فرهنگ خودرویی نقاط مختلف جهان: بالی، اندونزی

این بار سفری به شرق آسیا و کشور اندونزی و بالی داشته‌ایم. خیابان‌های بالی در واقع پر از موتوربایک های کوچک هستند اما ما تلاش داشتیم تا در میان این همه موتوربایک تعدادی خودرو را نیز پیدا کنیم.

مردمان بالی در انتخاب خودروها چندان پیچیده عمل نمی‌کنند و خودروهای خیلی متفاوتی را در جاده‌ها نمی‌بینید. اگر بخواهیم تخمینی داشته باشیم، باید گفت که ۸۰ درصد خودروهای بالی از نوع تویوتا آونزا و برادر دوقلوی آن دایهاتسو زنیا Xenia (از هر ۱۰ دستگاه،۴ خودرو یکی از این دو هستند)، تویوتا Kijang Innova، سوزوکی APV، دایهاتسو گرن مکس (در دو نسخه Luxio و MPV)، مینی کار تویوتا آیلا و کلون آن دایهاتسو آگیا و بالاخره تویوتا ویوس هستند که این آخری نقش تاکسی‌های بالی را نیز ایفا می‌کند.

همان‌طوری که می‌بینید همه‌ی این خودروها ژاپنی و اکثرشان MPV هستند. توضیح دادن این موضوع در واقع خیلی سخت نیست. از آنجایی که خودروها و به خصوص خودروهای نو در دسترس خانواده‌های متوسط بالی نیستند، تقریباً همه‌ی خودروها توسط موسسات بازرگانی و علی‌الخصوص صنعت گردشگری خریداری می‌شوند. این MPV ها که ۷ سرنشینه بوده و توریست‌ها را می‌گردانند هم توسط رانندگان مستقل و هم توسط هتل‌ها یا مؤسسات مورد استفاده قرار می‌گیرند.

دو دلیل برای غلبه‌ی برندهای ژاپنی در خیابان‌های بالی و در حقیقت کل اندونزی وجود دارد که یکی سود بردن طولانی‌مدت از غلبه بر بازار در زمانی است که اندونزی مالیات‌های بسیار زیادی را روی خودروهای وارداتی اعمال کرده بود و همین امر منجر به تولیدات محلی گردید. دومین دلیل هم در دسترس بودن وسیع قطعات یدکی و مکانیک‌های باتجربه است.

بالی یک جزیره‌ی نسبتاً کوچک است و صنعت گردشگری در آن حرف اول را می‌زند. هنوز هم وقتی به آمارهای فروش بازار اندونزی نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که تویوتا و برند خواهرش حدود نیمی از بازار را در اختیار گرفته‌اند (۴۹.۳ درصد از بازار) و باید گفت که ۵ برند پرفروش اندونزی همگی ژاپنی بوده و در کل ۸۸.۸ درصد از بازار را در دست دارند. ۲۰ مدل اول بازار اندونزی تولید داخلی بوده و اولین مدل غیر ژاپنی شورلت اسپین است که در رده‌ی تقریباً چهلم قرار داشته و جالب آنکه در اندونزی تولید می‌شود و MPV است. ما حدس می‌زنیم که هنوز کلاس کراس اوورها و شاسی بلندها در اینجا به خوبی جای نیفتاده‌اند. شاید موفقیت نسبی هوندا HR-V نشانه‌ای از پیشرفت این کلاس در اندونزی باشد اما تا زمانی که کاربردی بودن نسبت به استایل ظاهری در اولویت مردم اندونزی باشد، فکر می‌کنیم که MPV ها محبوب باقی خواهند ماند. جدای از این، تویوتا آونزا/دایهاتسو زنیا و تویوتا Kijang Innova می‌توانند به عنوان مدلی بین MPV و شاسی‌بلند محسوب شوند.

حکمرانی آونزا و زنیا در چند سال اخیر کم‌رنگ‌تر شده و رقبا نیز اقدام به عرضه‌ی مدل‌های مشابهی کرده‌اند. موفق‌ترین نمونه‌ها سوزوکی ارتیگا و هوندا موبیلیو و همچنین داتسون Go هستند. شورلت اسپین نیز محبوبیت کمتری نسبت به مدل‌های یاد شده دارد. هرچند به نظر می‌رسد که این خودرو باید نگاه خود را برای کسب مقام دوم و سبقت از دایهاتسو زنیا بدوزند چرا که دست‌یابی به رتبه‌ی اول و کنار زدن آونزا بسیار سخت است.

اندونزی از جمله بازارهای مناسب برای داتسون محسوب می‌شود. داتسون خودروی Go پلاس را که در واقع نسخه‌ی MPV از مدل هاچبک آن محسوب می‌شود را در این کشور عرض کرده و با فروش بیش از ۲۵ هزار دستگاهی در یک سال موفقیت‌هایی را به دست آورده است.

خب به بالی برمی‌گردیم، جایی که نمی‌توانید مدل‌های جدید زیادی از برندهای اروپایی مدرن بیابید. اگرچه که ما تنها چند نمونه از مدل‌های قدیمی‌تر نظیر مرسدس بنز W124، ب ام و سری ۳ E36 و فولکس‌واگن تینگ را دیدیم. تعداد معدودی برندهای چینی را نیز در بالی مشاهده کردیم که عبارت‌اند از تاکسی‌های جیلی کینگ کنگ و جیلی پاندا.

شاید از اینکه مینی کارهایی نظیر تویوتا آگیا و دایهاتسو آیلا در بین پرفروش‌ها هستند متعجب شوید اما این میزان فروش به خاطر مشوق‌های دولتی است که برای خودروهای سبز و با هزینه‌ی کمتر وجود دارد و خودروسازان با ساخت خودروهای کوچک، کم‌مصرف و تولید محلی مالیات‌های کمتری را پرداخت می‌کنند. به عنوان نتیجه، آیلا بهای آغازی ۸۷ میلیون روپیه ای (۶۳۰۰ دلاری) دارد.

یک نکته‌ی جالب درباره‌ی بالی: با وجود موتوربایک های زیاد در خیابان‌ها، برخی مؤسسات تجاری محلی منبع جدیدی برای افزایش درامد با فروش بنزین در مقادیر کم یافته‌اند. آن‌ها بطری‌های نوشیدنی‌ها را دوباره پر می‌کنند و به موتورسواران می‌فروشند بنابراین نیازی نیست تا آن‌ها مسافت زیادی را تا پمپ سوخت طی کنند. البته که به علت خطرات زیست‌محیطی و ایمنی، هرگز نمی‌توان در اروپا چنین رفتاری را شاهد بود.

منبع: left-lane