تویوتافوردلندروور-رنجروور

نبرد شاسی‌بلندهای آفرود کلاسیک؛ لندکروزر FJ40، برانکو، لندروور و اینترنشنال

فورد برانکو، تویوتا لندکروزر FJ40، لندروور سری IIA و اینترنشنال هاروستر اسکاوت همگی قصد داشتند جایگزینی برای جیپ باشند.

دهه‌های اخیر که شاسی‌بلندهای مدرن را با سیستم تعلیق مستقل، صندلی‌های چرمی با گرم‌کن، سیستم‌های سرگرمی عقب و… بسیار راحت‌تر کرده است فراموش کنید. چه چیزی خواهید داشت؟ میراثی از دوران طلایی آفرود. در آن زمان هنوز خبری از اصطلاح SUV یا شاسی‌بلند نبود و مردم تازه فهمیده بودند خودروهای ساخته‌شده برای کشاورزان و خدمات اضطراری می‌توانند برای ماجراجویی‌های خارج از جاده هم هیجان‌انگیز باشند. سپس این خودروها آن‌قدر محبوب شدند که فروش آن‌ها بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۱ حدود ۷۰۰ درصد فزایش یافت.

همچنین بخوانید: چرا عملکرد آفرود شاسی‌ بلندهای قدیمی بهتر از مدل‌های مدرن است؟

این خودروها بسیار ساده بودند و با محورهای صلب، توان رفتن به هرجایی را داشتند. بدنه‌ها همگی جعبه‌ای شکل بود زیرا ساخت پانل‌های فلزی صاف آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر بود. در داخل تقریباً هیچ امکاناتی وجود نداشت و حتی فرمان هیدرولیک هم سفارشی بود. در دهه‌های ۶۰ و ۷۰، جیپ CJ-5، تویوتا لندکروزر سری ۴۰، لندروور سری II و IIA، اینترنشنال هاروستر اسکاوت و فورد برانکو اصلی‌ترین بازیگران آفرود بودند. لندروور، اینترنشنال، تویوتا و فورد قصد داشتند بازیگر اصلی این بخش یعنی جیپ را که از دل جنگ جهانی دوم متولد شده بود مغلوب کنند و حالا پس از چنین دهه، این پیرمردهای بیراهه نوردی دوباره به مصاف هم رفته‌اند.

تویوتا لندکروزر FJ40

در جامعهٔ آفرود، هیچ تویوتایی به‌اندازهٔ لندکروزر سری ۴۰ محبوب نیست. این خودرو آن‌قدر محبوب بود که تا سال ۲۰۰۱ همچنان در برزیل تولید می‌شد. این شاسی‌بلند با پانل‌های صاف جذاب و پنجره‌های خمیدهٔ عقب که دید شگفت‌انگیزی را فراهم می‌کنند، ظاهری عالی دارد. کیفیت ساخت عالی تویوتا هم در داخل و بیرون آشکار است. کابین ساده است و احساس آرامش و آمادگی برای رانندگی می‌دهد. اینجا همه‌چیز در دسترس است و روی جعبه‌داشبورد راهنمای تعویض دنده درج شده است. سری ۴۰ ابتدا با یک پیشرانهٔ ۳.۹ لیتری شش سیلندر خطی ۱۲۵ اسب بخاری عرضه شد که از روی موتور شش سیلندر خطی آن دوران جنرال موتورز الگوبرداری شده بود.

این پیشرانه بعداً با یک نمونهٔ ۴.۲ لیتری شش سیلندر ۱۳۵ اسب بخاری جایگزین شد که خودروی آزمایشی ما هم به همین موتور مجهز است. FJ40 ابتدا با گیربکس سه سرعتهٔ دستی عرضه می‌شد که بعداً گیربکس‌های چهار سرعته جای آن را گرفتند. نمونهٔ آزمایشی ما یک مدل ۱۹۸۳ تقریباً استاندارد است که با تغییراتی جزئی در تعلیق، لاستیک‌های کمی بزرگ‌تر و تعویض گیربکس توسط یک شرکت متخصص لندکروزر بنام TLC بازسازی شده است. روی آسفالت، این لندکروزر در سرعت‌های پایین رانندگی مناسبی دارد و از قدرت کافی برای فاصله گرفتن از ترافیک برخوردار خواهد بود. سروصدای کابین نیز حتی در سرعت‌های بزرگراهی هم قابل‌تحمل است.

