اکثر مؤسسات کرایه دهنده خودرو در آمریکا حداقل سن اجاره‌ی خودرو را ۲۵ سال تعیین کرده‌اند و تا زمانی که به این سن نرسیده‌اید فکر اجاره‌ی خودروهای جذاب را از سر بیرون کنید.
قطعاً دوستانی داریم که در تابستان سال جاری وارد ۲۵ سال می‌شوند و به خاطر اینکه آنها را با برخی خودروهای جذاب اجاره‌ای در آن‌طرف آب آشنا کنیم لیستی جالب را تهیه کرده‌ایم.
شورولت کوروت
کوروت به این خاطر در بالاترین رتبه‌ی لیست قرار گرفته که خودرویی سریع بوده، فضای بار زیادی دارد و به آسانی در دسترس است. اکثر ناوگان‌های اجاره‌ی خودروی فرودگاهی دارای چندین کوروت در پارکینگ خود بوده و بنابراین یافتن این خودرو سخت نیست. کوروت پایه از پیشرانه‌ی ۸ سیلندر ۶.۲ لیتری ۴۵۵ اسبی استفاده کرده و بسیار سریع است. برخی مؤسسات مدل Z06 را نیز با قدرت ۶۵۰ اسب بخاری در دسترس اجاره‌کننده‌ها قرار می‌دهند. متأسفانه همانند اکثر خودروهای این لیست، کوروت های اجاره‌ای دارای گیربکس اتوماتیک هستند.
شورولت کامارو
کوروت پادشاه خودروهای اجاره‌ای است اما اگر شما نیازمند صندلی عقب هم باشید کامارو انتخاب بهتری خواهد بود. همانند کوروت، کامارو دارای پیشرانه‌ی ۸ سیلندر ۶.۲ لیتری ۴۵۵ اسب بخاری است. البته مدل‌های مجهز به پیشرانه‌ی ۶ و ۴ سیلندر توربو هم در دسترس هستند. کامارو حتی با پیشرانه‌ی ۱۰ سرعته ی اتوماتیک هم عرضه می‌شود که نرم‌تر از گیربکس کوروت می‌باشد.
فورد موستانگ
برخی افراد موستانگ را به کامارو ترجیح می‌دهند. موستانگ کابین بهتری در مقایسه با کامارو داشته و احساس راحتی آن بیشتر است. پیشرانه‌ی ۸ سیلندر ۵ لیتری موستانگ GT قدرت ۴۶۰ اسب بخاری داشته و به همان گیربکس ۱۰ سرعته ی موجود در کامارو متصل است.
شلبی GT-S
از موستانگ بهتر چیست؟ شلبی موستانگ! موسسه اجاره‌ی خودروی Sixt Rent اخیراً شلبی موستانگ جدید را نیز به لیست خودروهای خود اضافه کرده است. این خودرو قدرت ۶۰۰ اسب بخاری داشته که توسط یک سوپرشارژر به دست آمده است. زمانی که این خودروها از حالت اجاره‌ای درآمدند می‌توان آنها را در بازار آزاد خریداری کرد.
جیپ رانگلر
همه‌ی ما در تعطیلات به خودروهای سریع نیاز نداریم. برخی مواقع خواهان خودرویی بزرگ برای کمپینگ خواهید بود. اینجاست که اکثر مؤسسات جیپ رانگلر را توصیه می‌کند که انتخابی عالی برای آخر هفته‌های هیجان‌انگیز است. توانایی آفرود رانگلر واقعاً در سطح بالایی قرار داشته و می‌توان درها و سقف آن را نیز جدا کرد.
گزینه‌های خاص دیگر
برای رفتن به یک مهمانی خاص یا قراری مهم خودرویی متمایز نیاز است. اجاره‌ی این خودروها هزینه‌ی بیشتری داشته اما خب مزیت‌های زیادی هم دارند. چه کسی از نشستن پشت فرمان یک لامبورگینی بدش می‌آید؟ مؤسسات اجاره‌ی خودرویی کوچکی هم وجود دارند که تخصص آنها اجاره‌ی چنین خودروهای خاصی می‌باشد. حتی شرکت‌هایی همچون Enterprise Stock خودرویی همچون جگوار اف تایپ SVR را نیز در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌دهد.
