در دههٔ ۸۰ میلادی تغییراتی بزرگی در بخش ماسل کارها رخ داد. در آغاز این دهه پیشرانه‌های V8 حجیم، قدرت بسیار پایینی تولید می‌کردند. البته این رویه از میانهٔ دههٔ ۷۰ آغاز شده بود یعنی زمانی که خودروسازان مجبور شدند به دلیل قوانین سخت‌گیرانهٔ آلایندگی و همین‌طور تقاضای خودروهای کم‌مصرف‌تر از سوی خریداران، مصرف سوخت و همین‌طور قدرت پیشرانه‌های خود را کاهش دهند. به همین دلیل در دههٔ ۸۰ تعدادی از بدترین خودروهای عضلانی تاریخ ساخته شدند که به‌هیچ‌عنوان با ماسل کارهای دوران طلایی یعنی اواخر دههٔ ۶۰ و اوایل دههٔ ۷۰ قابل‌مقایسه نبودند؛ بنابراین قصد داریم در این مطلب به معرفی بدترین ماسل کارهای دههٔ ۸۰ میلادی بپردازیم. این‌ها بدترین خودروهای عضلانی هستند که در طول دوران سیاه صنعت خودروسازی آمریکا یعنی دههٔ ۸۰ ساخته شدند و نام ماسل کارها را خدشه‌دار کردند.
فورد موستانگ مدل ۱۹۸۰
پیشرانه: ۲.۳ لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی با ۸۸ اسب بخار قدرت
نسل سوم موستانگ در سال ۱۹۷۹ به بازار آمد. مدل پایهٔ این نسل به یک پیشرانهٔ ۲.۳ لیتری چهار سیلندر مجهز شده بود که تنها ۸۸ اسب بخار قدرت و ۱۶۰ نیوتن متر گشتاور داشت؛ بنابراین بهتر است از شتاب این مدل حرفی نزنیم. از سوی دیگر طراحی ظاهری نسل سوم موستانگ نیز خصوصاً در نسخهٔ ناچ‌بک اصلاً جالب نبود و طراحی جعبه‌ای شکل و بی‌روح آن بیشتر شبیه به یک خودروی اقتصادی خسته‌کننده به نظر می‌رسید تا ماسل کاری که آمادهٔ دود کردن لاستیک‌های عقب است.
مرکوری کاپری RS توربو مدل ۱۹۸۱
پیشرانه: ۲.۳ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ با ۱۱۷ اسب بخار قدرت
در آن سال‌ها مرکوری کاپری در اصل نسخهٔ ری‌بج شدهٔ فورد موستانگ محسوب می‌شد و از همان پلت‌فرم و پیشرانه‌های موستانگ استفاده میکرد. پیشرانهٔ چهار سیلندر توربوشارژ این مدل برای موستانگ هم ارائه می‌شد اما مرکوری با کاپوت برجسته و تریم‌های بیرونی هم‌رنگ بدنه، ظاهری اسپورت به کاپری بخشیده بود. این اقدام مثبتی از سوی مرکوری محسوب می‌شد اما نه وقتی‌که تنها ۱۱۷ اسب بخار قدرت و ۱۸۳ نیوتن متر گشتاور زیر کاپوت کاپری وجود داشت؛ بنابراین خودرو اساساً گوسفندی در لباس گرگ بود. البته فورد این پیشرانهٔ ۲.۳ لیتری توربو را رها نکرد و بعدها تیم عملیات محصولات ویژهٔ فورد قدرت آن‌را در موستانگ SVO به ۲۰۵ اسب بخار افزایش داد.
