فرمولا E؛ رقیب جدید فرمول یک و ایندی‌کار

فرمولا E در وهله کنونی شاید توجه کمتر کسی را به خود جلب کند؛ یک سری خودروهای الکتریکی دردناک و کُند با مسافت محدود رانندگی در یک دورنمای نه‌چندان خوشایند. امّا محصول ذهن الخاندرو اگاگ (Alejandro Agag) در فصل جدید که از ماه اکتبر میلادی آغاز می‌شود، بالاخره وارد رقابت با نزدیک‌ترین رقیبانش خواهد شد.

فرمول یک و ایندی‌کار دارای سابقه‌ای طولانی در رابطه با خودروسازان مختلف هستند؛ کمپانی‌هایی که موتورها و دلارهایشان رونق معتبرترین رقابت‌های اتومبیلرانی با چرخ‌های روباز را تضمین می‌کند. امّا با وجود محبوبیت گسترده و سابقه قابل‌احترام این رقابت‌ها، مسئولان آن در جذب برندهای جدید با مشکلات زیادی روبرو هستند.

فرمول یک محبوبترین و ایندی‌کار بهترین سطح رقابت را در اختیار قرار می‌دهد، ولی وقتی نوبت به جذب کمپانی‌های خودروسازی به منظور سرمایه‌گذاری و توسعه تکنولوژی‌های جدید می‌رسد، این «فرمولا E» است که حرف اول را می‌زند؛ یک دوگانگی جالب که بسیار قابل‌توجه است.

از طرف دیگر، اگر فرمولا E را با هر نوع سری اتومبیلرانی دیگر مقایسه کنیم، یک رقابت کاملاً خسته‌کننده خواهد بود؛ مسابقه‌ای به دور از هیجان و صدای اغوا کننده موتورها. چنین رقابتی می‌بایست حتماً فاجعه تلقی شود. امّا با نگاهی کوتاه به لیست کمپانی‌هایی که به این سری رقابت‌ها وارد می‌شوند و تعدادشان همچنان رو به افزایش است، در می‌یابیم که سرعت و نمایش اتومبیلرانی، اهمیت چندانی برای صنعت خودروسازی ندارند. اینکه نام‌هایی چون آئودی، ب‌ام‌و، سیتروئن، جگوار و رنو، همراه با سه کمپانی متخصص خودروهای الکتریکی به فرمولا E پیوسته‌اند، واقعاً جای سؤال دارد که البته جواب آن نیز مشخص است.

فرمول یک از سال ۲۰۰۹ پیشرانه‌های هیبریدی با همراهی باتری را به کار گرفته است و چهار سازنده اصلی آن، شامل فراری، هوندا، مرسدس‌بنز و رنو، صدها میلیون دلار برای یک هدف نه‌چندان منطقی صرف کرده‌اند. کسی که فرمول یک را تماشا می‌کند، مطمئناً‌ به خاطر پیشرانه‌های هیبریدی، به آن جذب نشده است. ضمن اینکه مقررات این سری رقابت‌ها محدودیت‌های سنگینی را برای نوع تکنولوژی هیبریدی مجاز اِعمال کرده‌اند. بنابراین اگر به دنبال یک توسعه قابل‌توجه در پیشرانه‌های هیبریدی هستید، این موضوع مطمئناً‌ در یک گرند پری اتفاق نخواهد افتاد. همچنین ایندی‌کار از سال ۲۰۱۳ به دو سازنده متکی بوده و شورولت و هوندا دسته‌بندی کلی آن را تشکیل می‌دهند. علی‌رغم درخواست هوندا برای ارائه قوانین مرتبط با پیشرانه‌های هیبرید، ایندی‌کار همچنان به روی هیبریدی‌ها بسته مانده است. بر این اساس، برای خودروسازانی که به پیشرانه‌های الکتریکی علاقه‌مند هستند و رقابت با کمپانی‌های هم‌فکر را در میدان مسابقه با هزینه‌های گزاف دوست دارند، فرمولا E تبدیل به اولین و تنها راه‌حل ممکن می‌شود.