یعنی این سالای بین 18 تا 30 سالگی رو من از نزدیک به مدت چند سال تو یکی از کشورای درحال توسعه شرق آسیا دیدم چجوری برای همچین بچه هایی میگذره.. با یه کوله بار از خاطرات خوش و مسیری به سمت موفقیته روز افزون. تازه این یه کشور درحال توسعه بود، وای به حال کشورای توسعه یافته که جووناشون غرق در آرامش و لذت عمر میگذرونن. ولی بچه های خاک ایران چی.. واقعا هیچی، حتی کمتر از هیچی
من در یک شرکت نفتی و گازی ایرانی کار میکنم. سال 2009 رفته بودم کره جنوبی. اون موقع 33 سالم بود. کره ای هایی که مهندس بودن و سنشونم حدود 25 الی 30 بود و 5 سال سابقه کار داشتن ماشینهایی در حد سوناتا دیگه حداقل داشتن . حقوقشونم برای دو سه بار مسافرت شیک به کشورهای خارجی در سال کافی بود و شنبه تا نیمه شب یک شنبه در حال تفریح و عشق و حال بودن دیگه بقول دوستان بعضیاشون روی استفراغشون بعد از مشروب خوری زیاد میخوابیدن تا صبح دو شنبه. ما اینجا آرزومون نهایتش در سن 30 سالگی رفتن به ترکیه و خرید ال نود بود… اونا تا سن 40 دیگه کلی کشور رو رفتن و کوله باری از تجربیات دارن
ولی خدا سر شاهده ولله قسم این بچه هایی که تو ایرانند و بدون هیچ امکاناتی به جایی میرسند حلالشون باشه حتی بیشتر از یه خارجی نه تو مدرسه امکانات هست نه حتی بها میدن تازه اگر تجاوز نشه بهشون بزرگتر میشند میاند تو دانشگاه همین طور شریفشم قدیم دیدم اونم هیچی نبود شاید الان بهتر شده باشه میاند تو ورزش همین طور نه یه باشگاه خوب نه امکانات خوب لوازم ورزشی گرون که خیلی ها نمیتونند بخرند مخصوصا بچه های جنوب شهر یا اصلا استانهای دیگه و مخصوصا باز جنوب کشور یعنی امثال حمید سوریان و یا امیر علی اکبری و …. کلی ادم دیگه ولله قسم دو برابر یه خارجی زحمت کشیده منظورم اینه که علاوه بر تمرین سخت بی پولی و بد بختی و قرض کردن واسه خرج باشگاه رو کشیده اینکه تا ساعت 5-7 شب شاگردی کنه وبعد زود بره برسه به تمرین کشیده دانشجو قدیم دیدم تو تهران کار میکرد خوب درس میخوند نه تنها از خوبها رشته خودمون بود بلکه خرج پدر مادرشم تو شهرستان میداد الان امریکاست کمپانی من یه شرکته
خداوکیلی یه موقعی این بچه عربا رو میدیدم یاد قدیم خودم می افتادم یا یاد خیلی از هم دوره ای هامون قدیم ولله ناراحت میشدم ما بچگی مون با تیله و کارت و دور از جون سگ دو تو کوچه گذشت اونوقت اون تقریبا سال 90 بود( بچه 17-18 ساله ) زده فراری باباشو نمیدوم چی بو ولی فراری بود خرد کرده پدره اومده بود هر هر میخندید میگفت چیزی نیست تقریبا 70% شون همین طوری راحت و بی دغدغه هستند یعنی قشر متوسط نه پولدار ولی اینجا … باید تو صف باشند واسه یه لقمه نون و اب تازه اگر کودک کار نباشند و یا از تو اشغالا چیزی گیر نیارند … خدا از باعث و بانیش نگذره البته از ماست که بر ماست
جَوونهای کشورهای اروپائی و آمریکا برای رسیدن به جایگاهی و حتی در آوردن نان و گشنه نماندن و درآوردن هزینه های اولیه زندگی در همین کشورهای پیشرفته در حال کار مداوم هستند و فقط از تعطیلات کریسمسی و آخر هفته ها لذت میبرند (( اما درست حسابی لذت میبرند )) ، اما یک فرق خییییلی بزرگ با جوونهای ما دارند و اون هم اینه که آرامش ذهنی دارند و این نیست که هر پدر سوخته ای اصلاً اجازه به خودش بده تو زندگی کسی دخالت کُنه که چیکار بکن چیکار نکن ، و خیلی از سوالات کلیشه ای دخالت گونه اَزَش پرسیده نمیشه و این در فرهنگ آنها جا اُفتاده که هر کسی مسئول زندگی خودش ، بهشت و جهنم خودشه . از صبح که بیدار میشی تا شب با آدمهایی در ایران سروکار داریم که بیشتر از خود ما پیگیر زندگیمون هستند و دِخالَتهایی که جوونها رو از زندگی و نفس کشیدن در ایران بیذار کرده و فرار را بر قرار ترجیح میدن (( مسائل اقتصادی اجتماعی مُدیریتی مسئولان که پیشکش )) .
