یادی از هاچ‌بک‌های شش سیلندر، نژادی که منقرض شد

امروزه متداول‌ترین پیشرانه‌ای که در هاچ‌بک‌های اسپرت می‌بینیم موتورهای چهار سیلندر توربو است اما در گذشته که پیشرانه‌های توربوشارژ تا این حد فراگیر نشده بودند، برخی از خودروسازان برای ارائهٔ قدرت بیشتر در هاچ‌بک‌های اسپرت خود از موتورهای شش سیلندر استفاده می‌کردند؛ اما با پیشرفت تکنولوژی پرخوران که امکان بیرون کشیدن قدرت‌های زیادی را از موتورهای چهار سیلندر فراهم کرد، رفته‌رفته موتورهای شش سیلندر از زیر کاپوت هاچ‌بک‌ها حذف شدند تا جایی که امروزه هیچ هاچ‌بک شش سیلندری در بازار وجود ندارد. به همین دلیل قصد داریم در این مطلب به مشهورترین هاچ‌بک‌های شش سیلندری که قبلاً تولید می‌شدند نگاهی داشته باشیم. ترتیب خودروهایی که در لیست زیر خواهید دید بر اساس قدرت آن‌ها است.

سئات لئون کوپرا سال ۲۰۰۱

اولین نسل سئات لئون که در سال ۱۹۹۹ معرفی شد، بر اساس پلت‌فرم A4 گروه فولکس‌واگن مشترک با نسل اول آئودی A3 و نسل چهارم گلف ساخته شده بود. سپس در سال ۲۰۰۱ نسخهٔ پرفورمنس کوپرا با پیشرانهٔ ۲.۸ لیتری VR6 تنفس طبیعی به بازار عرضه شد. این موتور ۲۰۴ اسب بخار قدرت و ۲۷۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد و آن‌را از طریق یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی به هر چهارچرخ انتقال می‌داد. لئون کوپرا ظرف ۷.۳ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید و حداکثر سرعت آن ۲۳۷ کیلومتر بر ساعت بود. همان‌طور که در ادامه خواهید دید، ۴ خودرو از ۷ هاچ‌بک این لیست از گروه فولکس‌واگن و مجهز به موتور VR6 این شرکت هستند زیرا این نوع موتور به دلیل طراحی خاص خود، اندازهٔ جمع‌وجوری دارد و راحت‌تر در سینهٔ هاچ‌بک‌ها جای می‌گیرد.

فولکس‌واگن بیتل RSi سال ۲۰۰۱

در سال ۲۰۰۱ فولکس‌واگن نسخهٔ اسپرت و تولید محدودی از نیو بیتل را با نام RSi معرفی کرد. این نسخه به پیشرانهٔ ۳.۲ لیتری VR6 با ۲۲۵ اسب بخار قدرت و ۳۲۰ نیوتن متر گشتاور مجهز شده بود و تنها ۲۵۰ دستگاه از آن تولید شد. در بیتل RSi نیروی موتور از طریق یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی و سیستم 4Motion به هر چهارچرخ انتقال پیدا می‌کرد. این قورباغهٔ نادر ظرف ۶.۷ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت دست میافت و حداکثر سرعت آن به ۲۲۵ کیلومتر بر ساعت می‌رسید. بیتل RSi در بیرون با سپرها و ورودی‌های هوای بزرگ‌تر، رینگ‌های ۱۸ اینچی OZ، دو سر اگزوز دایره‌ای و یک اسپویلر بسیار بزرگ در عقب از نسخه‌های معمولی متمایز شده بود.

رنو کلیو V6 سال ۲۰۰۱

کلیو V6 یکی از جذاب‌ترین و منحصربه‌فردترین هاچ‌بک‌های تاریخ محسوب می‌شود. این ماشین یک هاچ‌بک موتور وسط بود که در سال ۲۰۰۱ به‌عنوان جانشینی برای رنو ۵ توربو به بازار عرضه شد. این کلیوی جذاب به یک موتور ۲.۹ لیتری V6 تنفس طبیعی با ۲۳۰ اسب بخار قدرت و ۳۰۰ نیوتن متر گشتاور مجهز بود و ظرف ۶.۲ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسد. در سال ۲۰۰۳ نیز نسخهٔ بروز شدهٔ این هاچ‌بک موتور وسط با نام کلیو Phase II معرفی شد. این مدل به نسخهٔ قوی‌تری از همان موتور ۲.۹ لیتری مجهز شده بود که حالا ۲۵۵ اسب بخار قدرت می‌کرد و کلیو V6 را به یکی از قوی‌ترین هاچ‌بک‌های زمان خود تبدیل کرده بود. این نسخهٔ جدید ظرف ۵.۶ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید و توانایی دستیابی به حداکثر سرعت ۲۴۶ کیلومتر بر ساعت را داشت.

