حفظ ارزش و قیمت تویوتا سوپرای جدید

نه دیگه. اونا تویوتا کمری رو ماشین اقتصادی حساب میکنن نه لوکس. ما رنو پلاستیکی رو ماشین لوکس حساب میکنیم.
بعدم تو امریکا که خودم خبرشو دارم هر ایالت یه سری خونه داره که به اقشار ضعیف اجاره میده. طرف تا اخر عمرش تو این خونه ها میتونه بمونه.
تو کشورای دنیا کلا دو نوع بیمه و سیستم بهداشتی درمانی دارن.
سیستم خصوصی یا سیستم واحد.
تو کل کشورای دنیا تنها امریکاست بیمه و درمان خصوصیه.تو امریکا شما مالیات بر درامد کمتری به دولت میدی چون دیگه هزینه بیمه با خودته نه دولت. پس میری با این پولی که دولت ازت نگرفته با یه شرکت بیمه قرارداد امضا میکنی و تحت پوشش بیمه قرار میگیری. حالا بستگی به هزینه ی ماهانه ی بیمه مقدار تحت پوشش بودن فرق میکنه. بیشتر پول داشته باشی خدمات بیشتری میگیری. کمتر پول بدی خدمات کمتر.

اما تو کشورای غربی و استرالیا و کانادا و نیوزلند و باقی کشورا سیستم بهداشتی و سلامت دارن به اسم سیستم واحد. اینطوریه که دولت میاد حساب کتاب میکنه تا ببینه سیستم بهداشتی کشور چقدر خرج داره . بعد هزینه رو از کل مردم کشور برمیداره. اینطوری بیمه و سیستم بهداشت برا همه ی افراد اون کشور تقریبا رایگانه.

حالا فرق این دوتا چیه؟ و کدومش بهتره؟
فرقش اینه شما تو امریکا باشی تقریبا ماهی ۲۰۰ دلار تو جیبت بیشتر میمونه و به دولت نمیدی. اگه یکی تو امریکا بیکار باشه بیمه نداره. و چون سیستم بهداشت و درمان خصوصیه در واقع شما پول اون درمان اون طرف رو نمیدی. و بعد اینکه تو امریکا شرکتای بیمه با ۲۰۰ دلار یه بیمه ی کاملا ساده بهت میده. یه بیمه ی خوب حدود ۵۰۰ دلار تو ماه هزینه داره. حالا بگذریم که باردار بشه طرف باید از جیب خودش تمام هزینه ها رو بده. تقریبا ۱۲ هزار دلار هزینه ی بارداری و به دنیا اومدن بچه هست تو امریکا که طرف باید از جیب خودش بده. بیمه هایی هستن که این مورد رو هم پوشش میدن ولی هزینه ماهانه شون بالاست. مثلا تنها ادمایی که درامد بالایی دارن قادر به خرید این بیمه ها و پرداخت حق ماهانه ی اون هستن. بعد نیروی دفاعی امریکا و کارمندای دولت فدرال به صورت اتوماتیک تا یه حدی بیمه هستن. چون برا مردم کار میکنن و هزینه بیمه شون از مالیات تامین میشه. اما تو این سیستم مثلا تویی که کار میکنی ماهی ۲۰۰ دلار اضافه به دولت نمیدی تا مثلا یکی که کار نمیکنه هم شامل بیمه سلامت بشه. هرکی برا خودش بیمه داره در واقع. یا بهتر بگم هرکی که پول داره بیمه داره. هرکی پول نداره خرجشو بقیه نمیدن. بگم اگه اوژزانسی باشه دولت پولشو میده و طرف هیچی نمیده چه بیمه داشته باشه چه نداشته باشه. کلا اوژانس بودجه ش از دولت میاد. ولی مثلا سرطان بگیری دولت پول نمیده. چون اوژانسی نیست.
بیشتر کسایی که موافق سیستم خصوصی هستن تفکرشون اینه که اگه سیستم عمومی برا همه باشه اونایی که اصلا کار نمیکنن مالیات نمیدن هم استفاده میکنن و چرا باید کسی که کار میکنه هزینه های اونا رو هم بده. اما تو امریکا بیکاری حدود ۳ درصده. اما ماهیت امریکا کاپیتالیستیه. یعنی هرکی هزینه زندگی خودشو میده . دولت تا یه حدی پشتیبانی میکنه. مثلا تا ۱۸ سالگی یا ۱۷ سالگی مدرسه مجانیه اونم تا دبیرستان.
تا ۱۸ سالگی طرف بچه یا کودک حساب میشه و خرجش با دولته و والدین اگه کار نداشه باشن میتونن خرج بچه بگیرن از دولت.
و تو سیستم بهداشتی امریکا حتی نوزاد هم باید پول رو والدینش بده. یا به صورت بیمه یا از جیب خودش.

