۱۰ خودروی کلاسیک و نمادین ساخته شده قبل از جنگ جهانی دوم را بشناسید

قبل از جنگ جهانی دوم خودروهای نفیس زیادی وجود داشتند که با گذشت زمان طولانی هنوز هم برخی نسخه‌های کلکسیونی آن در حراجی‌ها به فروش می‌رسد. در این مقاله با ۱۰ خودروی کلاسیک نمادین ساخته شده قبل از جنگ جهانی دوم آشنا خواهیم شد.

خودروهای مدرن ممکن است سریع‌تر و قابل اعتمادتر باشند، اما خودروهای کلاسیک قبل از جنگ برخی از نمادین‌ترین طرح‌هایی هستند که تاکنون ساخته شده‌اند.

قبل از جنگ جهانی دوم، خودروسازان با پتانسیل خودروهای سریع‌تر و لوکس‌تر آشنا شده بودند. با این حال، چنین خودروهایی تنها حدود ۴۰ سال قبل از جنگ جهانی وجود داشتند. به گزارش هات‌کارز در آن زمان، بزرگ‌ترین نام‌های اروپا ظاهر شدند و خودروهای نفیسی تولید کردند که می‌توانند طراحی‌های مدرن را شرمنده کنند. از هر کلکسیونری دوست دارید بپرسید مرسدس کوپه مدرن یا مرسدس 500K رودستر دهه ۱۹۳۰؛ کدام یک بهتر است؟ پاسخ‌ها شما را متعجب خواهد ساخت.

پاسخ کلکسیونرها بیشتر به سبک مربوط می‌شود؛ خودروهای کلاسیک و قدیمی بدون طرح‌های ایمنی مدرن تست تصادف انجام می‌دهند. ضربه‌گیرهای بزرگ، مناطق مچاله به همراه ده‌ها افزونه، خودروهای مدرن را خراب کرده است. لازم نیست خیلی جای دوری بروید تا ببینید خودروهای مدرن تقریباً مجموعه‌ی بی‌پایانی از علاقه‌مندی‌ها هستند. اما برای ما، خودروهای قدیمی‌تر، بهتر و نمادین‌تر هستند. اگر مدل‌های اولیه گوست و فانتوم نبود، آیا رولزرویس از همین وضعیت کنونی برخوردار بود؟

فقط خودروهای جاده‌ای قبل از جنگ نیستند که قالب را شکستند. دهه ۱۹۳۰ دوران طلایی خودروهای تک سرنشین را به وجود آورد که سرعت، سبک و مهندسی را در هم آمیخت. همین ایده‌های طراحی هنوز روی موتوراسپرت امروزی تأثیر می‌گذارد. اگر جنگ جهانی دوم اتفاق نمی‌افتاد، آیا این نمادها بیشتر تکامل می‌یافتند؟

در ادامه با پدال همراه باشید تا به معرفی ۱۰ خودروی کلاسیک نمادین قبل از جنگ جهانی دوم بپردازیم.

 

۱۰/۱۰ فورد مدل-تی (۱۹۰۸-۱۹۲۷)

فورد مدل-تی بیش از هر خودروی کلاسیک دیگری برای صنعت خودروسازی مفید بود. این خودرو در ده‌ها نوع از جمله کوپه، وانت و هر چیزی بین این دو تولید شد. مدل T را می‌توان جزو چند محصول برتر و نه کمترین محصول ساخته شده در خط مونتاژ پیشگامانه فورد به شمار آورد.

با وجود سبک‌های مختلف بدنه، مدل T از طرح شاسی و موتور مشترک استفاده می‌کرد. در طول عمر تولید آن، حدود ۱۵ میلیون نسخه به آمریکایی‌ها فروخته شد.

 

۹/۱۰ رولزرویس سیلور گوست (۱۹۰۶-۱۹۲۶)

در آن سوی اقیانوس اطلس، دو مهندس مسیر متفاوتی را دنبال کردند. رولزرویس با ارائه سطوح بی‌نظیر لوکس، گوست (Ghost) را برای جذب مشتریان ثروتمندتر به خط تولید فرستاد. نام سیلور گوست (Silver Ghost) بعدها نه از سوی خودروساز، بلکه توسط مطبوعات به آن داده شد.

