بررسی تویوتا پریوس 2016، الهه سبز هیبریدی

شرکت تویوتا در طی حیات پربارش، ثمرات و افتخارات بسیاری را از خود به‌جای نهاد. یکی از آنها عرضه برند لکسس بود، برندی که در آغاز چندان محلی از اعراب نداشت و در میان معدود همتایانش از شأن و منزلت چندانی برخوردار نبود، ولی شاهدیم که همین برند چنان ولوله‌ای در بازارهای عالم به راه انداخت که تا به امروز هم ادامه یافته است. دیگری هم که دستکمی از اولی نداشته و شاید از آن نیز مهم‌تر باشد، عرضه مدل پریوس بود، خودرویی که فن‌آوری هیبرید را در مقیاس تجاری به جهانیان عرضه نمود و میلیون مصرف‌کننده را از شر هزینه‌های اضافی بابت سوخت رهانید.

“پریوس” مرکبی ست راهور، که به سبب آلایندگی کم خود در رسته “خودروهای سبز” جای می‌گیرد و تنها یک وسیله ترابری صرف نیست بلکه آغازگر راهی نوین در تاریخ خودروسازی بشر است. تنها مدتی پس از عرضه این خودرو، خیلی از کمپانی‌های رقیب به صرافت افتادند تا بلکه در این راه گام برداشته و انواع ساخته‌های ریزودرشت خود را به تکنولوژی هیبریدی مزین نمایند.

نخستین نسل از پریوس، با کد اتاق XW 10، در سال ۱۹۹۷ میلادی پا به عرصه وجود نهاد، یعنی حول‌وحوش دو دهه پیش. این خودرو از همان آغاز حضور خود توانست در کانون توجه جوامع و رسانه‌های جمعی در سرتاسر دنیا قرار گیرد؛ تنها یک نمونه، کسب عنوان خودروی سال ژاپن در سال ۱۹۹۸ میلادی بود. نسل اول این خودرو به مدت ۶ سال در مدار تولید بود و در سال ۲۰۰۳ میلادی، جایش را به نسل بعدی داد که با کد اتاق XW 20 عرضه می‌شد، این نسخه هم توانست موفقیت‌های نسل اول را، حتی در مقیاس وسیع‌تری تکرار نماید. اما نسل چهارم و یا فعلی این خودرو که با کد اتاق XW 50 به جهانیان معرفی شد، برای نخستین بار، در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۵ میلادی و در نمایشگاه خودروی لاس‌وگاس آمریکا به نمایش درآمد. و البته اندکی بعد و در ماه سپتامبر همان سال، فروش این خودرو در بازار ژاپن آغاز گردید.

داستان تکوین نسل نوین و یا چهارم تویوتا پریوس، از ماه آگوست سال ۲۰۱۳ میلادی کلید خورد. زمانی که ساتوشی اگیسو (SATOSHI OGISO)، سرپرست مهندسی خط تولید اعلام نمود که برخی از مشخصات و ویژگی‌های کلیدی نسل آینده پریوس، دستخوش تحول و دگرگونی خواهد شد. نسل نوین پریوس (WX 50)، نخستین ساخته کمپانی تویوتاست که از معماری نوین تویوتا (TNGA) بهره می‌برد، این معماری به اختصار پلت‌فرم GA-C نامیده می‌شود. این اقدام تویوتا مشابه همان عملی است که پیش‌تر، شرکت فولکس‌واگن انجام داد و آن نیز، ارائه یک پلت‌فرم جهانی به نام MQB برای تمامی محصولاتش من‌جمله فولکس، آئودی، سئات و اشکوداست.

از همان آغاز ورود تویوتا پریوس به بازارهای جهانی، استقبال شایان توجهی از آن انجام شد و فروش آن نیز رفته‌رفته روند صعودی به خود گرفت. مثلاً تا ماه می سال ۲۰۰۸ میلادی، یک میلیون دستگاه از آن به فروش رفت، اما دو سال و چندی بعد، یعنی در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۰ میلادی، این رقم به ۲ میلیون دستگاه افزایش یافت و در ماه ژوئن سال ۲۰۱۳ میلادی، این رقم از ۳ میلیون دستگاه گذشت و اکنون هم که در سال ۲۰۱۶ میلادی هستیم این عدد از ۳.۵ میلیون هم رد شده است که همه این‌ها بیانگر اعتماد روزافزون مشتریان به این خودروست، خودرویی که می‌رود که به یک نماد و برند مستقل در سرتاسر جهان مبدل شود، درست همانند نوشابه کوکاکولا و یا همبرگر مک‌دونالد!