جالبه براتون بِگم که هر زمانی داخل مجلس دوست فامیل آشنا در ایران میشم ،بیشتر از خود من پیگیر قیمت خودرو و باقی زندگانی من هستند و این برای من در ایران جا افتاده که این یک فرهنگ بی فرهنگیه که دیگه عادی شده بین مردم و اصلاً فقیر و غنی هم نداره ، اما نمیدونند که پوستمون کنده شده تا به جایی برسیم ولی همیشه این سوالها رو میکنند که (( چرا ازدواج نمیکنی ، چرا بیسار نمیکنی ، چرا بَهمان نمیکنی ،چرا ، چرا ، چرا ……)) و من همه همیشه در دِل خودم به اون آدم ها میگم که ایشالاه(( چرادونت)) در بیاد آدمهای فضول کثیف (( یه موقع فکر نکنین چنین آدمهایی دلسوز شما هستند ، بلکه اینها فضولهایی هستند که دارند از فضولی و حسادت خفه میشن )).
بخدا قسم ، کشورهای سطح اول دنیا ، اصلاً مردشون وقت نمیکنند در زندگی دیگران دخالت کنند و اگر هم بخواهند دخالت کنند ، دولت اون کشورها و حتی مردمشون چنین اجازه ای نمیدن .
اما به شما حق میدم که شاکی باشین و خودم هم با شما کاملاً موافقم ، چرا که در کشوری زندگی میکنیم که روی گنج نشسته ، اما مردمش هر روز تو صَف گوشت ، مرغ ، شکر و……..گذر عمر میکنند و حَصرَت خودروهایی را میخورند که اصلاً باید ماشین دم دستیشون باشه (( پورشه و لامبورگینی را نگفتم ))و نه خودروهایی لاکچری در ذهنشون .
اما دوست عزیز اُمیدوارم یک روز همه چی درست بِشه ولی چه فایده که عمرمون رفت و تباه شد در این خاک غریبِ عزیز ، میگم عزیز چون وقتی از کشور میرم بیرون انگار از مادر رَوانم دور شدم و قلبم برای برگشتن مُدام تند تند میزنه ، و این را بدونین که هیچ کجا کشور خود آدم نمیشه حتی اگر در بهترین جای دنیا و موفقترین آدم روی زمین باشین .
من اروپا و آمریکا زندگی نکردم، کل تجربم به آسیا محدود میشه، و تک تک روزای ۴سال و 3 ماه و 17 روزی که مالزی زندگی میکردم رو دلم برای کشورم و برگشتن بهش میتپید (اینارو گفتم که بگم بخش دوری و غربتش رو درک میکنم) اما الان دوباره 5ساله برگشتم ایران، و خدا شاهده که تک تک لحظه هام داره به پشیمونی و پریشونی میگذره. اون آرامش روحی که بهش اشاره کردین، بنظرم مهمترین بخش توی زندگیه، چیزی که اگه نداشته باشیش، انگار هیچی نداری. و به جرأت میگم بیش از 90% ایرانیها هیچی ندارن…
اینجا داره به حسرته داشتنه خونه و یه ماشین در حد کرولا یا حتی پایینتر میگذره واسه تقریبا همه، اما توی یه کشوری مثل مالزی و کشورای درحال توسعه اطرافش (من اینارو دیدم فقط) جووناش اصلا نمیدونن نیاز و حسرت داشتن چیزی مثل ماشین یا محل مناسب زندگی (حتی اجاره ای) ینی چی. چون این چیزا رو به عنوان ملزومات زندگیشون همه دارن، حالا هرکی به اندازه تلاشش، ولی همه دارن.. مقایسه زندگی جوون ایرانی با جوون اروپایی آمریکایی حتی آسیای شرقی شبیه مقایسه ی یه پیاز خراب و بدمزه با یه آناناس رسیده و شیرین و شادابه! از هر نظر
منم مثل توام داداش غصه نخور به جز یه عده ی محدود که یا اقا زاده اند یا باباهاشون دلال یا کارخانه دار یا باباهاشون پزشکند حالا اونا که باباهاشون پزشکند و مهندس نوش جونشون ولی خیلیا همینطوریم و روزامون بیهوده با مدرکای خوب میگذره تنها کاری که میشه کرد از چیزای کوچیک لذت بردنه مام داریم چوب اشتباه پدرانمونو میخوریم.
