سلیقه مردم مناطق دنیا در انتخاب خودرو بسیار متنوع است و حتی میتوان شیوه انتخاب خودرو را بهنوعی مرتبط به فرهنگ و آدابورسوم هر منطقه دانست. به همین دلیل نیز برخی خودروها و برخی کلاسها در مناطقی بسیار پرفروش هستند، درحالیکه در مناطق دیگر چندان اقبالی نسبت به آنها نمیگردد. در این نوشته، با توجه به آمارهای فروش و مشاهدات شخصی، سلیقه مردم آمریکای شمالی، اروپا، ژاپن و خاورمیانه را درزمینهٔ انتخاب خودرو بررسی خواهیم کرد.
البته باید در نظر گرفت که تنها میتوان در کشورهایی میزان فروش را نشاندهنده نوع سلیقه مردم دانست که مردم آنها با توجه به میزان درآمد، گزینههای متنوعی داشته باشند، نه در کشوری که با حقوق ۲۰ ماه یک کارمند، میتوان تنها خودرویی در حد پراید خرید!
آمریکای شمالی
مهمترین انتظار مردم آمریکای شمالی از خودرو عملکرد (Performance) بالاست. آمریکاییها دوست دارند که خودرویی که سوار میشوند حتیالامکان قدرتمند بوده و تواناییهای بالایی نیز در زمینههای مختلف داشته باشد. کشور آمریکا با داشتن دشتهای وسیع، صحراهای بزرگ و طبیعت وحشی، خودروهایی مقاوم، بزرگ و همهفنحریف را طلب میکند. به همین دلیل نیز، شاسیبلندها و وانتهای غولپیکر فروش خیرهکنندهای در آمریکا دارند. همچنین بزرگراههای بیپایان و جادههای دور و دراز آمریکا نیازمند خودروهایی است که بتوانند بدون کوچکترین افت عملکرد، ساعتها در سرعت بالا رانندگی کنند.
البته در کنار دشتهای باز، در آمریکا شهرهای متراکم و شلوغی مانند نیویورک و شیکاگو هم هستند که خودروهایی با ابعاد کوچکتر برای تردد در ترافیک شدید و خیابانهای باریک را طلب میکنند. در این بخشها، سدانهای اغلب آسیایی حرف اول و آخر را در آمریکای شمالی میزنند.
اروپا
در اروپا شرایط با آمریکا بسیار متفاوت است. سبک و سیاق اروپاییها همیشه در بسیاری از موارد با آمریکاییها متفاوت بوده است. اروپاییها استاد ساخت بهترینها در هر کلاس هستند. درواقع اروپاییها هم در ساخت خودروهای لوکس، هم در ساخت خودروهای ارزانقیمت و هم خودروهای متوسط بهگونهای خبره هستند که صادرات خودروهای آسیایی و آمریکایی به اروپا دست کمی از صادرات زیره به کرمان ندارد! در نتیجه خودروهای ژاپنی، کرهای و آمریکایی که در آمریکا فروش بالایی دارند، در اروپا معمولاً رتبههای بالای فروش را کسب نمیکنند.