آلفارومئو ۱۴۷ GTA سال ۲۰۰۳

آلفارومئو ۱۴۷ GTA تنها خودروی ایتالیایی این لیست محسوب می‌شود. این هاچ‌بک اسپرت که در سال ۲۰۰۳ معرفی شد، به یک پیشرانهٔ ۳.۲ لیتری V6 با ۲۵۰ اسب بخار قدرت و ۳۰۰ نیوتن متر گشتاور مجهز شده بود. کل این نیرو از طریق یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی به چرخ‌های جلو منتقل می‌شد. البته برای کنترل این قدرت اضافی، ۱۴۷ GTA از تنظیمات منحصربه‌فرد سیستم تعلیق و همین‌طور یک سیستم کنترل پویایی جدید بهره می‌برد. این ماشین که در زمان معرفی قوی‌ترین هاچ‌بک سگمنت C محسوب می‌شد، ظرف ۶.۳ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید و به حداکثر سرعت ۲۴۶ کیلومتر بر ساعت دست پیدا می‌کرد.

فولکس‌واگن گلف R32 سال ۲۰۰۵

فولکس‌واگن برای اولین بار گلف را در نسل سوم به پیشرانهٔ شش سیلندر مجهز کرد و آن‌را به‌عنوان نسخه‌ای قوی‌تر از مدل مشهور GTI به بازار عرضه نمود. سپس در سال ۲۰۰۲ در نسل چهارم، مدل جدید و اسپرت R32 معرفی شده که به‌نوعی جایگزینی برای نسخه‌های شش سیلندر گلف محسوب می‌شد. این رویه در نسل پنجم هم ادامه پیدا کرد و گلف R32 جدید به‌عنوان پرچم‌دار خانوادهٔ گلف در سال ۲۰۰۵ معرفی شد. این هاچ‌بک داغ به همان پیشرانهٔ ۳.۲ لیتری VR6 آشنا مجهز شده بود که ۲۵۰ اسب بخار قدرت و ۳۲۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. این نیرو از طریق یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی یا دوکلاچه و نسخهٔ بروز شدهٔ سیستم 4Motion به هر چهارچرخ انتقال پیدا می‌کرد. گلف R32 به لطف این ترکیب ظرف ۶.۵ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید. این آخرین گلفی بود که از پیشرانهٔ شش سیلندر استفاده می‌کرد زیرا در نسل ششم، مدل R با موتور چهار سیلندر توربو جایگزین R32 شد.

آئودی A3 سال ۲۰۰۳

نسل دوم آئودی A3 در سال ۲۰۰۳ با طیف گسترده‌ای از پیشرانه‌های مختلف معرفی شد. قوی‌ترین موتوری که برای نسخه‌های معمولی این نسل از A3 ارائه می‌شد همان موتور ۳.۲ لیتری VR6 فولکس‌واگن بود که ۲۵۰ اسب بخار قدرت و ۳۲۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. البته کسانی که قدرت بیشتری می‌خواستند می‌توانستند مدل اسپرت S3 را انتخاب کنند که از پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربو با ۲۶۵ اسب بخار قدرت و ۳۵۰ نیوتن متر گشتاور استفاده می‌کرد اما A3 با موتور VR6 برای کسانی که علاقهٔ چندانی به پیشرانه‌های توربو نداشتند می‌توانست گزینهٔ جذاب‌تری باشد. این هاچ‌بک شش سیلندر ظرف ۶.۳ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید درحالی‌که مدل S3 این کار را ظرف ۵.۶ ثانیه انجام می‌داد.

ب‌ام‌و M140i سال ۲۰۱۶

آخرین بازماندهٔ هاچ‌بک‌های شش سیلندر، ب‌ام‌و M140i بود که تا همین دو سال پیش تولید می‌شد. این خودرو همچنین تنها هاچ‌بک دنیا با پیشرانهٔ شش سیلندر خطی و همین‌طور تنها هاچ‌بک دیفرانسیل عقب بازار هم محسوب می‌شد. پیشرانهٔ ۳ لیتری شش سیلندر خطی این خودرو به توربوشارژر توئین اسکرول مجهز بود و ۳۴۰ اسب بخار قدرت و ۵۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. M140i با گیربکس‌های شش سرعتهٔ دستی یا هشت سرعتهٔ اتوماتیک و در نسخه‌های محرک عقب یا چهارچرخ محرک قابل خریداری بود. این هاچ‌بک داغ آلمانی با گیربکس اتوماتیک و سامانهٔ چهارچرخ محرک ظرف ۴.۴ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید. البته پیش از معرفی M140i، در مدل‌های قبلی M135i (نسل دوم سری ۱) و M130i (نسل اول سری ۱) هم از نسخه‌های ضعیف‌تر پیشرانهٔ شش سیلندر خطی ب‌ام‌و استفاده شده بود. با خاتمهٔ تولید M140i در سال ۲۰۱۹ پروندهٔ هاچ‌بک‌های شش سیلندر برای همیشه بسته و این خودروهای دوست‌داشتنی منقرض شدند.