آیا تاریخ درباره رقابت درون تیمی همیلتون و راسل تکرار خواهد شد؟

انتظار می‌رود در فصل ۲۰۲۲ فرمول ۱، برکناری میشائیل مسی از مدیریت مسابقات به معنی پررنگ‌تر شدن حضور همیلتون در مسابقات باشد.

و خب این خبری بسیار خوب است. حتی اگر آمار و ارقام فصل پیش را نادیده بگیریم، مکس ورشتاپن بازهم به دنبال اثبات این نکته خواهد بود که قهرمانی فصل ۲۰۲۱ یک اتفاق نبوده است. همان‌طور که در جریان هستید برخی افراد معتقد هستند مسی با اعمال‌نفوذ و نادیده گرفتن قوانین زمینه قهرمانی ورشتاپن جوان را فراهم کرده است اما این راننده می‌خواهد خودش را اثبات کند.

اما ریسک مسابقات برای همیلتون بالاست. امسال شاهد بزرگ‌ترین تغییر قوانین فرمول ۱ طی سال‌های اخیر هستیم و اگرچه مرسدس-ای ام جی همانند هر تیم دیگری به دنبال ارائه بهترین خودرو و استراتژی است اما هیچ‌کسی نمی‌داند که چه کسی بهترین استفاده را از قوانین جدید خواهد برد؛ و البته یک فاکتور دیگر هم وجود دارد: راننده‌ای به نام جورج راسل!

آیا همیلتون باید از هم‌تیمی جدید خود یعنی جورج راسل بترسد؟ او قطعاً نمی‌تواند از حضور راننده جوان در تیمی با چندین عنوان قهرمانی انتقاد کند چراکه ۱۵ سال پیش خود همیلتون جوان‌ترین راننده فرمول ۱ بود و این چرخه همیشه ادامه خواهد داشت.

بیایید به عقب بازگردیم. آن زمان مک لارن با فرناندو آلونسو که دو بار قهرمان فرمول ۱ شده بود در مسابقات حضور داشت و اگرچه همیلتون در چهار مسابقه اول مسابقات نقش راننده شماره دو را ایفا می‌کرد اما در مونترال دست برتر را داشت و از موقعیت خود به گونه‌ای دفاع کرد که آلونسو از پیست خارج شد و در نهایت همیلتون پیروزی خبرسازش در فرمول ۱ را ثبت کرد. در مسابقه بعدی که در ایندیاناپولیس برگزار شد، آلونسو بازهم از رسیدن به همیلتون و پشت سر گذاشتن او ناکام ماند.

در پایان فصل هر دو راننده ۱۰۹ امتیاز داشتند و رابطه بین آلونسو و همیلتون نیز خوب نبود و البته این کیمی رایکونن راننده تیم فراری بود که با ۱۱۰ امتیاز قهرمان شد. واضح است که اگر یک جنگ داخلی بین رانندگان مک لارن رخ نمی‌داد، یکی از آن‌ها می‌توانست عنوان قهرمانی را به دست آورد.

اما علیرغم شباهت‌های جذاب بین آن زمان و حالا، وضعیت بسیار متفاوت است. آلونسو در آن زمان به عنوان یک تازه‌وارد در مک لارن محسوب می‌شد اما همیلتون از همان جوانی زیر پر و بال ران دنیس قرار گرفته بود. این در حالی است که همیلتون در فصل ۲۰۲۲ مسابقات دهمین سال حضور خود در مرسدس را جشن خواهد گرفت. کل تیم بر اساس همیلتون شکل گرفته است و یکی از تاریخ‌سازترین رانندگان فرمول ۱ محسوب می‌شود.

در نظر داشته باشید که همیلتون سال ۲۰۰۷ کاملاً با فرمول ۱ بیگانه بود اما راسل قبلاً در ۶۰ گرندپری حضور یافته است؛ اما ما فکر می‌کنیم بزرگ‌ترین دلیل برای عدم تکرار وضعیت سال ۲۰۰۷ توتو ولف باشد. دنیس به نوعی نقش پدر را برای همیلتون ایفا می‌کرد درحالی‌که ولف هرگز از تعریف و تمجید درباره مهارت‌های راننده شماره یک خود خودداری نکرده است.

حتماً به راسل گفته خواهد شد که یکی دو فصل ابتدایی حضور در مرسدس را به‌صورت شاگردی طی کند و از استاد خود چیزهای زیادی یاد بگیرد و سپس به آنچه شایسته‌اش است برسد. او هنوز مرد جوانی است که می‌تواند چندین عنوان قهرمانی را در سال‌های آینده کسب کند.

همچنین واضح است که راسل با چنین چیزهایی موافق خواهد بود زیرا در غیر این صورت وضعیت خوبی نخواهد داشت.

با این حال رانندگان برتر فرمول ۱ بنا به دلایل زیادی دارای چنین جایگاهی هستند که یکی از آن‌ها استعداد و مهم‌تر از آن جاه‌طلبی برای پیروزی است؛ و اگر مشخص شود راسل به اندازه همیلتون سریع می‌راند (کاملاً ممکن به نظر می‌رسد)، قطعاً دو فصل بعد عنوان راننده شماره دو را قبول نخواهد کرد. این‌طور نیست؟