داداش ادم تا یجایی میتونه خودشو غول بزنه از ب بعد بیهودس! جامعه مون هزارتا مشکل مادی و معنوی داره نمیشه از هیچ کدومش چشم پوشی کرد.این بلاتکلیفی واقعا تاثیر خیلی بدی رو ادم داره هممون نشستیم فقط تماشا میکنیم اینها همشون نتیجه نداشتن اتحاد بین ملته!
تو این سن نه میشه درآمد خوبی داشت نه روی پول گرفتن از خونواده هست! کاش حداقل یک آینده درست و حسابی رو میشد تصور کنی که براش تلاش کنی متاسفانه انگیزه ها هر روز کمتر میشه آدم احساس ربات بودن بهش دست میده
شرط اجاره ی ماشین تو اکثر شرکتای اجاره ماشین حداقل دو سال بعد از گرفتن گواهینامه هستش نه ۲۵ سال. ۲۵ سال شرط سنی برا اجاره ماشینای خاص و گرون قیمته. بعد اینکه وقتی موقع اجاره سن رو میپرسن یا اگه اینترنتی اجاره کنین و سن رو کمتر از ۲۵ بزارین ماشینای اقتصادی مثل تویوتا یا فورد یا نیسانو براتون لیست میکنن که میتونین اجاره کنین. همشونم یا مدل سال هستن یا حداکثر ساخت سال قبلن. اینکه اگه ۲۵ ساله نشدی اصلا ماشین نتونی اجاره کنی اشتباهه. به علاوه شرکتای اجاره ماشین محلی هستن که براشون مهم نیست چند ساله ایی و چقدر از گرفتن گواهینامه گذشته و به اینا به اصطلاح wreck rental میگن که ماشینای معمولا دست دومو اجاره میدن.به طور مثال من همین هفته هیجده سالم شده و گواهیناممو گرفتم میتونم برم به این شرکتای محلی کوچیک و یه تویوتای کرولا یا کمری مدل پنج سال پیش اجاره کنم.
ترکیه و دبی که خودم بودم و دیدم طوری ماشین اجاره میدن و اجاره میکنن انگار دارن دستگاه اتاری اجاره میدن و قیمتشونم ارزونه. اون پلنگای اینستا چقدر با ماشین اجاره ایی هاشون پز میدادن و ماها فکر میکردیم ماشین خودشونه یا دوست پسرشون براشون خریده
The best or nothing
۲۰ خرداد ۱۳۹۸ما ک نفهمیدیم کی و چجوری از 25 تا 30 رو طی کردیم .. همش درگیر پیدا کردن یه شغل و زندگی ابرومند بودیم خخخ
hami
۲۰ خرداد ۱۳۹۸که آخر هم اکثریت پیدا نمی کنن
Mad.z.Max
۲۰ خرداد ۱۳۹۸یعنی این سالای بین 18 تا 30 سالگی رو من از نزدیک به مدت چند سال تو یکی از کشورای درحال توسعه شرق آسیا دیدم چجوری برای همچین بچه هایی میگذره.. با یه کوله بار از خاطرات خوش و مسیری به سمت موفقیته روز افزون. تازه این یه کشور درحال توسعه بود، وای به حال کشورای توسعه یافته که جووناشون غرق در آرامش و لذت عمر میگذرونن. ولی بچه های خاک ایران چی.. واقعا هیچی، حتی کمتر از هیچی
شاهرخ
۲۱ خرداد ۱۳۹۸من در یک شرکت نفتی و گازی ایرانی کار میکنم. سال 2009 رفته بودم کره جنوبی. اون موقع 33 سالم بود. کره ای هایی که مهندس بودن و سنشونم حدود 25 الی 30 بود و 5 سال سابقه کار داشتن ماشینهایی در حد سوناتا دیگه حداقل داشتن . حقوقشونم برای دو سه بار مسافرت شیک به کشورهای خارجی در سال کافی بود و شنبه تا نیمه شب یک شنبه در حال تفریح و عشق و حال بودن دیگه بقول دوستان بعضیاشون روی استفراغشون بعد از مشروب خوری زیاد میخوابیدن تا صبح دو شنبه. ما اینجا آرزومون نهایتش در سن 30 سالگی رفتن به ترکیه و خرید ال نود بود… اونا تا سن 40 دیگه کلی کشور رو رفتن و کوله باری از تجربیات دارن
