سرنوشت خودروهای فرمول یک پس از پایان هر فصل چه می‌شود؟

آیا تاکنون این سؤال برایتان پیش‌آمده که سرنوشت خودروهای فرمول یک پس از پایان فصل چه می‌شود؟ این سؤال چندین پاسخ دارد.

فرمول یک یکی از پربیننده‌ترین مسابقات ورزشی جهان محسوب می‌شود که پیشرفته‌ترین تکنولوژی‌های خودرو و بهترین رانندگان جهان را به تصویر می‌کشد. خودروهای فرمول یک شگفتی‌های مهندسی هستند و تا جایی که قوانین اجازه بدهد سریع و پیشرفته ساخته می‌شوند. رانندگان در فصل ۲۰۲۵ در طول ۲۴ آخر هفته با این خودروها رانندگی می‌کنند و در جلسات تمرینی، تعیین خط و مسابقهٔ اصلی حاضر می‌شوند؛ اما آیا تاکنون فکر کرده‌اید که پس از پایان هر فصل، برای خودروهایی که در طول فصل استفاده شده‌اند چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا این خودروها راهی موزه می‌شوند یا برای جلوگیری از جاسوسی تیم‌های دیگر اوراق و ذوب می‌شوند؟ در ادامه به سرنوشت این خودروهای مسابقه‌ای پس از به اهتزاز درآمدن پرچم شطرنجی آخرین مسابقهٔ فصل خواهیم پرداخت.

به‌طور خلاصه، سازندگان و تیم‌های مختلف هرکدام رویهٔ خاص خود را برای خودروهای فرمول یک فصل‌های قبلی دارند. برخی تصمیم می‌گیرند این خودروها را در حالت غیرکاربردی در موزه‌ها نگهداری کنند ولی این کار معمولاً با خودروهای مهمی مثل خودروی برخی رانندگان خاص یا خودروهای قهرمان انجام می‌شود. برخی از خودروهای فرمول یک قدیمی حتی به دست خریداران خصوصی می‌رسند و می‌توانند با قیمت‌های میلیون دلاری فروخته شوند. بااین‌حال، اکثر خودروهای فرمول یک پس از پایان فصل اوراق می‌شوند تا توسط مهندسان موردبررسی و آزمایش قرار گیرند.

تکنولوژی فرمول یک با چنان سرعتی در حال پیشرفت است که تیم‌ها پس از هر فصل، خودروهای خود را بازنشسته می‌کنند. بااین‌حال، خودروهای فصل قبلی هنوز هم برای تیم‌ها به‌عنوان یک ابزار آموزشی، ارزشمند هستند زیرا بخش بزرگی از دانش تیم‌های مهندسی فرمول یک از طریق کشف چگونگی و چرایی خرابی و استهلاک قطعات مختلف خودرو و نحوهٔ تعمیر آن‌ها به دست می‌آید. مهندسان با دقت قطعات مختلف خودروها را تجزیه‌وتحلیل می‌کنند و به مطالعه و بررسی چگونگی سایش، خرابی و تغییر ساختار قطعات خودرو تحت‌فشار مداوم مسابقه و نحوهٔ ارتقاء آن‌ها برای فصل بعدی می‌پردازند.

علاوه بر این، پیشرانه‌ها، گیربکس‌ها، قطعات بدنه، ترمزها و سیستم تعلیق هم برداشته شده و نگهداری می‌شوند تا برای توسعهٔ خودروهای بعدی مورداستفاده قرار گیرند. تیم‌ها برخی این قطعات را تغییر می‌دهند و در توسعه و آزمایش خودروهای آینده از آن‌ها استفاده می‌کنند. با توجه به هزینهٔ بالای توسعهٔ قطعات خودروهای فرمول یک، این کار بسیار به نفع تیم‌ها خواهد بود. هرکدام از این قطعات به‌صورت سفارشی تولید و به‌صورت دستی نصب می‌شوند و درنتیجه هزینه‌های توسعهٔ نجومی و زمان تولید طولانی دارند.

در موارد معدودی هم تیم‌ها تصمیم می‌گیرند خودرو را همان‌طور که بود حفظ کنند. چنین خودروهایی پس از عبور از خط پایان برای نمایش در موزه‌ها نگهداری می‌شوند. از خودروهای یکی دو فصل قبل معمولاً برای آزمایش رانندگان جدید استفاده می‌شود و خودروهای قدیمی‌تر به دست کلکسیونرهای خصوصی یا سازمان‌هایی که روزهای پیست را برگزار می‌کنند می‌رسند. از این طریق، حتی می‌توانیم خودروهای فرمول یک دههٔ ۷۰ را ببینیم که در پیست‌ها مسابقه می‌دهند؛ بنابراین، تصمیم به حفظ یک خودروی فرمول یک، فروش خودرو یا اوراق کردن آن به رویکرد تیم بازمی‌گردد. خودروهایی که قهرمانی کسب کرده‌اند و رانندگان بزرگی را پشت فرمان خود داشته‌اند معمولاً به خودروهای کلکسیونی تبدیل می‌شود.

یکی از این خودروهای کلکسیونی، خودروی مرسدس W04 است که لوئیس همیلتون اولین پیروزی خود در تیم مرسدس را در گرندپری مجارستان سال ۲۰۱۳ با آن کسب کرد. این تنها خودروی فرمول یک دوران مدرن مرسدس است که متعلق به خود شرکت، توتو ولف و یا لوئیس همیلتون نیست. این خودرو در گرند پری لاس‌وگاس ۲۰۲۳ به حراج گذاشته و با قیمت ۱۸.۸ میلیون دلار فروخته شد.