چرا استفاده از بال عقب در خودروهای کانورتیبل بی‌فایده است؟

در برهه‌ای از زمان رانندگان مسابقه‌ای آماتور استفاده از خودروهای رودستر را ترجیح می‌دادند اما همان‌گونه که علم آئرودینامیک و البته قوانین ایمنی نشان داده‌اند، رودسترها گزینه مناسبی برای موتور اسپورت نیستند. یکی از کانال‌های یوتیوبی به دنبال پاسخ به این سؤال بوده که چرا شما معمولاً یک بال عقب بزرگ را روی خودروهای کانورتیبل نمی‌بینید. این یوتیوبر برای نشان دادن اینکه چرا راندن یک خودروی روباز با بال بزرگ در عقب خودرو امری بی‌فایده است اولین نسل مزدا MX-5 میاتا را انتخاب کرده یعنی دقیقاً همان نوع خودرویی که شاید افراد آماتور برای ارتقا دادن انتخاب نمایند. این مهندس با استفاده از نرم‌افزار CFD تأثیر بال عقب روی چگونگی انتقال هوا از روی سقف و در نبود سقف را نشان می‌دهد.

یکی از متخصصان علم آئرودینامیک که در فرمول ۱ حضور داشته می‌گوید:

حالا من این خودرو را با یک بال عقب بسیار بزرگ در پشت خود تصور کرده‌ام. این بال بسیار پهن‌تر از آن چیزی است که روی MX-5 ها دیده شده و با اینکه بال این خودرو برای جلوگیری از تأثیر مرکزی روی کاکپیت طراحی شده اما تلفات داون فورس خودرو بسیار زیاد است

در واقع طرح فشار روی سطح خودرو نشان می‌دهد که باز کردن سقف تا چه حد می‌تواند فشار بال را دستخوش تغییر کرده و از داون فورس خودرو بکاهد.

او می‌گوید:

البته زمانی که شما زیر خودرو را نگاه کنید بزرگ‌ترین تفاوت‌ها را مشاهده خواهید کرد. این بخش مرکزی بال تقریباً هیچ باری را در قسمت سقف ایجاد نمی‌کند درحالی‌که با بسته بودن سقف می‌توانیم مقدار زیادی بار را از طریق بخش مرکزی تولید کنیم

به همین خودرو بال عقب یک خودرو درگ کمتری را در زمان باز بودن سقف ایجاد می‌کند. قطعاً بال می‌توانست در ارتفاعی بالاتر و مشابه برخی فصل‌های فرمول ۱ نصب شود اما بستن سقف در MX-5 مشکل مدنظر را بهتر حل می‌کند.