تهدید بزرگ برای صنعت خودرو: اتحادیه اروپا به‌دنبال ممنوعیت فیبر کربن در خودروها

Toray علاوه بر خودروهای جاده ای تو F1 هم دست داره
اینکارو بکنن صنعت سوپراسپورت اروپا رو مختل میکنن

3

2

تولید ماده ی با کارکردهای مشابه، در تئوری امکان پذیره! یعنی به شکل تئوریک این امکان وجود داره، که کاهش جرم ماده؛ بدون کاهش پیوند کووالانسی بین اتم های اون ماده، و حتی در صورت افزایش پیوند بین اون ها (که به افزایش استحکام، در کنار کاهش وزن منجر می شه)، به انجام برسه! اما در عمل… به دلیل امکان تولید گسترده و بدون محدودیت فیبرکربن تا به امروز، نیاز جدی برای پیدا کردن یک جایگزین واقعی وجود نداشت، و البته هزینه های سرسام آور چنین پژوهش هایی هم، هیچ توجیه منطقی و معقولی نداشت! اما از امروز به بعد، احتمالا سر و کله ی امثال ایلان ماسک ها، در جهت سرمایه گذاری انحصاری، برای گسترش یک تکنولوژی جایگزین پیدا خواهد شد، که امکان تولید گسترده و توجیه پذیر از نظر اقتصادی، علاوه بر کارآیی رقابتی اون محصول (که با استناد به تست های آزمایشگاهی نمایشی، که به سبب پیچیدگی ظاهری، امکان انجام اون آزمایشات، فقط در محیط های آزمایشگاهی مورد تأیید سرمایه گذار امکان پذیر باشه! و در نتیجه ی از پیش مشخص شده ی اون تست ها، محصول جدید، برتر از نمونه ی در حال جایگزینی، یعنی فیبر کربن معرفی می شه!)، وجود خواهد داشت.
مطمئن باشید، محصول جایگزین، از نظر هزینه ی تولید و کیفیت کلی در شرایط استفاده ی واقعی، در حد و اندازه ی فیبرکربن نبوده، و حتی اگر برای این ایده ی بنده، از صفت مشهور “تئوری توطئه” هم استفاده بفرمایید، باز هم در جهت بهره مندی گروه مشخصی از سرمایه گذاران پشت پرده، که خواهان در اختیار گرفتن این بازار عظیم و در حال رشد، و خارج کردن بازار، از دست تولید کننده های نسبتا منصف تر ژاپنی، اون هم در شرایطی کاملا انحصاری هستن، خواهد بود و تغییری در نتیجه ی این فرآیند، به وقوع نخواهد پیوست.
گویا خدای بازار واقعا مرده! و اون اخلاق بازاری که روسو و مونتسکیو، بعد از گذشت مدتی از انقلاب سکولار اصطلاحا “کبیر” فرانسه، ازش صحبت کردن، دیگه وجود نداره! اون متفکرین، که خودشون پیش از انقلاب، ایده ی جدایی دین از تمام شئون زندگی اجتماعی رو داده بودن (که بنده هم البته، تا حد زیادی با اون، و البته با اصلاحیات بعدیش موافق هستم!)، و در نظر داشتن که دین داری رو، کاملا به حوزه ی خصوصی زندگی افراد جامعه منتقل کنن، بعد از گذشت مدتی از انقلاب؛ و اجرا شدن ایده هاشون در جامعه، با دیدن هرج و مرجی که در بازار و شرایط اقتصاد کف بازار، در اون کشور اتفاق افتاد، و مشاهده ی تورم بی منطق قیمت اقلام اساسی زندگی، که حاصل گران فروشی، کم فروشی و احتکار بود (چقدر طبیعی و آشناست این موارد برای ما!)، به این نتیجه رسیدن، که نمی شه بازار رو بدون وجود خدا کنترل کرد! (یعنی اعتقاداتی که به سبب دارا بودن اونها، کاسبان به سبب ترس از خدا، و نگرانی از شرایط زندگی پس از مرگ، در جهان آخرت، بر بسیاری از خواسته های شخصی غیر اخلاقی و به دور از انسانیت و انصاف خویش، لگام زده و با کنترل اخلاقی بر وجود فانی خود، سعی در ساختن زندگی اخروی زیباتری برای خویش خواهند نمود… که البته این هم مسلما و بی شک، یک نوع از معامله ست!)