برخلاف آمریکا که به علت داشتن دشتهای باز و طبیعت خشن، خودروهای بزرگ و قدرتمند کاربرد بالایی دارند، در اروپا به دلیل وجود خیابانهای باریک، شهرهای شلوغ و کمبود فضای پارک، خودروهای کوچک و کممصرف بیشترین طرفدار را دارند. اگر قصد خرید خودرو در اروپا را داشته باشید و به شما بگویند که در اکثر کشورهای اروپایی مالیات و هزینههای جانبی خرید خودرو با توجه به فاکتورهایی مانند ابعاد و کلاس خودرو، مصرف سوخت و میزان گازهای خروجی بهشدت افزایش پیدا میکند، احتمالاً بهصورت ناگهانی به یک سوپرمینی علاقهمند میشدید! به اینها، کمبود همیشگی جای پارک، قیمت بنزین لیتری حدوداً ۲ یورو و پارکینگهایی که پرداخت ۵ یورو (حدوداً ۲۰ هزار تومان) در هر ساعت برای آنها بسیار روتین است را نیز اضافه کنید تا متوجه شوید که چرا بسیاری از مردم اروپا حتی اگر خودروی شخصی هم داشته باشند، باز هم استفاده از دوچرخه و وسایل نقلیه عمومی را ترجیح میدهند. نکته دیگر در مورد سلایق اروپاییها این است که برخلاف آمریکا، گیربکسهای دستی در اروپا از محبوبیت بالایی برخوردارند. بهعنوان مثال، در بریتانیا ۷۰% از مصرفکنندگان خودروی دنده دستی را به خودروی اتوماتیک ترجیح میدهند. دلیل این امر علاوه بر مصرف سوخت و اتلاف انرژی کمتر در مصرف سوخت، لذت بیشتر رانندگی با خودروهای دنده دستی است. البته اروپاییها افرادی نیستند که به خاطر کمبود پول، استانداردهایشان را پایین بیاورند. به خاطر داشته باشید که ما در مورد قارهای صحبت میکنیم که در بسیاری از بخشهای آن، از مرسدس بنز E کلاس بهعنوان تاکسی استفاده میشود و خودروهای آئودی، بنز و BMW در اروپای غربی بهعنوان خودروی قشر متوسط مورد استفاده قرار میگیرند. شاید بد نباشد بدانید که بر اساس اعلام موسسه منابع انسانی مرسر، در سال ۲۰۱۶ در بین ۱۰ شهر دارای بالاترین کیفیت زندگی، ۷ شهر از اروپا، ۱ شهر از استرالیا، ۱ شهر از نیوزلند و ۱ شهر از کانادا حضور دارند و هیچ کدام از شهرهای آمریکا در بین ۲۷ رتبه اول این لیست قرار ندارند. این مسئله بهخوبی تفاوت کیفیت زندگی در اروپا و آمریکا را نشان میدهد. در اروپا خودروهای استیشن طرفدار زیادی دارند. بهگونهای که از خودروهای جمعوجوری مانند فولکسواگن گلف گرفته تا مرسدس بنز E کلاس و آئودی A6 نسخههای استیشن ساخته شده است و حتی شاید بتوان محبوبیت آنها را بیشتر از خودروهای سدان دانست. چراکه خودروهای استیشن علاوه بر داشتن کیفیت رانندگی یک خودروی سدان، فضای باری در حد یک SUV را به مالکشان عرضه میکنند.
همچنین خودروهای دیزلی نیز طرفداران بسیاری در اروپا دارند و درصد قابلتوجهی از خودروهای در حال تردد در اروپا از پیشرانههای دیزلی استفاده میکنند.
علاوه بر اینها، برخلاف آمریکا که وانتهای بزرگ فروش قابلتوجهی دارند، در اروپا معمولاً از ون برای حمل بار استفاده میشود و وانتهای زیادی در خیابانها دیده نمیشوند. ونهایی مانند مرسدس بنز اسپرینتر و ویتو و انواع مختلف ونهای فولکسواگن در کاربریهای متفاوت بهوفور در خیابانهای اروپا به چشم میخورند.
همانطور که آمریکاییها با طراحیهای منحصربهفرد، فرهنگ خود را به نمایش میگذارند، اروپاییها نیز فرهنگ خاص خود را در خودروهایشان دمیدهاند. آلمانیهای با پرستیژ و دقیق، ایتالیاییهای شیک و با کلاس، فرانسویهای عاشقپیشه، انگلیسیهای اشرافزاده و سوئدیها که نماد اهمیت دادن به بشر و حقوق بشر هستند، همه و همه با خودروهای خاص خود جایگاهی والا در صنعت خودروسازی جهان دارند؛ اما هنر اروپاییها تنها در ساخت خودروهای گران و لوکس نیست؛ بلکه با ایجاد برندهای ارزانقیمتی مانند داچیا، سئات، اشکودا و … توانستهاند مردم طبقه ضعیف را نیز از موهبت سوار شدن بر خودرویی استاندارد، ایمن و باکیفیت بهرهمند سازند. تفاوت در سلایق اروپاییها و آمریکاییها در حدی است که برندهای اروپایی محبوبی مانند پژو، سیتروئن، رنو، اشکودا، لانچیا، سئات و … در آمریکا به فروش نمیرسند و از طرف دیگر به غیر از چند مدل از زیرمجموعههای گروه فیات کرایسلر و چند مدل جمعوجور از فورد و شورولت، خودروی آمریکایی دیگری در اروپا به فروش نمیرسد و هیچ اثری از خودروهای پرفروش آمریکا مانند فورد F150 و شورولت سیلورادو و حتی آسیاییهایی مانند تویوتا کمری و هیوندای سوناتا در اروپا دیده نمیشود.