مایکل آندرتی (Michael Andretti) کسی که هم‌زمان مالک دو تیم در ایندی‌کار و فرمولا E و میراث ارزشمندی به همراه پدرش در فرمولا E دارد، مطمئناً می‌تواند با یک دید همه‌جانبه در این رابطه صحبت کند:

همه سازندگان به صورت جدّی به پیشرانه‌های الکتریکی نگاه می‌کنند؛ این نقطه‌ای است که همه محصولات خط تولید آنها باید در سال ۲۰۲۵ به آن برسد. در نتیجه، طبیعی است که به سمت تکنولوژی جدید رقابت‌های اتومبیلرانی الکتریکی تمایل پیدا کنند. این موضوع شاید برای ایندی‌کار اندکی متفاوت باشد، ولی من به جی فرای (Jay Frye)، رئیس رقابت‌های ایندی‌کار گفته‌ام که واقعاً فکر می‌کنم در مورد موتور آینده مورد استفاده در این رقابت‌ها، باید به گونه‌ای دیگر اندیشید. بیشتر باید به فکر اتفاقاتی بود که در آینده رخ می‌دهد و سپس به سمت پیشرانه‌هایی چون هیدروژن و چیزی مانند آن رفت. احساس می‌کنم که باید به نوعی ایندی‌کار را با اتفاقاتی که در جهان پیرامون در حال رخ دادن است، پیوند داد.

با جهت‌گیری کلی صنعت خودرو نسبت به کاهش آلودگی ناشی از موتورهای احتراق داخلی (ICE)، راه‌حل‌هایی چون پیشرانه‌های الکتریکی، هیدروژنی و مواردی از این قبیل، تبدیل به گزینه‌هایی مناسب برای رقابت‌های اتومبیلرانی می‌شوند. همانند آپشن ICE+electric که تبدیل به یک استاندارد در فرمول یک شده و همین‌طور کلاس LMP1 Hybrid در رقابت‌های قهرمانی استقامت جهان FIA، ارزش بازاریابی زیادی در مسابقه و نمایش خودروهایی نهفته است که در یک حال و هوای جدید، خروجی اگزوز آنها نیز باعث آلودگی بیشتر اتمسفر نمی‌شود.

اگر چه در حال حاضر کمتر کسی به رقابت‌های خودروهای تمام‌الکتریکی علاقه نشان می‌دهد، ولی این حقیقت را که در حال حاضر، تعداد خودروسازان  شرکت‌کننده در فرمولا E بیشتر از سری مسابقات قدیمی است، نمی‌توان انکار کرد. «آندرتی» در این زمینه اضافه می‌کند:

کاری که باید صورت گیرد، این است که سطح بازی را بالاتر ببرند. این تنها راهی است که آنها می‌توانند خودروسازان را در آینده در به ایندی‌کار بکشانند. آنها باید اقدامی متناسب در این زمینه انجام دهند.

ولی آیا فرمولا E به این دلیل تبدیل به بهشتی برای سازندگان شده که در قوانین آن به صورت حساب‌شده، صنعت خودرو درگیر است، یا اینکه صرفاً به خاطر اینکه  تنها گزینه کاملاً الکتریکی در دنیای مسابقات اتومبلیرانی با چرخ‌های روباز برای خودروسازان محسوب می‌شود، به این موقعیت دست یافته است؟ «آندرتی» در پاسخ به این پرسش می‌گوید:

فکر می‌کنم بیشتر به خاطر الکتریکی بودن آن است. به دلیل استفاده از پیشرانه الکتریکی، جنبه محیط زیستی پیدا کرده است. این جنبه محیط زیستی و سبز باعث می‌شود که برگزاری مسابقه در حومه شهرها منطقی باشد. اگر ما یکی از مسابقات (ایندی‌کار) را در منطقه مرکزی شهر برگزار کنیم، مشکل اصلی سر و صدایی است که ایجاد می‌شود؛ در صورتی که چنین مشکلی در سری‌های مسابقات الکتریکی وجود ندارد.  شرایط این رقابت‌ها اندکی با بقیه فرق می‌کند. وقتی صحبت از این سری می‌شود، شما می‌إایست تمام پیش‌زمینه‌های مربوط به مسابقات سرعت را کنار بگذارید و با یک ذهن باز به سراغ آن بروید. من فکر می‌کنم که «الخاندرو» و گروه همکارانش کار خارق‌العاده‌ای را انجام داده‌اند. آنها مجوّز برگزاری مسابقه در دو شهر را به‌دست آورده‌اند که برنی اکلستون (رئیس فرمول یک) برای داشتن این شهرها حاضر است جانش را نیز بدهد. فرمولا E در حومه شهرهای لندن و پاریس خواهد بود. همچنین این رقابت‌ها احتمالاً در شهر هنگ‌کنگ نیز برگزار خواهد شد. شرایط این رقابت‌ها واقعاً توجه همه را به خود جلب می‌کند.

