یادی از دوره‌های طلایی، ماسل کارهای آمریکایی یا اسپرت‌های ژاپنی؟

بدون شک، دوران طلایی خودروسازی آمریکا، دههٔ ۶۰ تا اواسط دههٔ ۷۰ بود. در این سال‌ها شاهد تولد ماسل کارها با تنوعی تکرارنشدنی و پیشرانه‌های بسیار قدرتمند بودیم. از سوی دیگر، خودروسازان ژاپنی هم در دههٔ ۹۰ تا اواسط دههٔ ۲۰۰۰ به اوج رسیدند و این سال‌ها دوران طلایی اسپرت‌های جذاب ژاپنی بود. نه آمریکایی‌ها و نه ژاپنی‌ها هیچ‌گاه نتوانستند آن دوران طلایی را تکرار کنند و با توجه به الکتریکی‌سازی صنعت خودروسازی دنیا، قطعاً در آینده هم تکرار نخواهد شد. همین موضوع بهانه‌ای شد تا در این مطلب به تعدادی از برجسته‌ترین ساخته‌های دوران طلایی آمریکایی‌ها و ژاپنی‌ها نگاهی داشته باشیم و محصولات چشمگیر سال‌های اوج خودروسازی این دو کشور را باهم مقایسه کنیم.

ماسل کارهای آمریکایی

دوران طلایی: دههٔ ۶۰ تا اواسط دههٔ ۷۰

شورلت کامارو SS سال ۱۹۷۰

قدرت: ۳۷۵ اسب بخار

نسل نخست شورلت کامارو در سال ۱۹۶۷ برای رقابت مستقیم با فورد موستانگ که به محبوبیتی فراتر از تصور دست یافته بود به بازار آمد. سپس مدت کوتاهی بعد یعنی در سال ۱۹۷۰ نسل دوم کامارو با طراحی کاملاً جدیدی معرفی شد. این نسل در نسخه‌های مختلفی تولید می‌شد اما گل سرسبد آن‌ها مدل قدرتمند SS بود. این مدل با دو پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری و ۶.۶ لیتری ارائه می‌شد که دومی با تولید ۳۷۵ اسب بخار قدرت و ۵۶۳ نیوتن متر گشتاور، قوی‌ترین موتور نسل دوم کامارو محسوب می‌شد.

شورلت کوروت ۴۵۴ سال ۱۹۷۰

قدرت: ۴۶۰ اسب بخار

نسل سوم شورلت کوروت در سال‌های اوج رونق ماسل کارها یعنی سال ۱۹۶۸ به بازار آمد و تا سال ۱۹۸۲ روی خط تولید ماند. هرچند پیشرانه‌ها و قطعات شاسی کوروت C3 از C2 گرفته شده بودند اما طراحی بدنه و داخل آن کاملاً جدید بود که C3 را به یکی از جذاب‌ترین کوروت‌های تاریخ تبدیل کرد. این نسل در طول عمر طولانی خود با پیشرانه‌های V8 مختلفی تولید شد اما سال اوج آن سال ۱۹۷۰ بود. در این سال برای اولین بار حجیم‌ترین پیشرانه برای کوروت C3 ارائه شد. این موتور که ۷.۴ لیتر حجم داشت، ۴۶۰ اسب بخار قدرت و ۶۶۴ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد تا کوروت را به یکی از قوی‌ترین ماسل کارهای آن زمان تبدیل کند.

شورلت شول SS 454 سال ۱۹۷۰

قدرت: ۴۵۰ اسب بخار

هرچند این روزها کوروت و کامارو هنوز زنده هستند اما دیگر نامی از شِول نمی‌شنویم درحالی‌که این یکی از جذاب‌ترین و موفق‌ترین محصولات تاریخ شورلت محسوب می‌شود. چشمگیرترین نسل این خودرو، نسل سوم بود که در سال ۱۹۶۸ معرفی شد. البته شول در نسخه‌های مختلفی مثل سدان و استیشن تولید می‌شد ولی ما در اینجا با نسخهٔ کوپهٔ آن کار داریم. نسخهٔ اسپرت SS که از پیشرانه‌های قوی‌تری برخوردار بود، فقط برای شول کوپه و کانورتیبل ارائه می‌شد. در سال ۱۹۷۰، مثل کوروت برای شول SS هم همان پیشرانهٔ ۷.۴ لیتری ارائه شد اما ازآنجایی‌که طبق قانون جنرال موتورز در آن سال‌ها هیچ محصولی نباید از کوروت قوی‌تر می‌بود، این موتور در اینجا ۴۵۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد.