کمتر از یک ماه پیش، ثبت‌نام از این خودرو توسط شرکت ایرتویا آغاز شده است، به همین بهانه، سعی نمودیم که در متنی کوتاه و به نحوی موجز، شما را با این محصول نوین آشنا نماییم.

طراحی بدنه
طراحی نسل نوین پریوس با هیچ یک از خودروهای متعارفی که در خیابان‌ها می‌بینیم شباهت ندارد، ضمن آنکه از تفاوت‌های بارزی هم با نسل پیشین خود برخوردار است و در این میان، تغییراتی سخت رادیکال را نیز پشت سر نهاده است. در سایت‌های خودرویی گوناگون، از طرح این خودرو با واژه‌های آینده‌نگرانه (FUTURISTIC) و جنجالی (CONTROVERSIAL) نام برده می‌شود که چندان هم بی‌مسما نیست! زیرا که این طرح تمامی پیش‌فرض‌های ما را درباره خودروهای آینده به چالش می‌کشد و چشم‌اندازی نوین را برای خریدار نوعی ترسیم می‌کند. ضمن آنکه، رعایت دقیق اصول آئرودینامیک هم نکته‌ای است که در این طرح بیش از پیش به چشم می‌آید و گواهش، ضریب آئرودینامیک بسیار خوب این خودروست، ضریبی به میزان ۰.۲۴. البته این امر، در جای خود چندان مایه شگفتی نیست زیرا هدف طراحان این خودرو کاهش هر چه بیشتر مصرف سوخت بوده است و در این میان، هر چه بدنه خودرو مقاومت کمتری را در مقابل هوای عبوری از خود بروز دهد ناگزیر مصرف سوخت آن کاهش و سرعت آن افزایش می‌یابد. نکته‌ای دیگری هم که در طراحی نسل جدید پریوس به چشم می‌خورد پایین آوردن مرکز ثقل بدنه نسبت به نسل پیشین آن است، و این امر هم در راستای بهبود شرایط سواری، هندلینگ، فرزی و چالاکی این خودرو صورت پذیرفته است.

در کادر جلو، شاهد جلوه گیری چراغ‌هایی هستیم که از فرمی منحصربه‌فرد برخوردارند، فرمی که در هیچ خودرویی دیگری در دنیا تکرار نشده و در جای خود، ظاهری اشک گونه را القاء می‌کنند. خطوط تیز و شارپی که بر روی سپرها اعمال شده، کاراکتری تهاجمی و تا حدی اسپرت را برای بخش جلوی پریوس فراهم نموده و در این گیرودار، چراغ‌های مه شکن هم با فرمی بس زیبا بر روی آن جای گرفته‌اند. تمامی این موارد، در کنار یکدیگر، نمایی جالب توجه و جذابی را به پوزه این خودرو بخشیده است، نمایی که تا مدت‌های مدید می‌تواند تازگی و طراوت را به صاحبانش پیشکش کند. در بخش کناری هم فرم به کار رفته در نسل قبل، تا حدی تکرار شده، اما با رعایت دقیق‌تر اصول آئرودینامیک. ضمن اینکه، در طراحی نسل نوین پریوس، سعی بر آن بوده که راننده از دید خوبی نسبت به اطراف خود برخوردار گردد و از همین رو، ضخامت ستون‌های A نازک‌تر شده تا بلکه راننده بتواند چشم‌انداز بهتری را از محیط پیرامونی خود دریافت نماید. در بخش پشتی هم دو عدد چراغ عمودی در طرفین چپ و راست سپر جای گرفتند و نسبت به چراغ‌های جلو، که از طرحی تهاجمی و آینده‌نگری برخوردارند، از سبک محافظه‌کارانه‌ای بهره می‌برند و تا اندازه‌ای فرم موجود در نسخه‌های پیشین پریوس را بازنمایی و تکرار می‌کنند.

البته طراحی بدنه این خودرو از تیغ تیز منتقدان هم در امان نمانده است و برخی از سایت‌های خودرویی من‌جمله AUTOEXPRESS بریتانیا از واژه “گیج یا خرفت” (WACKY) برای توصیف آن استفاده نمودند و سایت THECARCONNECTION آمریکا نیز، طرح بدنه آن را پولاریزه یا همان متضاد و دو قطبی ارزیابی نمود، به‌ویژه در نمای عقب.

