تجربهٔ رانندگی با نسل جدید سانگ‌یانگ کوراندو، تلاشی برای دیده شدن

سانگ‌یانگ کوراندو در طول تاریخ ۳۶ سالهٔ خود تحولات بزرگی را تجربه کرده است. این خودرو در سال ۱۹۸۳ به‌عنوان نسخهٔ بازتولید شده از جیپ CJ-7 متولد شد و سیزده سال بعد به یک آفرودر عجیب تبدیل شد. نسل سوم کوراندو اما که در سال ۲۰۱۱ به بازار آمد، به شاسی‌بلند بسیار مدرن‌تری مبدل گشت و سانگ‌یانگ همین فرمول را در نسل جدید این خودرو که با مدل ۲۰۱۹ به بازار آمده نیز حفظ کرده است.

بااین‌حال هرچند فرمول این نسل تغییری نکرده اما خودروی کاملاً جدیدی است زیرا پلت‌فرم جدیدی زیر پوست آن قرار گرفته که ویژگی‌های فنی و تکنولوژی‌های جدیدی را در خود جای داده است؛ اما کوراندو کار بسیار سختی را در پیش دارد زیرا این کلاس بسیار شلوغ و رقابتی است. نیسان قشقایی همچنان پرفروش‌ترین خودروی این بخش است درحالی‌که اشکودا کاروک، پژو ۳۰۰۸ و تویوتا رافور هم گزینه‌های قابل‌توجهی هستند. همچنین رقبای هم‌وطن یعنی کیا اسپرتیج و هیوندای توسان هم در این بازار حضور دارند. پس چرا باید کوراندو را انتخاب کرد؟

طراحی بیرونی کوراندو امیدوارکننده است. نسل قبلی این خودرو توسط جیوجیارو طراحی شده بود اما همانند کپی ناقصی از اوپل موکا به نظر می‌رسید و فاقد یک طراحی کلاسیک ایتالیایی بود. نسل جدید اما توسط خود سانگ‌یانگ طراحی شده و اطوکشیده و تیزتر از قبل به نظر می‌رسد خصوصاً با توجه به اینکه ارتفاع یکسانی با نسل قبلی دارد و فقط ۴۰ میلی‌متر کشیده‌تر است؛ اما همانند بیرون، کابین کوراندو هم تحول بزرگی را نسبت به قبل تجربه کرده است. طرح هوشمندانهٔ این قسمت جذاب‌تر از قشقایی است و هرچند پلاستیک خشک زیادی در آن بکار رفته اما همهٔ دکمه‌ها کاملاً مستحکم احساس می‌شوند.

کوراندو از لحاظ فناوری‌های داخلی هم بالاتر از نیسان قرار می‌گیرد. تیپ‌های بالایی این ماشین بجای صفحه آمپر آنالوگ سنتی به یک نمونهٔ دیجیتالی ۱۰.۲۵ اینچی مجهز هستند که مثل سیستم کابین مجازی آئودی از تنظیمات نمایش مختلفی برخوردار است و می‌تواند اطلاعات رانندگی، سیستم اطلاعاتی-سرگرمی و ناوبری را به شیوه‌های مختلف به نمایش درآورد. این صفحه آمپر از طریق دکمه‌های روی فرمان به‌راحتی کنترل می‌شود و گرافیک آن کاملاً روشن و واضح است.

نمایشگر سیستم اطلاعاتی-سرگرمی نیز بسته به تیپ‌ها متفاوت است و شامل نمونه‌های هشت یا نُه اینچی می‌شود. هردوی این نمایشگرها از منوهای واضحی برخوردار بوده و دستورات لمسی سریعاً پاسخ می‌دهند. همچنین هرچند نمایشگر کوچک‌تر فاقد ناوبری داخلی است اما از اپل کارپلی و اندروید اتو پشتیبانی می‌کند. در این کراس‌اوور کره‌ای سرنشینان عقبی از فضای پای زیادی برخوردارند و فضای سر آن‌هم بیشتر از حد متوسط این کلاس است. خودروی موردبررسی در صندوق بار از چرخ زاپاس اندازه اصلی برخوردار بود که هرچند برای بسیاری مفید است اما موجب کاهش حجم صندوق به ۴۰۷ لیتر می‌شود. بدون این چرخ زاپاس، کل ظرفیت به ۵۵۱ لیتر می‌رسد که رقمی رقابتی در این کلاس است.

نسل جدید کوراندو در ابتدا فقط با یک پیشرانه به بازار عرضه می‌شود که از نوع ۱.۶ لیتری دیزلی با ۱۳۴ اسب بخار قدرت است؛ اما اواخر امسال یک موتور ۱.۵ لیتری بنزینی توربو با ۱۶۱ اسب بخار قدرت هم برای آن ارائه خواهد شد؛ اما سانگ‌یانگ فقط موتورهای درون‌سوز را برای این خودرو در نظر نگرفته زیرا تا پایان سال ۲۰۲۰ نسخهٔ تمام الکتریکی کوراندو هم به بازار خواهد آمد تا امکان رانندگی بدون تولید آلایندگی را فراهم کند. فعلاً مشخصات کامل این نسخه تأیید نشده اما به گفتهٔ سانگ‌یانگ، از بُردی ۴۰۰ کیلومتری برخوردار خواهد بود.

