پشت فرمان تویوتا هایلندر 2020، گران‌قیمت و ناکافی!

خوب بودن کافی نیست!

پدر من خواهان یک تویوتا هایلندر بود و گفت‌وگوهای واپسین هم او را از تصمیم خود منصرف نکرد. این تصمیم را یک وفاداری محض می‌دانید یا کوری خوش‌بینانه مهم نیست چراکه او سرانجام با خرید هایلندر دانست که پشت فرمان این خودرو چه حسی وجود دارد.

پدر گرامی کراس اوور را خودرویی می‌داند که توانایی راندن در ارتفاع بالاتر و تسلط بر محیط را به او اعطا می‌کند. درب پشتی دو تکه نسل قبلی هایلندر به گونه‌ای طراحی شده بود که شیشه عقب جدای از درب پشتی باز می‌شد. در کل باید گفت هایلندر گزینه‌ای مناسب برای حمل اسباب و وسایل طویل به شمار می‌رود.

اما تنفر پدرم از تویوتا هایلندر ۲۰۲۰ جای شگفتی دارد. تنها دلیل آن‌هم عدم وجود درب پشتی دو تکه نسل قبلی در این شاسی‌بلند است. به جای آن تویوتا از درب پشتی سنتی و یک‌تکه استفاده کرده است. هایلندر جدید قطعاً بهتر از مدل قبلی است اما فاقد برخی جزئیات متمایزی است که باعث می‌شد این خودرو از دیگر گزینه‌های کلاس جدا شود.

هایلندر جدید بجای آنکه ابعاد بزرگ‌تری داشته باشد کوچک مانده است. طول کلی خودرو تنها چند میلی‌متری بیشتر شده و فاصله بین محوری آن نیز کمترین فاصله بین محوری در کلاس است. ابعاد نسبتاً کوچک هایلندر قطعاً حاصل استایل تکاملی و خط سقف پایین آن است. همچنین گلگیرهای پف کرده و فاصله مناسب بین چرخ های روبرویی باعث ایجاد ظاهری دینامیک شده است.

همان‌گونه که انتظار داشتیم، ردیف سوم صندلی‌های هایلندر از ابعاد کوچک خودرو تأثیر پذیرفته است. با فضای پای ۷۰ سانتی‌متری، صندلی ردیف سوم این خودروی ژاپنی حتی تنگ‌تر از مزدا CX-9 است. خود مزدا به خاطر ردیف سوم تنگش شناخته شده است.

اما افزایش طول بدنه هایلندر مستقیماً روی محفظه بار تأثیر مثبت گذاشته و حجم کلی آن به ۴۵۳ لیتر رسیده است. وقتی هم که صندلی‌ها را بخوابانید این فضا به ۱۳۶۰ لیتر افزایش پیدا خواهد کرد. با یک جمع و تفریق ساده به این نتیجه می‌رسیم که محفظه بار هایلندر ۲۰۲۰ تنها جادارتر از بیوک انکلیو، شورولت تراورس و فولکس‌واگن اطلس می‌باشد.

همانند دیگر خودروهای این کلاس، هایلندر با دو گزینه برای ردیف دوم صندلی‌ها در دسترس است: نیمکت سه نفره یا یک جفت صندلی کاپیتانی. صرف‌نظر از گزینه انتخابی، در این بخش فضای پای ۱۰۴ سانتی‌متری وجود دارد که کمی بیشتر از تویوتا آوالون است.

اگرچه هایلندر ابعاد نسبتاً کوچکی دارد اما از روی صندلی راننده هنوز هم خودرویی بزرگ حس می‌شود. این خودرو به اندازه پایلوت یا تراورس رعب‌آور نیست اما تویوتا فاقد توانایی CX-9 در کوچک نشان دادن اطراف راننده است. به‌طور خلاصه باید گفت هایلندر همانند یک کراس اوور سه ردیفه حس می‌شود.

پلتفرم TNGA بکار رفته در هایلندر با دیگر محصولات این برند همچون آوالون، کمری و راو ۴ مشترک است. همانند این خودروها، ساختار مستحکم تویوتا با سیستم تعلیق خوب هایلندر همکاری می‌کند تا همچنان سواری راحت و کابینی آرام وجود داشته باشد. مسیرهای ناهموار و پر از دست‌انداز تأثیری روی ناراحتی شاسی نداشته و فرمان مستقیم اما بی‌حس این شاسی‌بلند به همراه ترمز کرخت و قوی باعث می‌شوند راننده حس کنترل هایلندر را داشته باشد. البته سواری خودرو فاقد حس هیجان‌انگیزی و درگیر کننده است. اگر خواهان کراس اووری فول سایز هستید که سواری هیجان‌انگیزی داشته باشد باید CX-9 را انتخاب کنید.