فرمان بی‌حس و بی‌دقت اما قابل‌قبول است و دنده‌ها به‌راحتی تعویض می‌شوند اما حتی در سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت هم عقب خودرو منحرف می‌شود. بااین‌حال، با خروج از آسفالت این مشکلات فراموش می‌شوند. در اینجا، دنده یک سنگین تویوتا تمام چیزی است که برای خزیدن از روی موانع نیاز خواهد بود و به لطف فاصلهٔ محوری کوتاه، مانور دادن در مسیرهای تنگ و باریک آسان است. تعجبی ندارد که لندکروزرهای سری ۴۰ امروز بسیار ارزشمند شده‌اند. این خودرو قابلیت اطمینان معمول تویوتا را با توانایی‌های آفرود خارق‌العاده، ظاهر جذاب و قابلیت تجهیز و اصلاح آسان ترکیب می‌کند.

لندروور سری IIA

مهندس ارشد شرکت روور یک جیپ داشت و احساس کرد تولید یک خودروی ۴×۴ جیپ مانند می‌تواند ایدهٔ بسیار خوبی باشد. در آن سال‌ها اما فولاد کمیاب بود و به همین دلیل بدنهٔ لندروور از آلومینیوم ساخته شد. این خودرو اولین بار در سال ۱۹۴۸ معرفی شد و آن‌قدر محبوبیت پیدا کرد که حدود ۴۰ سال در مدل‌های سری I، سری II، سری IIA و سری III تولید شد. خودروی ما یک سری IIA مدل ۱۹۶۶ از مجموعهٔ خود لندروور بوده و بازسازی شده است. پشت فرمان مدتی طول می‌کشد تا به خودرو عادت کنیم زیرا دنده‌های یک و دو سینکرونایز نیستند و نیاز به دو بار کلاچ گرفتن دارند.

بااین‌حال، وقتی با خودرو آشنا شوید، سری IIA جذاب خواهد بود. کابین لندروور چیزی به اسم داشبورد ندارد و صرفاً یک نوار فلزی مقابل راننده قرار گرفته که سیم‌ها و لوله‌ها از پشت آن رد شده‌اند. پنجره‌ها به‌صورت کشویی باز می‌شوند و خبری از سیستم تهویه و حتی بخاری نیست. وزن لندروور حدود ۳۶۰ کیلوگرم کمتر است تویوتا است اما پیشرانهٔ ۷۰ اسب بخاری آن کمبود قدرت را در بزرگراه به‌وضوح نشان می‌دهد. البته سری IIA می‌تواند به سرعت‌های بزرگراهی برسد اما با عبور سرعت از ۸۰ کیلومتر بر ساعت بهتر است با کسی در داخل کابین صحبت نکنید چون نمی‌شنود.

البته این ماشین برای بزرگراه ساخته نشده است. این ابزاری است که برای کشاورزان و کارگران مزرعه طراحی شده تا در مسیری ناهموار به آهستگی و با اعتمادبه‌نفس حرکت کند. سری IIA اولین خودرویی نخواهد بود که به خط پایان می‌رسد اما نهایتاً به آنجا خواهد رسید. با وجود لاستیک زاپاس روی کاپوت، دید جلو قابل‌قبول است اما برداشتن زاپاس شرایط را خیلی بهتر خواهد کرد. لندروور سری IIA یک خودروی جان‌سخت و مستحکم است که جاده‌های خاکی ناهموار و مسیرهای جنگلی را خانهٔ خود می‌داند. این خودرویی دوست‌داشتنی است که شما را به هر جا بخواهید خواهد برد.

اینترنشنال هاروستر اسکاوت

زمانی که هاروستر اسکاوت در سال ۱۹۶۱ معرفی شد، جیپ‌ها، لندروورها و لندکروزرها بیش از پانزده سال در جاده‌ها بودند و آفرود به یک سرگرمی محبوب تبدیل شده بود. درحالی‌که رقبا تبلیغات خود را روی جان‌سختی و توانایی‌های آفرود متمرکز کرده بودند، اسکاوت فقط برای تفریح به بازار عرضه شد هرچند که اینترنشنال ادعا می‌کرد در آنرود و آفرود عملکرد خوبی خواهد داشت. در ابتدای عرضه، تنها موتور اسکاوت یک ۲.۵ لیتری چهار سیلندر ۸۶ اسب بخاری بود که از طریق نصف کردن موتور ۵ لیتری V8 اینترنشنال ساخته شد.