اما سیستم واحد اینطوریه که مردم یه کشور هرکدوم ماهی مثلا یک درصد از حقوقشون رو اضافه تر میدن به دولت در عوض همه ی مردم اون کشور تحت پوشش بیمه واحد هستن که دولتیه. چه باردار بشن چه عمل جراحی نیاز داشته باشن چه نیاز به قلب داشته باشن همش تحت پوشش هست و در واقع خود فرد به صورت مستقیم پولی نمیده. تو کشوری مثل کانادا تقریبا هر فرد ۳۰ دلار مالیات بیشتر میده و این همه خدمات میگیره. مثلا طرف تو کل عمرش شاید ۲۰ هزار دلار مالیات اضافه اونم به صورت ماهانه میده به دولت ولی یهو یه عمل جراحی نیاز پیدا میکنه که دویست هزار دلار قیمتش میشه. خب چون کشور سیستم واحد داره ۲۰۰ هزار دلار از جیب نمیده.تو این سیستم همه شامل بیمه هستن. فرقی نداره طرف کار داره یا نداره. پول داره یا نداره. تو این سیستم طرف اگه پولدار باشه میتونه بیمه خصوصی هم بگیره. تو بیمه خصوصی یعنی میتونه کلینیکهای خصوصی بره. تو بیمارستان خصوصی بستری بشه. مثلا بیمارستان خصوصی اتاقهاش بزرگتره. دکترهاش بهترن. همون لحظه همه چی حاظره. مثلا تو المان یک دو روز طول میکشه تا به صورت رایگان با بیمه دولتی بتونی دکتر ببینی. ولی دکترای خصوصی هم هستن که پول داشته باشی یا بیمه خصوصی داشته باشی همون لحظه میری میبینی. به جز موارد اوژانسی البته. اوژانسی زنگ میزنی و همون لحظه امبولانس میاد میبره بیمارستان و دکتر میبینه. منظور مثلا دکتر برا ارتروز و این چیزاست که دو سه روز دیرتر توفیری نمیکنه.

از نظر کلی سیستم واحد بهتره. چون شما نهایتا ماهی ۳۰ دلار بیشتر از درامدت به دولت میدی ولی کلی خدمات دیگه میگیری. مثلا بچه بیاری کاملا مجانیه. درسته چند نفری که بیکار هستن هم از سیستم استفاده میکنه اما به صورت کلی نگاه کنیم این سیستم بهتره. در واقع تو اکثر کشورا مخصوصا امریکا بیکاری کمه. حدود ۵ تا ۷ درصده. نهایتا ۷ درصد مالیات نمیدن ولی از سیستم استفاده میکنن. در عوضش ۹۲ درصد کار میکنن مالیات میدن و از سیستم بهداشتی درمانی سلامتی دولتی استفاده میکنن و پولشو به صورت مالیات ماهانه میدن. تو امریکا سیستم خصوصیه و اگه طرف یه شغل معمولی داشته باشه نهایتا ۳۰۰ دلار بیشتر تو جیبش میمونه نه بیشتر. باهاش نمیشه یه بیمه خوب گرفت. کلا ارزش نداره به خاطر ۳۰۰ دلار بیشتر سیستم خصوصی بشه. مردم توافق کردن همه به صورت ماهانه نفری تقریبا ۳۰ دلار بیشتر بدن در عوض سیستم بهداشتی درمانی عمومی و دولتی باشه چون با ۳۰۰ دلار نمیتونن یه بیمه ی خوب بگیرن.