اما گونه ی جدید سرمایه داری، در آغاز هزاره ی سوم، که در ترکیب با روش های هالیوودی ستاره سازی، بسیاری از میلیاردرهای جدید (به ویژه در ایالات متحده، روسیه، هند و چین!) رو، تبدیل به کمال یافته ترین نسخه ی مفهوم کثیف سوپراستار کرده، دقیقا مصداق مرگ خدای بازار؛ و این گونه ی جدید، بسیار بی اخلاق، فاقد هر شکلی از ارزش های انسانی، و مطلقا خودپرست و ضد ارزش هست! (که بدتر از هر چیز، تمام این ویژگی های منفی، در این ایدئولوژی، به عنوان اخلاقیات آیکونیک یک “میلیاردر تراز نوین” پذیرفته شده). این ویژگی ها سبب شده، رقابت های در سطح کلان در اقتصاد امروز، کثیف تر از هر زمان دیگه ای در تاریخ بشر باشه. باور کنید که حتی روتشیلدها و راکفلرها هم، در وجودشون اشکالی از اخلاق انسانی، و قطعا یک سری ارزش های کاملا مشخص و خلل ناپذیر داشتن، که باعث می شد، به بعضی از تاریک ترین حوزه های نامردمی و بی اخلاقی سقوط نکنن! اما میلیاردر امروزی (در قریب به اتفاق نمونه های موجود)، بدون هیچ محدودیتی، برای ارائه ی بدیع ترین، خلاقانه ترین و نبوغ آساترین نمونه های بی اخلاقی، از هیچ فرصتی فروگذار نخواهد کرد…
احتمالا مغز متفکری که پشت پرده ی این پیش نویس جدید درباره ی ممنوعیت کاربرد فیبرکربن قرار داره، با خودش فکر می کنه که: آخه چه دلیلی وجود داره که محصولی با حداکثر کیفیت، کارآیی و ماندگاری تولید بشه، که تقریبا می شه گفت؛ سود حاصل از تولید اون محصول برای تولیدکننده، با میزان کارآیی، سودمندی و احساس رضایت مشتری از خریداری اون، به شکلی واقعی و تقریبا به درستی، برابر باشه؟!؟ و تازه عمده تولید کننده های ژاپنی احمق اون محصول هم، در حال تلاش برای گسترش کاربرد اون، در جهت استفاده از اون، در محصولات بسیار عمومی تر، به جای کاربرد صرف اون، در موارد خاصی که منجر به تولید محصولات “لاکچری” (آخ که با تمام وجودم از این واژه، و کاربرد به شدت عوامانه ی اون متنفرم…)، در بالاترین طیف های قیمت گذاری می شه باشن! اونم با کاهش هزینه های تولید، حتی به قیمت کاهش میزان سود تکی تولید کننده، و توجیه پذیری اقتصادی تولیدش، به واسطه ی افزایش چندین برابری تیراژ تولید… خوب چرا نباید این محصولی که یکی از آخرین سنگرهای حقیقی کیفیت هست رو فتح کنم؟ و با یک نمونه ی کم بسیار کم هزینه تر (از نظر مواد اولیه و شیوه ی تولید)، و کیفیتی تنها در ظاهر مشابه (اما باطنا غیر قابل رقابت!)، که تولید اون انحصارا در اختیار شخص من باشه، و فاصله ی بین خوشبختی من (البته خوشبختی ای که با تعاریف ذهنی میلیاردرهای تراز نوین هماهنگ شده باشه!)، و میزان و حدود بدبختی مشتریانم(که همواره و برای همه ی ابنای بشر، تعریف یکسانی داره!) رو، هایلایت و بولد کنه؟؟؟
و در نهایت؛ به واسطه ی این دیدگاه تئوریک ارزشمند، این پیش نویس مستقیما دیکته شده، به واسطه ی پرداخت رشوه های این دوست عزیز میلیاردر، به گردانندگان سیرک اتحادیه ی قاره ی سبز، تصویب و اجرایی خواهد شد، تا با تولید یک تکنولوژی برتر، که اثرات مخرب زیست محیطی اون به مراتب کمتر از فیبرکربن هست، و آینده ی فرزندان ما رو، جهت زندگی در یک جهان امن، سالم و زیبا تضمین می کنه، محصولی با کیفیت غیر قابل رقابت تولید، و آینده ای بس زیباتر برای تمام بشریت رقم خواهد خورد…

7

5

پاگانی بیچاره کلا باید جمع کنه بره

5

1