هرچند اینترنشنال در بخش خودروهای سواری شناخته‌شده نبود اما اسکاوت موفقیت چشمگیری به دنبال داشت و در سال ۱۹۶۶ یک موتور چهار سیلندر بزرگ‌تر و یک V8 با ۱۵۵ اسب بخار برای آن ارائه شد. در داخل اسکاوت چیدمان کلی تروتمیزتر و منظم‌تر از لندروور و تویوتا به نظر می‌رسد و سیم‌ها از دید پنهان هستند اما هنوز هم با لوکس بودن فاصلهٔ زیادی دارد. رانندگی در بزرگراه با این ماشین هم به برنامه‌ریزی دقیقی نیاز خواهد داشت زیرا با دایرهٔ چرخش ۱۱.۶ متری، برای پیچیدن و دور زدن فضای زیادی می‌طلبد.

قدرت موتور V8 برای وزن ۱.۶ تنی خودرو کافی است اما اسکاوت فاقد بوستر ترمز است و بنابراین بهتر است خیلی زودتر از آنچه فکر می‌کنید ترمز کنید. با ۱۸۰ اسب بخار قدرت، صندلی‌های راحت و کابین جادار، سواری در بزرگراه مناسب خواهد بود. همان‌طور که گفته شد، اسکاوت هم برای خاکی و هم آسفالت در نظر گرفته شده بود و به همین دلیل شاید در آفرود به‌اندازهٔ دیگر خودروهای این جمع توانمند نباشد اما با وجود لاستیک‌های خیابانی و گیربکسی که برای بزرگراه طراحی شده، توانایی مناسبی برای عبور از گل‌ولای دارد. این یک شاسی‌بلند همه‌کارهٔ خوب و جالب است.

فورد برانکو

برانکو که در سال ۱۹۶۵ معرفی شد، آخرین خودرویی بود که به این بخش وارد شد. این ماشین مدرن‌ترین شاسی، سیستم تعلیق و کابین را دارد بعداً آپشن‌هایی مثل تنظیم برقی آینهٔ جانبی و فرمان هیدرولیک هم برای آن ارائه شد. پیشرانهٔ پایهٔ برانکو یک شش سیلندر خطی ۸۹ اسب بخاری بود اما خودروی ما به پیشرانهٔ ۴.۹ لیتری V8 مجهز است که با ۲۰۵ اسب بخار، بیشترین قدرت گروه را دارد و رانندگی راحتی را در خیابان فراهم می‌کند. دایرهٔ چرخش که حدود ۲.۵ متر از اسکاوت کمتر است، عالی بوده و سیستم تعلیق فنر پیچشی و موتور V8 قدرتمند، برانکو را به بهترین مدل در بین این چهار خودرو برای پیمایش‌های طولانی تبدیل کرده‌اند.

در برانکو برخلاف دیگر خودروها، از روکش پارچه‌ای شیکی برای صندلی‌های نرم استفاده شده درحالی‌که داشبورد ساده بوده و فرمان باریک آن قطر زیادی دارد. همچنین برخلاف کابین وانت مانند سه خودروی دیگر، برانکو کابین دلپذیری دارد. این نشان‌دهندهٔ پیشرفت شاسی‌بلندهای آفرودی و فاصله گرفتن از حال و هوای وانت‌های کاری است. برانکو همچنین بیشتر از بقیه حالت استیشن مانند دارد. برانکوی مدل ۱۹۷۳ ما از لاستیک‌های خیابانی باریک و کهنه‌ روی رینگ‌های ۱۵ اینچی استفاده می‌کند اما زاویهٔ حملهٔ ۴۰ درجه و فاصلهٔ عالی از زمین، آن را به‌راحتی از جوی‌های آب عبور می‌دهد.

