نگاهی به پنج خودروی عجیب و دوست‌داشتنی سوبارو

سوبارو در حال حاضر هشت سال متوالی است که رکورد فروش را در ایالات‌متحده ثبت کرده است؛ اما باوجوداین موفقیت بزرگ، سوبارو بسیاری از محصولات قدیمی و عجیب خود را کنار گذاشته است. خودروهای غیرمتعارفی که درعین‌حال جذاب بودند. هم‌اکنون هیچ‌چیز عجیبی در مدل‌های فعلی فورستر و اوت‌بک این شرکت وجود ندارد. بااین‌حال هنگامی‌که سوبارو برای اولین بار پای به بازار ایالات‌متحده گذاشت، انواع و اقسامی از خودروهای عجیب و غیرمتعارف را در این کشور عرضه کرد. بنابراین در ادامه پنج محصول عجیب ساخت سوبارو را معرفی خواهیم کرد که در گذشته تولید می‌شده‌اند.

سوبارو ۳۶۰

سوبارو در سال ۱۹۶۸ شروع بسیار عجیبی در ایالات‌متحده داشت چراکه این شرکت تصمیم گرفت مدل کوچک و موتورعقب ۳۶۰ را به آمریکا وارد کند. این خودرو تنها ۱۲۹۷ دلار قیمت داشت (معادل ۹ هزار دلار امروزی) و هرچند ارزان بود اما در برابر خودروهایی که در آن سال‌ها در ایالات‌متحده تردد داش‌اند بسیار کوچک و حقیر بود. ۳۶۰ به‌عنوان خودرویی در کلاس کی کار (Kei Car) در ژاپن عرضه شد. کی کارها خودروهای کوچکی هستند که ابعاد بسیار جمع‌وجوری داشته و از پیشرانه‌های کم‌حجم استفاده می‌کنند. این خودروها در ژاپن از معافیت‌های مالیاتی بهره‌مندند.

سوبارو ۳۶۰ با ۲.۹۹ متر طول، حدود یک متر کوتاه‌تر از فولکس‌واگن بیتل هم‌دوره‌اش بود. این خودرو از یک پیشرانهٔ دو سیلندر هواخنک بسیار کوچک استفاده می‌کرد که تنها ۳۵۶ سی‌سی حجم داشت و در قسمت عقب نصب شده بود. همان‌طور که مشخص است، این موتور قدرت چندانی نداشته و عملکرد بالایی برای ۳۶۰ فراهم نمی‌کرد به‌گونه‌ای که طبق گزارشات خریداران در سال ۱۹۶۹، سوبارو ۳۶۰ برای رسیدن به سرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت به ۳۷.۵ ثانیه زمان احتیاج دارد.

این در حالی است که بیتل به‌عنوان خودروی مردمی آن دوران در ۱۴.۵ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر در ساعت می‌رسید. همچنین اواخر دههٔ ۶۰ میلادی دوران اوج و حکمرانی خودروهای عضلانی آمریکایی بود که عمدتاً از موتورهای V8 حجیم و قدرتمند استفاده می‌کردند و به همین دلیل سوبارو ۳۶۰ حتی برای آن سال‌ها هم خودروی کاملاً ضعیفی بود. بااین‌حال هرچند ۳۶۰ عملکرد بالایی نداشت اما از طراحی فوق‌العاده دوست‌داشتنی و زیبایی برخوردار بود.

سوبارو Brat

سوبارو برات خودرویی بود که درنتیجهٔ یک مشکل همیشگی ساخته شد: اجتناب از پرداخت مالیات. برات در اصل یک وانت بود اما سوبارو دو صندلی را به‌صورت برعکس در قسمت بار آن نصب کرده بود تا بدین‌وسیله در طبقه‌بندی خودروها در ایالات‌متحده در دستهٔ خودروهای سواری قرار گیرد. این امر موجب می‌شد که برات مشمول مالیات ۲۵ درصدی بر وانت‌های وارداتی قرار نگیرد. این حرکت هوشمندانهٔ سوبارو باعث شد که هزینه‌های نگهداری برات پایین آمده و از این طریق راحت‌تر بتواند با دیگر وانت‌های سبک ژاپنی مانند تویوتا و داتسون به رقابت بپردازد.

اما غیر از طرح صندلی‌های منحصربه‌فرد نصب شده در قسمت بار، سوبارو برات ویژگی‌های خاص دیگری هم داشت و آن اینکه برخلاف بسیاری از وانت‌ها می‌شد برای آن یک پانل سقف قابل جابجایی برای نصب در قسمت بار سفارش داد. همچنین این خودرو در قسمت جلو دارای یک چراغ مرکزی بود که در پشت لوگوی سوبارو پنهان شده بود.

