10 همکاری عجیب پیشرانه‌ای در دنیای خودرو

همکاری بین خودروسازان قدمتی به اندازه‌ی خود خودرو دارد. معمولاً خودروسازان داخل یک گروه مثل گروه فولکس‌واگن از قطعات، قوای محرکه و پلتفرم‌های مشترکی استفاده می‌کنند. حتی خودروسازانی که ارتباطی باهم ندارند نیز وارد همکاری‌های مهمی می‌شوند. صدها مثال وجود دارد که قطعات یک شرکت در محصولات شرکتی دیگر استفاده شده است. البته امروز به دنبال یک بخش ویژه از خودرو یعنی پیشرانه هستیم.

اما ما هر نوع پیشرانه‌ی مشترکی را مدنظر نداریم بلکه می‌خواهیم همکاری‌هایی را ذکر کنیم که هرگز به فکرمان خطور نکرده است. ما شاسی‌بلندی با پیشرانه‌ی فراری، سدانی فرانسوی با قلب مزراتی، هاچبکی اسپانیایی با روح پورشه و… را پیدا کرده‌ایم.

• آلفارومئو استلویو کوادروفولیو – فراری

اگرچه فراری دیگر عضوی از گروه فیات-کرایسلر نیست اما همکاری‌های تجاری آن‌ها پابرجا مانده است. برای مثال آلفارومئو استلویو کوادروفولیو یک شاسی‌بلند قلدر است که در بطن خود پیشرانه‌ی فراری را جای داده است.

قلب آهنین این شاسی‌بلند ایتالیایی از نوع ۶ سیلندر ۲.۹ لیتری توئین توربوی ۵۱۰ اسب بخاری است. این پیشرانه باعث شده استلویو کوادروفولیو یکی از سریع‌ترین‌های دنیا باشد و تنها در عرض ۳.۸ ثانیه از سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد. حداکثر سرعت این خودرو نیز ۲۸۲ کیلومتر در ساعت است.

• استون مارتین DB11 – مرسدس-ای ام جی

حتی فکر کردن به جایگزین شدن پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر مشهور استون مارتین با قلب آهنین ۸ سیلندر در چند سال قبل گناهی نابخشودنی محسوب می‌شد اما حالا همه‌چیز عوض شده است.

چند سال قبل استون مارتین و مرسدس-ای ام جی باهم توافق کردند که از پیشرانه‌های ژرمن‌ها در قلب محصولات بریتانیایی‌ها استفاده شود. اولین خودرویی که از قلب ای ام جی استفاده کرد استون مارتین DB11 بود. این پیشرانه‌ی ۸ سیلندر ۴ لیتری توئین توربو قدرت ۵۰۲ اسبی داشته و باعث ایجاد شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت ۴ ثانیه‌ای می‌شود.

• سیتروئن SM – مزراتی

بسیاری از افراد سیتروئن SM را انقلابی‌ترین خودروی تاریخ می‌دانند. SM در نمایشگاه پاریس ۱۹۷۰ و با طراحی وحشی و ارتفاع زیاد از سطح زمین معرفی شد. مردم هنوز هم درباره‌ی این خودرو صحبت می‌کنند زیرا زیر کاپوت آن پیشرانه‌ی ۶ سیلندر مزراتی قرار دارد.

اما این همکاری چگونه شکل گرفت؟ از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۵ سیتروئن مالک مزراتی بود و به همین همکاری‌هایی صورت گرفت. SM از پیشرانه‌ی ۶ سیلندر ۲.۷ لیتری مزراتی با قدرت ۱۷۰ اسب بخار استفاده کرده است.

• داج آونجر – فولکس‌واگن

از آنجایی که همه‌ی دنیا نظاره‌گر همکاری فورد و فولکس‌واگن در هفته‌های اخیر بوده‌اند باید دانست که این اولین همکاری بین خودروسازان آلمانی و آمریکایی نیست. درحالی‌که پیشرانه‌های دیزلی هرگز محبوبیت بالایی در آمریکا نداشته‌اند اما اروپایی‌ها دیزلی‌ها را دوست دارند. داج برای آونجر از پیشرانه‌ی توربودیزل فولکس‌واگن استفاده کرد.

داج در استفاده از پیشرانه‌های دیزلی فولکس‌واگن تعلل نکرد. این خودروساز امیدوار بود با استفاده از پیشرانه‌ی ۲ لیتری TDI به موفقیت خود در اروپا کمک کند. آونجر دیزلی قدرت ۱۴۰ اسب بخاری و مصرف سوخت مناسبی داشته است.