به مدت ۲۰ سال، رولزرویس سیلور گوست به دلیل ظرافت زیاد، شهرت خود را به عنوان «بهترین خودروی جهان» به دست آورد. در سال ۲۰۱۰ که بیشتر به‌روزرسانی شد، گوست موتور ردیفی ۷/۴ لیتری ۶ سیلندر بزرگ‌تر را به دست آورد. رولزرویس بعداً گیربکس دستی ۴ سرعته خود را به آن اضافه کرد.

 

۸/۱۰ دلاهیه ۱۳۵ کامپتیشن (۱۹۳۵-۱۹۵۴)

خودروساز فرانسوی نادیده گرفته شده دلاهیه (Delahaye) در سال ۱۹۵۴ از جنگ جهانی دوم جان سالم به در برد. اما، این همه خبر نیست؛ در سال ۱۹۳۵، دلاهیه یکی از بهترین خودروهای قبل از جنگ را معرفی کرد. مدل ۱۳۵ که توسط ژان فرانسوا طراحی شده بود در چند مدل ظاهر شد.

اصلی‌ترین آن‌ها مدل ۱۳۵ کامپتیشن است که از موتور ۶ سیلندر ردیفی ۳/۶ لیتری با قدرت ۱۶۰ اسب بخار بهره می‌گرفت. از جمله افتخارات دلاهیه می‌توان به قهرمانی در موتوراسپرت اشاره کرد که مدل ۱۳۵ کامپتیشن در رالی مونت کارلو و لمان پیروز شد.

 

۷/۱۰ جگوار SS100 با موتور ۳/۵ لیتری (۱۹۳۶-۱۹۳۹)

یک تغییر نام تجاری عجولانه باعث شد که جگوار از ریشه‌های برند خود جدا شود. خودروهای اسپرت قبل از جنگ چیزی بود که جگوار در آن تخصص داشت. محدوده SS100 با موتورهای بزرگ‌تر در حال رشد بود. اگرچه SS100 اولین مدل جگوار در میان خودروهای اسپرت نیست، می‌توان آن را یکی از اولین‌ها به حساب آورد.

در واقعیت، SS100 از شاسی سدان کوتاه شده استفاده می‌کند که به موتور استاندارد ۲/۵ لیتری مجهز شده است. استفاده از سرسیلندر و سوپاپ‌های جدید قدرت آن را به ۱۰۰ اسب بخار رساند. تا سال ۱۹۳۹، جگوار SS100 موتوری بزرگ‌تر با قدرت ۱۲۵ اسب بخار با حداکثر سرعت بهبود یافته ۱۶۰ کیلومتربرساعت (۱۰۰ مایل‌برساعت) به دست آورد.

 

۶/۱۰ مرسدس بنز W154 (ساخت ۱۹۳۸-۱۹۳۹)

مرسدس بنز W154 ارزش قهرمانی خود را در اولین فصل رقابتی‌اش ثابت کرد. سلطه مرسدس در سال بعد با شاسی بازنگری شده ادامه یافت. تعویض موتور M154 خودروهای قبلی با M163 جدیدتر، قدرت خروجی را به ۴۷۶ اسب بخار افزایش داد. هر دو از طرح‌های ۳ لیتری V12 سوپرشارژ در زیر کاپوت استفاده می‌کردند.

با وجود بدنه بدون رنگ خود و بدون امکان تشخیص اشتباه، M154 همچنان به شهرت مرسدس بنز «پیکان‌های نقره‌ای» ادامه داد.

 

۵/۱۰ کادیلاک V-16 (ساخت ۱۹۳۰-۱۹۴۰)

اگر بوگاتی را در نظر نگیریم، کادیلاک کار موتور V16 را خیلی قبل از تولید مدل رویایی ویرون انجام داد. برخلاف بهترین‌های بوگاتی، طراحی کادیلاک V16 یکی از ظرافت‌های برتر صنعت خودروسازی بود. تئوری این است که هر چه تعداد سیلندرها بیشتر باشد، سواری نرم‌تر است. در واقع، این یک شاهکار مهندسی و بازاریابی بود.