ژاپن
اغلب ژاپنیها را با نظم مثالزدنیشان میشناسند. درواقع ژاپنیها با بهرهگیری از فرهنگ و فلسفهای ناب، ژاپنیها همواره راه خود را از سایر ملل جهان جدا کردهاند. ژاپن تنها کشوری است که مورد حمله با بمب اتمی قرار گرفت و از عجایب روزگار این است که در حال حاضر گستردهترین روابط اقتصادی، سیاسی و نظامی را با همان کشوری دارد که آن بمبهای همه کُش (!) را بر روی مردمانش انداخت.
ژاپنیها همچنین بهدقت در کار و درست انجام دادن کارها معروف هستند و البته ساختههایشان نیز همانند خودشان دقیق و قابل اطمینان هستند. درواقع تنها چیزی که از یک خودروی ژاپنی، یک ساعت ژاپنی و یک روبات ژاپنی دقیقتر و منظمتر است، یک انسان ژاپنی است!
در ژاپن هر موجودی باید وظایفش را در بهترین حالت ممکن انجام دهد و هیچ عذری برای کوتاهی در کارها وجود ندارد. کوتاهی و ناکامی برای یک ژاپنی برابر با مرگ است و خودکشی یکی از متداولترین روشها برای جبران کوتاهی در کار است.
گذشته از اینها، ژاپنیها با پیروی از آموزههای مکتب شینتو، خصلت ملیگرایی شدیدی نیز دارند که بهنوعی میتوان آن را به نژادپرستی تعبیر کرد. همین خصلت ملیگرایی باعث شده است که ژاپنیها تعصب شدیدی بر روی محصولات ساخت کشور خودشان داشته باشند و برندهای غیربومی بسیار کمی در ژاپن دیده میشوند. هرچند که با وجود غولهایی مانند تویوتا، نیسان، هوندا، مزدا و … هیچ نیازی به حضور برندهای دیگر در بازار ژاپن احساس نمیگردد.
فلسفه ساخت محصولات ژاپنی بسیار ساده و البته بسیار هوشمندانه است: ژاپنیها معتقدند که هر چیزی باید دقیقاً هدفی که برای آن ساخته شده را برآورده سازد، نه بیشتر و نه کمتر. در نتیجه خودروهای ژاپنی نیز دقیقاً همان چیزی هستند که باید باشند. خودروهای خانوادگی و اقتصادی مانند انواع مدلهای تویوتا، هوندا، نیسان و مزدا ساخته شدهاند تا با داشتن یک ظاهر معقول، امکانات مناسب و تواناییهای متناسب با نیاز، هدف از تولیدشان را برآورده سازند. خودروهای لوکس مانند لکسس، اینفینیتی و آکورا با ظاهری تجملاتی، امکاناتی بیپایان و تواناییهای فوقالعاده، در برابر رقبای آلمانی قد علم کردهاند و حتی ارزانقیمتهای ژاپنی ازجمله سوزوکی و داتسون نیز دقیقاً توقعات از یک خودروی ارزانقیمت را برآورده میکنند. همه اینها بهخوبی نشان میدهد که ژاپنیها میدانند که دارند چه کاری انجام میدهند.
همانطور که قبلاً نیز اشاره شد، در ژاپن تقریباً تمامی وسایل نقلیه از برندهای بومی هستند و برندهای خارجی چندانی در آنجا دیده نمیشود. گزینه اول برای ژاپنیها خودرویی است که مصرف سوخت پایینی داشته باشد و استفاده بهینه از فضا در آن انجام گرفته باشد. در نتیجه احتمال دیدن خودروهای بزرگی مانند تویوتا لندکروزر، نیسان پاترول و حتی وانتهایی مانند هایلوکس در توکیو بهمراتب کمتر از احتمال دیدن این خودروها در کشور ماست!
ژاپنیها استاد ساختن خودروهایی هستند که خودشان از آنها استفاده نمیکنند! درحالیکه هایلوکس و لندکروزر در بسیاری از مناطق دنیا، ازجمله خاورمیانه، بینهایت محبوب هستند و حتی بهعنوان خودروهای سازمانی گروههای تروریستی مانند داعش شناخته میشوند، اما در خود ژاپن استفاده از MPVها و هاچبکهای کوچک بسیار بیشتر است.