پونتیاک GTO جاج سال ۱۹۶۹

قدرت: ۳۷۰ اسب بخار

GTO یکی از مشهورترین محصولات تاریخ پونتیاک محسوب می‌شود. این خودرو برای اولین بار در سال ۱۹۶۴ معرفی شد و مثل دیگر ماسل کارهای آمریکایی، در سال ۱۹۶۸ با نسل دوم خود به اوج رسید. در سال ۱۹۶۹ اما پونتیاک نسخهٔ جدیدی بنام جاج به معنای قاضی را برای GTO ارائه کرد. این نسخه که ۳۳۰ دلار از GTO معمولی گران‌تر بود، به لاستیک‌های عریض‌تر، برچسب‌های روی بدنه و یک اسپویلر عقب مجهز بود. جاج با پیشرانهٔ ۶.۶ لیتری V8 ارائه می‌شد که در نسخهٔ Ram Air IV با ویژگی‌هایی مثل منیفولد دود جریان بالا و کاربراتور چهار دهنهٔ بزرگ‌تر، ۳۷۰ اسب بخار قدرت و ۶۰۳ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. نکتهٔ جالب اینکه در تبلیغات GTO جاج از شعارهایی مثل همه برای قاضی قیام می‌کنند یا قاضی را می‌توان خرید استفاده می‌شد.

بیوک GSX سال ۱۹۷۰

قدرت: ۳۶۰ اسب بخار

در دوران اوج ماسل کارها، تقریباً همهٔ برندهای جنرال موتورز به این بخش وارد شده بودند به‌جز بیوک. به همین دلیل این شرکت در سال ۱۹۷۰ مدل جذاب GSX را معرفی کرد. این خودرو بر اساس مدل اسکای‌لارک ساخته شده بود و بیوک قصد داشت با این کار توجهات را به نسل سوم اسکای‌لارک که در سال ۱۹۶۸ معرفی شده بود جلب کند. GSX همچنین پاسخ بیوک به پونتیاک GTO جاج، شورلت شول SS و اولدزمبیل ۴۴۲ W30 محسوب می‌شد. GSX به پیشرانهٔ ۷.۵ لیتری V8 مجهز شده بود که با پکیج سفارشی Stage 1، خروجی آن به ۳۶۰ اسب بخار قدرت و ۶۹۲ نیوتن متر گشتاور می‌رسید. این بیشترین گشتاور در بین همهٔ موتورهای تولیدی آمریکایی محسوب می‌شد و GSX این رکورد را تا ۳۳ سال یعنی تا زمان معرفی دوج وایپر سری ۲ در سال ۲۰۰۳ حفظ کرد. بیوک GSX تنها در سه سال تولید شد و تعداد محدودی از آن ساخته شد.

دوج چلنجر R/T سال ۱۹۷۰

قدرت: ۴۲۵ اسب بخار

پس از ورود موستانگ و کامارو به بازار، دوج هم در سال ۱۹۷۰ با معرفی چلنجر به این میدان وارد شد. همچنین در همین سال نسل سوم پلیموث باراکودا هم با پلت‌فرم مشترکی با چلنجر معرفی شد تا با ماسل کارهای دوم فورد و جنرال موتورز یعنی مرکوری کوگار و پونتیاک فایربرد رقابت کند. چلنجر با پیشرانه‌های مختلفی به بازار عرضه می‌شد که قوی‌ترین آن‌ها ۷ لیتری V8 همی بود. این موتور که در نسخهٔ T/A ارائه می‌شد، ۴۲۵ اسب بخار قدرت و ۶۶۴ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد و از قوی‌ترین نسخه‌های موستانگ و کامارو قوی‌تر بود.

دوج کورونت R/T سال ۱۹۶۹

قدرت: ۴۲۵ اسب بخار

دوج کورونت یک خودروی خانوادگی بود که از سال ۱۹۴۹ تولید می‌شد. در دههٔ ۶۰ اما با داغ شدن تب ماسل کارها، دوج نسخهٔ کوپهٔ این خودرو را به پیشرانهٔ قدرتمند همی مجهز کرده و کورونت R/T را به بازار عرضه کرد. این نسخه برای اولین بار در سال ۱۹۶۷ با همان پیشرانهٔ ۷ لیتری V8 همی ۴۲۵ اسب بخاری معرفی شد. در سال ۱۹۶۹ هم کورونت R/T سوپر بی ارائه شد که کورونت را به یک ماسل کار تمام‌عیار تبدیل کرد. البته این خودرو ماسل کار ارزان‌قیمت دوج محسوب می‌شد. سوپر بی به ویژگی‌هایی مثل لاستیک‌های پرفورمنس بالا، گیربکس چهار سرعتهٔ دستی موپار و نوار برچسبی عقب با نشان زنبورعسل مجهز بود. کورونت R/T تا سال ۱۹۷۰ به تولید رسید.

