نگاهی به آخرین سوپراسپرت‌های تنفس طبیعی

چه دوست داشته باشیم چه نه، موتورهای تنفس طبیعی رو به انقراض هستند چراکه بنا به دلایل گوناگونی بسیاری از خودروسازان به اضافه کردن توربوشارژرها یا سیستم‌های هیبریدی به پیشرانه‌های خود روی آورده‌اند. متأسفانه این روند به‌وضوح در بخش سوپراسپرت‌ها هم دیده می‌شود به‌گونه‌ای که بوگاتی، مک‌لارن، گوئنیگ‌زگ، پاگانی و… همگی از پیشرانه‌های پرخوران استفاده می‌کنند؛ اما بااین‌حال دراین‌بین شرکت‌هایی چون فراری، لامبورگینی و آستون‌مارتین همچنان سنگر پیشرانه‌های اتمسفریک را حفظ کرده‌اند.

البته مثلاً فراری یا آستون‌مارتین در برخی از محصولات خود از موتورهای توربو و یا سیستم هیبریدی استفاده کرده‌اند اما هنوز هم محصولاتی تنفس طبیعی در بین ساخته‌های خود دارند؛ بنابراین در دنیایی که پُر شده از پیشرانه‌های توربوشارژ، هنوز هم حتی در میان سوپراسپرت‌ها چند استثناء وجود دارد. خودروهایی که بجای افزایش مصنوعی توان پیشرانه‌های خود، توانی خالص و یکنواخت را ارائه می‌کنند. بااین‌حال ممکن است عمر این خودروها نیز به‌زودی به پایان رسد و مدتی طولانی شاهد تولید آن‌ها نباشیم؛ بنابراین قصد داریم در ادامهٔ این مطلب نگاهی داشته باشیم به آخرین سوپراسپرت‌های تنفس طبیعی که در حال حاضر هنوز تولید می‌شوند.

فراری F12

هرچند فراری در مدل‌های ۴۸۸، کالیفرنیا و حتی GTC4 Lusso از موتورهای توربو استفاده کرده است، اما F12 همچنان مقتدرانه به‌صورت تنفس طبیعی باقی‌مانده است و مقدار زیادی هم قدرت تولید می‌کند. پیشرانهٔ ۶.۳ لیتری V12 بکار رفته در F12 برلینتا، ۷۳۰ اسب بخار قدرت و ۶۹۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند درحالی‌که ردلاین آن ۸۷۰۰ rpm است؛ اما نسخه‌ای حتی قوی‌تر از این پیشرانه نیز در مدل TDF استفاده شده است که ۷۷۰ اسب بخار قدرت و ۷۰۵ نیوتن متر گشتاور دارد. بااین‌حال گویا مقامات فراری قصد دارند به‌احتمال‌زیاد در جایگزین F12، قوای محرکه‌ای هیبریدی مشابه آنچه در لافراری استفاده شده است را بکار گیرند.

لامبورگینی اوراکان و اونتادور

فکر می‌کنید اینکه فراری هنوز در مدل F12 خود از موتور اتمسفریک استفاده می‌کند بسیار جذاب است؟ پس باید بدانید لامبورگینی در این زمینه رقیب خود را شکست داده است چراکه این شرکت هرگز حتی در یکی از محصولات خود هم از پیشرانه‌های توربو استفاده نکرده است. البته لامبورگینی هم چند سال پیش با معرفی مدل آستریون از قوای محرکهٔ هیبریدی استفاده کرد و همچنین در حال آماده‌سازی کراس‌اوور اوروس با پیشرانهٔ توئین توربو است اما بااین‌حال این شرکت هنوز هیچ خودروی توربویی را به تولید نرسانده است و قاطعانه همچنان پیشرانه‌های V10 و V12 مدل‌های اوراکان و اونتادور را عاری از هرگونه سیستم‌های پرخوران یا نیروی کمکی الکتریکی حفظ کرده است که احتمالاً این کار همچنان از سوی لامبورگینی ادامه خواهد داشت.

