آینده‌ی خودرو‌ها در دانشگاه میشیگان در حال رقم خوردن است!

واقعا نسل بعدی خودرو‌ها چگونه خواهند بود؟ آیا طراحی آن‌ها به سمت سفینه‌های فضایی که همیشه در ذهنمان تجسم می‌کردیم سوق پیدا می‌کند؟ یا شاید اصلا به همان طراحی کلاسیک دوست داشتنی و آشنایمان بازگردیم؟

درباره‌ی طراحی ظاهری نسل بعدی خودروها مطمئن نیستم، اما مطمئنم که دانشگاه میشیگان سهم زیادی در تعین مسیر پیشرفت و طراحی ماشین‌های نسل بعد خواهد داشت!

مثل اینکه قرار نیست تا در آینده خودرو‌هایمان را “بخریم” ! تنها کافیست تا نرم‌افزاری را بر روی گوشی هوشمند خود نصب کنیم و با خرید طرح‌های مختلف و کمک یک پرینتر سه بعدی، صاحب ماشین‌های هوشمند و خودران خود شویم! درست خواندید؛ خودرو‌های آینده نه تنها به راحتی با کمک یک نرم‌افزار و پرینتر سه بعدی قابل تولید خواهند بود، بلکه از امکاناتی چون رانندگی هوشمند و عملا عدم نیاز به راننده نیز بهره‌مند خواهند شد!

چند روز پیش بود که مدیرعامل Uber تمایلش را به سرمایه‌گذاری در نیم میلیون خودروی خودران و هوشمند در طی ۵ سال آینده اعلام داشت و حال مقامات دانشگاه میشیگان نیز از شروع پروژه‌ی جدیدی برای “اختراع دوباره‌ی خودرو‌ها و تعریف جدید ارتباط ما با آن‌ها” صحبت می‌کنند!

محققان دانشگاه قصد آزمایش یک ناوگان از ماشین‌های الکتریکی خودران کم سرعتی که توسط پرینتر‌های ۳ بعدی تولید شده‌اند را در طی حداقل سال آینده دارند و جالب اینجاست که ۳ خودروی ابتدایی این طرح تا هفته‌ی دیگر برای حمل و نقل بین پردیس‌ها و محیط دانشگاه در اختیار آن‌ها قرار خواهد گرفت.

پروفسور ناظر این پروژه ضمن اعلام اینکه هدف گروه صرفا آزمایش سیستم‌های خودران نیست و عمده توجه آن‌ها بر مشکلاتی است که این سیستم‌ها در طی فعالیت و تعامل با محیط اطرافشان پیدا می‌کنند، گفت:

هدف ما درک مشکلات پیرامون حمل و نقل با سیستم‌های هوشمند و خودران است – پروفسور ادوین آلسن (Edwin Olson)

این پروژه که “SmartCarts” نام دارد، همزمان با افتتاح Mcity – که به هدف آزمایش نسل بعدی حمل و نقل در مساحت ۳۲ جریب (حدود ۱۳ هکتار) طراحی شده است- شروع به کار کرده‌است و انتظار می‌رود که با کمک‌هایی که از سمت دولت ایالات متحده برای پیشرفت تکنولوژی‌های ارتباط خودرو با خودرو و خودرانی آن‌ها دریافت می‌شود، تا سال‌های آینده شاهد تغییری اساسی در حد و مرز خودرو‌ها باشیم.

اتومبیل‌های استفاده شده در این طرح شباهت بسیار زیادی به ماشین‌های مورد استفاده در گلف دارد و در حقیقت بسیاری از اجزای فنی‌ آن‌ها کاملا مشترک است و تنها بدنه‌ و اتاق این خودرو‌هاست که توسط پرینتر‌های سه بعدی با استفاده از آکریلونیتریل بوتادین استایرن (Acrylonitrile Butadiene Styrene) (به خلاصه: ABS) – که همان پلاستیک مورد استفاده در قطعات لگو می‌باشد- تولید و طراحی می‌شود.

یکی از نکات مثبت استفاده از پرینتر‌های سه بعدی برای طراحی و ساخت عمده قسمت‌های یک خودرو، امکان تعویض هر بخش تنها در چند ساعت می‌باشد:

ممکن است که روزی تصمیم بگیریم خیلی نوآورانه کلا با غربالک فرمان خداحافظی کنیم و یک داشبورد بدون فرمان طراحی کنیم! با کمک دوستانمان در Local Motors این مهم تنها در چند ساعت قابل اجرا خواهد بود!

فاز اول این پروژه هم اکنون آغاز شده است و فعلا قرار است که این ماشین‌ها و کاربردشان تنها در Mcity مورد آزمایش قرار گیرد؛ اما مسئولین تصمیم دارند که در فاز دوم پروژه این آزمایش را در سایر محیط‌های دانشگاه نیز انجام دهند تا از تاثیرات و ارتباطاتی که این نوع حمل و نقل با محیط اطرافش خواهد داشت مطلع شوند.

هنوز تاریخ شروع فاز دوم این پروژه اعلام نشده است و مطمئنا پس از شروع فاز دوم، باید منتظر سرمایه‌گذاری سایر‌ کمپانی‌های خودروسازی نیز در این پروژه باشیم!

نظر شما چیست؟‌ آینده واقعا جالب به نظر می‌رسد!

منبع: Autoblog