دوئل جی‌ام‌سی کانیون و تویوتا تاکوما

کنیون موتورش قوی تر ظرفیت بار و بکسلش بیشتر
ظاهر زیبا
کلا تو این کلاس هیچ کدوم حتی به گرد پای کنیون هم نمیرسن

ماها فکر میکنیم که سلیقه ی ایرانیا به آمریکاییا نزدیکه…
همین دوئل ها مقیاس کوچکی از سلیقه ی ایرانی هاست و انتخاب از سر احساسات و اولویت قرار دادن ظاهر و سپس مشخصات تو انتخابمون نقش اساسی داره. اتفاقا آمریکاییها کاملا باهوش اند و میدونن که چی دارن میخرن (چیزی که امتحانشو سالهاست پس داده)، اونجا کوچکترین لغزشی برا هر برند برابره با از دست دادن جایگاه فروشش ولو تولید کننده داخلی باشه. اونجا خوب بودن کافی نیست، عالی بودن شرطه..
ما ایرانی ها، شاید به لحاظ روانشناسی از کودکی نگاه بلند مدت با چاشنی صبر را برامون جا ننداختن، سرمایه گذاری رو یاد نگرفتیم (سرمایه گذاری فقط پول نیست) ، دید بلند مدت برامون معنایی نداره چون داریم روی عوامل وسوسه کننده ی سطحی شرط میبندیم! در اصل زندگی اقتصادی و حتی عاطفی مون (بحث ازدواج و طلاق) رو قمار کردیم!
ببینید گرفتاری خودروهای بی کیفیت داخلی ناشی از استقباله کیه؟ ملتی که تا نوک بینی رو میدیدن و هنوزم دست بردار نیستن، حکایت همون قایقی که هرکی دوست داره همونجایی که نشسته را سوراخ کنه چون مال خودشه! فعلا بخریم ببینیم چی میشه فردا خدا بزرگه! مگه فقط ماییم بقیه هم هستن! من چیکار کنم که میخوام با این ماشین نور دربیارم و.. توجیه های فردی!!!
بحث، بحث اتحاد بین مردم نیست خواهشا ساده لوح نباشید، بلکه فرهنگ آینده نگری با نگاهی بلند مدت فردی که از سنین پایین باید نهادینه میشد نبودش احساس میشه. چنین ذهنیتی از فرد به گروه منتقل میشه وقتی نباشه یعنی نیست صد میلیارد نفر هم باشیم فایده‌ای نداره چون چیزی که باید تو مغزمون کاشته شده باشه نیست… اگه هرکسی کارشو درست انجام بده اتحاد و کمپین و گردهمایی و…معنایی نداره مگه میشه کسیو وادار به کاری کرد که براش تعریف نشده و ریشه ای درکش نمیکنه!