ممکن است که تب تند ایجاد شاسی بلندها به زمانهای اخیر بازگردد و برای بسیاری نیز اینچنین است. اگرچه که ریشههای اینگونه خودروها به جنگ جهانی دوم و خودروی جیپ بازمیگردد، اما این خودروها واقعاً تا دههی ۹۰ اینچنین محبوبیتی نداشتند. حتی با آن تاریخچهی نسبتاً کوتاه، بههرحال تعداد شگفتانگیزی از مدلها بودند که با موجهای جدید صنعت خودروسازی از یادها فراموش شدند. چه تعداد از این شاسی بلندها را به یاد میآورید؟
جیپستر کماندو (۱۹۵۰-۱۹۴۸، ۱۹۷۳-۱۹۶۷)
پس از جنگ جهانی دوم، زمانی که ویلیز تلاشهای اولیهی خود را برای تغییر نام تجاری بهسوی مقاصد زمان صلح انجام داد، خودرویی اسپورت از CJ-2A را طراحی نمود. این رودستر دیفرانسیل عقب با نام VJ-2 جیپستر (ترکیبی از جیپ و رودستر) کماندو نام گرفت. کماندوهای اولیه سقفی تاشو داشتند اما خبری از پنجرههای کناری نبود. با ۶۳ اسب بخار قدرتی که از پیشرانهی ۴ سیلندر ۲.۲ لیتری ویلیز به دست میآمد و با گیربکس ۳ سرعته ی دستی، این خودرو اصلاً اسپورت نبود.
کماندو در سال ۱۹۶۷ دوباره متولد شد. بدنهی جدید کاری ملایمتر از طراحی دو در اصلی بود و از پیشرانههای ۷۵ اسب بخاری هوریکان و ۱۶۰ اسبی استفاده مینمود. AMC در سال ۱۹۷۰ جیپ را به دست آورد و تولید این خودرو را تا سال ۱۹۷۳ و با استفاده از پیشرانههای ۱۰۰ و ۱۱۰ اسبی ادامه داد.
کیا موهاوی (۲۰۱۰-۲۰۰۹)
کانسپت بزرگ کیا با نام KCD-II در اتوشو دیترویت به همگان معرفی شد اما مدل نهایی با نام موهاوی که از این خودرو پیروی مینمود در زمانی نامناسب به بازار عرصه شد. بهای سوخت بالا بود و افراد کمی دنبال خرید یک شاسیبلند تشنهی سه ردیفه آن هم از کیا بودند.
در کنار زمان عرضهی نامناسب، این خودرو ارزانتر از رقبایی همچون ۴ رانر و پت فایندر بود اما شما بهای زیاد را با سواری ناملایم، پاسخ پدال گاز تنبل و ساختار سؤالبرانگیز میپرداختید. خودرو بهصورت استاندارد دیفرانسیل عقب بود و از پیشرانهی ۶ سیلندر ۳.۸ لیتری استفاده میکرد اما سیستم چهارچرخ محرک و پیشرانهی ۴.۶ لیتری ۸ سیلندر نیز بصورت آپشن قابل سفارش بودند اما هیچیک از این ترکیبها کمکی به مصرف سوخت بالای این خودرو نمیکردند.
لندروور فریلندر SE3 (2005-2003)
زمانی که این خودروی دو در معرفی شد، ما اینگونه به توضیح خودرو پرداختیم: SE3 یک جایگزین هوای آزاد را به جای فریلندر اصلی پیشنهاد میدهد. ظاهراً که این کار کافی نبوده است. شاید کسی نمیخواسته تا وقت خود را برای جدا کردن بخش عقبی سقف و پانل های سانروف بگذارد. شاید هم به این خاطر که جیپ رانگلر یک آفرودر ارزانتر و بهتری بوده است. دلیل هر چه که باشد، SE3 سریعاً از خاطرهها محو گردید.
لینکلن آویاتور (۲۰۰۵-۲۰۰۳)
این خودرو ارزش داشته که بیش از ۳ سال در خط تولید باشد و آویاتور یکی از خودروهایی است که وجه مهندسی آن بر نشان خودرو غالب بوده است. این خودروی لوکس تجربه رانندگی خوبی دارد. پیشرانهها نیز نسخههای ۸ سیلندر با قدرتهای ۲۳۹ و ۳۰۲ اسب بخاری بودهاند. سیستم چهارچرخ محرک آویاتور با دیفرانسیل لغزش محدود نیز وجود داشته که ۶۵ درصد گشتاور را به چرخهای عقب تحویل میداد. با تمامی خوبیهایی که این خودرو داشت اما تولیدش در سال ۲۰۰۵ متوقف گردید. ایدهی باز مهندسی اکسپلورر برای لینکلن به نظر میرسد که هنوز هم شایستگی دارد.