پلیموث رودرانر همی سال ۱۹۷۱

قدرت: ۴۲۵ اسب بخار

پلیموث رودرانر برای اولین بار در سال ۱۹۶۸ بر پایهٔ پلت‌فرم مشترکی با دوج چارجر معرفی شد و سپس در نسل دوم که در سال ۱۹۷۱ معرفی شد به ماسل کار جذاب‌تری مبدل گشت. ۱۹۷۱ تنها سالی بود که برای رودرانر پیشرانهٔ قدرتمند ۷ لیتری همی ارائه شد. این موتور در اینجا هم ۴۲۵ اسب بخار قدرت ۶۶۴ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. پلیموث GTX هم نسخهٔ پرفورمنس رودرانر محسوب می‌شد که با همین موتور همی و همین‌طور موتور ۷.۲ لیتری V8 قابل خریداری بود.

مرکوری کوگار المینیتور باس ۴۲۹ سال ۱۹۷۰

قدرت: ۳۷۵ اسب بخار

مرکوری کوگار را می‌توان پسرعموی فورد موستانگ دانست. این خودرو به‌عنوان ماسل کار دوم فورد، در اواخر سال ۱۹۶۶ معرفی شده و در سال ۱۹۶۷ به بازار آمد. کوگار در پلت‌فرم و دیگر قطعات فنی مثل پیشرانه‌ها با موستانگ اشتراک داشت. در سال ۱۹۶۹، مرکوری نسخهٔ جدیدی بنام المینیتور را برای کوگار ارائه کرد که نسخه‌ای پرفورمنس بود و همتای موستانگ مک‌وان محسوب می‌شد. این نسخه با همهٔ پیشرانه‌های کوگار قابل خریداری بود اما در سال ۱۹۶۹، موتور باس ۴۲۹ که با موستانگ باس ۴۲۹ مشترک بود به لیست پیشرانه‌های آن افزوده شد تا قوی‌ترین کوگار متولد شود. این پیشرانهٔ ۷ لیتری ۳۷۵ اسب بخار قدرت و ۶۶۴ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد.

فورد موستانگ مک‌وان سال ۱۹۷۱

قدرت: ۳۷۵ اسب بخار

فورد موستانگ آغازگر راه ماسل کارها بود و موج خودروهای عضلانی که در اواخر دههٔ ۶۰ به راه افتاد با معرفی موستانگ در سال ۱۹۶۴ شروع شد. با افزایش رقابت در این بخش، نسل اول موستانگ طی سال‌های بعد بزرگ و بزرگ‌تر شد. آخرین فیس‌لیفت و به‌روزرسانی این نسل در سال ۱۹۷۱ صورت گرفت و موستانگ که تقریباً به‌طور کامل بازطراحی شده بود، از همیشه بزرگ‌تر شد. در این سال همچنین قوی‌ترین پیشرانهٔ نسل اول هم ارائه شد. این موتور ۷ لیتری V8 سوپر کبرا جت بود که ۳۷۵ اسب بخار قدرت و ۶۱۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. این موتور در همهٔ نسخه‌های موستانگ ارائه می‌شد اما وقتی در سینهٔ مک‌وان قرار می‌گرفت جذابیت آن دوچندان می‌شد.

اسپرت‌های ژاپنی

دوران طلایی: دههٔ ۹۰ تا اواسط دههٔ ۲۰۰۰

نیسان 300ZX سال ۱۹۹۰

قدرت: ۳۰۰ اسب بخار

پیشینهٔ محصولات سری Z نیسان به سال ۱۹۶۹ و داتسون 240Z بازمی‌گردد اما این سری با 300ZX در دههٔ ۹۰ به اوج رسید. نسل دوم این خودرو که در سال ۱۹۸۹ معرفی شد، یکی از جذاب‌ترین محصولات تاریخ نیسان محسوب می‌شود. 300ZX با یک پیشرانهٔ ۳ لیتری V6 در دو نسخهٔ تنفس طبیعی و توئین توربو ارائه می‌شد که دومی ۳۰۰ اسب بخار قدرت و ۳۸۳ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. نسخهٔ توئین توربوی 300ZX همچنین به ویژگی‌های نوآورانه‌ای شامل سیستم تعلیق دو حالته و سیستم فرمان گیری چرخ‌های عقب مجهز بود.