s.h
۲۱ خرداد ۱۳۹۸ولی خدا سر شاهده ولله قسم این بچه هایی که تو ایرانند و بدون هیچ امکاناتی به جایی میرسند حلالشون باشه حتی بیشتر از یه خارجی
نه تو مدرسه امکانات هست نه حتی بها میدن تازه اگر تجاوز نشه بهشون
بزرگتر میشند میاند تو دانشگاه همین طور شریفشم قدیم دیدم اونم هیچی نبود شاید الان بهتر شده باشه
میاند تو ورزش همین طور نه یه باشگاه خوب نه امکانات خوب لوازم ورزشی گرون که خیلی ها نمیتونند بخرند مخصوصا بچه های جنوب شهر یا اصلا استانهای دیگه و مخصوصا باز جنوب کشور
یعنی امثال حمید سوریان و یا امیر علی اکبری و …. کلی ادم دیگه ولله قسم دو برابر یه خارجی زحمت کشیده منظورم اینه که علاوه بر تمرین سخت بی پولی و بد بختی و قرض کردن واسه خرج باشگاه رو کشیده اینکه تا ساعت 5-7 شب شاگردی کنه وبعد زود بره برسه به تمرین کشیده
دانشجو قدیم دیدم تو تهران کار میکرد خوب درس میخوند نه تنها از خوبها رشته خودمون بود بلکه خرج پدر مادرشم تو شهرستان میداد
الان امریکاست کمپانی من یه شرکته
خداوکیلی یه موقعی این بچه عربا رو میدیدم یاد قدیم خودم می افتادم یا یاد خیلی از هم دوره ای هامون قدیم ولله ناراحت میشدم ما بچگی مون با تیله و کارت و دور از جون سگ دو تو کوچه گذشت
اونوقت اون تقریبا سال 90 بود( بچه 17-18 ساله ) زده فراری باباشو نمیدوم چی بو ولی فراری بود خرد کرده پدره اومده بود هر هر میخندید میگفت چیزی نیست تقریبا 70% شون همین طوری راحت و بی دغدغه هستند یعنی قشر متوسط نه پولدار
ولی اینجا … باید تو صف باشند واسه یه لقمه نون و اب تازه اگر کودک کار نباشند و یا از تو اشغالا چیزی گیر نیارند …
خدا از باعث و بانیش نگذره
البته از ماست که بر ماست
NAVID۰۰۹۸
۲۱ خرداد ۱۳۹۸Mad.z.Max عزیز .
آن طوریها هم که فکر میکنین نیست .
جَوونهای کشورهای اروپائی و آمریکا برای رسیدن به جایگاهی و حتی در آوردن نان و گشنه نماندن و درآوردن هزینه های اولیه زندگی در همین کشورهای پیشرفته در حال کار مداوم هستند و فقط از تعطیلات کریسمسی و آخر هفته ها لذت میبرند (( اما درست حسابی لذت میبرند )) ، اما یک فرق خییییلی بزرگ با جوونهای ما دارند و اون هم اینه که آرامش ذهنی دارند و این نیست که هر پدر سوخته ای اصلاً اجازه به خودش بده تو زندگی کسی دخالت کُنه که چیکار بکن چیکار نکن ، و خیلی از سوالات کلیشه ای دخالت گونه اَزَش پرسیده نمیشه و این در فرهنگ آنها جا اُفتاده که هر کسی مسئول زندگی خودش ، بهشت و جهنم خودشه .