هنگام چرخاندن سوئیچ نسخهٔ دیزلی کوراندو (تیپ بالایی اولتیمیت به استارت دکمه‌ای مجهز است) پیشرانه با صدای کمی ناخوشایندی روشن می‌شود که این موضوع در هنگام حرکت هم برطرف نمی‌شود زیرا هنگام شتاب گیری‌های سخت صدای بیشتری از موتور برمی‌خیزد. کوراندو با این موتور دیزلی ظرف ۱۲ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسد که کُندتر از رقبا است اما تحویل قدرت کاملاً روان صورت می‌گیرد که این نرمی و روانی توسط گیربکس شش سرعتهٔ اتوماتیک هم دنبال می‌شود.

اما کوراندو از لحاظ لذت رانندگی دردسری برای پیشروهای این کلاس درست نمی‌کند زیرا فرمان آن بیش‌ازحد مبهم و شاسی بیش‌ازحد سنگین و کُند است اما سواری راحتی دارد. البته از این لحاظ هم مشکلاتی وجود دارد زیرا رینگ‌های ۱۹ اینچی تیپ‌های بالایی در سرعت‌های پایین سواری ناراحتی را به همراه دارند و همهٔ تیپ‌ها از صدای بیشتر تایرها نسبت به بهترین‌های این کلاس رنج می‌برند.

اما ویژگی اصلی کوراندو که سانگ‌یانگ امیدوار است بتواند خریداران را وسوسه کند قیمت است. این برند کره‌ای ادعا می‌کند کوراندو حدود ۱۰ درصد ارزان‌تر از نمونهٔ معادل اسپرتیج یا توسان است. قیمت نسخهٔ بنزینی پایهٔ این خودرو با گیربکس دستی و انتقال قدرت دیفرانسیل جلو از ۱۹,۹۹۵ پوند آغاز می‌شود که سفارش سامانهٔ چهارچرخ محرک ۲۰۰۰ پوند و انتخاب گیربکس اتوماتیک ۱۵۰۰ پوند به این رقم اضافه می‌کند. کوراندو در ابتدا در دو تیپ ارائه می‌شود که تیپ پایونر با رینگ‌های ۱۷ اینچی آلیاژی، لاستیک‌های چهارفصل، گرم‌کن صندلی‌های جلو، سنسورهای پارک دورتادور و نمایشگر هشت اینچی سیستم اطلاعاتی-سرگرمی به‌خوبی مجهز شده است. برای این تیپ انتقال قدرت دیفرانسیل جلو یا چهارچرخ محرک هم قابل انتخاب است.

تیپ اولتیمیت اما از رینگ‌های ۱۹ اینچی، چراغ‌های جلوی LED، تودوزی چرمی، کنترل تهویهٔ دو منطقه‌ای و صفحه آمپر دیجیتالی برخوردار است. البته این تیپ با موتور دیزلی ۳۱,۹۹۵ پوند قیمت دارد؛ بنابراین کسانی که بهترین تجهیزات را می‌خواهند باید منتظر نسخهٔ بنزینی بمانند که در تیپ اولتیمیت ۲۶,۴۹۵ پوند قیمت دارد. همچنین تمامی تیپ‌های نسل جدید کوراندو با گارانتی هفت‌ساله یا ۲۴۰ هزار کیلومتری ارائه می‌شوند که برای کسانی که خودروی خود را برای مدتی طولانی نگه می‌دارند ویژگی بسیار قابل‌توجهی خواهد بود.

نتیجه

نسل جدید سانگ‌یانگ کوراندو هنوز هم نمی‌تواند تهدیدی جدی برای پرفروش‌ترین خودروهای این کلاس باشد زیرا پیشرانهٔ دیزلی آن تنبل است، پالایش سواری می‌تواند بهبود یابد و هندلینگ آن نیز سنگین کُند است. بااین‌حال ویژگی‌های مثبتی هم در این کراس‌اوور جدید کره‌ای وجود دارد مثل فضای زیاد در صندلی‌های عقب، تکنولوژی عالی و آرامش خاطر به خاطر گارانتی هفت‌ساله؛ اما بااین‌وجود نسخهٔ بنزینی که در آینده ارائه خواهد شد، به دلیل قیمت پایین‌تر بیشتر می‌تواند نظر خریداران را به خود جلب کند.

مشخصات فنی سانگ یانگ کوراندو ۲۰۱۹

منبع: AutoExpress