برترین کراس‌اورهای شاسی‌بلند کامپکت 2015

کراس‌اورها خودروهایی هستند که از ترکیب ژنتیکی با یک شاسی‌بلند به‌وجود آمده‌اند و ضمن کاربردی‌بودن، اندکی قابلیت آفرود نیز در خود دارند. در حال حاضر، بازار خودرو پر از وسایل نقلیه‌ای است که ارائه یک لیست کامل از آنها کار چندان آسانی نیست. با این حال، در ادامه یک لیست از کراس‌اورها آماده شده که بازیگران حاضر در این عرصه را رتبه‌بندی کرده است.

۱۶) میتسوبیشی اوت‌لندر اسپورت یا ASX

اوت‌لندر اسپورت یا همان ASX ظاهر متفاوتی دارد و همین امر آن را از دیگران متمایز می کند. برای پیشرانه این مدل از یک موتور ۲ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۴۸ اسب‌بخار استفاده شده است که با یک دیفرانسیل جلو و ی ک گیربکس دستی ۵ دنده همراه است. در همین حال، یک سیستم انتقال قدرت CVT در کنار یک موتور ۲/۴ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۶۸ اسب‌بخار به صورت یک آپشن در دسترس قرار دارد. سیستم دیفرانسیل جلو به صورت استاندارد است و برای دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک باید هزینه اضافی پرداخت کرد. برخی موارد مانند قیمت پایه کم و یک گارانتی ۱۰ ساله یا ۱۰۰ هزار مایل از جمله مزیّت‌های این مدل به شمار می‌روند؛ خودرویی که نتوانسته جای خود را در دل علاقه‌مندان باز کند.

۱۵) جی‌ام‌سی تِرین

جی‌ام‌سی ترین (Terrain) به عنوان یک کراس‌اور ۵ سرنشینه، خودرویی راحت، مجهز و بزرگتر از سایر رقبا است. با این حال، این مدل از مشکل اضافه‌وزن معمول امریکایی‌ها رنج می‌برد و مصرف سوخت، عملکرد ترمزها و هندلینگ از نقاط ضعف آن به شمار می‌روند. در این مدل، یک موتور ۲/۴ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۸۲ اسب‌بخار در کنار یک دیفرانسیل جلو به صورت استاندارد استفاده می‌شود. در همین حال، از یک موتور ۳/۶ لیتری V-6 با قدرت ۳۰۱ اسب‌بخار نیز می‌توان استفاده کرد. یک سیستم دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک نیز به صورت آپشن در کنار هر کدام از موتورها در دسترس قرار دارد. «ترین» یک گزینه معقول برای خریدران در این کلاس است ولی از رده‌های بالای ‌کلاس، فاصله زیادی دارد. البته خبر خوب این است که یک مدل بازنگری‌شده در پاییز ۲۰۱۵ در راه است.

۱۴) شورولت اکوایناکس

مدل اکوایناکس که پا به سن گذاشته، خودرویی جادار و مجهز است؛ ولی در عین حال، به راحتی توسط خودروهای جدید و با هیجان بیشتر به عقب رانده می‌شود. در این مدل، از دو گزینه برای پیشرانه می‌توان استفاده کرد. یک موتور ۲/۴ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۸۲ اسب‌بخار و همین‌طور یک موتور ۳/۶ لیتری V-6 با قدرت ۳۰۱ اسب‌بخار. همچنین یک سیستم گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک می‌تواند انتقال قدرت را برای چرخ‌های جلو یا تمام چرخ‌ها انجام دهد. تکنولوژی‌هایی مانند 4G LTE و هات‌اسپات وای‌فای داخلی، هشدار برخورد از جلو و دستیار پارکینگ عقب از جمله آپشن‌های جالب در این مدل هستند. ولی هنوز هم راه زیادی تا نزدیک‌شدن به صدر جدول این کلاس خودرویی باقی مانده است. در همین حال، پاییز امسال باید منتظر رونمایی یک مدل ۲۰۱۶ از اکوایناکس باشیم که در طراحی آن تجدیدنظر صورت گرفته است.