نیسان اسکای‌لاین GT-R سال ۱۹۹۹

قدرت: ۲۸۰ اسب بخار

اسکای‌لاین یکی از باسابقه‌ترین محصولات نیسان است که پیشینهٔ آن به سال ۱۹۵۷ بازمی‌گردد؛ اما مدل مدنظر ما در نسل دهم این خودرو متولد شد که در سال ۱۹۹۹ به بازار آمد. این خودرو، کوپهٔ جذاب اسکای‌لاین GT-R است که با کد R34 شناخته می‌شود و پدر GT-R کنونی به‌حساب می‌آید. قوی‌ترین نسخهٔ این خودرو 25GT توربو نام داشت که به پیشرانهٔ ۲.۵ لیتری شش سیلندر خطی توربو با ۲۸۰ اسب بخار قدرت و ۳۴۳ نیوتن متر گشتاور مجهز بود. البته بعداً نسخهٔ تولید محدودی با نام نیسمو Z-Tune هم ارائه شد که ۵۰۰ اسب بخار قدرت داشت.

تویوتا سوپرا سال ۱۹۹۳

قدرت: ۳۲۰ اسب بخار

سوپرا را می‌توان مشهورترین خودروی اسپرت تاریخ تویوتا دانست. این ماشین در سال ۱۹۷۸ به بازار آمد اما جذاب‌ترین نسل آن نسل چهارم بود که در سال ۱۹۹۳ معرفی شد. این سوپرا یکی از برترین اسپرت‌های ژاپنی دهه ۹۰ بود و در مقایسه‌ها از هم‌وطنانش بهتر عمل می‌کرد. نسل چهارم سوپرا به پیشرانهٔ مشهور 2JZ مجهز بود که در دو نسخهٔ تنفس طبیعی و توئین توربو ارائه می‌شد. نسخهٔ توئین توربوی این موتور ۳۲۰ اسب بخار قدرت و ۴۲۷ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد تا سوپرا را به یکی از قوی‌ترین اسپرت‌های ژاپنی زمان خود تبدیل کند.

تویوتا سلیکا GT-Four سال ۱۹۹۴

قدرت: ۲۵۵ اسب بخار

هرچند سلیکا همواره زیر سایهٔ سوپرا قرار داشت اما هفت سال زودتر از آن متولد شده بود. یکی از بهترین نسل‌های سلیکا را می‌توان نسل ششم دانست که در سال ۱۹۹۳ معرفی شد. جذاب‌ترین نسخهٔ این نسل، مدل GT-Four بود که در سال ۱۹۹۴ راهی بازار شد. این نسخه به یک پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربو مجهز بود که ۲۵۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و قوی‌ترین سلیکای تاریخ را به وجود آورد. در کنار این موتور قدرتمند، سامانهٔ چهارچرخ محرک هم وجود داشت تا سلیکا GT-Four به یک خودروی اسپرت جذاب تبدیل شود.

هوندا NSX سال ۱۹۹۰

قدرت: ۲۷۰ اسب بخار

NSX را می‌توان انقلابی‌ترین محصول در تاریخ هوندا دانست. این خودرو با ترکیب موتور وسط حتی توانست سوپراسپرت‌های مشهوری مثل فراری را هم به چالش بکشد. NSX که برای اولین بار در نمایشگاه شیکاگو ۱۹۸۹ به جهانیان نشان داده شد، به یک پیشرانهٔ ۳ لیتری V6 تنفس طبیعی مجهز بود که ۲۷۰ اسب بخار قدرت و ۲۸۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. هرچند در سال ۲۰۱۶ هوندا نسل دوم NSX را روانهٔ بازار کرد اما این نسل هیچ‌گاه نتوانست مثل نسل قبلی موفق عمل کند.

هوندا اینتگرا تایپ R سال ۲۰۰۱

قدرت: ۲۲۰ اسب بخار

هرچند شاید اینتگرا شهرت NSX را نداشته باشد اما این هم یکی از محصولات اسپرت جذاب هوندا بود که در طول زندگی خود به خاطر هندلینگ و پرفورمنس، بسیار موردتوجه قرار گرفت. اینتگرا به‌عنوان نسخهٔ اسپرت‌تری از سیویک برای اولین بار در سال ۱۹۸۵ معرفی شد و در چهار نسل تا سال ۲۰۰۱ به تولید رسید. اینتگرا در آخرین نسل خود یعنی نسل چهارم که در سال ۲۰۰۱ معرفی شد به اوج جذابیت رسید. قوی‌ترین نسخهٔ این نسل مدل تایپ R بود که فقط در ژاپن عرضه می‌شد. اینتگرا تایپ R به یک پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی مجهز بود که ۲۲۰ اسب بخار قدرت و ۲۰۶ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد.