از طرف دیگر بسیاری از ژاپنیها خودروهایی را سوار میشوند که مخصوص بازار خودشان است و در بازارهای دیگر کمتر میتوان آنها را یافت. حتی کلاسی از خودروها وجود دارد که ژاپنیها آن را برای بازار خودشان و با توجه به قوانین دولت ژاپن ایجاد کردهاند. این کلاس از خودروها، K-car یا خودروهای K نام دارد و دارای محدودیتهای خاصی از نظر ابعاد و حجم موتور هستند. طول این خودروها نباید بیش از ۳.۴ متر و پهنای آنها نیز نباید بیش از ۱.۴۸ متر باشد. حجم موتور آنها محدود به ۶۰۰ سیسی است و حداکثر توان این کلاس از خودروها به ۶۴ اسب بخار محدود شده است. جالب است بدانید که بیش از ۴۰% از بازار ژاپن در اختیار این کلاس از خودروهاست و این یعنی سالانه بیش از ۲ میلیون دستگاه خودروی K وارد بازار ژاپن میشود. خودروهای K در ژاپن برخلاف سایر خودروها که پلاک سفید رنگ دارند، پلاک زرد رنگی دارند که علامت مشخصه آنهاست. این خودروها از عوارض بزرگراهی که رقم بسیار بزرگی در ژاپن است، معاف هستند و اجازه ورود به مناطق دارای محدودیت ترافیکی را دارند. همچنین این خودروها از نظر مالیات و بیمه از تخفیفات فراوانی بهره میبرند. همانطور که ذکر شد اغلب خودروهای K برای بازار داخلی ژاپن طراحی و ساخته میشوند، اما برخی از آنها نیز عموماً با پیشرانههای قدرتمندتر در بازارهای دیگر جهان به فروش میرسند. از مدلهای محبوب این کلاس از خودروها در ژاپن میتوان از هوندا N-Box، دایهاتسو Move، سوزوکی آلتو و Lapin و میتسوبیشی eK نام برد.
چیزی که در سفر به ژاپن برایم بسیار جالب بود، وجود مدلهای جالبی از خودروها بود که در مناطق دیگر به ندرت مشابه آنها یافت میشود. بهعنوان مثال خودرویی به اسم نیسان Cube (به معنی مکعب) در خیابانهای ژاپن بسیار زیاد بود. این خودرو همانند اسمش، دقیقاً به شکل یک مکعب است که یک مکعب کوچکتر در جلو بهعنوان محل قرارگیری موتور به آن چسبیده است. پنجرهها و سایر بخشها نیز کاملاً از طرح مربع و مکعب پیروی میکنند. جالب اینجاست که با وجود اینکه از نظر یک خارجی شاید این طراحی بسیار زشت و بدترکیب باشد، ژاپنیها این نوع طراحی را میپسندیدند و مدلهایی از تویوتا و هوندا نیز با ظاهری مشابه وجود داشت.
خاورمیانه
خاورمیانه پازلی هزار تکه از فرهنگها، اقوام و ملل مختلف است که هرکدام با توجه به سابقه تاریخی و علائق ذاتیشان، مدلهای خاصی از خودروها را بیشتر خریداری میکنند. البته با توجه به اینکه برخی از بازارهای خاورمیانه بازار آزادی نیستند و شرایط اقتصادی بسیاری از ساکنین این منطقه که سالهاست با جنگ و قحطی و تحریم دستوپنجه نرم میکند، نمیتوان گفت که الزاماً خودرویی که در این مناطق پرفروش است، مطابق سلیقه مردم نیز هست.
در برخی از مناطق خاورمیانه با توجه به سابقه استعمار فرانسه و نزدیکی سیاسی به اروپا، خودروهای فرانسوی و در کل اروپایی بیشتر دیده میشوند. بهعنوان مثال، به غیر از کشور ما، مصر تنها کشوری است که تولید پژو ۴۰۵ همچنان در آن ادامه دارد.
ترکیه که خود را از طرفی میراث دار امپراطوری روم شرقی میداند و از طرف دیگر پیشینه نژاد خود را در ترکهای آسیایی جستجو میکند، در سوی دیگر از متحدان درجه ۱ آمریکا و اتحادیه اروپا در منطقه است و اکنون نیز در حال تلاش برای برپاسازی مجدد امپراطوری عثمانی است، اصلاً عجیب نیست که ترکیبی از برندهای ایتالیایی، فرانسوی، کرهای، آمریکایی، ژاپنی و … در آن حضور داشته باشند.