با تعویض رینگ و لاستیک‌ها با نمونه‌های بزرگ‌تر و آل‌ترین، برانکو می‌تواند به‌راحتی پابه‌پای جیپ از مسیرهای سخت عبور کند و بسیاری از مالکین دقیقاً همین کار را انجام می‌دهند و به همین دلیل، یافتن برانکوهای استاندارد دشوار خواهد بود. فورد برانکو شاسی‌بلندی سرسخت و توانمند است اما هنوز هم خودروی نسبتاً راحتی برای رانندگی حتی در مسافت‌های طولانی خواهد بود. برانکو با ترکیبی خوب از توانایی‌های آفرود و راحتی مسافت‌های طولانی، سیر تکاملی از آفرودر خالص به شاسی‌بلندهای مدرن را نشان می‌دهد.

نتیجه

این چهار خودرو همگی دوست‌داشتنی هستند اما کدامیک بهتر خواهد بود؟ بستگی به چیزی دارد که به دنبال آن هستید. برای آفرود خالص، لندروور را در نظر بگیرید. تویوتا بیشتر از بقیه شبیه جیپ است. اسکاوت ترکیبی مناسب از توانایی‌های آنرود و آفرود را ارائه می‌کند و برانکو بروزترین خودرو با قدرت بالا و رانندگی دلپذیر در بزرگراه خواهد بود. هرچند این خودروها از مشکلاتی مثل فرمان بی‌دقت و کابین لخت رنج می‌برند اما هیچ‌کدام از شاسی‌بلندهای دهه ۹۰ و ۲۰۰۰ نمی‌توانند جذابیت و خلوص آن‌ها را داشته باشند.

مشخصات فنی

لندکروزر FJ40 مدل ۱۹۸۳

لندرور IIA مدل ۱۹۶۶

اسکاوت مدل ۱۹۷۰

فورد برانکو مدل ۱۹۷۳

پیشرانه ۴.۲ لیتری I6 ۲.۳ لیتری I4 ۵.۰ لیتری V8 ۴.۹ لیتری V8
قدرت (اسب بخار) ۱۳۵ ۷۰ ۱۸۰ ۲۰۵
گشتاور (نیوتن متر) ۲۸۵ ۱۷۰ ۳۵۵ ۴۰۷
گیربکس ۴ سرعته دستی ۴ سرعته دستی ۳ سرعته اتوماتیک ۳ سرعته اتوماتیک
محور محرک چهارچرخ چهارچرخ چهارچرخ چهارچرخ
طول / عرض / ارتفاع (میلی‌متر) ۳,۸۷۱ / ۱,۶۶۶ / ۱,۹۵۱ ۳,۶۱۹ / ۱,۶۷۶ / ۱,۹۷۸ ۳,۹۱۱ / ۱,۷۴۲ / ۱,۷۰۱ ۳,۸۶۳ / ۱,۷۴۷ / ۱,۸۰۶
وزن (کیلوگرم) ۱۷۳۰ ۱۳۶۵ ۱۶۴۰ ۱۷۰۰

 

میانگین امتیازات ۵ از ۵
از مجموع ۸۷ رای
منبع
MotorTrend

امیر دهقان

نویسنده و مترجم پدال، عاشق ماشین، عشقی که حد و حصر نداره

مطالب مشابه

‫۲۴ دیدگاه‌ها

  1. Dead man95

    ۲۲ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (77 ديدگاه)

    با این سن از چینی ها ی ۲۰۲۳ بهترن هنوز

    موافقم 91
    مخالفم 11
    1. سام

      ۲۳ آبان ۱۴۰۲
      سوابق: (1 ديدگاه)

      اونایی ک دیس لایک کردن رو خیلی دوست با ماشین خودم (fj62) از روی ماشینشون رد شم

      موافقم 22
      مخالفم 2
  2. ۰۰۹۸سامورایی

    ۲۲ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (142 ديدگاه)

    جمع دوست داشتنی ها جمع اگه جیپ هم بود تکمیل تر می شد.

