دوئل رنو توئینگو و اسمارت فورفور

امروز یکی دیگر از قسمت‌های دور پنجم مرحلهٔ مقدماتی سری رقابت‌های خودرویی پدال به گروه هاچ‌بک‌های سگمنت A اختصاص دارد که در دوئل قبلی آن کیا پیکانتو و هیوندای i10 در برابر یکدیگر قرار گرفتند. در این رقابت مجموعاً تعداد ۱۵۰۲ رأی به ثبت رسیده است که پیکانتو توانست با دریافت ۱۲۷۳ عدد از آن‌ها یا به عبارتی کسب ۸۴ درصد از کل آراء قاطعانه پیروز رقابت شده و به مرحلهٔ بعدی صعود کند. این در حالی است که i10 تنها ۲۲۹ رأی دریافت نموده است. حال امروز در دوئل پنجم گروه هاچ‌بک‌های سگمنت A شاهد رویارویی رنو توئینگو و اسمارت فورفور خواهیم بود.

اسمارت فورفور

در سال ۱۹۹۴ برند اسمارت با همکاری دایملر و شرکت ساعت‌سازی سواچ تأسیس شد که نخستین محصول آن، خودروی کوچک و شهری فورتو بود. این ماشین از ترکیب موتور عقب-محور عقب استفاده می‌کرد. سپس در سال ۲۰۰۴ اسمارت هاچ‌بک چهاردر و بزرگ‌تری بنام فورفور را معرفی کرد که برخلاف فورتو، خودرویی موتور جلو بود و هیچ شباهتی با برادر کوچکش نداشت. اسمارت فورتو تا سال ۲۰۰۶ یعنی تنها به مدت دو سال به تولید رسید و بعدازاین برای چند سال خبری از آن نبود. سپس سرانجام در اکتبر ۲۰۱۴ نسل دوم فورفور به همراه نسل جدید فورتو رونمایی شده و چندی بعد در نمایشگاه پاریس همان سال برای اولین بار به نمایش عمومی درآمد؛ اما نسل دوم فورفور برخلاف نسل اول، بر روی پلت‌فرم فورتو ساخته شده و از همان ترکیب موتور عقب استفاده می‌کند. بعلاوه، طراحی فورفور نیز کاملاً شبیه فورتو است و در اصل نسخهٔ چهاردر فورتو محسوب می‌شود. همچنین با توجه به شراکت دایملر و رنو نیسان، نسل جدید اسمارت‌های فورفور و فورتو با همکاری رنو-نیسان توسعه یافته و پلت‌فرم مشترکی با نسل سوم رنو توئینگو دارد. برای هردو مدل اسمارت فورتو و فورفور دو پیشرانهٔ بنزینی مختلف ارائه می‌شود که اولی از نوع ۱ لیتری سه سیلندر تنفس طبیعی است. این موتور که برای رقابت ما انتخاب شده است، ۷۰ اسب بخار قدرت و ۹۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. پیشرانهٔ بعدی این ماشین یک واحد ۰.۹ لیتری سه سیلندر توربوشارژ است که در نسخهٔ معمولی ۹۰ اسب بخار قدرت دارد؛ اما فورفور در یک نسخهٔ اسپرت برابوس هم تولید می‌شود که از همین پیشرانه استفاده می‌کند با این تفاوت که این موتور در نسخهٔ برابوس قدرت بیشتری معادل ۱۱۰ اسب بخار دارد.

رنو توئینگو

توئینگو برای اولین بار در قالب یک هاچ‌بک کوچک سه‌در و به‌عنوان جایگزینی برای مدل پرفروش و البته قدیمی رنو ۴ در سال ۱۹۹۳ به بازار آمد. این خودرو تا سال ۲۰۰۷ در فرانسه تولید شد تا اینکه در نمایشگاه ژنو همین سال رنو نسل دوم آن‌را رونمایی کرد. این نسل هم مانند نسل قبلی صرفاً به‌صورت هاچ‌بک سه‌در تولید می‌شد و پس از تجربهٔ فیس‌لیفتی که در نمایشگاه فرانکفورت ۲۰۱۱ رونمایی شد، تا سال ۲۰۱۴ روی خط تولید قرار داشت؛ اما در نسل سوم یا کنونی توئینگو، اوضاع کاملاً تغییر کرد زیرا همان‌طور که گفته شد، نسل سوم توئینگو با همکاری دایملر و به همراه نسل جدید اسمارت فورتو و فورفور توسعه پیدا کرد؛ بنابراین نسل سوم توئینگو مانند اسمارت روی پلت‌فرم موتور عقب-محور عقب ساخته شده است. همچنین این نسل برخلاف دو نسل قبلی صرفاً به‌صورت هاچ‌بک پنج‌در تولید می‌شود. نسل کنونی توئینگو اشتراکات زیادی با اسمارت و مخصوصاً مدل فورفور آن دارد و حتی پیشرانه‌های آن‌ها نیز دقیقاً با یکدیگر یکسان است؛ بنابراین برای توئینگو هم در این دوئل، مشابه اسمارت فورفور، همان پیشرانهٔ ۱ لیتری سه سیلندر تنفس طبیعی انتخاب شده است. همان‌طور که اشاره شد پیشرانهٔ توئینگو در قسمت عقب قرار دارد و بنابراین نیروی آن نیز به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود که این کار توسط یک گیربکس پنج سرعتهٔ دستی انجام می‌گیرد. بااین‌حال نصب پیشرانه در قسمت عقب لطمهٔ چندانی به حجم صندوق بار خودرو نزده است. همچنین مانند اسمارت، توئینگو هم در بین مدل‌ها خود، یک نسخهٔ اسپرت بنام GT دارد که از همان نسخهٔ ۱۱۰ اسب بخاری موتور ۰.۹ لیتری توربو استفاده می‌کند یعنی دقیقاً مشابه اسمارت برابوس. نسل سوم توئینگو به همراه نسل دوم اسمارت فورفور در کارخانهٔ رنو در اسلوونی تولید می‌شود.

مشخصات فنی

این دوئل‌ها، مقایسه‌هایی برای دریافت و شناخت خودروهای برتر نیستند بلکه نظرسنجی برای شناخت خودروهای محبوب‌تر بین شما کاربران ایرانی می‌باشند؛ بنابراین با توجه به جمیع جهات، جذابیت، طراحی بدنه و کابین، برند، ویژگی‌های فنی، قیمت و مقرون‌به‌صرفه بودن و حتی تجربه کاربری، کدام خودرو را ترجیح می‌دهید؟ دلایل و معیارهای انتخاب خود را نیز لطفاً در بخش نظرات بیان فرمایید.