کادیلاک با پیشرانه ۷/۴ لیتری، ۱۶۵ اسب بخار قدرت در ۳۲۰۰ دوربردقیقه تولید می‌کرد. کادیلاک V16 طی یک دوره‌ی تولید ۱۰ ساله از بدنه‌های مختلفی شامل کوپه‌، لیموزین و خودروی شهری استفاده می‌کرد. با این حال، رکود بزرگ فروش آن را تحت تأثیر قرار داد و در سال‌های بعد تولید آن به شدت کاهش یافت.

 

۴/۱۰ نپیر-ریلتون بلوبرد (۱۹۳۱)

رکوردشکنی های مالکوم کمبل برای همیشه کتاب‌های تاریخ را پر خواهد کرد. در عین حال، به لطف نپیر-ریلتون (Napier-Railton)، نمی‌توان از خود خودرو چشم‌پوشی کرد. طراحی آن بسیار ساده است. بلوبرد طویل، کوتاه و قدرتمند، پنج بار رکورد سرعت را شکست. در سال ۱۹۳۵، سد ۴۸۲ کیلومتربرساعت (۳۰۰ مایل‌برساعت) را شکست.

رکورد اخیر، اجرای نهایی بلوبرد با موتور احتراق داخلی بود. پس از جنگ، کمپبل در ادامه‌ی رویای سرعت خود از توربین‌های گازی به عنوان جایگزین موتور احتراق داخلی بلوبرد استفاده کرد.

 

۳/۱۰ اتو یونیون تایپ-سی (۱۹۳۸-۱۹۳۹)

W154 فاتح مرسدس، تنها «پیکان نقره‌ای» در صحنه مسابقه نبود. در دهه ۱۹۳۰، اتو یونیون (Auto Union) با خودروهای سری تایپ (Type) موفقیت قابل توجهی داشت. پیش از مرسدس بنز، اتو یونیون از موتور V16 سوپرشارژ نصب شده در عقب استفاده می‌کرد که ۵۵۰ اسب بخار قدرت داشت.

تایپ سی (Type-C) تاریخچه خودرو را از دو جهت تغییر داد. اولاً، تیم‌های مسابقه‌ای پس از جنگ به مزایای طراحی موتور وسط پی بردند. از آن زمان، تمام خودروهای مسابقه‌ای موتور خود را در پشت کابین نصب کردند. در مورد اتو یونیون بد نیست بدانید که آنها هنوز هم در حال تشکیل بخشی از آئودی هستند.

 

۲/۱۰ فورد مدل آ (۱۹۲۷-۳۱)

جایگزینی مدل T دورنمای سختی خواهد بود. اما فورد بدون ممانعت، مدل لوکس A خود را در سال ۱۹۲۷ راه‌اندازی کرد. حداقل خریداران آمریکایی از مدل گیج‌کننده اروپایی «Y» رنج نمی‌برند. با وجود بسیاری از سبک‌های بدنه، فورد تنها یک گزینه موتور را برای این خودرو ارائه کرد.

با گذشت چند دهه مدل A به احتمال زیاد دستخوش تغییرات اساسی شده است. فورد حدود ۴/۸ میلیون دستگاه مدل A ساخت و توجه علاقه‌مندان به قدرت و سرعت را به خود جلب کرد. با کمی تخیل، فورد می‌توانست موتورهای بسیار بزرگتری را در زیر کاپوت آن جای دهد.

 

۱/۱۰ بوگاتی تایپ ۵۷ آتالانت کوپه (۱۹۳۸)

احتمالا علاقه‌مندان دیوانه‌ی خودرو بیش از هر چیزی نیاز به رانندگی با بوگاتی تایپ ۵۷ داشته باشند. تایپ ۵۷ برای اولین بار در سال ۱۹۳۴ تولید شد و چند نسخه سفارشی از آن با مجموع تیراژ ۷۱۰ خودرو به مرحله‌ی تولید رسید. تمام نسخه‌های تایپ ۵۷ که کلکسیونرها به دلیل استایل منحصربفردشان به آن‌ها علاقه دارند، گران هستند.

برخی از ویژگی‌های مشترک میان این نسخه‌ها وجود دارد که مهم‌ترین آنها جلوپنجره نعل اسبی معروف بوگاتی است. در زیر کاپوت بوگاتی تایپ ۵۷ موتور هشت سیلندر ۳/۳ لیتری وجود داشت که قدرت آن توسط یک دمنده به ۲۰۰ اسب بخار رسیده بود.