خودروی هیبریدی چیست؟ طرز کار، انواع و هر آنچه باید بدانید

از زمان ورود به قرن ۲۱ و عرضه خودروهایی همچون هوندا اینسایت و تویوتا پریوس آمریکایی‌ها با رشدی پایدار اقدام به خرید خودروهای هیبریدی می‌کنند. در سال ۲۰۰۰ کمتر از ۱۰ هزار دستگاه خودروی هیبریدی در این کشور به فروش رفت درحالی‌که این آمار برای سال ۲۰۲۱ بیش از ۸۰۰ هزار دستگاه بود؛ بنابراین واضح است که خودروهای هیبریدی طرفداران زیادی دارند؛ اما چه چیزی باعث می‌شود یک خودرو هیبریدی باشد و انواع مختلف خودروهای هیبریدی کدام ها هستند؟ برای اینکه بفهمیم چه چیزی باعث می‌شود یک خودرو هیبریدی باشد ابتدا باید بدانید خودروی غیر هیبریدی چیست. به اولین خودرویی فکر کنید که وقتی بچه بودید والدین شما می‌راندند. تا زمانی که سنتان زیر ۲۳ سال نباشد احتمالاً این خودرو از نوع هیبریدی نبوده و از پیشرانه درون‌سوز ICE استفاده می‌کرده است. بخش اعظم خودروهایی که در حال حاضر فروخته می‌شوند از نوع درون‌سوز هستند، از محصولات جمع‌وجور شهری گرفته تا وانت‌های بزرگ. پیشرانه‌های بنزینی، دیزلی یا دوگانه‌سوز شامل خودروهای درون‌سوز هستند و به عنوان خودروهای غیر هیبریدی شناخته می‌شوند. این خودروها از هیچ‌گونه قدرت الکتریکی استفاده نمی‌کنند.

خودروهای الکتریکی

با وجود نگرانی‌های فزاینده درباره آلایندگی هوا و محیط‌زیست خودروسازان بیشتری روی به تحقیق و توسعه خودروهای الکتریکی آوردند تا به‌ این ‌ترتیب آلایندگی دی‌اکسید کربنی تولیدی توسط محصولات درون‌سوز را کاهش دهند. این خودروها فاقد پیشرانه‌های درون‌سوز هستند و بجای آن از پیشرانه الکتریکی، مجموعه باتری و سیستم‌های الکترونیکی پیشرفته استفاده می‌کنند تا بتوانند فقط با اتکا به الکتریسیته پیش بروند.

خودروهای هیبریدی

البته باید به این نکته اشاره داشت که خودروهای الکتریکی هزینه تولید و قیمت بالایی دارند. خودروهای تمام الکتریکی همچنین از نظر شعاع حرکتی و زمان شارژ به پای مدل‌های درون‌سوز نمی‌رسند و از این نظر نگرانی برخی مالکان را در پی داشته‌اند. اینجاست که خودروهای هیبریدی وارد میدان می‌شوند. با ترکیب سوخت‌گیری راحت خودروهای درون‌سوز و راندمان بالاتر ناشی از نصب یک پیشرانه الکتریکی و باتری، خودروی هیبریدی می‌تواند مصرف سوخت و آلایندگی کمتری نسبت به مدل‌های درون‌سوز استاندارد داشته باشد. تویوتا پریوس موفق‌ترین خودروی هیبریدی تاریخ است. خودروهای هیبریدی همان‌طور که انتظار دارید فرایند طراحی و تولید پیچیده‌تری نسبت به خودروهای درون‌سوز و یا حتی مدل‌های الکتریکی دارند. به خاطر اینکه خودروهای هیبریدی از پیشرانه‌های درون‌سوز و الکتریکی استفاده می‌کنند به نوعی دو خودرو در یک قالب هستند و تجربه رانندگی مدل‌های درون‌سوز و الکتریکی را در یک پکیج عرضه می‌کنند.

خودروهای هیبریدی سری و موازی

خب حالا که می‌دانیم خودروهای هیبریدی به خاطر ترکیب کردن قوای محرکه درون‌سوز و الکتریکی به این نام شناخته می‌شوند بیایید نگاهی به انواع مختلف آن‌ها بیندازیم. خودروهای هیبریدی معمولاً به دو نوع سری یا موازی دسته‌بندی می‌شوند. خودروی هیبریدی موازی همان چیزی است که احتمالاً در زمان فکر کردن به این نوع خودروها به ذهن می‌رسد. تویوتا پریوس چنین خودرویی است. یک پیشرانه الکتریکی و یک پیشرانه درون‌سوز وجود دارد و هر دو می‌توانند به‌صورت هم‌زمان کار کنند یا اینکه یکی کار کند و دیگری در مدار نباشد. هر دو پیشرانه درون‌سوز و الکتریکی می‌توانند گشتاور کافی برای به حرکت درآوردن خودرو را داشته باشند.

اما خودروی هیبریدی سری را می‌توان به عنوان یک خودروی الکتریکی با ژنراتوری فابریک در نظر گرفت. همانند نسل اول شورولت ولت، خودروی هیبریدی سری از یک پیشرانه درون‌سوز برای شارژ باتری (همانند ژنراتور) استفاده می‌کند و سپس الکتریسیته ذخیره شده در باتری با استفاده از پیشرانه الکتریکی و به منظور حرکت چرخ ها بکار می‌رود.

خودروهای هیبریدی عادی و پلاگین هیبریدی

نهایتاً به خودروهای پلاگین هیبریدی و تفاوت آن‌ها با مدل‌های هیبریدی عادی می‌رسیم. خودروی هیبریدی صرف‌نظر از سری یا موازی بودن می‌تواند پلاگین هیبریدی یا غیر پلاگین هیبریدی باشد. یک خودرو برای پلاگین هیبریدی بودن باید توانایی وصل شدن به پریز برق و شارژ باتری را داشته باشد. هر خودروی هیبریدی فاقد این قابلیت از نوع هیبریدی عادی خواهد بود و برای شارژ باتری فقط به ترمز احیا شونده و پیشرانه درون‌سوز متکی خواهد بود. خودروهای پلاگین هیبریدی به همین خاطر بیشتر شبیه خودروهای الکتریکی هستند تا مدل‌های درون‌سوز. همچنین بسیاری از خودروهای پلاگین هیبریدی دارای شعاع حرکتی ویژه در حالت تمام الکتریکی هستند. امروزه تقریباً تمامی خودروها دارای نسخه‌های هیبریدی هستند، از تویوتا پریوس گرفته تا راو ۴ شاسی‌بلند و حتی وانت بزرگ فورد F-150 و شاسی‌بلند آفرود جیپ رانگلر.