معرفی بدترین خودروهای تاریخ (قسمت اول)

همواره در تاریخ و بین محصولات اکثر خودروسازان مطرح جهان مدل‌های شکست‌خورده یا نامناسبی وجود دارد که هرچند شاید به فروش مناسبی هم دست پیداکرده باشند اما بنا به دلایلی خودروهای خوبی محسوب نمی‌شوند. هرچند خودروسازان سعی می‌کنند این محصولات بد را فراموش کرده و از تاریخ خود پاک کنند اما این خودروها از حافظهٔ خودرویی مردم پاک نخواهند شد؛ بنابراین در این مطلب طی سه قسمت به معرفی بدترین خودروهای تاریخ خواهیم پرداخت. لازم به ذکر است که برای تهیهٔ این مطلب از چند منبع معتبر استفاده‌شده و ۶۰ نمونه از خودروهایی که در تمامی منابع در لیست بدترین خودروهای دنیا قرار داشته‌اند را در این مطلب ذکر کرده‌ایم. در این قسمت از رتبهٔ ۶۰ شروع می‌کنیم و درنهایت به رتبهٔ اول به‌عنوان بدترین خودروی تاریخ دنیا خواهیم رسید.

۶۰-ایگل پریمر ۱۹۸۸

شرکت آمریکن موتورز یا AMC در سال‌های پایانی فعالیتش با رنو همکاری می‌کرد اما سرانجام این شرکت در سال ۱۹۸۷ توسط کرایسلر خریداری شد. سپس کرایسلر نام این شرکت را تغییر داده و خودروهای تولید آن‌را با نام ایگل بازار عرضه کرد. ایگل پریمر یکی از محصولات AMC سابق بود که با همکاری رنو و روی پلت‌فرم رنو ۲۵ ساخته‌ شده بود. این خودروی خسته‌کننده نشانگر آخرین نفس‌های AMC بود که در سال ۱۹۸۷ معرفی شده و با مدل ۱۹۸۸ به بازار عرضه شد. همچنین نسخهٔ تغییر برند داده شدهٔ ایگل پریمر بدون هیچ دلیل روشنی با نام دوج موناکو هم عرضه شد.

۵۹-دوو نوبیرا ۱۹۹۹

دوو نوبیرا یک سدان کامپکت بود که تولید آن در سال ۱۹۹۷ آغاز شد. این خودرو برای مدت کوتاهی در بازار ایالات‌متحده هم عرضه شد که چندان موفق نبود. نوبیرا یکی از آخرین محصولات مستقل دوو بود که در ایالات‌متحده عرضه شد چراکه پس از ورشکستگی دوو، جنرال موتورز این شرکت را خریده و صرفاً خودروهای تولید خود را با برند دوو در کرهٔ جنوبی عرضه نمود. هیچ‌کس متوجه حضور نوبیرا در ایالات‌متحده نشد و این یک از دلایل حضور آن در این لیست است.

۵۸-آکورا وایگور ۱۹۹۲

وایگور یک سدان پریمیوم بود که بر اساس هوندا آکورد ساخته شد و در ژاپن از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۵ با نام هوندا وایگور به فروش رسید. این خودرو در اصل نسخه‌ای لوکس‌تر از آکورد بود. وایگور در سال ۱۹۹۲ با نام آکورا وایگور در ایالات‌متحده عرضه شد؛ اما آکورا وایگور چیزی بیشتر از یک آکورد زمخت و بدترکیب نبود که روی آن یک موتور پنج سیلندر طولی نصب شده بود.

۵۷-پونتیاک گرند پری GXP 2005

نسل هفتم پونتیاک گرند پری در سال ۲۰۰۴ به بازار آمد و این در حالی بود که گرند پری از نسل پنجم به بعد به خودرویی دیفرانسیل جلو تبدیل شده بود. در سال ۲۰۰۵ نسخه‌ای اسپرت و قدرتمند از گرند پری با نام GXP معرفی شد. این مدل مجهز به یک موتور ۵.۳ لیتری V8 با ۳۰۳ اسب بخار قدرت بوده که این نیروی عظیم فقط به چرخ‌های جلو انتقال میافت و این ایده‌ای احمقانه بود. همچنین لاستیک‌های جلوی آن نیز پهن‌تر از عقب شده بود که این هم هرگز راه‌حل مناسبی نبود.

۵۶-وکتور W8 1989

W8 یک سوپراسپرت ساخت شرکت آمریکایی وکتور موتورز بود که تولید آن از سال ۱۹۸۹ آغاز شد؛ اما این خودرو که مجهز به یک موتور بزرگ ۶ لیتری V8 بود که ۶۲۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد اما به دلیل قیمت بسیار بالای ۴۰۰ هزار دلاری آن‌هم در دههٔ ۹۰ میلادی، هرگز موفق نبود و تنها ۱۷ دستگاه از آن ساخته شد.

