود با کسب ده رده در ماشین میدفیلد تولمن به دومی رسید. از دیگر رانندگی‌های سنا در باران می‌شود به آلمان و ژاپن ۱۹۸۸ و دور اول گرن پری اروپای ۱۹۹۳ اشاره کرد متأسفانه، سال ۱۹۹۴ سنا آخرین پل پوزیشن خود را کسب کرد و در روز مسابقه تصادف منجر به مرگی داشت. مکلارن برای پاسداشت میراث سنا، یک سوپرکار شدیداً پیست محور را مزین به نام این راننده کرد.

آلن پراست (Alain prost)

نمی‌توان از سنا گفت و رقیب و هم‌تیمی‌اش پراست را از یاد برد، این راننده فرانسوی توانست در سال‌های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶ و ۱۹۸۹ و ۱۹۹۳ به‌عنوان قهرمانی رانندگان دست پیدا کند، هرچند که آخری را با تیم ویلیامز به دست آورده. البته نباید از خاطر برد که او در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۸ هم بسیار به قهرمانی نزدیک بود؛ به‌طوری‌که در ۱۹۸۴ به خاطر ریتایر شدن در بسیاری از مسابقات تنها نیم امتیاز با لائودای قهرمان فاصله داشت و در ۱۹۸۸ به خاطر نوعی قانون که صرفاً ده مسابقه برتر رانندگان را ملاک قرار می‌داد در پس سنا قرار گرفت.

جیمز هانت (James Hunt)

از تاریخی‌ترین رقابت‌های تاریخ اف ۱ می‌توان به لائودا-هانت ۱۹۷۶ اشاره‌ای داشت، در یک طرف نیکی لائودای اتریشی مدافع عنوان قهرمانی حضور داشت که با فراری 312T2 خود اوایل فصل را به آتش کشیده بود ولی پس از تصادف مرگبار لائودا در نوردشلایف و غیبت او در دو جایزه بزرگ پس از آن؛ این هانت بود که از فرصت استفاده کرد و چهار برد ارزشمند و یک سومی کسب کرد تا بتواند با یک امتیاز اختلاف قهرمان جهان بشود.

اما این دو ازنظر سبک رانندگی وزندگی نقطه مقابل هم بودند و همین امر دیدن رقابت آن‌ها را جذاب‌تر هم می‌کرد.

لائودا یک راننده منظم بود و ترجیح می‌داد حساب شده ریسک کند ولی جیمز هانت بدون توجه به خطرات احتمالی از هر گپ و فرصتی جهت به دست آوردن مزیت زمانی استفاده می‌کرد.

 

لوئیس همیلتون (Lewis Hamilton)

خیلی‌ها این راننده را با ۶ قهرمانی‌اش در مرسدس می‌شناسند ولی رانندگی وی برای مکلارن هم بسیار دیدنی بوده. لوئیس همیلتون زمانی که به مکلارن ریسینگ پیوست مورد حمایت مدیر تیم، ران دنیس بود؛ با این حال در ابتدا به‌عنوان راننده دوم یا وینگمن دیده می‌شد. زیرا هم‌تیمی‌اش فرناندو، قهرمان دو سال گذشته فرمول یک بود و هیچ‌کسی به قهرمانی لوئیس فکر نمی‌کرد.

به هرجهت همیلتون روکی نشان داد که می‌تواند در حد قهرمانی جهان باشد، این راننده بریتانیایی اولین فصل خود را در رده دوم با ۱ امتیاز اختلاف به پایان رساند؛ این ناکامی موجب توقف همیلتون نشد، زیرا سال بعد در پیچ آخر مسابقه نهایی فصل با سبقت از تیمو گلوک توانست اولین عنوان قهرمانی جهان خود را به دست آورد.

در سال‌های پس از آن به دلایل مختلف همیلتون نتوانست با مکلارن به قهرمانی برسد، فقط در ۲۰۱۰ که در مسابقه آخر امکان قهرمانی برایش میسر بود به آن مهم نزدیک بود (ازنظر تئوری).

نهایتاً همیلتون در ۲۰۱۳ این تیم را به مقصد مرسدس ترک کرد و دوره قهرمانی‌های پیاپی‌اش شروع شد.

این بود مروری بر ۴ نفر از بهترین رانندگان فرمول یک مکلارن؛ امیدواریم بعد از گذشت چند سال بتوانیم لندو نوریس و اسکار پیاستری را در چنین لیست‌هایی ببینیم.

سخن آخر اینکه اگر ازنظر شما عزیزان موردی اشتباه ذکر شده پذیرای نقدهای دقیقتان هستیم.

نویسنده: داریوش حشمتی