دوئل فیات 500L و اشکودا یتی

امروز پس از چندین روز وقفه نهایتاً دور یازدهم مرحلهٔ مقدماتی سری رقابت‌های خودرویی پدال را آغاز کرده‌ایم. البته همان‌طور که در جریان هستید دوئل‌های بسیاری از گروه‌ها در مرحلهٔ مقدماتی به‌طور کامل برگزار شده است و تنها تعداد محدودی از گروه‌ها باقیمانده‌اند که هنوز دوئل‌های آن‌ها تکمیل نشده است. یکی از این گروه‌ها که شلوغ‌ترین گروه رقابت‌ها هم محسوب می‌شود، گروه کراس‌اوورهای ساب‌کامپکت است که امروز دوازدهمین دوئل آن‌را برگزار می‌کنیم. در دوئل قبلی این گروه نیسان جوک و فورد اکواسپرت در برابر یکدیگر قرار گرفتند. در این رقابت مجموعاً تعداد ۱۱۸۶ رأی به ثبت رسیده است که جوک توانست با دریافت ۹۲۸ عدد از آن‌ها و کسب ۷۸ درصد از کل آراء قاطعانه پیروز گردد درحالی‌که اکواسپرت موفق به کسب تنها ۲۵۸ رأی شده است. حال امروز دوازدهمین دوئل گروه کراس‌اوورهای ساب‌کامپکت بین اشکودا یتی و فیات 500L برگزار شده است.

اشکودا یتی

در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۵ اشکودا کراس‌اوور کوچک کانسپتی بنام یتی را رونمایی کرد که در اصل پیش‌نمایشی از نسخهٔ تولیدی آن بود؛ اما پروسهٔ تبدیل این کانسپت به نمونهٔ تولیدی مدت زیادی طول کشید به‌نحوی‌که نهایتاً چهار سال بعد اشکودا در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۹ نسخهٔ تولیدی یتی را برای اولین بار معرفی کرد. این خودرو اولین کراس‌اوور اشکودا محسوب می‌شد و بدین ترتیب این شرکت پیش از آنکه کراس‌اوورها تا این حد محبوب و پرفروش شوند به این بخش وارد شد. یتی روی پلت‌فرم A5 گروه فولکس‌واگن ساخته شده که با خودروهای فراوانی از این گروه خودروسازی مثل فولکس‌واگن تیگوآن، فولکس‌واگن شیراکو، آئودی Q3، سئات آتکا و اشکودا اکتاویا مشترک است. یتی پس از چهار سال، در سال ۲۰۱۳ فیس‌لیفتی را تجربه کرد که در نمایشگاه فرانکفورت همان سال رونمایی شده و با مدل ۲۰۱۴ به بازار آمد. در این فیس‌لیفت عمدهٔ تغییرات در نمای جلویی خودرو و به‌ویژه در چراغ‌ها صورت گرفته است. سپس در نمایشگاه فرانکفورت ۲۰۱۷ اشکودا کراس‌اوور کاملاً جدیدی بنام کاروک را به‌عنوان جایگزین یتی رونمایی کرد ولی یتی همچنان در بازار حضور دارد؛ اما بااین‌حال به‌احتمال‌زیاد به‌زودی این کراس‌اوور ساب‌کامپکت رسماً کنار گذاشته خواهد شد. یتی علاوه بر جمهوری چک، در کشورهای دیگری شامل ازبکستان، اوکراین، روسیه و چین هم به تولید می‌رسد. البته نسخهٔ چینی این خودرو به میزان ۶ سانتیمتر فاصلهٔ محوری بیشتری دارد. یتی با طیف گسترده‌ای از پیشرانه‌های بنزینی و دیزلی مختلف گروه فولکس‌واگن با سطوح قدرت گوناگون در بازارهای سراسر جهان عرضه می‌گردد. ما از بین این موتورها به جهت هماهنگی با رقیب ایتالیایی پیشرانهٔ ۱.۴ لیتری چهار سیلندر بنزینی توربوشارژ یتی را انتخاب کرده‌ایم. این موتور در دو سطح قدرت مختلف ارائه می‌شود که به جهت نزدیکی هرچه بیشتر با رقیب، نسخهٔ ضعیف‌تر آن انتخاب شده است. این مدل ۱۲۵ اسب بخار قدرت و ۲۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. این نسخهٔ این پیشرانه صرفاً به‌صورت دیفرانسیل جلو ارائه می‌شود اما برای نسخهٔ قوی‌تر آن امکان سفارش سامانهٔ چهارچرخ محرک هم وجود دارد. هرچند در نمایشگاه فرانکفورت پارسال مدل جدید کاروک به‌عنوان جایگزین یتی معرفی شد اما یتی سال گذشته به‌طور کامل در بازار حضور داشته و در اروپا موفق به فروشی بیش از ۴۵ هزار دستگاه شده است.