    موافقم 59
    مخالفم 6
  3. مازیار

    ۲۲ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (823 ديدگاه)

    برای آفرود خالص، لندروور
    همونطور که انتظار می‌رفت
    برای یه آفرودر موضوعی که مهمه، خیلی مهمتر از توانایی طی کردن فلان مسیر آفرودی، میزان سختی و مقاومت شاسی و زیربندی در طی سالها فشار سخت آفرود هست و از این لحاظ لندروور با قاطعیت و اختلاف و بدون بحث بالاتر از همه ایستاده

    موافقم 61
    مخالفم 42
    1. Anti BTS

      ۲۲ آبان ۱۴۰۲
      سوابق: (5 ديدگاه)

      با اختلاف و بدون بحث ؟! 😆😄
      انگلیسیا هم خودشون انقد تعصب ندارن …

      موافقم 22
      مخالفم 27
      1. مازیار

        ۲۲ آبان ۱۴۰۲
        سوابق: (823 ديدگاه)

        بله دقیقا همینطوره با اختلاف و بدون بحث
        شاسی لندروور رنجروور برخلاف اغلب ماشینها که ناودونی هستن قوطی کامل هست اونم قوطی با ابعاد بزرگتر از همه ناودونی های دیگه با یه پوشش مشکی خاص که باعث شده گارانتی مادام العمر داشته باشه در مقابل پوسیدگی و شکستگی و ترک خوردگی (تنها برند در دنیای قدیم که گارانتی مادام العمر شاسی داره لندروور رنجروور هست) همینطور بیشترین مقاومت قطعات دیگه زیربندی
        شما هم میتونید تحقیق و پرس و جو کنید از افراد آگاه و بدون تعصب ، حتما جواب می گیرید

        البته بعد از اینکه از بازی‌های Anti BTS خارج شدید!

        موافقم 22
        مخالفم 12
        1. محمد

          ۱۵ اسفند ۱۴۰۲
          سوابق: (10 ديدگاه)

          کاملا درسته……
          رنجرور و لندرور بریتانیا از لحاظ وزن و تکامل یکپارچگی شاسی و اتاق حرف اول رو میزنن

          موافقم 1
          مخالفم 1
  4. soheiljeep

    ۲۲ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (23 ديدگاه)

    عجیب است که همیشه جلوی ماشین سنگین تر است و همین قضیه در شیب و…مشکل ایجاد می کند و در سرازیری تند ترمز کردن یعنی بلافاصله ماشین می چرخد ولی طراح لندرور معلوم نیست چرا یک وزنه به اندازه زاپاس یعنی حدود سی کیلو را گذاشته بالای کاپوت تا حسابی لنگر ایجاد کند !!!

    موافقم 14
    مخالفم 5
  5. یوسف

    ۲۲ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (746 ديدگاه)

    اینترنشنال اسکاوت خیلی خاص و دوس داشتنی هستش، بچه که بودم یه اسکاوت آبی آسمونی تو مسیر تردد هر روزه ما بود، حیف که دیگه تولید نمیشه و جایگزینی براش نساختن، البته بین سال های 2004 تا 2008 اینترنشنال وانت هایی به نام XT و MXT برپایه فورد ساخت که جالب و خاص بودن ولی جانشین اسکاوت به حساب نمیان.

    موافقم 16
    مخالفم 1
  6. ابوالفضل

    ۲۲ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (308 ديدگاه)

    واقعا برانکو یه سر و گردن بالاتر از بقیه اس
    و بعد تویوتا

    موافقم 29
    مخالفم 24
  7. فرزاد افشار

    ۲۲ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (160 ديدگاه)

    ایولا اینترناش ک ماشین سنگینش تو ایرانه ی زمانی آفرودر زده
    اف جی ۴۰ تویوتا یه طرف الباقی هم یه طرف

    موافقم 24
    مخالفم 23
  8. یوسف

    ۲۲ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (1040 ديدگاه)

    همین یک کلمه کافیست
    …. برای آفرود خالص لندرور……
    تازه با 70 اسب….

    موافقم 18
    مخالفم 9
  9. yaghoub

    ۲۲ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (342 ديدگاه)

    من تجربه سوار شدن لندروور و لندکروزر رو دارم . فکر نکنم دیگه هیچ خودرویی با این حس و حال ساخته بشه

    موافقم 24
    مخالفم 1
  10. رضا نادری

    ۲۲ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (10 ديدگاه)

    بعد از محصولات جیپ، برانکو و هامر پادشاهان آفرود هستن

    موافقم 25
    مخالفم 27
    1. Anti BTS

      ۲۲ آبان ۱۴۰۲
      سوابق: (5 ديدگاه)

      اون ابعاد و وزن هامر بیشتر برای خودنماییه تا آفرود .
      « جیپ – لندرور – برانکو – تویوتا » آفرودرای حرفه ای از قدیم تا امروز .