از صبح که بیدار میشی تا شب با آدمهایی در ایران سروکار داریم که بیشتر از خود ما پیگیر زندگیمون هستند و دِخالَتهایی که جوونها رو از زندگی و نفس کشیدن در ایران بیذار کرده و فرار را بر قرار ترجیح میدن (( مسائل اقتصادی اجتماعی مُدیریتی مسئولان که پیشکش )) .
جالبه براتون بِگم که هر زمانی داخل مجلس دوست فامیل آشنا در ایران میشم ،بیشتر از خود من پیگیر قیمت خودرو و باقی زندگانی من هستند و این برای من در ایران جا افتاده که این یک فرهنگ بی فرهنگیه که دیگه عادی شده بین مردم و اصلاً فقیر و غنی هم نداره ، اما نمیدونند که پوستمون کنده شده تا به جایی برسیم ولی همیشه این سوالها رو میکنند که (( چرا ازدواج نمیکنی ، چرا بیسار نمیکنی ، چرا بَهمان نمیکنی ،چرا ، چرا ، چرا ……)) و من همه همیشه در دِل خودم به اون آدم ها میگم که ایشالاه(( چرادونت)) در بیاد آدمهای فضول کثیف (( یه موقع فکر نکنین چنین آدمهایی دلسوز شما هستند ، بلکه اینها فضولهایی هستند که دارند از فضولی و حسادت خفه میشن )).
بخدا قسم ، کشورهای سطح اول دنیا ، اصلاً مردشون وقت نمیکنند در زندگی دیگران دخالت کنند و اگر هم بخواهند دخالت کنند ، دولت اون کشورها و حتی مردمشون چنین اجازه ای نمیدن .
اما به شما حق میدم که شاکی باشین و خودم هم با شما کاملاً موافقم ، چرا که در کشوری زندگی میکنیم که روی گنج نشسته ، اما مردمش هر روز تو صَف گوشت ، مرغ ، شکر و……..گذر عمر میکنند و حَصرَت خودروهایی را میخورند که اصلاً باید ماشین دم دستیشون باشه (( پورشه و لامبورگینی را نگفتم ))و نه خودروهایی لاکچری در ذهنشون .
اما دوست عزیز اُمیدوارم یک روز همه چی درست بِشه ولی چه فایده که عمرمون رفت و تباه شد در این خاک غریبِ عزیز ، میگم عزیز چون وقتی از کشور میرم بیرون انگار از مادر رَوانم دور شدم و قلبم برای برگشتن مُدام تند تند میزنه ، و این را بدونین که هیچ کجا کشور خود آدم نمیشه حتی اگر در بهترین جای دنیا و موفقترین آدم روی زمین باشین .
Mad.z.Max
۲۱ خرداد ۱۳۹۸من اروپا و آمریکا زندگی نکردم، کل تجربم به آسیا محدود میشه، و تک تک روزای ۴سال و 3 ماه و 17 روزی که مالزی زندگی میکردم رو دلم برای کشورم و برگشتن بهش میتپید (اینارو گفتم که بگم بخش دوری و غربتش رو درک میکنم) اما الان دوباره 5ساله برگشتم ایران، و خدا شاهده که تک تک لحظه هام داره به پشیمونی و پریشونی میگذره. اون آرامش روحی که بهش اشاره کردین، بنظرم مهمترین بخش توی زندگیه، چیزی که اگه نداشته باشیش، انگار هیچی نداری. و به جرأت میگم بیش از 90% ایرانیها هیچی ندارن…
اینجا داره به حسرته داشتنه خونه و یه ماشین در حد کرولا یا حتی پایینتر میگذره واسه تقریبا همه، اما توی یه کشوری مثل مالزی و کشورای درحال توسعه اطرافش (من اینارو دیدم فقط) جووناش اصلا نمیدونن نیاز و حسرت داشتن چیزی مثل ماشین یا محل مناسب زندگی (حتی اجاره ای) ینی چی. چون این چیزا رو به عنوان ملزومات زندگیشون همه دارن، حالا هرکی به اندازه تلاشش، ولی همه دارن..