پونتیاک فایربرد ترنس ام توربو مدل ۱۹۸۰
پیشرانه: ۴.۹ لیتری V8 توربوشارژ با ۲۱۰ اسب بخار قدرت
فایربرد ترنس ام مدل ۱۹۷۳ با ۲۹۰ اسب بخار قدرت آخرین ماسل کار عالی پونتیاک در دههٔ ۷۰ محسوب می‌شد پیش از آنکه فایربرد به سیاه‌ترین دوران خود وارد شود. بااین‌حال در سال ۱۹۸۰ پونتیاک سعی کرد با عرضهٔ مدل جدید ترنس ام توربو، دوباره این ماسل کار پرافتخار را به دوران اوج بازگرداند. بدین منظور پونتیاک پیشرانهٔ ۴.۹ لیتری V8 خود را به یک توربوشارژر مجهز نمود تا عملکرد فایربرد را افزایش دهد. درنتیجه قدرت این موتور به ۲۱۰ اسب بخار رسید که البته در سال ۱۹۸۱ به ۲۰۰ اسب بخار کاهش پیدا کرد؛ اما با اینکه پیشینهٔ عرضهٔ پیشرانه‌های توربوشارژ توسط جنرال موتورز به دههٔ ۶۰ بازمی‌گشت اما در دههٔ ۸۰ تکنولوژی استفاده از توربوشارژر در پیشرانه‌ها هنوز هم پیشرفت چندانی نکرده بود و این موتورها در آن دوران از قابلیت اطمینان ضعیف رنج می‌بردند. به همین دلیل پس‌ازاینکه پونتیاک در سال ۱۹۸۲ نسل سم فایربرد را معرفی نمود، پیشرانهٔ توربو را از لیست موتورهای آن حذف کرد. البته چند سال بعد بار دیگر پیشرانه‌ای توربو در زیر کاپوت فایربرد قرار گرفت که آن در سال ۱۹۸۹ بود. در آن سال پونتیاک به مناسبت بیست‌سالگی فایربرد، نسخهٔ تولید محدودی از آن‌را با پیشرانهٔ ۳.۸ لیتری V6 توربو ارائه نمود که ۲۵۰ اسب بخار قدرت داشت. این مدل تنها در یک سال و به تعداد فقط ۱۵۵۵ دستگاه ساخته شد.
شورلت کامارو مدل ۱۹۸۲
پیشرانه: ۲.۵ لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی با ۹۰ اسب بخار قدرت
اوضاع نسل سوم شورلت کامارو هم دقیقاً مشابه نسل سوم فورد موستانگ است زیرا عملکرد هردوی این ماسل کارها بسیار پایین بوده و استایل بی‌روح و خسته‌کننده‌ای هم داشتند. به‌عنوان‌مثال، زمانی که شورلت نسل سوم کامارو را در سال ۱۹۸۲ معرفی کرد، یک موتور ۲.۵ لیتری چهار سیلندر با ۹۰ اسب بخار قدرت و ۱۷۹ نیوتن متر گشتاور را به‌عنوان پیشرانهٔ پایه برای آن در نظر گرفته بود. هرچند این موتور کامارو کمی قدرتمندتر از موتور پایهٔ نسل سوم موستانگ بود اما هنوز هم رانندگی جذابی را ارائه نمی‌کرد.
دوج چلنجر مدل ۱۹۸۲
پیشرانه: ۲.۶ لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی با ۱۰۰ اسب بخار قدرت
اگر بخواهید یک دوج چلنجر را در ذهن خود تصور کنید احتمالاً چلنجر هلکت یا دیمن خواهد بود که یک پیست درگ را به آتش می‌کشند؛ اما مطمئناً در تصویر ذهنی هیچ‌کس، دوج چلنجر چیزی شبیه به این تصویر نیست. تولید نسل اول چلنجر در سال ۱۹۷۴ بدون معرفی نسل جدید خاتمه یافت اما در سال ۱۹۷۸ دوج تصمیم گرفت به بدترین شکل ممکن چلنجر را احیاء کند. در آن سال‌ها گروه کرایسلر همکاری‌های زیادی با میتسوبیشی داشت. به همین دلیل کرایسلر تصمیم گرفت میتسوبیشی گالانت کوپه را به‌عنوان نسل دوم چلنجر با نشان دوج در ایالات‌متحده عرضه کند. برای این خودرو تنها دو پیشرانهٔ مختلف ارائه می‌شد که هردو چهار سیلندر خطی بودند. موتور اول از نوع ۱.۶ لیتری بود و نمونهٔ قوی‌تر یک واحد ۲.۶ لیتری چهار سیلندر بود که تنها ۱۰۰ اسب بخار قدرت و ۱۸۵ نیوتن متر گشتاور داشت. سپس نهایتاً در سال ۱۹۸۳ با خاتمهٔ تولید نسل دوم چلنجر، بار دیگر این خودرو از بازار کنار رفت تا بیش از این آبروی نام چلنجر از بین نرود.