اما زمانی که اسم خاورمیانه میآید، بسیاری از افراد به یاد شیخنشینهای عرب میافتند. کشورهایی که به لطف نعمت نفت، بالاترین درآمدهای سرانه دنیا را دارند و بازارهای آزادی برای انواع محصولات غربی و شرقی دارند. وسعت این بازارها در حدی است که از چری و لیفان و جک گرفته تا میباخ و رولزرویس و بنتلی در کشورهایی مانند عربستان، امارات، قطر، کویت و عمان قابل خریداری هستند و مردم این کشورها گستره انتخاب بسیار بالایی دارند.
در کشورهای عربی سلیقه خودرویی مردم بسیار شبیه به آمریکاست. در این کشورها خودروهایی با عملکرد بالا و تواناییهای گسترده طرفداران بسیاری دارند. به دلیل وجود صحراهای وسیع، طبیعت خشن و خیابانهای مدرن و عریض، در این کشورها خودروهای شاسیبلند و پیکاپ ها بسیار محبوب هستند و در خیابانها بهوفور دیده میشوند. بهگونهای که رابطهای که ما ایرانیان با پراید داریم، اعراب با تویوتا لندکروزر دارند!
در کشورهای عربی خودروهای آمریکایی و ژاپنی بیشترین طرفداران را دارند و از این نظر بسیار شبیه به آمریکا هستند. خودروهای کرهای و ارزانقیمتهای اروپایی نیز معمولاً سهم کمتری از بازار را به خود اختصاص میدهند. البته مقصد اصلی خودروهای فوق لوکس اروپایی خاورمیانه است و بیشترین تعداد از پورشه، بنتلی، لامبورگینی، بوگاتی و … به سفارش شیوخ عرب ساخته میشوند. شاید برایتان جالب باشد بدانید که بزرگترین “سهامدار خارجی” کمپانی مادر برندهایی که در سطر قبل از آنها اسم بردیم، یعنی گروه فولکسواگن، یک بنیاد سرمایهگذاری قطری به ریاست حمد بن جاسم بن جبر آل ثانی، از شاهزادگان با نفوذ قطر است.
اعراب در طول تاریخ همواره به مرکبشان اهمیت زیادی میدادهاند و اسبهای عربی همواره در طول تاریخ ازجمله بهترین و با قابلیت ترین مرکبها بودهاند. همچنین رابطه اعراب با شتر در طول تاریخ همواره زبانزد بوده است. این عشق به وسیله نقلیه همین حالا نیز در بین اعراب بهشدت وجود دارد و شیوخ عرب از بزرگترین کلکسیونرهای خودروهای خاص هستند. همچنین پیستهای مسابقهای که در سالهای اخیر در کشورهای عربی ساخته شده، از مدرنترین و بهترین نمونههای موجود در دنیا هستند.
اما برای دیدن غولهای سرعت و قابلیت در کشورها عربی، نیازی نیست که به پیست مراجعه کنید. اگر تنها گشتی در مناطق لوکستر بزنید بهراحتی میتوانید انواع و اقسام خودروهایی را مشاهده کنید که شاید عکس آنها زینتبخش دیوار اتاق یا پسزمینه صفحهنمایش کامپیوتر جوانان ایرانی باشد! دیدن فراری، لامبورگینی، بنتلی، بوگاتی، کادیلاک و … در دوبی همانقدر عجیب است که دیدن پژو پارس در خیابانهای ایران! پلیس دوبی نیز با داشتن مجموعهای بینظیر و عجیبوغریب از خودروهایی مانند بوگاتی، لامبورگینی و کادیلاک، کاری کرده است که انسان دوست دارد خلاف کند تا شاید برای چند لحظه سوار بر این خودروها شود!
علاقه وافر اعراب به سرعت و پیشی گرفتن از رقبا، تنها منحصر به پیست نمیشود. بلکه با وجود قوانین فوقالعاده سختگیرانه، باز هم مواردی از قانونشکنیهای بیدغدغه دیده میشود. در سفری که به دوبی داشتم، روزی سوار بر یک ون تویوتا هایس به خارج از شهر رفته بودیم و راننده که آدم بسیار سرخوشی بود، در اتوبانی که حداکثر سرعت ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت بود، با بیش از ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت رانندگی میکرد. وقتیکه از وی پرسیدم که اگر دوربینهای پلیس تو را در این سرعت بگیرند، چقدر جریمه خواهی شد؟ با خنده جواب داد ۱۰۰۰ درهم (حدوداً ۹۶۰ هزار تومان) و جالب اینجا بود که او تنها کسی نبود که بدون توجه به این جریمهها، سرعت و هیجان رانندگی را برمیگزیند!