مزدا RX-7 سال ۱۹۹۲

قدرت: ۲۵۵ اسب بخار

بی‌راه نیست اگر RX-7 را به‌یادماندنی‌ترین محصول تاریخ مزدا بدانیم. این خودرو در سال ۱۹۷۸ متولد شد اما عمدهٔ شهرت خود را در نسل سوم خود کسب کرد که در سال ۱۹۹۲ معرفی شد. ویژگی منحصربه‌فرد RX-7 پیشرانهٔ وانکل آن بود که مزایای خاص خود را داشت. نسل سوم این خودرو به یک پیشرانهٔ دو روتوری توئین توربوی وانکل مجهز شده بود که تنها ۱.۳ لیتر حجم داشت اما علیرغم این حجم کم، خروجی قابل‌توجهی معادل ۲۵۵ اسب بخار قدرت و ۲۹۵ نیوتن متر تولید می‌کرد.

میتسوبیشی 3000GT سال ۲۰۰۰

قدرت: ۳۰۰ اسب بخار

هرچند میتسوبیشی این روزها به برندی نیمه‌جان تبدیل شده اما در گذشته‌ای نه‌چندان دور در زمینهٔ خودروهای اسپرت حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. یکی از این خودروها، 3000GT بود که با نام GTO هم شناخته می‌شد. این خودرو در سال ۱۹۹۰ برای رقابت مستقیم با رقبای هم‌وطن معرفی شد. 3000GT با پیشرانه‌های ۳ لیتری V6 مختلفی تولید می‌شد که قوی‌ترین آن‌ها به لطف سیستم توئین توربو ۳۰۰ اسب بخار قدرت و ۴۱۶ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. 3000GT برخلاف رقبای ژاپنی خود، به سامانهٔ چهارچرخ محرک مجهز بود.

میتسوبیشی لنسر اوو VIII سال ۲۰۰۳

قدرت: ۴۱۰ اسب بخار

در تاریخ میتسوبیشی نام‌های بزرگ زیادی وجود دارد اما در بین آن‌ها لنسر برجسته‌تر است. این سدان مشهور در نسخهٔ اوولوشن یکی از جذاب‌ترین خودروهای اسپرت ژاپنی محسوب می‌شد. همهٔ نسل‌های لنسر اوولوشن خودروهای جذابی بودند ولی در اینجا سراغ اوولوشن VIII رفته‌ایم که در سال ۲۰۰۳ معرفی شد و پیشرانه‌های قدرتمندی در سینه داشت. قوی‌ترین نسخهٔ این نسل، مدل FQ400 با پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربو بود که خروجی بسیار چشمگیری معادل ۴۱۰ اسب بخار قدرت و ۴۸۰ نیوتن متر گشتاور داشت. به لطف این قدرت و سامانهٔ چهارچرخ محرک، لنسر اوو VIII ظرف تنها ۳.۷ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید.

سوبارو ایمپرزا WRX STI سال ۲۰۰۲

قدرت: ۲۳۰ اسب بخار

یکی دیگر از سدان‌های اسپرت و جذاب ژاپنی سوبارو ایمپرزا WRX است. این ماشین در سال ۱۹۹۲ متولد شد و خوشبختانه برخلاف لنسر، همچنان در حال تولید است. البته قبلاً WRX در نسخهٔ هاچ‌بک هم تولید می‌شد اما هم‌اکنون فقط به‌صورت سدان ارائه می‌شود. در این مطلب سراغ نسل دوم ایمپرزا WRX رفته‌ایم که در سال ۲۰۰۰ معرفی شد و در سال ۲۰۰۲ اولین فیس‌لیفت خود را تجربه کرد. این سدان اسپرت در این نسل در نسخهٔ STI برای بازار آمریکا به یک پیشرانهٔ ۲.۵ لیتری چهار سیلندر تخت توربو مجهز شده بود که ۳۰۰ اسب بخار قدرت و ۴۰۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد.