مزدا ناواجو (۱۹۹۴-۱۹۹۱)
فورد اکسپلورر اصلی را به یاد میآورید؟ البته که خاطرتان هست. همچنین نسخهی دو در این خودرو با نام اکسپلورر اسپورت را نیز احتمالاً در خاطر دارید؛ اما فکر نمیکنیم که مزدا ناواجو را به یاد بیاورید. فورد تنها نسخهی دو در اکسپلورر را به شریک ژاپنی خود اهدا کرد. ناواجو یک فوردِ خالص بود و از پیشرانهی ۶ سیلندر ۱۵۵ اسب بخاری استفاده میکرد. ناواجو فقط ۳ سال در خط تولید باقی ماند و تا ۶ سال بعدازآن هیچ شاسیبلندی در بین مدلهای تولیدی مزدا به چشم نمیخورد.
میتسوبیشی Endeavor (2011-2003)
این خودرو اولین شاسیبلند میتسو بود که منحصراً برای بازار آمریکا طراحی شده بود. Endeavor در کالیفرنیا طراحیشده و در ایلینویز مونتاژ میشد. این خودرو بر پایهی پلتفرم دیفرانسیل جلویی ساخته شد که بعدها در سایر محصولات میتسوبیشی نیز بکار رفت. در سال ۲۰۰۳ این خودرو از پیشرانهای ۶ سیلندر و ۲۱۵ اسبی به همراه گیربکس ۴ سرعته ی اتوماتیک استفاده میکرد.
با ابعادی مشابه به هوندا پایلوت و فورد اکسپلورر،Endeavor جایگزینی بالقوه برای این دو بود؛ اما علیرغم مهیا بودن شرایط برای موفقیت، میتسوبیشی کمتر از ۳۳ هزار دستگاه را در اولین سال فروخت. ۵ سال بعد آمار فروش به زیر ۵ هزار سقوط کرد. Endeavor یک خودروی باحال در بسیاری جهات بوده اما یک بستهی کاملاً خوب را ارائه نمیداده است. یک فیس لیفت در سال ۲۰۱۱ صورت پذیرفت اما در نهایت میتسوبیشی پرچم سفید را به نشانهی تسلیم بالا آورد.
پلیموث تریل داستر (۱۹۸۱-۱۹۷۴)
پلیموث یک برند فراموش شده است. پلیموث خودروهای زیادی نساخته اما تریل داستر یکی از جذابترینها بوده است. این خودرو از پیشرانههای خودروی رم چارجر استفاده میکرد و در بدنهی آن از طرحهای دورنگ استفاده شده بود. در سال ۱۹۸۰، سقف خودرو نیز قابل برداشتن شد. در سال ۱۹۸۲ تریل داستر به کلی از خط تولید خداحافظی نمود اگرچه که برادر آن رم چارجر تا سال ۹۳ به تلاشهای خود ادامه داد. در سال ۲۰۰۱، برند پلیموث به خاطرات پیوست، هرچند برای برخی از ما این برند فراموششدنی نیست.
پونتیاک تورنت (۲۰۱۰-۲۰۰۶)
با آمدن تورنت در سال ۲۰۰۵، پونتیاک در حد وسط قرار داشت و منتظر دستان اوباما بود. پونتیاک قبلاً با مدل آرتک شهرهی خاص و عام شده بود و با عرضهی تورنت میخواست تا جبران مافات نماید. راه حل هم گذاشتن جلوپنجرهی دوقسمتی در جلوی شورلت بود. تورنت که بر پایهی شورلت Equinox ساخته شد از پیشرانهی ۶ سیلندر ۱۸۵ اسب بخاری استفاده میکرد. حتی نمونهی قویتر ۲۶۴ اسب بخاری نیز در سال ۲۰۰۸ تولید شد که سیستم تعلیق سفتتری داشت. ممکن است که این خودرو یکی از بدترینهای پونتیاک نباشد اما یکی از یاد بردنیترینها است.
