بررسی فعالیت‌ رولزرویس در هوانوردی؛ مهندسی موتور هواپیما

برند رولزرویس علاوه بر فعالیت در خودروسازی به تولید پیشرانه برای صنعت هوانوردی نیز مشغول است؛ اما این دو شاخه هویت متفاوت دارند.


با ملاقاتی که چارلز رولز و سر هنری رویس در اوایل قرن بیستم ترتیب دادند، اولین قدم‌ها برای تأسیس لوکس‌ترین شرکت‌ خودروسازی تاریخ برداشته شد. از زمان تأسیس رولزرویس تاکنون شاهد تولید برخی از گران‌ترین و خاص‌ترین خودروهای دنیا بوده‌ایم. رولزرویس اما در صنعت هوانوردی هم حضور فعال دارد که البته شرکت خودروسازی رولزرویس هویت متفاوتی در مقایسه با مجموعه‌ی تولید کننده پیشرانه‌های هواپیما دارد.

رولزرویس در سال ۱۹۷۱ اعلام ورشکستگی کرد که نتیجه آن تقسیم شرکت به دو بخش رولزرویس موتور هلدینگ لیمیتد و رولزرویس لیمیتد بود که شرکت دوم روی پیشرانه های جت تمرکز داشت. این کمپانی که هم‌اکنون رولزرویس Ltd نام دارد از جنگ جهانی اول تاکنون به کار تولید پیشرانه هواپیما پرداخت و اولین محصول خود به نام ایگل را در سال ۱۹۱۵ برای ارتش بریتانیا تولید کرد. این مجموعه از سال ۱۹۸۷ خصوصی‌سازی شد و مستقل از بخش خودروسازی به زیرمجموعه‌ی رولزرویس هلدینگز رسید.

رولزرویس هلدینگز

رولزرویس هُلدینگز مالک شرکت صنایع انرژی، هوافضای و جنگ‌افزار بریتانیایی است که سهام‌دارانی از کشورهای مختلف دنیا دارد. هلدینگ رولزرویس در زمینه طراحی، ساخت و توسعه‌ی فناوری سامانه‌های تولید، انتقال و توزیع برق، توسعه فناوری و تولید تجهیزات نظامی و به‌ویژه در زمینه فناوری هوافضا نیز فعالیت دارد.

علاوه‌بر هوانوردی، رولزرویس در رتبه ۱۶ از فهرست بزرگترین پیمانکاران پروژه‌های نظامی جهان قرار دارد. همچنین این شرکت به واسطه MTU که برند تابعه آن است، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان موتورهای دیزلی و گازی بزرگ، مخصوص کشتی‌رانی و صنایع غیردریایی در جهان است.

بخشی از سهام رولزرویس هلدینگز که در بازار بورس لندن معامله می‌شود، معادل ۲۲ میلیارد پوند برآورد شد، که رولزرویس را در جایگاه ۲۴ از بزرگترین شرکت‌های فعال در بورس لندن قرار می‌ددهد.

دومین سازنده‌ی بزرگ در صنعت موتور هواپیماهای مسافری

در تمامی این سال‌ها، شرکت رولزرویس Ltd تعهد زیادی به ساخت قوای محرکه هواپیماها نشان داده و دومین سازنده بزرگ پیشرانه این وسایل نقلیه هوایی در دنیا به شمار می‌رود. رولزرویس حتی برخی از مهم‌ترین پیشرانه‌هایی که تاریخ صنعت هوانوردی را تغییر داده‌اند تولید کرده است.

مدتی پس از پایان جنگ جهانی اول و دوم، سری پیشرانه های RB211 رولزرویس توسعه یافتند. با نیروی رانش فراتر از ۱۸۶ هزار نیوتون، این پیشرانه توانایی‌های فوق‌العاده‌ای داشته و در هواپیماهای لاکهید L-1011 تری استار و برخی نمونه‌های ترابری بوئینگ ۷۴۷ نصب شده است. طبیعتاً پیشرانه RB211 با گذشت زمان بهبود یافته تا مناسب نیازهای امروزی باشد. در حال حاضر پیشرانه یاد شده به‌صورت گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای مثال نسخه RB211-535E4 آن در بوئینگ ۷۵۷ دیده می‌شود.

رولزرویس در سال ۱۹۹۰ پیشرانه های جدیدتر را بانام ترنت معرفی کرد. ایرباس A330 با پیشرانه ترنت ۷۰۰ خود سریعاً جلب‌توجه کرد چراکه توانایی تولید نیروی رانش ۳۲۰ هزار نیوتونی داشته و در توسعه آن به رعایت قوانین آلایندگی بدون تأثیر منفی روی دیگر فاکتورها توجه شده است. به همین خاطر پیشرانه های ترنت رولزرویس جزو گیراترین محصولات این شرکت هستند و علاوه بر ایرباس A330 در هواپیماهایی همچون ایرباس A350 XWB و بوئینگ ۷۸۷ دریم لاینر به عنوان یکی از بهترین جت‌های تاریخ بوئینگ دیده می‌شوند. درست همانند RB211، پیشرانه ترنت نیز در طول این سال‌ها ارتقا یافته و جدیدترین نسخه‌های آن ترنت ۱۰۰۰ و ترنت XWB هستند. با اینکه خودروسازی رولزرویس و شاخه هوانوردی آن در حال حاضر هویت جداگانه‌ای دارند اما هم خودروها و هم پیشرانه های هواپیماهای رولزرویس جزو بهترین و پیشرفته‌ترین محصولات صنایع خودروسازی و هوانوردی هستند.

در حال حاضر نیز پیشرانه‌های تولیدی رولزرویس در مشهورترین هواپیماهای دنیا به کار رفته‌اند. ایرباس A380 به عنوان بزرگ‌ترین مسافربر درحال کار دنیا از ۴ موتور توربوفن رولزرویس RB960 و RB970  از سری ترنت ۹۰۰ در مدل‌های مختلف استفاده می‌کند.