کابین
همان‌گونه که طراحی بیرونی تویوتا پریوس، با تفکری رو به آینده ترسیم شده است، شاکله کابین آن نیز با پیروی از این رویه طراحی و تکوین شده است. از آنجایی که این خودرو از ماهیتی اسپرت برخوردار نیست، لاجرم نباید این انتظار را داشت که داشبورد آن به تمامی سرنشینان را در خود محاط نماید؛ ولی در عوض، نشستن در کابین این خودرو، حسی همانند حرکت در عرشه سفینه فضایی را به سرنشینانش القاء می‌کند. طراحی صفحه پشت فرمان این خودرو را می‌توان از مظاهر دنیای فرامدرن دانست، صفحه‌ای که در آن سرعت، موقعیت باطری‌ها، میانگین مصرف سوخت و… با شمایلی دیجیتالی و به زیبایی هر چه تمام‌تر به نمایش درآمده است و آدمی را ناخودآگاه به یاد فیلم‌های علمی تخیلی می‌اندازد. در میانه کنسول، یک صفحه نمایش اطلاعات – سرگرمی جای گرفته است که استفاده از آن بسیار آسان است و تنها شکایتی که می‌توان (از آن) داشت این است که درست شبیه همان سامانه‌ای است که در تویوتا آئوریس به کار رفته است. موقعیت نشستن راننده هم نسبت به نسل قبلی پریوس بسیار بهبود یافته است و صندلی‌ها هم گرچه سفت هستند ولی در جای خود، از سرنشینان پریوس به‌خوبی محافظت می‌کنند. از معایب این کابین هم می‌توان به تنگی جا برای سرنشینان بلند قامت در قسمت عقب آن اشاره نمود.

روی هم رفته، کیفیت کلی کابین نسبت به نسخه قبلی بهبود پیدا کرده است. بخش بالایی داشبورد را پلاستیکی نرم فرا گرفته ولی در بخش‌های پایینی داشبورد و یا قسمت اعظم کابین از پلاستیک سخت و زبر استفاده شده است. برخی از سایت‌های خودرویی، از جمله CARMEGAZINE، پلاستیک‌های به کار رفته در کابین را از نوع مجلل (UPMARKET) ارزیابی نمودند. از سوی دیگر، سایت AUTOEXPRESS بریتانیا، کلاً کیفیت ساخت تویوتا پریوس را به پرسش گرفته و با واژه ناهمگون (PATCHY) آن را توصیف نمود!

کابین تویوتا پریوس به‌خوبی تجهیز شده است و در نسخه‌های اروپایی آن مواردی همچون سیستم تهویه مطبوع دو ناحیه‌ای، سیستم هوشمند ورود بدون کلید با دکمه استارت، سیستم رادیو DAB، کروز کنترل تطبیقی، سامانه نمایش بالاسری (هدآپ دیسپلی)، تنظیم برقی صندلی راننده و نگه‌دارنده ران‌ها، رادارهای جانبی، سیستم هشداردهنده خروج از لاین مسیر و… مشاهده می‌شود.

پیشرانه و ایمنی
همان‌طور که گفته شد، تویوتا پریوس یک خودروی هیبریدی یا دورگه است پس ناگزیر، دو نوع از قوای محرکه در آن به کار رفته است. در پریوس، این قوای محرکه از انواع بنزینی و برقی هستند. پیشرانه بنزینی این خودرو،۴ سیلندر و ۱.۸ لیتر حجم دارد و از توانی معادل ۱۲۱ اسب بخار برخوردار است. موتور این خودرو با استفاده از چرخه اتکینسون (ATKYNSON CYCLE) کار می‌کند، چرخه‌ای که گازهای گرم خروجی را سرد کرده و به کاهش دمای موتور کمک قابل‌توجهی می‌نماید. در این حالت، احتراق خودرو در قیاس با خودروهای معمولی به سبب پورت‌های ورودی افزایش می‌یابد. اما قوه محرکه الکتریکی تویوتا پریوس مشتمل بر دو موتور الکتریکی است. این موتورها هم MG1 و MG2 نام دارند. موتور بزرگ‌تر یا اصلی که MG2 نام دارد در قیاس با نسل پیشین پریوس، سبک‌تر و کوچک‌تر شده است. این موتور در خط کناری میل‌لنگ و موتور MG2، جای خوش نموده است و در نسل فعلی پریوس، یک شفت موازی هم در آن تعبیه شده که وظیفه‌اش کاهش تلفات ناشی از پارازیت‌های الکتریکی می‌باشد. اما موتور کوچک‌تر که MG1 نام دارد، وظایفی همچون استارت، کنترل بار الکتریکی پیشرانه‌ها و نیز تغذیه موتور الکتریکی بزرگ‌تر (MG2) را عهده‌دار است. البته این موتور گشتاور را تأمین نمی‌کند.