۵۵-دوج چلنجر نسل دوم ۱۹۷۸

دوج چلنجر یکی از برترین خودروهای عضلانی آمریکایی است که تولید آن در سال ۱۹۶۹ آغاز شد؛ اما نسل دوم چلنجر که در سال ۱۹۷۸ و پس از ۴ سال غیبت معرفی شد به معنای واقعی کلمه یک فاجعه بود آن‌هم برای نام بزرگی چون چلنجر. نسل دوم دوج چلنجر در اصل همان نسخهٔ کوپهٔ میتسوبیشی گالانت بود که با نام افسانه‌ای چلنجر در ایالات‌متحده عرضه شد. نسخهٔ پایهٔ این خودرو مجهز به یک موتور چهار سیلندر ۲ لیتری با تنها ۷۷ اسب بخار قدرت بود درحالی‌که موتور قوی‌تر ۲.۶ لیتری چهار سیلندر آن نیز فقط ۱۰۵ اسب بخار قدرت داشت.

۵۴-فورد اسپایر ۱۹۹۳

فورد اسپایر نام دیگر فورد فستیوا یا همان کیا پراید خودمان است. خودرویی که نسل نخست آن توسط مزدا طراحی و ساخته‌شده و با نام‌های مزدا ۱۲۱، فورد فستیوا و کیا پراید در کشورهای مختلف جهان عرضه شد. نسل دوم این خودرو که در سال ۱۹۹۳ معرفی شد، به‌طور مشترک توسط فورد و کیا توسعه‌یافته و ساخته شد. این خودرو اساساً یک موتور ۱.۳ لیتری چهار سیلندر غیرقابل‌تحمل با قدرت ۶۳ اسب بخار (همان موتور پرایدهای ایران) به همراه چهارچرخ متصل شده به یک سلول زندان بود.

۵۳-Geo مترو ۱۹۸۹

برند Geo در سال ۱۹۸۹ توسط جنرال موتورز به‌عنوان زیرمجموعهٔ شورلت و جهت ساخت خودروهای کوچک تأسیس شد. این برند با هدف رقابت با خودروهای وارداتی کوچک در اواسط دههٔ ۸۰ شکل‌گرفته بود. مدل ساب‌کامپکت مترو در سال ۱۹۸۹ با همکاری مشترک سوزوکی و جنرال موتورز ساخته‌شده و تحت دو برند سوزوکی و جئو در ژاپن و ایالات‌متحده عرضه شد؛ اما مترو چیزی بیشتر از یک خودروی بدردنخور با طراحی فاجعه‌بار و یک موتور ضعیف سه سیلندر نبود.

۵۲-فولکس‌واگن فاکس ۱۹۸۷

مدل فاکس در ابتدا در اصل نسخه‌ای از مدل گل مخصوص بازار برزیل بود که با تغییراتی جهت عرضه در بازار ایالات‌متحده ارائه شد. این خودرو مجهز به یک موتور ۱.۸ لیتری با ۸۰ اسب بخار قدرت و یک گیربکس چهار سرعتهٔ دستی بود. فاکس خودرویی در حد نام و نشان پرآوازه و معتبر فولکس‌واگن نبود.

۵۱-جگوار X تایپ ۲۰۰۱

سدان لوکس کامپکت X تایپ در سال ۲۰۰۱ بر روی پلت‌فرم مشترکی با فورد موندئو و جهت رقابت با سدان‌های لوکس آلمانی همچون ب‌ام‌و سری ۳ و مرسدس بنز C کلاس به بازار آمد؛ اما این خودرو با طراحی زشت و ابعادی کوچک و بدقواره، میراث جگوار را زیر پا گذاشته بود و توهینی به تمامی مالکان خودروهای جگوار محسوب می‌شد. چراکه جگوار فقط یک فورد موندئو را گرفته و آن‌را با بدنهٔ XJ پوشانده بود.

۵۰-ولوو 262C 1978

ولوو 262C اولین کوپهٔ لوکس ساخته‌شده توسط ولوو بود که توسط برتونه بر اساس سری ۲۰۰ ولوو ساخته می‌شد؛ اما این کوپهٔ بزرگ و زمخت جعبه‌ای شکل اصلاً دوست‌داشتنی نبود و به همین دلیل تولید آن در سال ۱۹۸۱ و پس از ساخت تنها ۶۶۲۲ دستگاه متوقف شد.

۴۹-اولدزمبیل کاتلاس کانورتیبل ۱۹۹۰

نسل پنجم اولدزمبیل کاتلاس در سال ۱۹۸۸ معرفی شده و در سه مدل سدان، کوپه و کانورتیبل ساخته شد. کاتلاس برای اولین بار در این نسل به‌صورت دیفرانسیل جلو ساخته شد. به همین دلیل هیچ‌کس این کاتلاس دیفرانسیل جلو و با طراحی زشت را دوست نداشت بعلاوه که سواری و رانندگی مناسبی هم نداشت.