آئودی R8

دیگر خودروی این لیست، خویشاوند لامبورگینی اوراکان یعنی آئودی R8 است که از همان پیشرانهٔ ۵.۲ لیتری V10 اوراکان استفاده می‌کند. البته این موتور در نسل قبلی R8 هم بکار می‌رفت اما در نسل جدید، پیشرانهٔ کوچک‌تر V8 نسل قبلی کنار گذاشته شده است. موتور تنفس طبیعی آئودی R8، آن‌را از رقبایی مانند مرسدس AMG GT یا اکثر نسخه‌های پورشه ۹۱۱ متمایز کرده است. البته به‌احتمال‌زیاد در آینده یک پیشرانهٔ کوچک‌تر توربو هم برای R8 ارائه خواهد شد اما با توجه به اظهارات استفان وینکلمن، رئیس سابق لامبورگینی و مسئول کنونی آئودی اسپرت، موتور ۱۰ سیلندر تنفس طبیعی همچنان به‌عنوان بالاترین موتور در R8 حفظ خواهد شد.

پورشه ۹۱۱ GT3

میدانیم که نمی‌توان پورشه ۹۱۱ را یک سوپراسپرت واقعی دانست اما با توجه به قدرت و توانایی‌های عملکردی، نسخه‌های خاصی از ۹۱۱ مانند مدل توربو و همتای تنفس طبیعی آن، GT3 را می‌توان در دستهٔ سوپراسپرت‌ها قرار داد؛ اما درحالی‌که اکثر نسخه‌های ۹۱۱ مجهز به پیشرانه‌های توربوشارژ هستند، GT3 همچنان بر استفاده از موتور تنفس طبیعی پافشاری می‌کند و البته عملکرد فوق‌العاده‌ای هم دارد. فقط کافی است نگاهی داشته باشیم به آمار و ارقام این خودرو. آخرین نسخهٔ ۹۱۱ GT3 قدرتی معادل ۴۷۰ اسب بخار داشته و در ۳.۵ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر در ساعت می‌رسد. این در حالی است که نسخهٔ قوی‌تر این خودرو یعنی GT3 RS قدرت بیشتری برابر با ۵۰۰ اسب بخار داشته و شتاب صفرتاصد را در ۳.۳ ثانیه طی می‌کند. علاوه بر این، نسخهٔ منحصربه‌فرد ۹۱۱ R نیز مجهز به همین پیشرانهٔ ۴ لیتری تنفس طبیعی است که نیروی آن از طریق یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی انتقال پیدا می‌کند. شتاب صفرتاصد این مدل نیز ۳.۸ ثانیه است. وعده داده شده که نسل آیندهٔ ۹۱۱ GT3 حتی بهتر از این باشد اما امیدواریم که همچنان به‌صورت تنفس طبیعی باقی بماند.

آستون‌مارتین ونکوئیش S

همان‌طور که به‌احتمال‌زیاد می‌دانید، آستون‌مارتین به‌تازگی مدل جدید DB11 را معرفی کرده است که نه‌تنها بر روی یک پلت‌فرم جدید ساخته شده که حتی به یک پیشرانهٔ جدید توربوشارژر نیز مجهز شده است. این پیشرانه از نوع ۵.۲ لیتری V12 توئین توربو است. اما غیرازاین، آستون‌مارتین یک موتور توربوشارژ جدید دیگر را نیز با همکاری مرسدس-آام‌گ توسعه داده است و همچنین به دنبال آن یک موتور V8 جدید را هم خواهد ساخت؛ بنابراین مشخص است که آستون‌مارتین قصد دارد در تمامی محصولات خود از پیشرانه‌های توربو استفاده کند اما هنوز هم استثنائی دراین‌بین وجود دارد و آن مدل ونکوئیش S است که همچنان از پیشرانهٔ ۶ لیتری V12 تنفس طبیعی نمادین آستون‌مارتین استفاده می‌کند. این موتور نزدیک به ۶۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند که تقریباً ۵۰ درصد بیشتر از قدرتی است که همین موتور حدود ۱۸ سال پیش در مدل DB7 تولید می‌کرد.

منبع: CarScoops