اما یک خودروی هیبریدی از جمله پریوس به چه نحوی عمل می‌کند؟ در سطور ذیل پاسختان را خواهیم داد.

بنا به مندرجات وب‌سایت شرکت ایرتویا، زمانی که خودرو شروع به حرکت می‌کند، اگر سرعت خودرو زیر ۴۵ کیلومتر بر ساعت باشد و باتری هم افت ولتاژ نداشته باشد، خودرو تنها با نیروی محرکه برقی کار می‌کند. در این وضعیت، مصرف بنزین و آلایندگی موتور «صفر» است. اما هنگامی که راننده پدال گاز را فشار داده و می‌خواهد شتاب بگیرد، یعنی در سرعت بالای ۴۵ کیلومتر بر ساعت، موتور بنزینی به طور اتوماتیک روشن شده و به نیروی محرکه برقی اضافه می‌گردد. در این وضعیت، اضافه نیروی محرکه تولید شده موجب شارژ باتری هیبریدی نیز می‌شود. در این حالت، مصرف بنزین و آلایندگی به‌صورت بهینه انجام می‌شود. در کنار سیستم‌های ترمز متعارف (ABS و…)، یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد خودروهای هیبریدی، دارا بودن سیستم ترمز احیاء کننده می‌باشد که هنگام برداشتن پا از روی پدال گاز در سرپایینی‌ها و یا ترمزگیری، وارد عمل شده و انرژی حاصل از ترمز را به‌صورت انرژی الکتریکی در باتری ذخیره می‌کند. هنگامی هم که خودرو متوقف می‌شود موتور بنزینی به طور اتوماتیک خاموش می‌شود و همچنان خودرو در وضعیت برقی، آماده به حرکت می‌باشد. این امر موجب صرفه‌جویی در مصرف بنزین و نیز کاهش آلایندگی می‌گردد.

بنا به مندرجات برخی از سایت‌ها، سواری تویوتا پریوس نسبت به نسل قبل آن بسیار بهبود پیدا کرده است و شاسی آن از واکنش خوبی در عکس‌العمل‌های ناگهانی برخوردار است. گرچه عکس‌العمل پدال گاز آن خوب است، ولی درمجموع، خودرویی سریعی نیست و نمی‌توان از آن، سواری مشابه با تویوتا کرولا انتظار داشت. ضمن اینکه، سواری تویوتا پریوس در قیاس با کرولا تا حدی سفت و محکم نیز است اما آنچه که در این میان، موجبات رضایت خاطر راننده را فراهم می‌آورد سکوت و آرامش بسیار خوب داخل کابین آن است، سکوتی که در کمتر خودرویی در این بازه قیمتی مشاهده می‌شود و آدمی را ناخودآگاه به یاد بردار هم‌خونش، لکسس می‌اندازد!

همچون اکثر خودروهای هیبریدی، ویژگی بارز تویوتا پریوس، مصرف سوخت فوق‌العاده پایین آن است. مصرف سوخت ترکیبی این خودرو معادل ۴.۵ لیتر در هر یک‌صد کیلومتر مسافت گزارش شده است که با توجه به ظرفیت باک ۴۰ لیتری آن، در صورت پر بودن، مسافتی نزدیک به ۹۰۰ کیلومتر را می‌توان با آن طی نمود! از لحاظ ایمنی،این خودرو  از ساختاری فوق العاده مستحکم،مطمئن و توانمند برخوردار است،ساختاری که همانند زره ای فولادین سرنشینانش را احاطه نموده و امنیت جانی آنها را تا حد ممکن تضمین می نماید.تویوتا پریوس در موسسه بیمه ایمنی بزرگراههای آمریکا (IIHS) تحت تست های متعددی قرار گرفت و در تمامی بخش ها،اعم از استحکام سقف،برخورد از ناحیه جلو (همپوشانی کامل)،برخورد از بغل (بخش کناری خودرو) و تست بسیار دشوار همپوشانی کوتاه و یا SMALL OVERLAP،بالاترین امتیاز و یا همان خوب (GOOD) را از آن خود نمود و در نهایت،رتبه کلی ایمنی +SAFETY PICK را در کارنامه کاری خود ثبت نمود.ضمن اینکه، تعداد ۷ عدد کیسه هوا؛ من‌جمله پرده‌ای و زانویی در کابین این خودرو تعبیه شده است و درعین‌حال،به سامانه‌های ایمنی متعددی چون سیستم ضد بلوکه ترمز، سیستم کنترل پایداری و ردیابی نقاط کور و … مجهز است که همه این موارد،دست در دست هم، ایمنی آن را در بالاترین حد در میان هیبریدی ها،ارتقاء می دهد.