پلیموث رود رانر مدل ۱۹۸۰
پیشرانه: ۵.۲ لیتری V8 تنفس طبیعی با ۱۲۰ اسب بخار قدرت
این هم نمونهٔ دیگری از احیای وحشتناک یکی دیگر از ماسل کار نمادین گروه کرایسلر است. پلیموث در سال ۱۹۷۵ به تولید مدل رود رانر به‌عنوان یک محصول مستقل پایان داد. سپس در سال ۱۹۸۰ این شرکت از نام رود رانر برای نسخهٔ ویژه‌ای از مدل وُلاری کوپه استفاده کرد؛ اما این مدل که تنها برای یک سال تولید شد، به یک پیشرانهٔ ۵.۲ لیتری V8 مجهز شده بود که با کاربراتور دو دهنه تنها ۱۲۰ اسب بخار قدرت و ۳۳۲ نیوتن متر گشتاور و با کاربراتور چهار دهنه ۱۵۵ اسب بخار قدرت تولید میکرد. قطعاً این روزهای بسیار تاریکی برای خودروهای عملکردی آمریکایی بود.
فورد تاندربرد مدل ۱۹۸۲
پیشرانه: ۴.۲ لیتری V8 تنفس طبیعی با ۱۲۰ اسب بخار قدرت
فورد تاندربرد همواره خودرویی لوکس‌تر در بین ماسل کارها محسوب می‌شد؛ اما در نسل هشتم تاندربرد که طی مدت کوتاهی در سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۲ تولید شد، همه‌چیز به پایین‌ترین سطح رسید. این نسل از تاندربرد با پنج متر طول، اندازهٔ یک قایق بود اما به یک پیشرانهٔ ۴.۷ لیتری V8 مجهز شده بود که تنها ۱۲۰ اسب بخار قدرت و ۲۷۸ نیوتن متر گشتاور داشت. در این خودرو هیچ نشانی از یک ماسل کار دیده نمی‌شد.
مرکوری کوگار XR7 مدل ۱۹۸۴
پیشرانه: ۲.۳ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ با ۱۴۵ اسب بخار قدرت
در اواسط دههٔ ۸۰ میلادی، خودروهای عضلانی پس از تقریباً یک دهه رکورد و افول شدید، دوباره تا حدودی جان گرفتند. در آن دوران خودروهایی مانند مرکوری کوگار XR7 با پیشرانهٔ چهار سیلندر توربوشارژ ۱۴۵ اسب بخاری به بازار آمدند. هرچند این قدرت با استانداردهای امروزی برای یک ماسل کار وحشتناک است اما هنوز هم خیلی بهتر از قدرت ۱۱۷ اسب بخاری مرکوری کاپری RS توربو بود که چند سال پیش تولید می‌شد؛ اما استایل ظاهری کوگار حتی با استانداردهای دوران خودش هم خسته‌کننده بود. هرچند در این خودرو نشانه‌هایی از پیشرفت دیده می‌شد اما مرکوری کوگار هنوز هم ماسل کار افتضاحی بود.
منبع: Motor1
Maximus
۸ خرداد ۱۳۹۷۵/۲ لیتر ۱۲۰ اسب بخار!
این دوران واسه علاقمندان به ماسل کارها یه کابوس واقعیه
خودروسازان امریکایی انگار به هر قیمتی بود می‌خواستند خودشون رو عقب بندازند و آلمانی ها و ژاپنی ها رو بندازند جلو ! دستی دستی تمام مدل های افسانه ای و خاطره انگیز خودشون رو بی‌آبرو کردند
از اسم «کامارو» خجالت نکشیدن که قدرتش رو فقط ۹۰ اسب بخار بذارن؟!