فیات 500L

فیات مدتی پس از آنکه در سال ۲۰۰۷ مدل محبوب و به‌یادماندنی ۵۰۰ خود را احیا کرده و نسل کاملاً جدید آن‌را با طراحی رترو معرفی نمود، تصمیم گرفت این نام را به یک خانواده تبدیل کرده و خودروهای دیگری در کلاس‌های دیگر را هم تحت این نام تولید کند. اولین خودرویی که طبق این استراتژی شکل گرفت، ام‌پی‌وی کوچکی بنام 500L بود که برای اولین بار در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۲ رونمایی شد؛ بنابراین 500L در اصل یک ام‌پی‌وی است و شاید قرار دادن آن در بین کراس‌اوورها عجیب باشد اما این خودرو بر روی پلت‌فرم مشترکی با کراس‌اوور ساب‌کامپکت فیات 500X ساخته شده که در جیپ رنگید هم همین پلت‌فرم بکار رفته است. از سوی دیگر، 500L در ظاهر هم شباهت‌هایی با کراس‌اوورها دارد. علاوه بر این، فیات نسخهٔ کراس مانندی از این ماشین را هم بنام Trekking تولید کرده است که با افزودن قطعات و تغییراتی، تا حد زیادی به کراس‌اوورها شبیه شده است. این مدل اولین بار در نمایشگاه لس‌آنجلس ۲۰۱۲ رونمایی شد؛ اما علاوه بر نسخه‌های معمولی و Trekking، در خانوادهٔ 500L عضو سومی هم بنام Living حضور دارد که نسخهٔ کشیده یا استیشن آن محسوب می‌شود و ظرفیت حمل هفت نفر را دارد. 500L به‌تازگی برای مدل ۲۰۱۸ فیس‌لیفتی را تجربه کرده که طی آن تغییراتی جزئی در ظاهر و به‌روزرسانی‌هایی در داخل آن صورت گرفته است. هم‌زمان با این فیس‌لیفت همچنین نام مدل Trekking به کراس و نام Living به واگن تغییر یافته است. برای این رقابت‌ها نیز ما 500L کراس را انتخاب کرده‌ایم که با ۲۵ میلی‌متر ارتفاع بیشتر و پوشش‌های پلاستیکی بدنه، در ظاهر به یک کراس‌اوور واقعی شبیه است. برای 500L پیشرانه‌های بنزینی و دیزلی مختلفی قابل انتخاب است که کوچک‌ترین آن‌ها یک واحد ۰.۹ لیتری دو سیلندر بنزینی است. ولی ما از بین این موتورها، پیشرانهٔ ۱.۴ لیتری چهار سیلندر بنزینی توربوی 500L را انتخاب کرده‌ایم که ۱۲۰ اسب بخار قدرت و ۲۱۵ نیوتن متر گشتاور دارد؛ اما درحالی‌که برای مدل 500X سامانهٔ چهارچرخ محرک ارائه می‌شود، تمامی مدل‌ها و موتورهای 500L صرفاً به‌صورت دیفرانسیل جلو تولید می‌شوند و حتی در نسخهٔ کراس هم امکان سفارش سامانهٔ چهارچرخ محرک وجود ندارد. فیات 500L سال گذشته در اروپا بیش از ۶۳ هزار دستگاه فروش داشته است.

مشخصات فنی

این دوئل‌ها، مقایسه‌هایی برای دریافت و شناخت خودروهای برتر نیستند بلکه نظرسنجی برای شناخت خودروهای محبوب‌تر بین شما کاربران ایرانی می‌باشند؛ بنابراین با توجه به جمیع جهات، جذابیت، طراحی بدنه و کابین، برند، ویژگی‌های فنی، قیمت و مقرون‌به‌صرفه بودن و حتی تجربه کاربری، کدام خودرو را ترجیح می‌دهید؟ دلایل و معیارهای انتخاب خود را نیز لطفاً در بخش نظرات بیان فرمایید.