لاستیک بریجستون با مواد برگرفته از درختچه‌های صحرایی معرفی شد

لاستیک بریجستون با تکنولوژی‌های جدید به تازگی در برخی خودروهای مسابقه‌ای بکار رفته‌ است. اگر مسابقات ایندی کار هفته پیش در نشویل را دیده باشید احتمالاً متوجه لاستیک برخی خودروها با دیواره‌های سبز شده‌اید. این لاستیک های جدید را شرکت بریجستون تولید کرده است. در بخشی از ساختار لاستیک بریجستون از مواد برگرفته از درختچه‌های ویژه‌ای با نام گایول استفاده شده است. این کمپانی می‌گوید این مواد جدید به تحقق اهداف بریجستون که همان تولید لاستیک‌هایی کاملاً تجدید پذیر و کربن خنثی است کمک خواهد کرد.

به گزارش اتوبلاگ، این لاستیک‌ها که با نام فایرستون فایر هاوکس شناخته می‌شوند گزینه جایگزین برای لاستیک های دیگر در مسابقات خواهند بود. استفاده از نام فایرستون توسط زیرمجموعه بریجستون در آمریکا امری مهم است زیرا گایول بومی جنوب غربی آمریکا و مکزیک بوده و بخشی از جذابیت آن به بومی بودنش مربوط می‌شود. لاستیک یاد شده در کارخانه آکرون این شرکت در اوهایو تولید می‌شود.

درختچه‌های گایول در آب‌وهوای گرم و خشک می‌رویند و برای رشد خود نیاز زیادی به آب ندارند. همچنین گیاهان گایول زمان رشد کمی قبل از چیدن نیاز دارند و این زمان فقط سه سال است که در مقایسه با مدت‌زمان رشد پنج‌ساله درخت پارا که منبع اصلی لاستیک امروزی است مزیت بهتری خواهند داشت. نکته دیگر اینکه گایول با منابع غذایی رقابت نمی‌کند و نیازمند تجهیزات اضافی برای رشد نیست و می‌توان با استفاده از تجهیزات و ماشین‌آلات کنونی آن را رشد داد.

بریجستون می‌گوید لاستیک به دست آمده از گایول کاملاً مشابه لاستیکی است که از درخت پارا به دست می‌آید. در حال حاضر لاستیک متشکل از گایول در ساختار دیواره لاستیک های خودروهای ایندی کار بکار می‌رود. بریجستون از این فصل مسابقات برای تست راندمان لاستیک های جدید خود سود برده و امیدوار است راه‌های بیشتری برای ترویج استفاده آن‌ها در موتور اسپرت پیدا کند. از طرف دیگر باید اذعان کرد فرایند ساخت لاستیک موردبحث پیچیده‌تر خواهد بود. این امر نیازمند فرایندی با حلالی خاص است که لاستیک را از باقی بخش‌های گیاه گایول جدا و خالص‌سازی کند. ۱۰ سال از شروع تحقیقات بریجستون درباره گایول به عنوان جایگزین منبع لاستیک مرسوم می‌گذرد. این شرکت مزرعه ۲۸۷ هکتاری از گایول را در مرکز تحقیقات خود در ایلوی آریزونا کشت کرده است. بریجستون تا به اینجا ۱۰۰ میلیون دلار را صرف تحقیقات خود کرده و امیدوار است تا سال ۲۰۵۰ لاستیک‌هایی با ساختار کاملاً تجدید پذیر تولید کند.