از اسم «پلی موث» و «رودرانر» چی؟
جدا از مشخصات فنی ، آدم به عکس های این مقاله مخصوصا چلنجر نگاه می‌کنه گریه‌ش می‌گیره! آخه این چه وضع طراحیه؟!
در واقع استارت ورشکستگی جنرال موتورز در سال ۲۰۰۸ ، در دهه ی۸۰ یعنی ۲۵ سال قبل زده شد
Maximus
۸ خرداد ۱۳۹۷شما یه نگاه به چلنجر بنداز :
در عرض ۱۰ سال از یه طراحی زیبا و افسانه ای با موتور ۷ لیتری ۸ سیلندر که ۴۲۵ اسب بخار تولید میکرد رسید به یه موتور ۱/۶ و ۲/۶ لیتری ۴ سیلندر میتسوبیشی که ۷۰ (!) و ۱۰۵ اسب بخار قدرت داشتند با یه طراحی مسخره !
جالبه که از ضعیف ترین موتور های میتسوبیشی واسه چلنجر استفاده کردند!
موتور میتسوبیشی و طراحیش واسه گالانت ایده آل بود اما به درد چلنجر اصلا نمی‌خورد
کاری که کرایسلر با چلنجر کرد مثل این بود که فولکس بیاد از شاسی و موتور نسل بعد گلف برای جانشین اونتادور استفاده کنه ،
یانکی
۸ خرداد ۱۳۹۷اگر تو اون روزگار با این شیوه جلو نمیرفتن شاید الان اسمی از چلنجر کامارو موستانگ و غیره نبود با چنگ و دندون نگه داشتن.ولی در کل یه نقطه تاریک بود اون زمان.ولی نکته مهم چیه تو اون زمان ایران خدایی میکرد مملو از ثروت شده بود شاه هر جور برا کشور خوب بود نفت میفروخت در آمد مردم بالا رفت و ملت دنبال لوکس گرایی و ماشبنایه پر قدرت بودن چون آمریکا در دوران کم بود نفت قرار داشت ولی ایران بنزین مفت بود پس وقتی آمریکایا خودروهایه ده 80 رو به ایران صادر کردن خریدار نداشت چرا چون ملت همون ماشینایه پر قدرت قبلی رو میخواستن پس آمریکایی ها هم برا ایران شیر قدرت ماشینا رو باز کردن مثال همین بیوک اسکای لارک که تو کاتالوگش قدرت 165 اسب ذکر شده در حالی که امثال من که این خودرو رو داریم یا داشتیم میدونیم که قدرت بالایه 230 هستش حداقل در حالی که کامارو 8 سیلندر تو آمریکا 130اسب بوده یا سویل که 180 اسب ذکر شده که اونم نزدیک 260 اسب هستش.مثال درگ بوستان قلعه مرغی که جنسیس تقویت شده صورتی با اون سر و صدا جلو همین بیوک اسکای لارک سر خم کرد جالبه بیوک مورد نظر فقط یه کاربرا 4 دهنه هولی و msd داشت
Maximus
۸ خرداد ۱۳۹۷الان که خدا رو شکر دوباره ماسل کار ها در مسیر درستی قرار گرفتن و به خوبی با معیار های قرن ۲۱ انطباق پیدا کردند
اون دوران هر چی بود تموم شد
کامارو ۲۰۰۲ رفت و ۲۰۱۰ قوی تر از قبل برگشت
نسل دوم چلنجر (همین ماشین مزخرفی که اینجا میبینید) سال ۱۹۸۳ گورش رو گم کرد و نسل فعلی چلنجر سال ۲۰۰۸ با شکوه هر چه تمام تر برگشت و دوباره دل ماشین بازا رو شاد کرد
حالا میشه با خیال راحت از ۷۰۷ اسب بخار چلنجر و ۶۵۰ اسب بخار کامارو لذت برد و اون موتور های 90 اسبی رو به کلی فراموش کرد