۴۸-آستین آلِگرو ۱۹۷۳

آلگرو یک خودرو خانوادگی کوچک بود که توسط شرکت انگلیسی آستین در سال ۱۹۷۳ معرفی شد. قدرت پایین و ایراداتی در سیستم تعلیق از مشکلات عمدهٔ آلگرو بود که خوشبختانه هیچ‌گاه به ایالات‌متحده صادر نشد. مجریان برنامهٔ تاپ گیر از این خودرو متنفرند.

۴۷-روور SD1 1980

روور SD1 یک خودروی لوکس سگمنت E بود که در سال ۱۹۷۶ معرفی شد و تولیدش تا سال ۱۹۸۶ ادامه داشت. این خودرو از موتور ۳.۵ لیتری V8 متعلق به بیوک با ۱۳۳ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد؛ اما مشکل اصلی این خودرو پوسیدگی بدنه بود هنگامی‌که در مناطق مرطوب و در نزدیکی آب‌ها از آن استفاده می‌شد. حتی اگر با روور SD1 در نزدیکی یک استخر رانندگی می‌کردید یا یک لیوان آب در داخل آن می‌خوردید بدنه‌اش زنگ می‌زد!

۴۶-هیوندای اکسل ۱۹۸۵

اکسل به‌عنوان یک سدان ساب‌کامپکت در سال ۱۹۸۵ توسط هیوندای معرفی شد. اکسل اولین خودروی دیفرانسیل جلوی ساخت هیوندای بود. این خودرو با همکاری میتسوبیشی ساخته‌شده بود با قیمت بسیار پایین ۴۹۹۵ دلار به فروش می‌رسید اما ارزش پرداخت همین مبلغ پایین را هم نداشت.

۴۵-مزدا روتاری پیک‌آپ ۱۹۷۴

مزدا از شرکت‌هایی است که تخصص و سابقهٔ زیادی درزمینهٔ موتورهای وانکل یا روتاری دارد. این شرکت در سال ۱۹۷۴ بر روی نسخه‌ای از نسل دوم وانت سری B خود موتور روتاری نصب‌کرده و آن‌را با نام مزدا روتاری پیک‌آپ به بازار عرضه کرد. این اولین و تنها وانت دنیا با موتور وانکل محسوب می‌شود؛ اما این موتورها دور نامناسبی برای استفاده در یک وانت داشتند و به همین دلیل روتاری پیک‌آپ وانت خوبی نبود.

۴۴-تویوتا Echo 1999

تویوتا اکو در سال ۱۹۹۹ به‌عنوان جایگزین مدل Tercel معرفی شد؛ اما اکو خودروی بی‌دست و پایی بود که در آن از حجم عظیمی پلاستیک استفاده‌شده بود و به همین دلیل بیشتر به یک سطل زباله شباهت داشت! اکو بیشتر شبیه به یک جوک از طرف تویوتا بود.

۴۳-داتسون F10 1974

داتسون F10 که در سال ۱۹۷۰ معرفی شده و با نام نیسان Cherry هم عرضه می‌شد، اولین خودروی دیفرانسیل جلوی نیسان است؛ اما داتسون F10 خودرویی خشن و زشت است که متأسفانه در ایالات‌متحده هم عرضه شد. تولید این خودرو پس از چهار نسل در سال ۱۹۸۶ متوقف شد.

۴۲-فورد تاندربرد ۱۹۸۹

تاندربرد یکی از قدیمی‌ترین خودروهای فورد است که تولید نسل نخست آن به سال ۱۹۵۵ بازمی‌گردد. این خودرو، کوپه‌ای بزرگ و لوکس بود که همواره در طول سال‌ها این ویژگی را حفظ کرد؛ اما نسل دهم تاندربرد که در سال ۱۹۸۹ معرفی شد، خودرویی خیلی بزرگ، بیش‌ازحد سنگین و بیش‌ازحد گران‌قیمت بود و در ابتدا فقط با موتور V6 عرضه می‌شد. این نسل از آخرین نسل‌های تاندربرد بود که سرانجام در سال ۱۹۹۷ تولیدش خاتمه یافت؛ اما تاندربرد در سال ۲۰۰۲ نیز بازگشتی ناموفق داشت و درنهایت تولید آن در سال ۲۰۰۵ برای همیشه متوقف شد.

۴۱-استرلینگ ۸۲۵ ۱۹۸۷

استرلینگ ۸۲۵ نسخهٔ تغییر برند داده شدهٔ روور سری ۸۰۰ بود که در سال ۱۹۸۶ معرفی شد. این خودرو از موتور V6 متعلق به آکورا استفاده می‌کرد اما درعین‌حال خودرویی غیرقابل‌اعتماد و مستعد پوسیدگی و زنگ‌زدگی بدنه بود. سیستم برقی آن نیز اگر خوش‌شانس بودید تنها چند هفته دوام می‌آورد.