مشخصات فنی

خودرو	سال	پیشرانه	قدرت	گشتاور	گیربکس	محرک	شتاب	۴۰۰ متر
شورلت کوروت ۴۵۴	۱۹۷۰	۷.۴ لیتری V8	۴۶۰	۶۶۴	۴ دستی	عقب	۴.۷ ثانیه	۱۳.۲ ثانیه
شورلت شول ۴۵۴	۱۹۷۰	۷.۴ لیتری V8	۴۵۰	۶۷۸	۴ دستی	عقب	۴.۸ ثانیه	۱۳.۴ ثانیه
شورلت کامارو SS	۱۹۷۰	۶.۶ لیتری V8	۳۷۵	۵۶۳	۴ دستی	عقب	۵.۵ ثانیه	۱۴.۰ ثانیه
پونتیاک GTO جاج	۱۹۶۹	۶.۶ لیتری V8	۳۷۰	۶۰۳	۴ دستی	عقب	۴.۹ ثانیه	۱۳.۶ ثانیه
بیوک GSX	۱۹۷۰	۷.۵ لیتری V8	۳۶۰	۶۹۲	۴ دستی	عقب	۵.۸ ثانیه	۱۴.۴ ثانیه
دوج چلنجر R/T	۱۹۷۰	۷.۰ لیتری V8	۴۲۵	۶۶۴	۴ دستی	عقب	۴.۷ ثانیه	۱۳.۳ ثانیه
دوج کورونت R/T	۱۹۶۹	۷.۰ لیتری V8	۴۲۵	۶۶۴	۴ دستی	عقب	۴.۹ ثانیه	۱۳.۵ ثانیه
پلیموث رودرانر همی	۱۹۷۱	۷.۰ لیتری V8	۴۲۵	۶۶۴	۴ دستی	عقب	۵.۷ ثانیه	۱۴.۱ ثانیه
مرکوری کوگار بأس ۴۲۹	۱۹۷۰	۷.۰ لیتری V8	۳۷۵	۶۶۴	۴ دستی	عقب	۵.۴ ثانیه	۱۴.۰ ثانیه
فورد موستانگ مک‌وان	۱۹۷۱	۷.۰ لیتری V8	۳۷۵	۶۱۰	۴ دستی	عقب	۵.۵ ثانیه	۱۴.۱ ثانیه
نیسان 300ZX	۱۹۹۰	۳.۰ لیتری V6 توئین توربو	۳۰۰	۳۸۳	۵ دستی	عقب	۵.۲ ثانیه	۱۳.۸ ثانیه
نیسان GT-R 25GT	۱۹۹۸	۲.۵ لیتری I6 توربو	۲۸۰	۳۴۳	۵ دستی	عقب	۵.۱ ثانیه	۱۳.۷ ثانیه
تویوتا سوپرا	۱۹۹۳	۳.۰ لیتری I6 توئین توربو	۳۲۰	۴۲۷	۶ دستی	عقب	۴.۹ ثانیه	۱۳.۴ ثانیه
تویوتا سلیکا GT-Four	۱۹۹۴	۲.۰ لیتری I4 توربو	۲۵۵	۳۰۲	۵ دستی	چهارچرخ	۵.۹ ثانیه	–
هوندا NSX	۱۹۹۰	۳.۰ لیتری V6	۲۷۰	۲۸۵	۵ دستی	عقب	۵.۶ ثانیه	۱۳.۹ ثانیه
هوندا اینتگرا تایپ R	۲۰۰۱	۲.۰ لیتری I4	۲۲۰	۲۰۶	۶ دستی	جلو	۵.۹ ثانیه	۱۴.۵ ثانیه
مزدا RX-7	۱۹۹۲	۱.۳ لیتری وانکل توربو	۲۵۵	۲۹۵	۵ دستی	عقب	۵.۳ ثانیه	۱۳.۹ ثانیه
میتسوبیشی 3000GT	۱۹۹۰	۳.۰ لیتری V6 توئین توربو	۳۰۰	۴۱۶	۵ دستی	چهارچرخ	۵.۳ ثانیه	۱۴.۰ ثانیه
میتسوبیشی لنسر اوو VIII	۲۰۰۳	۲.۰ لیتری I4 توربو	۴۱۰	۴۸۰	۶ دستی	چهارچرخ	۳.۷ ثانیه	۱۲.۱ ثانیه
سوبارو WRX STI	۲۰۰۲	۲.۵ لیتری H4 توربو	۳۰۰	۴۰۵	۶ دستی	چهارچرخ	۴.۸ ثانیه	۱۳.۲ ثانیه