البته فرمولا E تاکنون کار اندکی برای تصاحب قلب‌ها و اذهان طرفداران مسابقات اتومبیلرانی سرعت انجام داده، ولی «آندرتی» افزایش سرعت خودروهای الکتریکی در آینده را به عنوان کلیدی برای جلب توجه و مشروعیت عمومی این مسابقات می‌داند. وی در این زمینه می‌گوید:

این یک تکنولوژی جدید است که در دوره طفولیت خود قرار دارد و فکر می‌کنم که در عرض ۶ یا ۷ سال آینده،  به مرز سرعت ۲۰۰ در مسیرهای مستقیم برسیم. این خودروها همین الان هم از شتاب فوق‌العاده‌ای برخوردارند، ولی به سطوح بالاتر خواهند رسید. امّا شما باید در برخورد با تکنولوژی صبور باشد و بگذارید به سطح موردنظر برسد. احساس می‌کند که آینده متعلق به این نوع خودروهاست و این موضوع برای بزرگترهایی که در حال حاضر از آنها متنفرند، بسیار سخت خواهد بود. آینده اینجاست و شما باید کودکان امروز را هم درنظر بگیرید. آنها به مسائل محیط زیست سیاره‌شان اهمیت می‌دهند؛ چیزی که تماشای فرمولا E را برای کودکان ما توجیه می‌کند و اینکه آنها می‌خواهند به عنوان بخشی از راه‌حل محیط زیست، مشارکت داشته باشند. مشکل این است که هواداران سنتی رقابت‌های اتومبیلرانی سرعت روز به روز پیرتر می‌شوند و به‌تدریج خبری از طرفداران جوان‌تر نخواهد بود. شاید این تنها راهی باشد که بتوان همچنان توجه نسل جوان به سمت مسابقات سرعت را حفظ کرد.

مهمترین فاکتوری که فرمول یک و ایندی‌کار را به سمت یک رویکرد جدید در استفاده از پیشرانه الکتریکی یا جایگزین‌های دیگری برای ICE سوق می‌دهد، در صحبت‌‌های هیئت مدیره کمپانی‌ها یافت می‌شود. «آندرتی» در این رابطه توضیح می‌دهد:

وقتی با هر کدام از این کمپانی‌ها صحبت می‌کنید تا نظر آنها را به سمت یک سری رقابت‌های معمولی اتومبیلرانی جلب کنید، زمان زیادی برای توضیح و اطلاعات تکمیلی نیاز خواهید داشت. ول اگر بحث فرمولا E را به پیش بکشید، آنها سراپا گوش می‌شوند. آنها شرایط در مورد رقابت‌های دیگر چیزی ندانند یا نخواهند بدانند، اگر در مورد یک سری رقابت‌های سبز با آنها صحبت کنید، اینجاست که بودجه تحقیق و توسعه برای خودروهای الکتریکی، موتورهای الکتریکی و هر گونه برنامه محیط زیستی برای آنها توجیه پیدا می‌کند و آنها واقعاً به حرف‌های شما گوش فرا می‌دهند تا از نحوه ورودشان به این رقابت‌ها اطلاع حاصل کنند. این موضوع را من به شما می‌گویم که هر چه زمان بگذرد، سری‌های بیشتری (نظیر ایندی‌کار) از لیست فرصت‌های شرکت‌های خودروسازی خارج می‌شوند. خودروسازان به دنبال مکانی برای صرف هزینه برای توسعه تکنولوژی‌های جدیدشان هستند و فرمولا E محتمل‌ترین گزینه برای آنهاست.

فرمول یک و ایندی‌کار واقعاً به سازندگان و دلارهای آنها نیاز دارند و بسیاری از تیم‌های شرکت‌کننده نیازمند حمایت مالی هستند. شاید شرایط این روزهای بسیاری از تیم‌های حاضر در این رقابت‌های قدیمی، در آینده تبدیل به چیزی شبیه به یک رؤیا شود. البته راه‌حل این موضوع این نیست که این سری رقابت‌ها کاملاً به صورت الکتریکی برگزار شود، ولی آنها در شرایطی که توجه و دلارهای صنعت اتومبیل به سمت و سوی دیگری می‌رود، باید چیز جدید و بیشتری برای ارائه داشته باشند. بازسازی رابطه بین صنعتی که در مسیرش به سمت آینده پیش می‌رود و تیم‌ها و مجموعه سری رقابت‌ها می‌تواند منجر به ایجاد پلتفرمی مناسب گردد و همگان از نتیجه آن خشنود شوند. ولی تا آن روز، فرمولا E محلی برای قراردادهای بزرگ خواهد بود.

منبع: roadandtrack