خودروی برقی تویوتا 1920 کیلومتر را با شارژ بی سیم طی کرد

دستیابی به این رقم شگفت‌آور به لطف فناوری جدید شرکت الکترون ،جاده برقی، با قابلیت شارژ بی‎‌سیم خودرو میسر شده است.

شرکت الکترون قصد داشت جاده‌ها را به‌گونه‌ای بهینه کند که نگرانی‌های رانندگان درباره شارژ خودروهایشان را از بین ببرد. این استارتاپ در راستای رسیدن به هدف یادشده، محصول خود با یک تویوتا EV تست کرد و بدون اینکه نیازی به شارژ مجدد خودرو داشته باشد، موفق به پیمایش مسافتی ۱۹۲۰ کیلومتر شد. راز دستیبابی به این گستره قابل‌پیمایش بالا، شارژرهای بی‌سیم خودرو به شمار می‌رفت که زیر سطح جاده کار شده بودند. حال الکترون مدعی است که راه‌حل تازه‌اش مشکل نگرانی شارژ باتری خودرو و نیاز به باتری‌های بزرگ‌تر را برطرف می‌کند.

امروزه حتی تصور رانندگی یک خودرو ولو نسخه درون‌سوز بدون توقف برای سوخت کمی دشوار است اما ظاهرا این شرکت تازه‌بنیان موفق شده تا راه‌حلی برای رفع همیشگی این مشکل پیدا کند. الکترون که در سال ۲۰۱۳ بنیان نهاده شد، تمرکز خود را روی توسعه جاده‌هایی قرار داد که می‌توانند خودروهای برقی را به‌صورت بی‌سیم و در طی مسیر خود شارژ کنند.

شرکت الکترون برای اثبات توانایی فناوری خود، یک تویوتا برقی را روی سطح جاده مستقیم و آزمایشی خود برای ۱۹۲۰ کیلومتر راند. این جاده به فرستنده شارژ بی‌سیم در زیر سطح خود مجهز شده بود. این رقم شگفت‌آور حدودا ۵ برابر بیشتر از مسافتی است که یک خودروی برقی عادی با هر بار شارژ کامل می‌پیماید. «اورن ازر»، مدیرعامل این استارتاپ، در مصاحبه با مجموعه «اینسایدر» تاکید کرد که شارژ بی‌سیم می‌تواند صنعت خودروهای برقی و مالکیت آن‌ها را به‌کلی متحول کند. او افزود:

هدف انجام این آزمایش نمایش فناوری نیست بلکه تاکید روی محصول است.

خودروی بررسی‌شده در این آزمایش یک دستگاه تویوتا راو۴ پرایم برقی بود که درحالت عادی و با هر بار شارژ کامل قادر است تنها مسافتی برابر ۷۳.۶ کیلومتر را طی کند. تویوتای موردبحث حتی یک خودروی کاملا برقی هم به شمار نمی‌رود بلکه یک پلاگین‌هیبرید محسوب می‌شود که به‌طور مداوم برای ۱۰۰ ساعت رانده شد و تنها برای تعویض راننده توقف کرد. فناوری زیرزمینی و عملا نامرئی الکترون توانست تویوتای یادشده را همان‌طور که با سرعت ۴۸ کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کرده است، دوباره شارژ کند.

در این آزمایش، راننده هیچ گاه از موتور بنزینی راو۴ استفاده نکرده و هیچ توقفی هم برای شارژ دوباره باتری انجام نشده است. نکته قابل ذکر دیگر، پوشش شارژی تنها ۲۵ درصد مسیر آزمایش است. به گفته ازر، خودروها با سرعت بزرگراهی می‌توانند شارژ بیشتری را نسبت‌به آنچه که مصرف می‌کنند، به دست آورند.

شاید بزرگ‌ترین مشکلات و نقاط ضعف خودروهای برقی امروزی، مسافت قابل‌پیمایش نگران‌کننده و شارژ طولانی آن‌ها باشد. الکترون معتقد است که «جاده‌های برقی» و خودروهای تجهیزشده هماهنگ با این فناوری می‌توانند این دو مشکل را به‌راحتی حل کنند.

به گزارش EPA، لوسید ایر گرند تورینگ که یک سدان لوکس برقی ۱۳۸ هزار دلاری محسوب می‌شود، با هر بار شارژ کامل می‌تواند مسافتی ۸۲۵ کیلومتری را طی کند و هم‌اکنون بیشترین رنج حرکتی را در میان خودروهای برقی بازار ایالات‌متحده دارد. بیشتر خودروهای تولید انبوه نیز پس از پیمایش ۳۲۰ تا ۴۸۰ کیلومتر به شارژ دوباره نیاز دارند؛ بنابراین راننده برای پیمایش مسافتی ۲ هزار کیلومتر، به چند توقف طولانی ۳۰ تا ۶۰ دقیقه‌ای نیاز دارد.

الکترون مدعی است که فناوری نوظهورش مزیت دیگری هم دارد که به وزن خودروها مربوط می‌شود. مدیرعامل این شرکت می‌گوید که سیستم شارژ بی‌سیم پویا نیاز به باتری‌های سنگین، گران‌قیمت، بزرگ و مضر برای محیط‌زیست را از میان برداشته و از این طریق، به سفرهای طولانی‌تر کمک می‌کند. ازر می‌گوید که تیم مهندسی‌اش برای اثبات این ادعا، آزمایش خود را در شرایط عادی و کنترل‌نشده انجام داده‌اند؛ جایی که راو۴ پرایم در بهترین حالت ۸۰ کیلومتر دوام می‌آورد.

الکترون تاکنون روی توسعه مسیرهای شارژ بی‌سیم برای خودروهای عمومی با مسیر مشخص کار کرده است. ازر می‌گوید که جاده برقی می‌تواند برای خودروهای شخصی معجزه‌آسا باشند. شرکت او هم‌اکنون یک جاده برقی ۱.۶ کیلومتری را در شهر دیترویت آمریکا راه‌اندازی کرده است. بنیان‌گذار این استارتاپ باور دارد که خودروهای مجهز به فناوری شارژ بی‌سیم از طریق جاده نهایتا تا ۲ یا ۳ سال آینده وارد بازار شوند.

آیا واقعا ساخت جاده برقی توجیه اقتصادی دارد؟ آیا با بازسازی تمام مسیرهای شهری یا حداقل بزرگ‌راه‌ها و جاده‌های پرتردد، می‌توان پاسخگوی نیاز ترافیک‌ها بود؟ به نظر شما شارژ بی‌سیم خودرو از طریق دکل منطقی‌تر است یا زیرآسفالت؟! آینده این فناوری چه خواهد بود؟