جالب‌ترین نمایشگرهای دیجیتالی دنیای خودرو

عقربه‌های دیجیتالی اولین بار در خودروهای دهه ۱۹۸۰ میلادی ظاهر شدند که البته با وجود تلاش فراوان خودروسازان، همه چیز درباره آنها در دهه ۱۹۹۰ میلادی رفته‌رفته به فراموشی سپرده شد. امّا در قرن بیست‌ویکم، به نظر می‌رسد که عقربه‌های دیجیتالی در یک بازگشت دوباره، قرار نیست که به این زودی‌ها ما را ترک کنند. در ادامه به ۱۰ نمونه از جالب‌ترین آنها اشاره می‌کنیم.

مک‌لارن P1

در یک خودروی مسابقه‌ای، عقربه‌ها می‌بایست اولویت بیشتری نسبت به فرم طراحی داشته باشند. در مک‌لارن P1 و P1 GTR نیز همین رویکرد با یک داشبورد ساده افقی، یک نشانگر بزرگ دنده و یک سرعت‌سنج با ابعاد بزرگ دنبال شده است؛ همه چیز ساده و در عین حال فوق‌العاده زیبا.

آئودی R8

شاید بسیاری از خودروسازان تنظیمات سفارشی برای مجموعه نشانگرها داشته باشند، ولی «کابین مجازی» آئودی در نوع خود بهترین است. شما می‌توانید یک صفحه مرکزی بزرگ با اطلاعات مهم موردنیاز راننده در وسط در اختیار داشته باشید و یا اینکه تمام این صفحه را به یک نقشه بزرگ تبدیل کنید. استفاده از این سیستم بسیار آسان است و یک نوع حسّ آینده‌نگرانه در خود دارد. می‌توان انتظار داشت که خودروهای بیشتری در آینده از این رویکرد استفاده کنند.

سوبارو XT توربو

XT یکی از اولین تلاش‌های سوبارو برای ساخت یک خودروی «نامتعارف» محسوب می‌شود. مطابق روش مرسوم در زمان خود، این خودرو از عقربه‌های دیجیتالی استفاده می‌کرد، امّا این عقربه به شکل جالبی، از یک افکت سه‌بعدی بهره می‌بردند؛ جایی که با افزایش دور موتور، به نظر می‌رسید که این عقربه‌ها به سمت راننده حرکت می‌کنند.

وکتور W8

به‌راحتی می‌توان وکتور W8 را یکی از وحشی‌ترین خودروهای دهه ۱۹۹۰ میلادی دانست. طبیعتاً عقربه‌های این مدل نیز دارای یک طراحی آینده‌نگرانه بودند.

لامبورگینی رِوِنتون

لامبورگینی رِوِنتون که بر اساس مدل «مورسیه‌لگو» ساخته شده بود، در طراحی خود از جت‌های جنگنده سریع نیز الهام گرفته بود. مجموعه عقربه‌های این مدل یک حالت معمولی و سنتی داشتند، ولی ظاهر منحصر به فرد آنها چیزی است که قبل و بعد از رونتون، هرگز دیده نشده است.

شورولت کوروت C4

نسل چهارم کوروت خودرویی بود که برای بیرون آوردن مدل اسپورت شورولت از یک دوره تاریک و رقم‌زدن یک آینده روشن‌تر طراحی شده بود. به همین دلیل، در این مدل از عقربه‌های دیجیتالی استفاده می‌شد؛ چیزی که در سال ۱۹۸۴ یک ویژگی بسیار مدرن به شمار می‌رفت.

هوندا S2000

در طول دهه ۱۹۹۰ میلادی، در حاشیه قرار گرفته بودند. در همین حال، هوندا هنگامی که مدل S2000 خود را عرضه کرد، برای یادآوری دوران افتخار کمپانی در موتور اسپورت، از یک مجموعه عقربه‌های طرح F1 کمک گرفت. عقربه‌های S2000 واقعاً خوانا بودند و انرژی تازه‌ای برای پنل ابزارهای دیجیتالی در دنیای اتومبیل ایجاد کردند.

لکسس LFA

به گفته لکسس، این کمپانی از آن جهت از یک مجموعه نشانگر دیجیتالی در LFA استفاده کرد که سرعت افزایش دور موتور V10 آن نمی‌توانست با نمونه آنالوگ هماهنگ شود. البته اینکه این موضوع بیشتر جنبه بازاریابی داشته باشد یا خیر، چندان مشخص نیست، ولی پنل ابزارهای LFA یکی از زیباترین نمونه‌هایی است که در داخل کابین یک خودرو مشاهده شده است. خوشبختانه این نوع طراحی، همچنان در RC F و GS F به زندگی خود ادامه می‌دهد.

بیوک ریتا

بیوک ریتا وقتی اولین به بازار اتومبیل معرفی شد، دارای یک مجموعه عقربه‌های دیجیتالی ساده و یک نمایشگر دیجیتالی لمسی CRT در کنسول وسط بود. امّا برای مدل سال ۱۹۹۰، بیوک نمایشگر لمسی را کنار گذاشت و به جای این پنل‌ ابزارهای خارق‌العاده را به مشتریان عرضه نمود. این یکی از آخرین تجربه‌های جنرال‌موتورز در مورد عقربه‌های دیجیتالی بود که قبل از دوره جدید بازگشت این نوع عقربه‌ها صورت می‌گرفت.

فراری لافراری

لافراری یک شمارنده دور موتور معمولی در وسط دارد، امّا نمایشگر “Race” از شرایط هیجان‌انگیزتری برخوردار است. نمایش دور موتور به صورت یک چوب هاکی طراحی شده که دورهای بالاتر را در مکانی با دید بهتر راننده قرار می‌دهد؛ یک نمایشگر فوق‌العاده برای یک خودروی فوق‌العاده.

منبع: roadandtrack