۷ خودروی جذاب ایتالیایی در کنکورسو ایتالیانو ۲۰۱۶

باشگاه گلف «بلک هورس» در شمال شرقی شهر «مونتری» قرار دارد. «بلک هورس» جایی است که روز شنبه گذشته، قبل از اینکه برخی از نادرترین خودروهای شهر در هجدهمین نمایشگاه موسوم به “Hole of Pebble Beach” حضور یابند، میزبان مالکان و طرفداران در حضور برخی از زیباترین خودروهای ایتالیایی در جهان بوده است. در ادامه، نگاهی خواهیم داشت به ۷ نمونه از جذاب‌ترین این خودروها در یک رقابت کاملاً ایتالیایی. البته سعی شده که در اینجا کمتر به برندهای رایجی مانند فراری و لامبورگینی اشاره شود و به جای آنها، سعی شده که به برخی از مدل‌های منحصر به فرد و کمتر شناخته شده توجه گردد.

فیات ۶۰۰ مولتی‌پلا مدل ۱۹۵۸

همان‌طور که از نام این مدل ۶ سرنشینه برمی‌آید، بر اساس فیات ۶۰۰ ساخته شده و به نوعی، مادر (بزرگ) مینی‌ون‌های مدرن امروزی است. فیات ۶۰۰ مولتی‌پلا در فاصله سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۵ در خط تولید قرار داشته است. در این خودرو، راننده در جلوی محور جلو می‌نشست و ۶ مسافر در عقب جای می‌گرفتند. مولتی‌پلاها که در ایتالیا معمولاً به عنوان تاکسی استفاده می‌شدند، بسته به ذائقه خریداران، می‌توانستند با یک یا دو صندلی نیمکتی، و یا یک فضای خالی و صاف همراه شوند. گفته می‌شود که حداکثر سرعت این خودروها حدوداً برابر ۹۳ کیلومتر بر ساعت بوده است.

دی توماسو مانگوستا مدل ۱۹۶۹

دی توماسو مانگوستا با ویژگی‌های شاخصی چون درهای گالوینگ و طراحی موتور وسط، در فاصله سال‌های ۱۹۶۷ و ۱۹۷۱ تولید می‌شد و از یک موتور فورد ۲۸۹ یا ۳۰۲ در زیر کاپوت برای پیشرانه استفاده می‌کرد. این مدل بعداً با «پنترا» جایگزین شد؛ خودرویی که تبدیل به یکی از محبوب‌ترین مدل‌ها با بدنه ایتالیایی و پیشرانه امریکایی گردید.

ایزو لیله مدل ۱۹۷۳

ایزو لیله که بین ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴ تولید می‌شد، یک کوپه با الگوی صندلی‌های ۲+۲ و طراحی داخلی «برتونه» بود. نام این مدل از لیله ریولتا (Lele Rivolta)، همسر پی‌یرو ریولتا (Piero Rivolta) گرفته شده بود؛ کسی میراث ایزو را از پدرش در سال ۱۹۶۶ دریافت کرد. بعضی از اولین لیله‌ها از پیشرانه کوروت استفاده می‌کردند، ولی نسخه‌های بعدی این خودروها پس از سال ۱۹۷۴، مجهز به موتورهای V-8 فورد شدند.

OSCA MT4 مدل ۱۹۵۲

OSCA مخفف عبارتی در ایتالیایی به معنای «اداره تخصصی ساخت اتومبیل» است و MT4 ها، اتومبیل‌های مسابقه‌ای بودند که به برادرهای خود در مازراتی ترجیح داده می‌شدند. این خودروها به شکل شگفت‌انگیزی، ابعاد کوچکی داشتند، ولی نسبت به زمانه خود، از سرعت بالایی برخوردار بودند. مطابق گفته برخی منابع، تنها ۷۲ نمونه از این خودروها ساخته شده است.

کادیلاک اَلانته

اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۹۰ میلادی، کادیلاک قصد رقابت با بزرگانی مانند مرسدس و جگوار را داشت. به این منظور، جنرال‌موتورز، مدل سقف‌باز «اَلانته» را معرفی کرد که در ایتالیا ساخته می‌شد، در پینین‌فارینا طراحی شده بود و از یک موتور V-8 امریکایی برای پیشرانه استفاده می‌کرد. این خودرو آن‌قدر محبوبیت یافت که بر تولیدات هالیوود نیز تأثیر گذاشت و در فیلم‌هایی چون «دالاس»، «تانگو و کش» و «اسلحه مرگبار» نیز ظاهر شد.

امریکن لافرانس کار هولر

اگر شانس دیدن مدل‌های میلیون‌‌دلاری لامبورگینی، فراری و آلفا رومئو را داشته باشید، حتماُ وسایل‌نقلیه‌ای به این بزرگی نیز توجه شما را به خود جلب خواهد کرد. چیزی که در اینجا می‌بینید، یک تریلر حمل خودروی امریکن لافرانس است که یک فراری را با خود به همراه دارد و حتماً شایستگی حضور در این لیست را داشته است.

فیات شیلِته مدل ۱۹۷۰

چیزی که در تصویر دیده می‌شود، حقیقت دارد و فیات شیلته میچلوتی مدل ۱۹۷۰ از یک کابین سبد چوبی استفاده کرده است. این خودرو جایگزین «فیات جالی» بوده و شاسی فیات ۸۵۰ در آن به کار گرفته شده است. شیلته در زمان تولیدش، یک خودروی محبوب ساحلی برای ثروتمندان بود که برای حمل‌ونقل زمینی هنگام گردش با قایق‌های تفریحی در مدیترانه نیز مورد استفاده قرار می‌گرفت. این طرح سبد چوبی برای صندلی‌‌ها، احتمالاً باعث می‌شد که دوام بیشتری نسبت به رطوبت داشته باشند.

منبع: automobilemag