فرهنگ رانندگی در این مناطق را میتوان با ترکیبی از بیخیالی، مصرفگرایی و تمایل به خودنمایی توصیف کرد. اعراب رابطه نزدیکی با خودروهایشان دارند و خودرو نقش مهمی در زندگی آنها بازی میکند و صرفاً یک وسیله برای جابهجایی و حملونقل محسوب نمیشود.
MohammadreZa
۱۴ فروردین ۱۳۹۵اول بگم که مقاله خوبی بود. دوستمون راس میگن که ما گذشته خیلی خوبی داریم پیشرفته تر بودیم
همه چی دست ایرانیا بوده. ولی گذشته ها گذشته به الآن فکر کنید ببینیم کجاییم . ما کل افتخاراتمونو
کوروش کبیره . ما تو گذشته زندگی نمیکنیم.
سامورایی
۱۴ فروردین ۱۳۹۵فقط ژاپن
بهترین ملت
Reza :: Deutschland :: Mercedes
۱۴ فروردین ۱۳۹۵درود
مرسدس بنز متریس تو اروپا نداریم
متریس مخصوص بازار آمریکای شمالی هست
در اروپا نام ویتو درفروشگاه ها شناخته شده ست
علیرضا رحیقی
۱ اردیبهشت ۱۳۹۵با سلام
حق با شماست دوست عزیز. بابت این اشتباه پوزش می طلبم. مطلب اصلاح گردید.
حبیب
۱۴ فروردین ۱۳۹۵برای همیشه پراید تو ایران محبوب ترینه برای همیییشه برااااای همیییشه
Pagani
۲۱ فروردین ۱۳۹۵من خوزستانم و اینجام منطقه آزاد شده.
نمیشه کامل قضاوت کرد ولی بر اساس دیده های من اینجا بیشتر از خودرو های آمریکایی مثل. موستانگ چلنجر چارجر و کامارو استقبال شده و از suvهای کره ای و آمریکایی و پیکاپ های تویوتا و البته از سدان های آلمانی و توی سوپراسپرت ها هم پورش و کوروت و بعضاً لامبورگینی محبوبن البته خیلیا هنوز بعد از چند سال به خاطر بعضی مشکلاتی که ایجاد کردن بعضیا دودل هستن که بگیرن یا نه.
و مطمئناً نوع انتخاب ها بیشتر از روی طبیعت خشن خوزستانه و اتوبان هایی که یه پیچ هم ندارن به طول بیشتر از 100 کیلومتر(یه سنگ بذاری رو گاز میرسه به مقصد،خیلی خسته کننده ست،و البته خوب هم هست از جهاتی..? یه پیست سرعت عالی?..)
نوید جهرمی
۱۵ فروردین ۱۳۹۵علیرضا جان یکی از جنجالی ترین مقالاتت. دستت درد نکنه
علیرضا رحیقی
۱ اردیبهشت ۱۳۹۵ارادتمندم نوید عزیز. خوشحالم که خوشت اومده. مقالات جنجالی تر هم در راهه!
PETROLHEAD
۱۵ فروردین ۱۳۹۵و اما ایران
در ایران مهمترین مسائل تعیین کننده سلیقه مردم در خرید ماشین، نه چشم و هم چشمی، نه پزدادن و خودنمایی، نه به خطرانداختن جان خود و دیگران، نه اضافه کردن به آمار تلفات و تصادفات بلکه کاربری خودرو، محیط زیست، حمایت از اقتصاد مملکت، سطح درآمد، خدمات پس از فروش و هزاران فاکتور دیگری است که مردم ایران در باب خرید ماشین با تعقل و دو دوتا چهارتا کردن که (مو لا درزش نمیره)، می باشد.