۱۳) نیسان روگ

نام «روگ» به معنای «چموش و سرکش» و ظاهر سرزنده‌اش ممکن است شمار را به این اشتباه بیندازد که با خودرویی با هیجان رانندگی بالا روبرو هستید. ولی به جای آن، یک خودروی خانوادگی باوقار دارید که طبیعت بسیار آرامی نیز دارد. در این مدل، قدرت یک موتور ۲/۵ لیتری چهار سیلندر از طریق یک سیستم CVT می‌تواند به چرخ‌های جلو یا تمام چرخ‌ها منتقل شود. سواری در نیسان روگ کیفیت مناسبی دارد و سیستم تعلیق حرکات بدنه را به‌خوبی کنترل می‌کند. ولی سیستم فرمان به نوعی «بی‌حس» است و ارتباط لازم را ندارد. در همین حال، در داخل کابین روگ، شرایط لوکس و سطح بالایی برای قرار گرفتن ۷ سرنشین آماده شده که این موضوع، بیشتر از همه در سطح تریم‌های بالای آن مشهود است.

۱۲) هیوندای توسان

توسان با فضای مناسب در صندلی‌های عقب، کنترل‌های مناسب و تنظیمات بهینه سیستم تعلیق، پتانسیل‌های زیادی در خود دارد. با این حال، مواردی مانند فضای حمل وسایل کوچک و نقاط کور بزرگ، آن را در سطوح پایین‌تر کلاس خود نگه می‌دارند. در این مدل، از یک موتور ۲ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۶۴ اسب‌بخار یا یک موتور ۲/۴ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۸۲ اسب‌بخار می‌توان استفاده کرد و یک گیربکس اتوماتیک ۶ سرعته می‌تواند با یک دیفرانسیل جلو یا تمام‌چرخ متحرک همراه گردد. همچنین یک توسان با سوخت هیدروژنی، دارای دامنه مسافتی در حدود ۴۸۰ کیلومتر است که البته باید فقط در کالیفرنیای امریکا به دنبال آن باشید. زمان درنظرگرفته‌شده برای ورود توسان به بازار، ماه جولای سال جاری میلادی است.

۱۱) کیا اسپورتیج

اسپورتیج با ترکیب قابلیت‌های کاربردی و دینامیک رانندگی درگیر کننده، شرایط را در خور نامش ایجاد کرده است. برای این مدل، دو گزینه پیشرانه در دسترس هستند؛ یک موتور پایه ۲/۴ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۸۲ اسب‌بخار و یک موتور آپشن ۲ لیتری توربوی چهار سیلندر با قدرت ۲۶۰ اسب‌بخار. هر دوی اینها از طریق یک گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک می‌توانند قدرت خود را به چرخ‌های جلو (استاندارد) یا تما‌م‌ چرخ‌ها (آپشن) منتقل کنند. مدل توربو، چابکی بسیار خوبی دارد، ولی سیستم تعلیق تیون‌شده اسپورتی، شرایط سواری چندان مناسبی بر روی سطوح جاده ناهموار ایجاد نمی‌کند. شاید نکته جالب در مورد کیا اسپورتیج، ترکیبی متعادل از شرایط اسپورت، استایل و کاربردی‌بودن باشد.

۱۰) سوبارو اوت‌بک

اوت‌بک جدید اندکی بزرگتر شده و فضای بازتری در داخل کابین پیدا کرده است؛ ولی هنوز نمی‌تواند به سؤال قدیمی «استیشن واگن بزرگ یا کراس‌اور کوچک؟» پاسخ مناسبی بدهد. البته شاید این موضوع چندان هم اهمیتی نداشته باشد؛ چرا که طرفداران خاص خود را پیدا کرده است. ای خودرو هنوز هم فاصله ۲۲۱ میلی‌متری خود را با سطح زمین حفظ کرده است و برای پیشرانه آن می‌توان از بین گزینه‌های ۲/۵ لیتری چهار سیلندر تخت یا ۳/۶ لیتری شش سیلندر تخت انتخاب کرد. در همین حال، در مدل امسال، سیستم انتقال قدرت متغیر پیوسته (CVT) به صورت استاندارد در اوت‌بک استفاده شده است. سیستم دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک نیز برای همه مدل‌ها به صورت استاندارد است که شرایط هندلینگ و چسبندگی بسیار خوبی را در تمام شرایط آب‌وهوایی ایجاد می‌کند.

۹) سوبارو فارستر

فارستر یک کراس‌اور مفید و کاربردی به تمام معناست و در عین جادار بودن، دید مناسبی را نیز از داخل فراهم می‌کند. اولین گزینه پیشرانه در این مدل، یک موتور ۲/۵ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۷۰ اسب‌بخار است که می‌تواند با یک گیربکس ۶ دنده دستی یا یک سیستم CVT همراه شود. دومین گزینه، یک موتور ۲ لیتری توربو با قدرت ۲۵۰ اسب‌بخار است که با سیستم CVT همراه می‌شود. فارستر، در عین داشتن یک سیستم تعلیق راحت و نرم، با یک سیستم دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک استاندارد، عملکردی خارق‌العاده در زمینه آفرود دارد که آن را از سایر خودروهای موجود در این کلاس متمایز می‌کند.