برخلاف نسل قبلی که با پیشرانه‌های ۶ و ۴ سیلندر در دسترس بود، هایلندر جدید منحصراً از پیشرانه ۶ سیلندر ۳.۵ لیتری استفاده می‌کند. البته نسخه هیبریدی این خودرو بجای نیروگاه ۶ سیلندر از پیشرانه ۴ سیلندر ۲.۵ لیتری با پیشرانه‌های الکتریکی استفاده کرده و قدرت کل ۲۴۳ اسبی دارد؛ اما نسخه بنزینی هایلندر قدرت ۲۹۵ اسبی دارد و یک گیربکس ۸ سرعته اتوماتیک نیرو را به چرخ های جلو می‌فرستد. هایلندر شتاب معقولی داشته هرچند تأثیر گشتاور روی فرمان آن کاملاً حس می‌شود. البته وقتی سیستم چهار چرخ محرک را سفارش دهید این موضوع دیگر حس نخواهد شد.

درحالی‌که نسخه‌های پایه‌ی L، LE و XLE از سیستم چهار چرخ محرک نسل قبلی (آپشن ۱۶۰۰ دلاری) استفاده می‌کنند اما مدل‌های فول تر لیمیتد و پلاتینیم دارای سیستم جدیدی هستند که از هدایت گشتاور سود برده و می‌تواند انتقال نیرو به چرخ های عقب را قطع یا وصل نماید. این سیستم چهار چرخ محرک قیمت ۱۹۵۰ دلاری دارد.

بد نیست سری هم به کابین این شاسی‌بلند ژاپنی بزنیم. بی‌شک چشمگیرترین ویژگی کابین صفحه‌نمایش ۱۲.۳ اینچی استاندارد در مدل پلاتینیم خواهد بود که گرافیک خوبی داشته و از منوهای ساده‌ای سود می‌برد. دکمه‌هایی نیز برای کنترل سیستم تهویه مطبوع و برخی وظایف دیگر تعبیه شده است. این تریم از هایلندر همچنین به هدآپ دیسپلی ۱۰ اینچی مجهز شده است.

دیگر تریم های این خودرو به‌صورت استاندارد با صفحه‌نمایش ۸ اینچی عرضه می‌شود. اپل کارپلی و اندروید اتو هم وجود داشته و سیستم ناوبری روی داشبورد نیز به‌صورت استاندارد در تریم های لیمیتد و پلاتینیم دیده می‌شود.

علیرغم کیفیت ساخت خوب کابین، این بخش از هایلندر دارای متریالی است که خیلی با دیگر بخش‌ها هماهنگی ندارند. به همین خاطر کابین هایلندر شلوغ به نظر می‌رسد. داشبورد و پانل درب‌های دو رنگ، چندین نوع پلاستیک و تریم مشکی و نقره‌ای فضای شلوغی به وجود آورده‌اند. تریم های فول وضعیت بدتری داشته و تریم چوب هم به آن‌ها اضافه می‌شود.

البته در کابین تمرکز زیادی روی کاربردی بودن دیده می‌شود؛ مثلاً در این بخش دو محفظه عمیق می‌بینیم که فضای ذخیره‌ای زیادی دارند.

اگرچه هایلندر ابعاد کوچکی در کلاس خود دارد اما قیمت ۳۴۶۰۰ دلاری آن زیاد به نظر می‌رسد. تنها بیوک انکلیو و فورد اکسپلورر گران‌تر از محصول تویوتا هستند.

مدل پایه هایلندر L به‌صورت استاندارد با تجهیزاتی همچون کلید هوشمند، کروز کنترل تطبیقی، هشدار خروج از مسیر، دستیار حفظ خودرو بین خطوط و نوربالای خودکار عرضه می‌شود. لیست تجهیزات قابل‌اعتنای هایلندر با کیا تلوراید ۳۱۶۹۰ دلاری برابری می‌کند.

هایلندر خودرویی با ابعاد کوچک و قیمتی گران است و به خاطر نبود برخی ویژگی‌های خاص نمی‌تواند خود را از رقبای جادارتر و ارزان‌تر جدا کند. ویژگی‌هایی مثل درب پشتی دو تکه…

مشخصات تویوتا هایلندر AWD پلاتینیم ۲۰۲۰

• پیشرانه: 6 سیلندر ۳.۵ لیتری بنزینی
• قدرت/گشتاور: 295 اسب بخار/۳۵۶ نیوتون متر
• گیربکس: 8 سرعته اتوماتیک، چهار چرخ محرک
• مصرف سوخت ترکیبی: 10.۲ لیتر در هر صد کیلومتر
• وزن خالص: 2018 کیلوگرم
• قیمت پایه: 34600 دلار
• قیمت مدل تست شده: 49920 دلار