• لانچیا تما ۸.۳۲ – فراری

در دهه ۸۰ میلادی لانچیا تما سدانی مرسوم با پلتفرم مشترک فیات کروما و ساب ۹۰۰۰ بود. پیشرانه‌ی ۸ سیلندر این خودرو از فراری گرفته شده است. تما در واقع پیشرانه‌ی فراری ۳۰۸ را به عاریت گرفته بود.

این قلب آهنین ۸ سیلندر ۲.۹ لیتری ۳۲ سوپاپه قدرت ۲۱۵ اسبی داشته که کمتر از قدرت ۲۴۰ اسب بخاری فراری بوده است. تما شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت کمتر از ۷ ثانیه‌ای داشته است.

• مک لارن F1 – ب ام و

در اوایل دهه ۹۰ میلادی مک لارن F1 توسعه یافت. البته این خودروساز نیازمند قوای محرکه‌ی توانمندی بود و پس از بررسی پیشرانه‌های هوندا و ایسوزو تصمیم به استفاده از پیشرانه‌ی ب ام و گرفت.

پل روش رئیس بخش M ب ام و با پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر ۶.۱ لیتری ۶۳۵ اسب بخاری به مک لارن کمک کرد. حداکثر سرعت ۳۸۵ کیلومتر در ساعتی و شتاب ۳.۲ ثانیه‌ای تنها گوشه‌ای از ویژگی‌های F1 بوده است.

• مرسدس بنز A کلاس – رنو

شاید با خود فکر کنید همکاری رنو و مرسدس بنز در قطعاتی همچون دکمه‌های شیشه‌بالابر و یا صفحات نمایش خواهد بود اما این همکاری جدی‌تر از این حرف‌ها بوده است. چهارمین نسل مرسدس A کلاس از پیشرانه‌ای فرانسوی استفاده کرده است.

توافق‌نامه‌ی موجود بین دایملر و رنو-نیسان-میتسوبیشی دلیل تپش قلب رنو در A کلاس ۲۰۱۹ بوده است. این پیشرانه‌ی دیزلی از نوع ۱.۵ لیتری توربودیزل ۱۱۵ اسبی بوده و در مدل A 180d بکار رفته است.

• میتسوبیشی گالانت – ای ام جی

در اواخر دهه ۸۰ میلادی میتسوبیشی به دنبال اضافه کردن چیزی خاص به گالانت بود. این خودروساز ژاپنی با ای ام جی آلمان ارتباط برقرار کرد. ای ام جی در آن زمان تیونری مستقل بود. میتسوبیشی تنها ۵۰۰ دستگاه از گالانت با قوای محرکه‌ی ای ام جی را ساخت.

پیشرانه‌ی ۴ سیلندر ۲ لیتری ای ام جی که با کد 4G63 شناخته می‌شد چندین قطعه‌ی جدید داشت و قدرت ۱۷۰ اسب بخاری تولید می‌کرد. این گالانت همچنان دیفرانسیل جلو باقی‌مانده بود.

• سئات ایبیزا – پورشه

سئات ایبیزا در سال ۱۹۸۴ معرفی و به یکی از اولین محصولات این خودروساز پس از جدایی از فیات تبدیل شد. ایتال دیزاین کار طراحی بدنه را انجام داد و در بخش پیشرانه نیز از پورشه کمک گرفته شد.

پورشه دو پیشرانه‌ی ۱.۲ و ۱.۵ لیتری را برای ایبیزا تدارک دید. این پیشرانه قدرت ۶۲ و ۹۰ اسب بخاری داشتند. نهایتاً قوی‌ترین پیشرانه با قدرت ۱۰۰ اسب بخاری عرضه شد که در نسخه‌ی SXI دیده می‌شد. یک پیشرانه‌ی ۱.۷ لیتری دیزلی نیز با قدرت ناچیز ۵۵ اسب بخاری در دسترس بود.

• پورشه ۹۱۴ – فولکس‌واگن

پورشه ۹۱۴ یکی از متمایزترین محصولات تاریخ پورشه بوده است. این خودرو اما کلاسیکی ارزشمند نبوده است. چرا؟ پورشه ۹۱۴ در اوایل دهه ۷۰ میلادی و با همکاری فولکس‌واگن عرضه شد.

اگرچه در قلب این خودرو پیشرانه‌های ۴ یا ۶ سیلندر تپیده اما پیشرانه کوچک‌تر ۴ سیلندر جالب‌توجه بوده است. پورشه سه پیشرانه‌ی ۴ سیلندر متفاوت در ۹۱۴ آمریکا بکار برد که همگی از فولکس‌واگن گرفته شده بودند.