۸) تویوتا راو فور

قابلیت‌های بالا و کاربردی‌بودن، چیزهایی که علاقه‌مندان «راو فور» را به آن می‌شناسند. راو فور با پیشرانه بنزینی از یک موتور ۲/۵ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۷۶ اسب‌بخار استفاده می‌کند که با یک گیربکس اتوماتیک ۶ سرعته همراه است. البته یک پیشرانه هیبرید نیز به‌زودی در سال ۲۰۱۵ در دسترس قرار خواهد گرفت. تویوتا در این مدل سعی کرده نسبت به مدل‌های همتای آن، مصرف سوخت بهتر و قدرت بیشتری فراهم کند. در مدل با پیشرانه بنزینی، دیفرانسیل جلو به صورت استاندارد است و دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک به صورت آپشن ارائه می‌شود. این در حالی است که در مدل هیبریدی، قدرت به صورت استاندارد به تمام چرخ‌ها منتقل می‌شود. در همین حال، کف پایین‌تر در عقب و گنجایش حمل وسایل بیشتر، راو فور را تبدیل به یکی از وسایل نقلیه کاربردی در صنعت اتومبیل کرده است.

۷) فولکس‌واگن تیگوآن

تیگوآن یک گزینه «آلمانی» در یک کلاس خودرویی است که از «امریکایی‌ها» و «آسیایی‌ها» انباشته شده است. تیگوآن که بیشتر یک گلف است که در ارتفاعی بالاتر ایستاده، تنها یک گزینه پیشرانه دارد و آن یک موتور ۲ لیتری توربوی چهار سیلندر است. در همین حال، سطوح تریم در آن از مدل پایه S با گیربکس ۶ دنده دستی تا مدل اسپورت R-Line با گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک گسترده شده‌اند. دیفرانسیل جلو به صورت استاندارد و دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک به صورت آپشن است. هندلینگ، ترمزها و سیستم فرمان در این مدل از شرایط مناسبی برخوردارند. با این حال، نبود گزینه پیشرانه توربودیزل فولکس‌واگن در کنار گیربکس دستی اندکی در ذوق می‌زند. همچنین شاید اندکی از دوران طراحی این مدل گذشته باشد.

۶) هیوندای سانتا فه اسپورت

سانتافه اسپورت در سری «سانتافه» یک کراس‌اور پنج سرنشینه با جثه‌ای کوچکتر است که طراحی زیبایی در آن به کار گرفته شده است. برای پیشرانه این مدل می‌توان از هریک از گزینه‌های ۲/۴ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۹۰ اسب‌بخار یا ۲ لیتر توربوی چهار سیلندر با قدرت ۲۶۴ اسب‌بخار استفاده کرد که هر دوی آن ها با گیربکس اتوماتیک ۶ سرعته همراه می‌شوند. همچنین دیفرانسیل جلو به صورت استاندارد است و دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک به صورت آپشن ارائه می‌شود. از دیگر‌های آپشن‌های ارائه شده برای این مدل، درب عقب خودکار است که می‌تواند به صورت اتوماتیک در حالی که پشت در ایستاده‌اید و کلید‌ها در جیب‌تان است، باز شود. هندلینگ سانتافه اسپورت قابل‌قبول است، ولی در حد نام یک «اسپورت» نیست. با این حال، کیفیت ساخت کابین، آن را تبدیل به یکی از گزینه‌های محبوب در این کلاس کرده است.

۵) جیپ رنگلر

قبل از این که اعتراضی شنیده شود، باید اعتراف کرد که این خودرو یک «کراس‌اور» نیست. ولی سؤال اینجاست که دیگر کجای دنیای اتومبیل می‌توان این مدل را رتبه‌بندی کرد؟ اگر به دنبال بهترین ویژگی‌های‌آفرود در یک وسیله نقلیه هستید، چه چیزی بهتر از جیپ رنگلر «افسانه‌ای» می‌تواند باشد؟ آن هم با دیفرانسیل چهار چرخ متحرک، فاصله زیاد از سطح زمین و سیستم تعلیق مناسب. یک موتور ۳/۶ لیتری V-6 با قدرت ۲۸۵ اسب‌بخار، پیشرانه رنگلر را تأمین می‌کند که می‌تواند با یک گیربکس ۶ سرعته دستی یا ۵ سرعته اتوماتیک همراه شود. برای بالاترین سطح از رنگلر، باید به سراغ مدل «روبیکون» رفت که سرسخت‌ترین آنها به شمار می‌رود. در هر صورت، رنگلر شاید مانند سایر خودروهای موجود در این لیست برای استفاده‌های روزمزه کاربرد نداشته باشد، ولی شاید از همه آنها، دوست‌داشتنی‌تر است.