مهران
۱۶ فروردین ۱۳۹۵هییییییییییییییییییییییی
اینجا هم بالاخره درست میشه
اما ایا به میرسه یا نه تاریخ مشخص میکنه……………………………
JALAL
۲۰ فروردین ۱۳۹۵مردم ما ماشینی میخوان که همه کاره باشه ! با ماشین برن سفر با همان هم از کوه برن بالا ! با همان ماشین تا جایی که جا داره گاز بدن تا وقتی که تصادف عامل ایستشون بشه ! برای بعضی ها هم با همان ماشین اینقدر ویراژ بدن تا این که ماشین مرخص بشه ! اما قابل ذکر است که بعضی از مردم ما با فرهنگن . به نظر من سلیقه ی بعضی از مردم ما کتلتی از همه سلیقه های که در مطلب ذکر شده بود ! متاسفانه خودرو های ما به این فرغون سازای زالو صفت محدود شده و ما هنوز به امید روزنه ای هستیم تا مارو از این وضعیت در بیاره .
آرماااان
۲۱ فروردین ۱۳۹۵عاااااااااااااااالی بود،یکی از بهترین و جذاب ترین مقاله ها بود،یه ماه پیشم یه ون مرسدس ابی رنگ خشگل تو جاده یزد اصفهان دیدم خیلی عالی بود،بی ام و آی۳هم چقدر شبیه همون کلاس اختصاصی k ژاپنی هاست نه؟?
چلنجر
۲۳ فروردین ۱۳۹۵تا وقتی ویرانخودرو و سایباد رو آتیش نزنیم و از ریشه نکنیم وضعیتمون همینه که هست. البته مافیای انحصار خودرو که ریشه هاش بسیار بسیار عمیق هست رو هم نباید نادیده گرفت. بنظرم ایران هیچوقت از سطح دهم خودروهای جهان هم بالاتر نخواهد رفت البته در سطح عموم مردم.
امیرحسین
۲۵ فروردین ۱۳۹۵ما چه گناهی کردیم که باید پراید و 405 سوار شیم مگه چی ما از این عربا کمتره…چی بودیم چی شدیم هیییییی…
محمد
۱۶ مرداد ۱۳۹۶با سلام در مورد ژاپن حدود هشتاد درصد مطالب درست بود و من اون بیست در صد رو متذکر میشم.
بنده برای ماموریتی به ژاپن اعزام شدم و اینجا از سر نادانی یک عدد سوبارو استلا (بر پایه دایهاتسو مو) خریداری کردم. تا الان هر بار توی اتوبان افتادم بهای کامل هفتاد هزار تومان رو پرداخت کردم. جالبه بدانید خودروی من مصرف سوختش در هر صد کیلومتر یازده لیتر هست که با قیمت بنزین لیتری پنج هزار تومان به هیچ عنوان توجیح اقتصادی ندارد.موتور ماشین همون طور که ذکر کردید ۶۵۰ سی سی هست و در سر بالایی ها و حتی خیابان های صاف کشش مورد قبول رو نداره. صندلی ها ناراحت و داخل کابین در حد پرایده. من از ماشین خوشم نیومد ولی از سر بی اطلاعاتی خریداری کردم و راضی نبودم تا اینکه ماه پیش تحقیق کردم و قرار شد یک دستگاه تویوتا پریوس نسل دو خریداری کنم.کمی تحقیق کردم دیدم قیمت پریوس از قیمت ماشین خودم ارزون تر بود . با کمی تحقیق فهمیدم تنها دلیل گرونی و شیوع ماشین های “کی” اینه که شما موقع خرید ماشین پلاک سفید باید پارکینگ معرفی کنید و این یعنی یا خونتون باید پارکینگ داشته باشه و یا باید با یکی از پارکینگ های نزدیک خونتون قرارداد ببندید که بسیار گرون هست.پس در این حالت مردم سه تا کار میکنن.یا از حمل و نقل عمومی ژاپن که بسیار معروف و گرونه استفاده میکنن.یا ماشین پلاک زرد میخرن.ویا چشمشان کور زحمت میکشن پول پارکینگ میدن و پلاک سفید میگیرن.
ماشین های پلاک زرد توی سفر که
هیچ توی شهر هم ادم رو خسته میکنن.
)گواهینامه گرفتن برای خارجی هایی که گواهی نامه داشتن تو ژاپن نیازمند امتحان رانندگی هست که قطعا با بار اول قبول نمیشید. حالا میخواید من باشید یا پرویز پرستویی.)
محمد
۱۶ مرداد ۱۳۹۶با سلام در مورد ژاپن حدود هشتاد درصد مطالب درست بود و من اون بیست در صد رو متذکر میشم.