داوری نهایی
در سطور بالا، شرحی مختصر از این خودرو ارائه شد اما در این بین، همچنان یک پرسش بسیار مهم باقی مانده و آن اینکه، آیا این خودرو ارزش خرید و گزینش دارد یا خیر؟

در واقع، پاسخ به این پرسش را به سهولت نمی‌توان داد زیرا مهم‌ترین فاکتور که همان بهای این خودروست بر مصرف‌کننده نوعی مجهول است. معلوم نیست که در نهایت این خودرو با چه رقمی به دست مصرف‌کننده ایرانی می‌رسد،۱۵۰ میلیون؟ ۲۰۰ میلیون؟ چقدر؟ از سویی، حتی اگر از فاکتور قیمت هم عبور کنیم، موضوع دیگر مربوط به کیفیت خدمات و سرویس‌دهی به این‌گونه از خودروهاست. می‌دانیم و می‌دانید که خودروهای هیبریدی در این دیار در آغاز راه‌اند و اگر به فرضی خوش‌بینانه تعمیرکارانی چند در نمایندگی تویوتا را- که به تعمیر خودروهای هیبریدی تا حدی آشنا هستند – مستثنی کنیم، غالب تعمیرکاران خصوصی در کشورمان به تعمیر خودروهای هیبریدی آشنا نیستند و طبق عرفی کمابیش رایج در میان تعمیرکاران ایرانی، ابتدابه‌ساکن در مقابل تکنولوژی‌های جدید به‌شدت مقاومت و حتی علیه آنها جوسازی نیز می‌شود! پس می‌بینیم که خرید خودروی هیبریدی در کشورمان تا چه اندازه با ریسک توأم بوده و تا چه حد هم دلهره‌آور است. با این وصفی که انجام شد، متولی ایرانی تویوتا تا چه اندازه به سرویس‌دهی و تعمیرات درازمدت این خودرو تمرکز نموده و چه راهکارهایی را برای رفع تشویش‌ها و دل‌نگرانی‌های به‌حق مشتریان اندیشیده است؟

اما از معضلات و مجهولات فوق که بگذریم، چند ویژگی در این خودرو وجود دارد که تا حدی موجب قوت قلب و اطمینان خاطر است، و آن ویژگی‌ها هم به شرح ذیل است:

الف – این خودرو، آرم برند معروف، شناخته شده و امتحان پس داده‌ای همچون تویوتا را بر پیشانی خود حمل می‌کند و با توجه سوابق درخشان محصولات تویوتا در زمینه‌هایی همچون کیفیت، استهلاک و تعمیرات، همین امر در جای خود می‌تواند اطمینان خاطر بیشتری را برای مشتری فراهم نماید.

ب – باتری‌های این خودرو از ضمانت درازمدتی بهره می‌برند که این ضمانت برخی از کشورها من‌جمله استرالیا معادل ۸ سال است؛ و به احتمال زیاد، در کشور ما نیز چنین ضمانتی ارائه خواهد شد.

ج – تویوتا پریوس، در طی چند نسل از تولید خود، دستخوش بهسازی و بهبود شده و خیلی از اشکالات ساختاری آن، به‌تدریج و در طول این دو دهه برطرف شده‌اند و در حال حاضر نیز، یکی از شناخته‌شده‌ترین و پر سابقه ترین خودروهای هیبریدی در دنیاست؛ و ناگفته پیداست که همین موارد در جای خود، سبب اطمینان و اعتماد بیشتری می‌گردند. ضمن اینکه، شمارگان بالای تولید هم می‌تواند نویددهنده قطعات یدکی فراوان‌تر و ارزان‌تری را برای این خودرو باشد، نکته‌ای که برای مشتریان ایرانی از اهمیت بسزایی برخوردار است.