۴) جیپ چروکی

چروکی بهترین شرایط رانندگی را به عنوان یک «جیپ کوچک» دارد؛ قدرتمند، نه‌چندان سبک و با دینامیک مناسب در جاده. در چروکی از هر کدام‌ از موتورهای ۲/۴ لیتری چهار سیلندر یا ۳/۲ لیتری V-6 می‌توان استفاده کرد. امّا در عین حال، استفاده از موتور V-6 شاید برای دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک و یدک‌کشی مناسب‌تر باشد. برای انتقال قدرت نیز از یک گیربکس اتوماتیک ۹ سرعته استفاده می‌شود. تکنولوژی‌های داخل کابین و مواد به کار رفته با «گرند چروکی» برابری می‌کنند. با این حال، ظرفیت حمل وسایل در بهترین حالت، شرایطی متوسط دارد.

۳) فورد اسکیپ

ظاهر اسپورتی و سطح بالای اسکیپ، شرایط بسیار خوبی برای آن رقم زده است و این در حالی است که طراحی داخلی نیز از همین سبک پیروی کرده است. اسکیپ برای آن که بتواند حضور مؤثری در مقابل رقبا داشته باشد، امکانات پرمیوم زیادی در اختیار قرار می‌دهد و در آن می‌توان از سه نوع موتور چهار سیلندر برای پیشرانه استفاده کرد که دو موتور توربوشارژر در بین آنها حضور دارند. یک گیربکس اتوماتیک ۶ سرعته به صورت استاندارد در تمام مدل‌های اسکیپ ارائه می‌شود و در همین حال، شرایط شاسی و سواری آن، یک تجربه رانندگی درگیرکننده و شگفت‌انگیز را در اختیار قرار می‌دهد.

۲) هوندا CR-V

هوندا از هر لحاظ بر روی ارتقای مدل CR-V کار کرده است؛ طراحی تازه بدنه باعث شده تا ظاهری مدرن و منحصر به فرد برای‌ آن ایجاد شود و در همین حال، داخل کابین، محیطی آرام‌تر و با مواد مناسب‌تر فراهم شده است. همچنین با استفاده از تیونینگ سیستم تعلیق و سیستم ترمز، هندلینگ در CR-V بهبود یافته است. برای پیشرانه، یک موتور ۲/۴ لیتری چهار سیلندر همان ۱۸۴ اسب‌بخار قبلی را تولید می‌کند؛ ولی در حال حاضر، از یک سیستم CVT برای انتقال قدرت استفاده می‌شود. دیفرانسیل جلو به صورت استاندارد ارائه شده است و در همین حال، امکان استفاده از آپشن دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک نیز وجود دارد. طرفداران CR-V قبلی حتماً از آمدن مدل جدید نیز استقبال خواهند کرد.

۱) مزدا CX-5

مدل دوست‌داشتنی CX-5 با حال و هوای ورزشکاری که برای باور به آن فقط باید تجربه رانندگی با این مدل را داشت، به عنوان «خودروی اسپورت» کراس‌اورها شناخته می‌شود. گزینه اول پیشرانه در CX-5، یک موتور ۲ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۵۵ اسب‌بخار است که تنها با گیربکس ۶ دنده دستی و دیفرانسیل جلو ارائه می‌شود. در این حالت، نمی‌توان از دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک استفاده کرد. در عین حال، می‌توان از موتور ۲/۵ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۸۴ اسب‌بخار نیز استفاده کرد. در این حالت، دیفرانسیل به صورت استاندارد است و دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک را به صورت یک آپشن می‌توان در اختیار داشت. در CX-5 تکنولوژی‌های هوشمند زیادی به کار رفته و همین‌طور فضای حمل وسایل بسیار خوبی تدارک دیده شده است؛ ولی نقطه قوتش بیشتر در وقار و متانتش در رانندگی در جاده است.

منبع: caranddriver