Maximus
۸ خرداد ۱۳۹۷الان که خدا رو شکر دوباره ماسل کار ها در مسیر درستی قرار گرفتن و به خوبی با معیار های قرن ۲۱ انطباق پیدا کردند
اون دوران هر چی بود تموم شد
کامارو ۲۰۰۲ رفت و ۲۰۱۰ قوی تر از قبل برگشت
نسل دوم چلنجر (همین ماشین مزخرفی که اینجا میبینید) سال ۱۹۸۳ گورش رو گم کرد و نسل فعلی چلنجر سال ۲۰۰۸ با شکوه هر چه تمام تر برگشت و دوباره دل ماشین بازا رو شاد کرد
ماسل کار ها از نظر طراحی و مهندسی پیشرفت چشمگیری داشتند و جزو مدعیان قرار دارند ، حیف که جمعیتشون کم شده و دیگه خبری از پلی موث ، پونتیاک و اولدزموبیل و مرکوری نیست
حالا میشه با خیال راحت از ۷۰۷ اسب بخار چلنجر و ۶۵۰ اسب بخار کامارو لذت برد و اون موتور های 90 اسبی بی بخار رو به کلی فراموش کرد
حسین دهمرد
۸ خرداد ۱۳۹۷آره یادته
فورد
۸ خرداد ۱۳۹۷کمتر اعلام میکردن و لی مطمئنم که قدرتشون بیشتر از حرفا بوده اما به نظر من تاندربرد خیلی نازه
هادی 8 سیلندر
۸ خرداد ۱۳۹۷بازار اروپا رو تو آون دوره به خاطر قوانین سفت سخت اروپا در حوزه مالیات و سوخت از دست داد مجبور شد خودرو های کم مصرف تولید شکست حسابی خوردن مجبور به همکاری با آلمان و ژاپن شدند نمونش جنرال موتور و فورد
مهدی
۹ خرداد ۱۳۹۷ماشالا موتور 4.9 لیتری V8توربو با خروجی 210 اسب
پونتیاک مگه میشه انقدر کم
چطور ممکنه
هرجور پیستوناش بچرخن باید لا اقل چهارصد اسب بیرون میومد از اون موتور
دفه ی دیگه نبینم بگی پونیاک در صدر جدول خودرو هاستا
میدونم منطورت دهه هفتادش بوده ولی همونم جوجس جلو خیلیا که دیگه کاربرا خوشون بهتر میدونن
اخه درمود تاریخ خودرو سازیه
amir
۸ خرداد ۱۳۹۷فقط موستانگ با 88 اسب بخار قدرت(!)باقیش سوسول بازیه خخخخخ
MOBINPOURMAMD
۸ خرداد ۱۳۹۷عاقا من گریم گرفت،،برم یکم گریه کنم و با اسید دوش بگیرم بیام?
علی
۹ خرداد ۱۳۹۷موتور TU۵ میزاشتن روشون بهتر بود ????
امیر
۹ خرداد ۱۳۹۷چلنجر چرا این شکلیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!???
Reventon
۹ خرداد ۱۳۹۷اینا همه بخاطر گرون کردن نفت تو سال ۱۹۷۵ توسط عقاب اُپِیک بود!
این یعنی قدرت ایران تو دنیا که اقتصاد امریکا رو تا این حد تعغیر داد
اما حالا چی؟؟؟
همش حرف مفت
محمد
۹ خرداد ۱۳۹۷اصن چلنجر خرابم کرد خدایی کاش تولیدش نمیکردن
مهدی
۹ خرداد ۱۳۹۷وایی خدا مگه ماشین زشت تر از تاندر برد داریم ؟/؟/؟
حسام
۲۳ دی ۱۴۰۱من در اون دوران بودم. اون زمان نفت اوپک گرون بود .اگه مایل کار ها کوچک نمی‌شدند یه جنگ اتفاق می افتاد بین کمپانی ها و نفت اوپک و نابود می شدند.