بنده برای ماموریتی به ژاپن اعزام شدم و اینجا از سر نادانی یک عدد سوبارو استلا (بر پایه دایهاتسو مو) خریداری کردم. تا الان هر بار توی اتوبان افتادم بهای کامل هفتاد هزار تومان رو پرداخت کردم. جالبه بدانید خودروی من مصرف سوختش در هر صد کیلومتر یازده لیتر هست که با قیمت بنزین لیتری پنج هزار تومان به هیچ عنوان توجیح اقتصادی ندارد.موتور ماشین همون طور که ذکر کردید ۶۵۰ سی سی هست و در سر بالایی ها و حتی خیابان های صاف کشش مورد قبول رو نداره. صندلی ها ناراحت و داخل کابین در حد پرایده. من از ماشین خوشم نیومد ولی از سر بی اطلاعاتی خریداری کردم و راضی نبودم تا اینکه ماه پیش تحقیق کردم و قرار شد یک دستگاه تویوتا پریوس نسل دو خریداری کنم.کمی تحقیق کردم دیدم قیمت پریوس از قیمت ماشین خودم ارزون تر بود . با کمی تحقیق فهمیدم تنها دلیل گرونی و شیوع ماشین های “کی” اینه که شما موقع خرید ماشین پلاک سفید باید پارکینگ معرفی کنید و این یعنی یا خونتون باید پارکینگ داشته باشه و یا باید با یکی از پارکینگ های نزدیک خونتون قرارداد ببندید که بسیار گرون هست.پس در این حالت مردم سه تا کار میکنن.یا از حمل و نقل عمومی ژاپن که بسیار معروف و گرونه استفاده میکنن.یا ماشین پلاک زرد میخرن.ویا چشمشان کور زحمت میکنن پول پارکینگ میدن و پلاک سفید میگیرن.
ماشین های پلاک زرد توی سفر که ه
هیچ توی شهر هم ادم رو خسته میکنن.
)گواهینامه گرفتن برای خارجی هایی که گواهی نامه داشتن تو ژاپن نیازمند امتحان رانندگی هست که قطعا با بار اول قبول نمیشید. حالا میخواید من باشید یا پرویز پرستویی.)
علي
۲۵ تیر ۱۳۹۷حجم بازارمصرف ژاپن چه میزان است؟
افشین
۳ آبان ۱۳۹۷آقا به ولا مردم ایران خسته شدن از این آشغال های تولید وطن آشغال به معنی واقعی تورو خدا تولید نکنین مردم ایران حقشون از این چیزا خیلی بالاتره
mohsen
۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ای بابا درسته که کشورهای دیگه وضع اقتصادشون بهتره ، اما مقایسه کار درستی نیست . به نظرم باید در هر قاره دنیا حداقل 10 سال زندگی کرد و بعد قضاوت کرد. بعد به این نتیجه میرسیم که مردم کشورهای جهان سوم فرهنگ مصرف و استفاده رو بلد نیستن ، آمریکایی ها وحشی و خشن هستن ، اروپاییها و کشورهای شرق آسیا بهترین فرهنگ مصرف رو دارن ، ایران ما هم که هم به لطف نداشتن فرهنگ مصرفمون و هم به لطف اقتصاد خراب همه نوع مردمی داریم که با پراید میرن آفرود و با لندکروز میرن محل کارشون و خیلیا هم توان خرید دوچرخه هم ندارند.و از طرفی هم بهترین و هم بدترین نوع خودرو دنیا هم داریم اون عرب ها هم که فقط پول دارن و کثیف زندگی می کنن
نیما
۱۷ تیر ۱۴۰۲واقعا محصولات رنو و پژو و اشکودا،لانچیا کجاش محبوبه یه مشت ماشین از رده خارج که حتی جرمی کلارسون در تخته کل تولیدات فرانسه رو قهوه ای کرد من تو این مملکت زندگی کردم هیچ وقت نشنیدم کسی از رنو مگان در مقابل محصولات کره ایی تعریف کنه محصولات فرانسوی،اقتصادی کشورهای دیگه اروپایی مفت نمیارزن اصلا با ماشینهای کره ایی و ژاپنی قابل مقایسه نیستند چه برسه آمریکایی.ضمنا بیشتر تولید محصولات خودروسازی های لوکس دو بازار هدف دارند آمریکا و شیخ نشینهای عرب وگرنه برای خود اروپایی ها خرید بنز و بی ام و و بنتلی هم خارج از محدوده آرزوهاشونه