تسلا هرگز خودرویی با پیشرانه‌ی درون‌سوز نساخته است. این خودروساز و البته طرفداران آن شدیداً مخالف چنین پیشرانه‌هایی هستند. خب پس چرا یک کمپانی اتریشی با نام Obrist Powertrain زمان خود را صرف نصب یک پیشرانه بنزینی کوچک زیر محفظه بار جلوی تسلا مدل ۳ کرده است؟!
ایده‌ی انجام چنین کاری در وهله اول شاید کمی متناقض به نظر برسد اما این خودرو با توجه به کانسپت قبلی شرکت با نام هایپرهیبرید تولید شده است. این خودرو حاصل تفکرات فرانک اوربیست مؤسس کمپانی بوده و او معتقد است که هایپرهیبرید می‌تواند بهتر از یک خودروی تمام الکتریکی ظاهر شود.
سیستم هایپرهیبرید بکار رفته در تسلا مدل ۳ هم‌اکنون با نام اوربیست مارک II شناخته می‌شود. همان‌گونه که در تصاویر می‌بینید سیستم قبلی اوربیست مارک I در خودروی چینی جیلی EC7 (در کشورمان نیز نمونه‌های آن موجود است) بکار رفته بود.
کمپانی موردبحث برای توسعه سیستم نسل دوم خود یک پیشرانه دو سیلندر کوچک با نام ژنراتور بدون لرزش را در خودرو نصب کرده است. این پیشرانه قدرت ۵۴ اسب بخاری داشته و وزن بسیار کمی دارد. همانند پیشرانه موجود در ب ام و i3 یا شورولت ولت، این ژنراتور بدون لرزش باتری را شارژ کرده و به عنوان بهبود دهنده شعاع حرکتی خودرو عمل می‌کند اما خودرو را به پیش نمی‌برد. به‌منظور خنک کردن پیشرانه نیز اوربیست مجبور به اضافه کردن جلوپنجره به شکل هواکش‌های روی سپر به تسلا مدل ۳ بوده و از نظر ما این سپر جدید بسیار شیک از کار درآمده است. اوربیست همچنین یک باتری ۱۷.۳ کیلووات ساعتی را استفاده کرده که ارزان‌تر از نمونه بکار رفته در تسلا مدل ۳ پایه می‌باشد.
این شرکت ادعا می‌کند مارک II می‌تواند در حالت الکتریکی تنها ۱۰۰ کیلومتر را طی کند و خب این نتیجه‌ای ناامید کننده به نظر می‌رسد؛ اما وقتی ژنراتور بدون لرزش بکار افتد خودرو با یکبار سوخت‌گیری بنزین خواهد توانست ۱۰۰۰ کیلومتر را بپیماید. این میزان پیمایش تقریباً دو برابر برد بهترین نسخه تسلا مدل ۳ است.
خب پس نصب پیشرانه‌ای کوچک در تسلا مدل ۳ سریعاً باعث بهبود برد آن شده است؛ و با وجود مجموعه باتری کوچک‌تر، اوربیست می‌گوید مارک II هزینه تولید ارزان‌تری نسبت به مدل ۳ استاندارد خواهد داشت.
فرانک اوربیست می‌گوید شرکتش اولین توافق تولید این سیستم را در اکتبر سال ۲۰۱۹ به دست آورده و دومین توافق حق تولید نیز به زودی امضا خواهد شد. این شرکت انتظار دارد اولین خودروی هایپرهیبرید خود را تا سال ۲۰۲۳ تولید کند.
OMID
۲۲ دی ۱۳۹۸یه ایده چرت و دنبال خودنمایی
SS
۲۲ دی ۱۳۹۸ایده ی خوبی هست
برای حمل و نقل روزمره استفاده از یک باتری با ظرفیت کم و هزینه تولید و اثر زیست محیطی پایین تر و در صورت لزوم (که شاید برای خیلی از افراد این مورد یکبار در ماه هم نباشه) استفاده از ژنراتور برای افزایش برد.
به نظر من از راه حل تسلا که استفاده از باتری های لیتیومی هرچه بزرگتر که مواد اولیه به مراتب بیشتری رو نیاز دارن (با توجه به اینکه باتری های لیتیومی eco-friendly نیستن) و شارژ کردن با سوپرشارژرها که باعث کاهش عمر باتری میشه بسیار پایدارتر هست.
تفاوت این روش با ایده تسلا شاید در مقیاس 100 هزار دستگاه خودرو مشخص نشه اما اگر خواهان حل مشکل آلایندگی در حمل و نقل کشوری مثل چین باشیم و خودروهای الکتریکی رو جایگزین بنزینی کنیم اونوقت با مقدار مشخصی از منبع محدود لیتتیم با روش تسلا میشه برای مثال سالانه 1 میلیون خودرو ساخت اما با استفاده از این روش شاید بشه 4 تا 5 برابر این مقدار خودرو با قیمت کمتر برای رفت و آمد روزانه مردم تامین کرد تا زمانی که جایگزین بهتری برای این نوع باتری ها ساخته بشه.
Ahmadreza 2002
۲۲ دی ۱۳۹۸خب فرق این ایده با مدل های پلاگین هیبرید چیه؟
ولی به نظرم ایده مدلی برای همه به صرفه تره
Me
۲۲ دی ۱۳۹۸من اگر به ایلان ماسک دسترسی داشتم حتما مخشو میزدم یه مدل رنج اکستند تولید کنه.عاااااشق رنج اکستندم.
هادی 8 سیلندر
۲۲ دی ۱۳۹۸وای عجب موتوری داره که ۱۰۰۰ کیلومتر میره
یه سوال الان باتریش چقدر کم کردن ؟ و چرا نزاشتن بمونه مگه چقدر قیمت داشته اون باتری کم کردن ؟