مشخصات فنی تویوتا پریوس ۲۰۱۶

شناسه موتور: ۱.8L 2ZR-FXE 14

حجم موتور: ۱۷۹۸ سی‌سی

نسبت تراکم: ۱۳.۰۴: ۱

توان: ۱۲۱ اسب بخار در ۵۲۰۰ دور در دقیقه

گشتاور: ۱۴۰ نیوتن‌متر در ۳۶۰۰ دور در دقیقه

شتاب صفر تا صد: ۱۰.۶ ثانیه

حداکثر سرعت: ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت

مصرف سوخت ترکیبی: ۴.۵ لیتر در هر یک‌صد کیلومتر مسافت

سیستم فنربندی جلو: مک‌فرسون استرات

سیستم فنربندی عقب: بازوهای جناغی دوبل

نوع کالیپر ترمزهای جلو: دیسکی خنک شونده

نوع کالیپر ترمزهای عقب: دیسکی

استاندارد آلایندگی: یورو ۶

نوع باتری: نیکل متال هیبرید

نوع گیربکس: CVT

نوع سیستم فرمان: راک‌اند پینیون (RACK & PINION)

نوع سوخت توصیه شده: بنزین بدون سرب با اکتان ۹۵

ابعاد

طول/عرض/ارتفاع: ۴۵۴۰/۱۷۶۰/۱۴۷۰ میلی‌متر

فاصله بین دو محور: ۲۷۰۰ میلی‌متر

گنجایش محل بار: ۵۰۲ لیتر

ظرفیت مخزن سوخت: ۴۰ لیتر

وزن خالص: ۱۳۷۵ الی ۱۴۰۰ کیلوگرم

فاصله کف خودرو از سطح زمین: ۱۲۳ میلی‌متر

شعاع گردش: ۵.۴ متر

ایمنی

کسب بالاترین رتبه ایمنی از موسسه بیمه ایمنی بزرگراههای آمریکا (IIHS)

۷ عدد کیسه هوای ایمنی (راننده، سرنشین جلو، جانبی، پرده‌ای و زانویی)

سیستم ضد بلوکه ترمز (ABS)

سیستم کنترل پایداری (ESP)

سامانه ردیابی نقاط کور اطراف خودرو (BSD)

سیستم هشداردهنده ترافیک در ناحیه عقب (RTCA)

سیستم هشداردهنده خروج خودرو از مسیر (LANE DEPARTURE ALERT)

سیستم کمک پارک خودرو (IPA)

سیستم ISOFIX برای صندلی کودک

و…

تجهیزات رفاهی (نسخه فول در بازار بریتانیا)

سیستم هوشمند ورود بدون کلید با دکمه استارت

سیستم کروز کنترل تطبیقی و سوئیچ آن بر روی فرمان

دوربین دید عقب

سیستم نمایش بالاسری (HEAD UP DISPLAY)

کنترل سیستم صوتی بر روی فرمان + سیستم WiFi و هندزفری

آینه جانبی برقی، تاشو، به همراه گرم‌کن

پوشش چرمی صندلی‌ها

سیستم چندرسانه‌ای تویوتا (TOYOTA TOCH* 2 MULTI MEDIA SYSTEM)

گرم‌کن صندلی‌های راننده و سرنشین جلو

سیستم روشنایی در روز (DATTIME RUNNING LIGHT)

روشنایی اتوماتیک چراغ‌های جلو

شارژ موبایل وایرلس (بی‌سیم)

سیستم صوتی پریمیوم JBL با ۶ عدد بلندگو

سیستم هدایت ناوبری تویوتا

پوشش چرمی فرمان

چراغ‌های LED جلو و عقب

سنسور باران

سنسورهای پارک سپر جل و عقب

آینه‌های دید عقب داخل از جنس الکتروکرومیک

و…

قیمت

در ایران: هنوز قیمت قطعی این خودرو مشخص نشده است و در حال حاضر، با مبلغ کلی ۸۵ میلیون تومان بابت پیش پرداخت – که این مبلغ هم طی چند مرحله اخذ می‌گردد – ثبت‌نام می‌شود.

در بریتانیا: ۲۳,۲۹۵ الی ۲۷,۴۵۰ پوند

در آمریکا: ۲۴,۲۰۰ دلار (قیمت پایه)

در امارات: ۸۹,۹۰۰ الی ۹۷,۹۰۰ درهم

منابع:

WIKIPEDIA.ORG

CARMEGAZINE.COM

AUTOEXPRESS.CO.UK

TOYOTA.CO.UK

و…

نوشته: سام کاویانی