مقایسه زندگی جوون ایرانی با جوون اروپایی آمریکایی حتی آسیای شرقی شبیه مقایسه ی یه پیاز خراب و بدمزه با یه آناناس رسیده و شیرین و شادابه! از هر نظر
L-H-P-TT
۲۰ خرداد ۱۳۹۸جوانان وطن ، معذرت ……
علی
۲۰ خرداد ۱۳۹۸شما چرا اونی که باید معذرت بخواد راست راست میچرخه
Abbas
۲۰ خرداد ۱۳۹۸چه تمیز نابود شدیم رفت تو این مملکت
behnam
۲۰ خرداد ۱۳۹۸منی ک 23 سالمه جونی داره همینجوری بیهوده میگذره
یکی بهم امید به زندگی رو تعریف کنه؟
اینا هم ادمند و ماهم؟
افسوس ک افسوس!
MehdiTurbo
۲۰ خرداد ۱۳۹۸منم مثل توام داداش غصه نخور به جز یه عده ی محدود که یا اقا زاده اند یا باباهاشون دلال یا کارخانه دار یا باباهاشون پزشکند حالا اونا که باباهاشون پزشکند و مهندس نوش جونشون ولی خیلیا همینطوریم و روزامون بیهوده با مدرکای خوب میگذره تنها کاری که میشه کرد از چیزای کوچیک لذت بردنه مام داریم چوب اشتباه پدرانمونو میخوریم.
behnam
۲۰ خرداد ۱۳۹۸داداش ادم تا یجایی میتونه خودشو غول بزنه از ب بعد بیهودس!
جامعه مون هزارتا مشکل مادی و معنوی داره نمیشه از هیچ کدومش چشم پوشی کرد.این بلاتکلیفی واقعا تاثیر خیلی بدی رو ادم داره هممون نشستیم فقط تماشا میکنیم
اینها همشون نتیجه نداشتن اتحاد بین ملته!
امین پارسی
۲۰ خرداد ۱۳۹۸به جان خودم من که ۲۱ سالمه پوله گرفتن گواهینامه رو هم ندارم … ***
آرین
۲۰ خرداد ۱۳۹۸تو این سن نه میشه درآمد خوبی داشت نه روی پول گرفتن از خونواده هست!
کاش حداقل یک آینده درست و حسابی رو میشد تصور کنی که براش تلاش کنی متاسفانه انگیزه ها هر روز کمتر میشه آدم احساس ربات بودن بهش دست میده
hacktiwist
۲۱ خرداد ۱۳۹۸شرط اجاره ی ماشین تو اکثر شرکتای اجاره ماشین حداقل دو سال بعد از گرفتن گواهینامه هستش نه ۲۵ سال. ۲۵ سال شرط سنی برا اجاره ماشینای خاص و گرون قیمته. بعد اینکه وقتی موقع اجاره سن رو میپرسن یا اگه اینترنتی اجاره کنین و سن رو کمتر از ۲۵ بزارین ماشینای اقتصادی مثل تویوتا یا فورد یا نیسانو براتون لیست میکنن که میتونین اجاره کنین. همشونم یا مدل سال هستن یا حداکثر ساخت سال قبلن. اینکه اگه ۲۵ ساله نشدی اصلا ماشین نتونی اجاره کنی اشتباهه.
به علاوه شرکتای اجاره ماشین محلی هستن که براشون مهم نیست چند ساله ایی و چقدر از گرفتن گواهینامه گذشته و به اینا به اصطلاح wreck rental میگن که ماشینای معمولا دست دومو اجاره میدن.به طور مثال من همین هفته هیجده سالم شده و گواهیناممو گرفتم میتونم برم به این شرکتای محلی کوچیک و یه تویوتای کرولا یا کمری مدل پنج سال پیش اجاره کنم.
ترکیه و دبی که خودم بودم و دیدم طوری ماشین اجاره میدن و اجاره میکنن انگار دارن دستگاه اتاری اجاره میدن و قیمتشونم ارزونه. اون پلنگای اینستا چقدر با ماشین اجاره ایی هاشون پز میدادن و ماها فکر میکردیم ماشین خودشونه یا دوست پسرشون براشون خریده
مهدی
۱ تیر ۱۳۹۸واقعا برای جوانی که فرضا ماهی سه میلیون درآمد داره زندگی بسیار بسیار سخت است خدایا به جوانان کم کن