سوبارو XT

سال‌ها قبل از ساخت مدل‌های WRX و STI، سوبارو به ساخت خودروهای عملکردی شهرت داشت. XT اولین تلاش این شرکت برای ارائهٔ خودرویی واقعاً اسپرت در ایالات‌متحده بود. این ماشین در سال ۱۹۸۵ معرفی شد و با طراحی گوه‌ای شکل خود هنوز هم متعلق به آینده به نظر می‌رسد. XT در بدنهٔ خود دارای خطوط بسیار تیزی بود که گویی به نظر می‌رسید این کوپهٔ ژاپنی آمادهٔ پرواز است. همچنین چراغ‌های عقب آن‌هم از یک نوار نازک تشکیل شده بود که انسان را به یاد شکاف چشم در کلاه‌های آهنی پلیس‌ها می‌انداخت.

همانند بیرون، فضای داخلی سوبارو XT هم بسیار جالب بود. در این خودرو از غربیلک فرمان L شکل استفاده شده بود و کنترل‌کننده‌های چراغ‌ها و سیستم تهویهٔ آن‌هم بسیار عجیب بودند. برخی از مدل‌های این خودرو حتی به یک صفحه‌نمایش دیجیتالی در داشبورد مجهز بودند؛ اما متأسفانه عملکرد XT مانند طراحی‌اش جالب به نظر نمی‌رسید چراکه این خودرو در ابتدا مجهز به یک پیشرانهٔ ۱.۸ لیتری تخت توربوشارژ شده بود که تنها ۱۱۰ اسب بخار قدرت داشت. البته بعدها در مدل XT6 یک موتور ۲.۸ لیتری تخت شش سیلندر بکار گرفته شد که ۱۴۵ اسب بخار قدرت داشت.

سوبارو SVX

سوبارو با عرضهٔ مدل عجیب SVX، راهی مشابه XT را ادامه داد. در عصر طلایی خودروهای عملکردی ژاپنی مانند تویوتا سوپرا و مزدا RX-7، سوبارو نیز تصمیم به ارائهٔ یک گرند تورر بالا رده گرفت. طراحی این خودروی جدید توسط طراح مشهور، جورجتو جیارو انجام گفت که با الهام از بدنهٔ هواپیما، بجای لبه‌ها و خطوط تیز و شکستهٔ XT، خطوطی نرم و منحنی را در SVX بکار برد. علاوه بر این، یک تاج شیشه‌ای بزرگ نیز دورتادور کابین خودرو را فراگرفته بود. به همین دلیل تنها بخش کوچکی از شیشه‌های جانبی SVX باز می‌شد که همین امر تا حدودی رانندگی با آن‌را دشوار می‌کرد.

برخی از مدل‌های این خودرو دارای دو رنگ بودند به‌گونه‌ای که سقف به رنگ مشکی و بدنه به رنگ دیگری بود. به همین دلیل هنگامی‌که از طرفین به SVX نگاه می‌شد قسمت بالایی یا درواقع کابین خودرو به‌طور کامل شفاف به نظر می‌رسید. کوپهٔ جیارو شبیه به هیچ‌یک از سوباروهای قبل و بعد نبود. در زیر کاپوت این کوپهٔ ژاپنی هم یک پیشرانهٔ ۳.۳ لیتری شش سیلندر تخت قرار گرفته بود که ۲۳۰ اسب بخار قدرت داشت. برای انتقال نیرو نیز تنها یک گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک ارائه می‌شد.

سوبارو باجا

تقریباً ۱۵ سال پس از عرضهٔ مدل برات در ایالات‌متحده، سوبارو در سال ۲۰۰۳ با مدل باجا بار دیگر به بخش وانت‌های سبک بازگشت. اما باجا هرگز یک وانت سنتی نبود. این خودرو در اصل یک اوت‌بک استیشن بود که سوبارو سقف صندوق بار آن‌را جهت ارائهٔ یک فضای بار کوچک برداشته بود. این خودرو همچنین با تم بیرونی دورنگ عرضه می‌شد مانند نمونهٔ موجود در تصاویر اینجا که در قسمت پایین دارای رنگی مشابه روکش فلزی است که البته در تضاد با رنگ بالایی ترکیب چندان زیبایی ندارد. علاوه بر این، یک باربند اسپرت برای قسمت بار و روی سقف خودرو در نظر گرفته شده بود.

اما ویژگی‌های خاص سوبارو باجا به همین‌جا ختم نمی‌شود. به‌عنوان‌مثال در این خودرو بین قسمت سرنشینان و قسمت بار پانلی تعبیه شده بود که برای حمل بارهایی با طول زیاد می‌شد آن‌را باز کرد. بعلاوه، یک پیشرانهٔ ۲.۵ لیتری تخت توربوشارژ نیز برای باجا در نظر گرفته شده بود که عملکردی بیشتر از آنچه از یک وانت انتظار می‌رفت را ارائه می‌کرد؛ اما هیچ‌یک از این موارد منحصربه‌فرد موجب نشد که توجه خریداران به سمت این وانت عجیب جلب شود و به همین دلیل تولید آن پس از تنها چهار سال متوقف شد.

منبع: Motor1