      موافقم 9
      مخالفم 15
    2. Anti BTS

      ۲۲ آبان ۱۴۰۲
      سوابق: (5 ديدگاه)

      اون ابعاد و وزن هامر بیشتر برای خودنماییه تا آفرود .
      به ترتیب « جیپ – لندرور – برانکو – تویوتا » آفرودرای حرفه ای از قدیم تا امروز .

      موافقم 5
      مخالفم 14
    3. امیر

      ۲۸ آبان ۱۴۰۲
      سوابق: (1 ديدگاه)

      پاد نه باد شاهان مخصوصا واسه هامر 🤦😁

  11. RIO

    ۲۲ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (287 ديدگاه)

    اگه خودتون باشید تو ایران بین لندرور و تویوتا کدومو انتخاب می کنید؟؟

    موافقم 4
    مخالفم 3
  12. Enzo Ferrari 2008

    ۲۲ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (1208 ديدگاه)

    فقط فورد برانکو

    موافقم 6
    مخالفم 6
  13. احمد

    ۲۳ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (17 ديدگاه)

    لندرور ها زود پلوس می‌بریدند ولی تو مسیرهای دارای شیب عالی بودن
    فورد برانکو تو آفرود ضعیف بود ولی فنی خوبی داشت و خراب نمیشد
    تویوتا حرف نداره
    اسکاوت رو سوار نشدم
    اینهایی که عرض کردم نه برای آفرود سواری بلکه استفاده روزانه بود
    همین الان هم از لندکروزهای اتاق آمبولانسی تو شهرهای غربی برای رفت و آمد و مسافر کشی روستاها استفاده میشه

    موافقم 6
    مخالفم 4
    1. مازیار

      ۲۳ آبان ۱۴۰۲
      سوابق: (823 ديدگاه)

      پلوس لندروور
      ایرانی ببندی هفته ای یه با. میبره
      اصلی ببندی عمرت به بریدنش کفاف نمیده

      موافقم 7
      مخالفم 2
  14. هادی یعقوبیان

    ۲۳ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (44 ديدگاه)

    اینترناش که کامیون های قدرتمندش هنوز در ایران هست یه زمانی آفرودر میزد
    لندروور و جیپ یه طرف الباقی هم یه طرف
    لندروور تو مسیر های گلی و شیب عالی بودن طراحی خیلی خوبی هم داره
    فورد برانکو طراحی نسل بعدس عالی شد و فنی اش هم که عالی بود و خراب نمیشد در نسل بعدش که شبیه بلیزر شد توانایی هاش خیلی بالا رفت
    جیپ هم حرف نداره و چهار چرخ محرک قوی داشت
    تویوتا هم تقریباً مثل خود جیپ بود
    به نظر من بین اینها که دیدم بیشترین توانایی آفرود رو در جیپ و لندروور دیدم البته نسل بعدی برانکو که شبیه بلیزر شده بود فکر میکنم در آفرود و طراحی بهتر شده
    در حال حاظر الان لندروور و تویوتا و جیپ بطور مرتب استفاده میشه در روستا ها و امور آمبولانس و امداد و…

    موافقم 7
    مخالفم 1
  15. رضا

    ۲۵ آبان ۱۴۰۲
    سوابق: (3 ديدگاه)

    ما ایرانیان به خاطر شرایط ، خودرو تو کشور ، زیاد بین ماشین سواری ، آفرود ، باری و… تفاوت قائل نیستم

    پنجاه سال پیش صنعت مونتاژ خودرو ، نسبت به الان به مراتب به روزتر بود

    موافقم 1
    مخالفم 1
  16. حسین دهمرد

    ۲۴ تیر ۱۴۰۳
    سوابق: (2642 ديدگاه)

    لندی از همه کوتاه تره اما ۷ نفر توش جا میشه. جالبه.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

لطفاً از نوشتن به‌صورت پینگلیش، اجتناب نمایید. نظرات حاوی توهین، عبارات غیراخلاقی، سیاسی، مطالب غیر مرتبط، اسپم، ترول و تبلیغاتی پذیرفته نمی‌شوند. برای تغییر آواتار خود می‌توانید از سایت گراواتار استفاده نمایید.

دکمه بازگشت به بالا