کامارو خودرویی نیست که نیاز به تمجید و تعریف داشته باشد؛ در نیم قرن اخیر آنقدر محبوبیت برای خودش جمع کرده که دیگر در محافل خودرویی (و حتی غیر خودرویی) نیازی به خودنمایی ندارد. در کامارو نیازی نیست برای جلب توجه مردم، پدال گاز را تا انتها فشار دهیم، نه! باوجود این همه اسپرت مختلف اما دیدن کامارویی که در گوشه ای از خیابان پارک شده هنوز هم هیجان انگیز است. کامارو یک جور خاصی است . . .
کامارو در سال ۱۹۶۶ آمد؛ یعنی یکسال دیرتر از ماستنگ و سه سال هم زودتر از چلنجر. نمیدانیم در سالهای ۱۹۶۰ حال و هوای ماسل کارها چگونه بوده ولی شنیده ایم که هرچقدر از سالهای دهه ۶۰ میلادی فاصله می گیریم، داستان این سه آمریکایی نیز بتدریج جذاب تر و جالب تر می شود به خصوص از آغاز هزاره سوم میلادی که هر سه خودرو در ظاهر جدیدشان نیم نگاهی به دهه ۶۰ میلادی داشتند اما در باطن با تکنولوژی های تازه به میدان آمدند. مطلبی که در ادامه می خوانید مرور بسیار مختصری است بر زندگی کامارو . . .
نسل اول: از ۱۹۶۷ تا ۱۹۶۹
نسل اول کامارو در سه مدل عرضه می شد؛ یکی Sport Coupe که با قیمت حدودی ۲,۴۰۰ دلاری اش ارزانتر قیمت پایه ای ماستنگ بود. مدل دوم Rally Sport و تریم سوم آن هم SuperSport نام داشت. درهمان سال ۶۷ شورولت برخی ویژگی های RS را با SS به اشتراک گذاشت و مدلهای جدیدی به نام RS/SS خلق شدند. بعنوان مثال به ویدئوی زیر دقت کنید؛ این کامارو با آنکه چراغ های مخفی RS را دارد اما در جلوپنجره اش لوگوی SS حک شده:
[jwplayer mediaid=”۸۳۲۱۷″]
نسل دوم: از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۱
سال ۱۹۷۰ نسل دوم کامارو آمد و حدود ۱۲ سال بر روی خط تولید ماند. سه سال فرصت خوبی بود تا شورولت، طراحی نسل دوم کامارو را تماما زیرو رو کند. ظاهر کاماروی نسل دوم حالا بیشتر به مذاق مشتریان اروپایی می نشست.
این نسل بزرگتر (حدود ۵ سانتیمتر) و عریضتر (حدود ۱ سانتیمتر) از قبل شده بود اما فاصله محوری آن ثابت ماند. کاماروی جدید سنگینتر بود و همچنان از پلتفرم F-body جنرال موتورز بهره میبرد. در این نسل دیگر خبری از مدل های کانورتیبل نبود و همین موضوع نیز آنرا خیلی خواستنی تر می کرد . . .
نسل سوم: از ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۲
این نسل که حدود ۲۲۷ کیلوگرم سبکتر از سابق بود، با اینکه ظاهر جذاب دو نسل پیشین را نداشت اما در عوض مدرنتر از آنها بود چون برای نخستین بار شورولت از ویژگی های زیر استفاده می کرد:
- انجین ۴ سیلندر.
- سیستم سوخت رسانی انژکتوری.
- گیربکس ۴ سرعته اتومات (۵ سرعته دستی).
- رینگ های ۱۶ اینچی.
نسل چهارم: از ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲
چهارمین نسل کامارو در واقع نسخه ارتقا یافته ای از نسل سوم بود. کامارو همچون نسل های سابقش بر روی پلتفرم F-body ساخته شد، اسپرتی ۲+۲ نفره بود و در مدلهای کوپه، کانورتیبل (از سال ۹۴) و کوپه با سقف T-top (سفارشی) عرضه می شد. گیربکس استاندارد نسل چهارم ۵ سرعته دستی (۴ سرعته اتومات سفارشی) بود درحالیکه مدلهای Z/28 گیربکس ۴ سرعته اتومات استاندارد داشتند. همچنین در این نسل برای نخستین بار از گیربکس ۶ سرعته دستی نیز استفاده شد که البته یک آپشن سفارشی بود . . .
نسل پنجم: از ۲۰۱۰ تا …
رقبای همیشگی کامارو وقتی صحبت از نسل پنجم آن می شود (برای شیطنت هم که شده) بلافاصله می گویند ماسل کار کانادایی! البته تاحدودی حق هم دارند ولی از طرف دیگر باید این را هم قبول کنیم که تنها نقطه ضعف کاماروی نسل پنجم همین یک نکته است و بس! همانطور که قبلا نیز گفتیم، شورولت در نسل پنجم برای نخستین بار در تاریخ زندگی کامارو، خط تولید آنرا به خارج از ایالات متحده (به اونتاریو در کانادا) منتقل کرد.
یکی دیگر از نکات قابل توجه در این نسل، نقش مهندسین استرالیایی هولدن در طراحی، توسعه و ساخت کاماروی نسل پنجم است چون همه چیز به پلتفرم Zeta جنرال موتورز برمی گردد؛ این پلتفرم توسط مهندسین کمپانی هولدن در استرالیا ساخته شده و کاماروی جدید نیز نخستین خودرویی بود که از این پلتفرم استفاده می کرد . . .
اتلو
۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۵تاپ اسپیده z28 قدیمی چقدره؟؟؟
hamid
۱۷ آذر ۱۳۹۹چقدر عالی و شیرین توضیح دادین
ولی هیچی کاپریس کلاسیک نمیشه
reza.m.2011
۱۱ مرداد ۱۴۰۳وای خدا 405 موتورش 110 اسب بخاره بعد کاماروی1986 موتورش 140 اسبه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
دلم امریکا میخواد .
فقط بخاطر این جنرال موتورز
موافقی بکوب لایکو