سوزوکی XL7 (2009-2007)
وقتی صحبت از یک خودروی فراموششده باشد، تولید کوتاه یک خودروی بیاحساس قطعاً کمککننده خواهد بود. دومین نسل سوزوکی XL7 همین ویژگیهای از یاد برندگی را دارد. این خودرو بر پایهی پلتفرم تتای جنرال موتورز بنا شده و در دیگر خودروی فراموششده یعنی پونتیاک تورنت نیز مورد استفاده قرار گرفته است. چراغهای جلوی خودرو انگار در حال گریه کردن هستند. این خودرو در مباحث فضای داخلی و عملکرد کلی به شورلت Equinox شباهتهایی دارد. سوزوکی فروش ۲۲ هزار دستگاهی را برای این خودرو ثبت نمود.
تویوتا RAV4 کانورتیبل (۲۰۰۰-۱۹۹۸)
تویوتا RAV4 اولین کراس اوور کامپکت واقعی بود که موجی را در بازار آمریکا به راه انداخت و موفقیت آن الهامبخش بسیاری از خودروسازان شد. اما بااینکه نسخهی ۴ در این خودرو بسیار موفق بود، نسخههای دو در کانورتیبل آن هیچ موفقیتی بدست نیاوردند.
این مدل در سال ۱۹۹۸ معرفی شد و از سایر خودروها نظیر ایسوزو آمیگو الهام گرفته بود. طبیعت گرم خودرو بهتنهایی برای فروش بالا مؤثر نبود و زمانی که تویوتا تولید آن را متوقف نمود، کسی شوکه نشد.
شاسیبلندهای فراموششده (قسمت اول)
منبع: caranddriver
حسین
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵الان موهاوی تولیداش متوقف شده؟
پس کسی تو ایران هم نخره؟
احسان(احسان سابق)
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵هنوز برای اسیای میانه و شرق اسیا تولید میشه
N.I.M.A
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵تولیدش به سفارش روسیه(تحت برندی که روی کیا اپیروس خورده) دوباره از سرگرفته میشه. چهره به روزتری رو داره. عکساش رو ببینید خالی از لطف نیست. از چراغ و رکاب و زیر سپرها گرفته تا صفحه کیلومتر و … تغییر کرده.
http://www.pedal.ir/کیا/فیس-لیفت-کیا-موهاوی/
فورد
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵البته تو ایران همچین چیزی نداریم خودرو نه ازبین میرود نه فراموش میشود بلکه از شکلی به شکل نچندان دیگر ی تبدیل می شود (قانون بقای خودرو)
احسان(احسان سابق)
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵راو 4 چقدر خنده دار بوده.اما با پشتکار تویوتا در زمینه مهندسی و بازاریابی از اول سال 2016 تا حالا پرفروشترین شاسی بلند امریکا شده
Nima
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵میگم که اگر توجه میکردین توى ۲ مطلب
اکثرا ژاپنى بودن
دلیلش چیه؟
احمد باقری
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵کیا موهاوی غولی بود واسه خودش، البته از لحاظ اندازه و مصرف سوخت.
ali
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵پیلیموت معروف نیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
یکی از محبوب ترین خودروسازان امریکاس و خخخخخخخخخخخخخیییییییییییللللللللللیییییییی
پرطرفدار در خو امریکا که بیشتر مدلهای کلاسیکش همین حالا ساپورت قطعات میشن
و مدل سوپر بردش در 1970 بیش از 330 کیلومت سرعت داشته
همیشه رو جلد مجله موپار کرایسلر یه مدل پلیموت هست که میدرخشه و البته پیلیموت با کرایسلر ادغام شده و هنوز هم زندس
كوروش
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵ادم دلش برای قیافه سوزوکی می سوزه انگار یه کتک حسابی زدنش بعد افتاده توی جاده”’
چقدر عقب اکثر شاسی ها توی قدیم شبیه همه
sm
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵چراغ های لینکلن خیلی شبیه چراغ های لندکروزر هست
علي رضا
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵مهم ترین دلیل فراموش شدن اونها، این بوده که چیز جدیدی برای ارائه نداشتند…
حمید
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵و باز هم باید یه تشکر ویژه از ایران خودرو و سایپا کرد و گفت : خخخخخخخ
moein
۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۵یادش بخیر 15 سال پیش بود که ماکت تویوتا RAV4 کانورتیبل رو خریدم هنوزم دارمش
ای روزگار
وحید
۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۵این تویوتا RAV4 چقدر مضحک و مزخرف تشریف داره !!!!!
Archi KHAN
۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۵این ها بیان ایران بازم میشن ماشین لوکس !!!