پیروزی فراری و پورشه در ایمولا 6 ساعته؛ آماده برای فتح لمان

فراری در پایان مسابقه‌ی هیجان‌انگیز ایمولا در خانه خود به پیروزی رسید و دومین برد در فصل ۲۰۲۵ قهرمانی استقامت جهان را به دست آورد. والنتینو روسی که موفق به پول پوزیشن در کلاس LMGT3 شده بود، از سکوی اول باز ماند.

جیمز کالادو، آنتونیو جیویناتزی و الساندرو پیر گویدی با فراری ۴۹۹ شماره ۵۱ در کلاس هایپرکار لمان با اختلاف تنها ۸.۴ ثانیه پیروز شدند. دو سیفتی‌کار کامل و دو سیفتی‌کار مجازی، مسابقه ۶ ساعته ایمولا را به یک بازی شطرنج تاکتیکی تبدیل کرد که در مراحل پایانی، بی‌ام‌و، آلپین، تویوتا و پورشه به رقبای اصلی تبدیل شدند.

بی‌ام‌و و آلپین با خودروهای LMDHخود به ترتیب در جایگاه دوم و سوم قرار گرفتند و بهترین نتیجه خود در مسابقات قهرمانی استقامت جهان (WEC) را تکرار کردند. بی‌ام‌و شماره ۲۰ تیم  WRT با رانندگی رنه راست، رابین فراینز و شلدون فان در در جایگاه دوم ایستاد، در حالی که آلپین با رانندگی فردریک ماکوویچکی، ژول گونون و میک شوماخر با اختلاف ۳.۸ ثانیه سوم شد.

فراری شماره ۵۱ تیم AF Corse که از پول پوزیشن مسابقه را آغاز کرده بود، در ساعات اولیه تسلط بسیار خوبی داشت و کالادو توانست فاصله مناسبی با فراری شماره ۸۳ (دیگر خودروی فراری تیم AF Corse با رانندگی فیل هانسون) ایجاد کند.

در اولین توقف پیت‌لین پس از پایان ساعت اول، فراری پیشتاز نزدیک به ۳ ثانیه از فراری AF Corse جلوتر بود، در حالی که کوین مگنوسن با بی‌ام‌و شماره ۱۵ تیم WRT به عنوان بهترین خودروی خارج از گروه فراری‌ها، ۱۵ ثانیه عقب‌تر بود.

در اواخر ساعت دوم، دو فراری همچنان در صدر جدول قرار داشتند که اولین سیفتی‌کار اعلام شد. این وقفه به تیم‌های هایپرکار اجازه داد تا استراتژی‌های سوخت و لاستیک خود را تغییر دهند، که مسابقه را در دو سوم پایانی بازتر کرد.

پیر گویدی پیشتاز بود تا زمانی که بیشتر رقبای اصلی در ساعت آخر برای سوختگیری کوتاه توقف کردند. او تنها ۱۲ دقیقه به پایان مسابقه برای آخرین بار به پیت‌لین آمد.

بی‌ام‌و و آلپین کمی زودتر و با سوخت کمتر توقف کردند تا در طول دومین سیفتی‌کار موقعیت بهتری کسب کنند، اما در دقایق پایانی دوباره به رده‌های بالاتر صعود کردند.

بی‌ام‌و پس از برخورد با تویوتا شماره ۷ (با رانندگی مایک کانوی) که منجر به آسیب به بدنه عقب آن شد، به مسابقه ادامه داد. تویوتا شماره ۸ (مدل GR010 هایبرید) با رانندگی برندون هارتلی، ریو هیراکاوا و سباستین بوامی پنجم شد. آنها پس از دریافت پنالتی به دلیل سرعت غیرمجاز در شرایط پرچم زرد کامل، به یک استراتژی جایگزین روی آوردند. بی‌ام‌و شماره ۲۰ که مگنوسن در آن همراه با رافائل مارچلو و دریس فانثور رانندگی می‌کرد، در جایگاه ششم قرار گرفت.

تویوتا با GR010 که مایک کانوی، نیک دِ‌وریس و کاموی کوبایاشی آن را می‌راندند، هفتم شد. پورشه پنسک موتوراسپورت با پورشه ۹۶۳ LMDH (رانندگی: مت کمپبل، لورنس فانثور و کوین استره) در جایگاه هشتم قرار گرفت.

پژو و کادیلاک هر کدام یک خودرو در جمع امتیازداران داشتند: پژو شماره ۹۳ برای سازنده فرانسوی نهم و کادیلاک شماره ۱۲ برای سازنده آمریکایی دهم شد. تلاش‌های نیکلاس نیلسن، میگل مولینا و آنتونیو فووکو برای بازگشت از آخرین جایگاه گرید هایپرکار در ساعت آخر بی‌نتیجه ماند. فووکو در حال رقابت با بوامی بود که برخورد آنها در شیکین تامبورلو باعث شد فراری به سنگریزه‌ها برود و پنچر شدن لاستیک عقب آن را در پایان مسابقه به جایگاه پانزدهم سوق داد.

کلاس LMGT3 و ناکامی برای روسی

والنتینو روسی، قهرمان موتو GP، روز گذشته در کلاس LMGT3 با اختلاف کمتر از یک ثانیه از پیروزی بازماند. کلوین فان با بی‌ام‌و M4 جی‌تی‌۳ شماره ۴۶ در دور آخر به پورشه ۹۱۱ جی‌تی‌۳-آر شماره ۹۲ تیم مانتای (رانندگی: ریچارد لیتز) چسبیده بود.

 

 بی‌ام‌و M4 که احمد الحارثی و روسی نیز در رانندگی آن سهیم بودند، در خط پایان تنها سه دهم ثانیه با پورشه (رانندگی: رایان هاردویک و ریکاردو پرا) فاصله داشت. روسی که پس از کسب اولین پول پوزیشن خود در WEC به دنبال اولین پیروزی بود، در جریان مسابقه، با فراری ۲۹۶ جی‌تی‌۳ شماره ۲۱ (فیلم بالا) برخورد کرد.

پنالتی حاصل از این برخورد، روسی و هم‌تیمی‌هایش را از پیروزی تقریباً قطعی محروم کرد. جایگاه سوم این کلاس به لکسوس RCF جی‌تی‌۳ تیم ASP (رانندگی: آرنولد رابین، فین گرزیتس و استبان ماسون) رسید.