گزارشی از نمایشگاه خودروهای مسابقه‌ای، آفرود و کلاسیک اصفهان

امسال در روزهای پایانی فروردین‌ماه برای اولین بار در اصفهان سه نمایشگاه تخصصی خودرو شامل خودروهای مسابقه‌ای، آفرود و کلاسیک در محل نمایشگاه‌های بین‌المللی اصفهان در پل شهرستان برگزار شد. البته سال گذشته هم در همین محل نمایشگاه خودروهای کلاسیک برگزار شد که گزارش آن‌را هم در پدال تقدیم شما کردیم ولی امسال برای نخستین بار سه نمایشگاه تخصصی همزمان در این شهر برگزار شده‌اند؛ بنابراین بسان قبل از این نمایشگاهِ ترکیبی گزارشی تهیه کرده‌ایم که در ادامه ملاحظه می‌نمایید.

سال اول یا سالن شیخ بهایی به خودروهای مسابقه‌ای اختصاص داده شده بود و کل سالن با خودروهای مسابقه‌ای و تقویت‌شدهٔ مختلف پُر شده بود. در اینجا اکثراً خودروهای تقویت‌شدهٔ ایرانی مانند پراید، پژو ۴۰۵ و پژو ۲۰۶ دیده می‌شد که عمدتاً تغییرات زیادی را در پیشرانه تجربه کرده بودند. به‌عنوان‌مثال موتور اکثر پرایدها با نمونه‌های بزرگ‌تر و قوی‌تر تعویض شده و تغییرات فراوانی هم در بدنه و داخل آن‌ها انجام گرفته بود. این خودروها اکثراً مربوط به کلاس‌های مختلف مسابقات اتومبیلرانی کشور بودند که در برخی نمونه‌ها افتخارات و کاپ‌های مالکین نیز روی آن‌ها قرار داده شده بود.

اما در بین انبوهی از پرایدها و پژوهای مسابقه‌ای تقویت‌شده، چند خودروی خاص و منحصربه‌فرد هم دیده می‌شد مانند ب‌ام‌و ۲۰۰۲، فولکس‌واگن گلف، میتسوبیشی لنسر و… . دراین‌بین یک دستگاه فولکس‌واگن شیراکو نسل اول نیز جلب‌توجه می‌کرد که به رنگ آبی بوده و برای مسابقات درگ آماده شده بود.

سالن اول را ترک کرده و راهی سالن دوم یا سالن میرداماد می‌شوم که تحت سلطهٔ مردان سرسخت آفرود قرار دارد. در اینجا اکثراً SUVها و پیکاپ‌های جان‌سخت آمریکایی و ژاپنی دیده می‌شد و غیر از یکی دو دستگاه لندروور دیفندر، اثری از اروپایی‌ها نبود. روبروی درِ ورودی، محوطه‌ای به پنج آفرودر ژاپنی به‌علاوهٔ یک آمریکایی اختصاص داده شده بود. در قسمت جلویی یک دستگاه لندکروزر سری ۴۰ وانت بر روی سطحی ناهموار از لاستیک‌ها قرار گرفته بود. در کنار این جان‌سخت ژاپنی نیز یک لندکروزر سری ۷۰ قرار گرفته بود.

در پشت این‌ها، یک دستگاه پاترول چهاردر و در کنار آن یک هایلوکس تادندان‌مسلح قدرت‌نمایی می‌کردند. در سمت دیگر همین محوطه یک هایلوکس دیگر با بدنه‌ای خاک‌آلود روی سطحی از لاستیک و خاک قرار گرفته بود که نشان از روزهای سخت این ماشین در مسیرهای آفرود داشت؛ و درنهایت تنها آمریکایی این جمع ژاپنی هم یک دستگاه جیپ بازسازی‌شدهٔ بسیار تمیز بود.

سمت چپ سالن نیز تماماً به آفرودرهای ژاپنی اختصاص داده شده بود. در ابتدا نیسان پاترول‌ها در انواع و مدل‌های گوناگون به نمایش درآمده بودند اما قسمت انتهایی جذاب‌تر بود چراکه در این قسمت چندین دستگاه تویوتا لندکروزر سری ۴۰ در رنگ‌های مختلف به‌صف شده بودند. در بین بخش پاترول‌ها و لندکروزرهای ۴۰ نیز یک دستگاه لندکروزر سری ۸۰ قرار گرفته بود.

در میانهٔ سالن محوطه‌ای به چند آفرودر مختلف همچون نیسان رونیز، تویوتا هایلوکس‌های تقویت‌شده در نسل‌های مختلف و نیسان پاترول وانت اختصاص داده شده بود. در همین قسمت یک لندکروزر سری ۴۰ دیگر هم به چشم می‌خورد که البته از نسخه‌های کشیده بود. در همین‌جا یک دستگاه شورلت سابربن غول‌پیکر در کنار یک میتسوبیشی پاجرو قرار گرفته بود و پاجرو که خود نسبت به دیگر خودروها ابعاد بزرگ‌تری دارد در کنار سابربن کاملاً کوچک به نظر می‌رسد و تحت‌الشعاع ابعاد غول‌آسای این هیولای آمریکایی قرار گرفته بود.

کمی جلوتر محوطهٔ دیگری به چشم می‌خورد که بازهم در آن یک لندکروزر ۴۰ قرار داشت. به این خودرو تریلر کوچکی متصل بود و روی آن یک ATV قرار داشت. در اینجا هم مانند قسمت ابتدایی، یک لندکروزر سری ۷۰ وانت روی سطح شیب‌داری قرار گرفته بود. یک رونیز و یک لندروور دیفندر وانت نیز از دیگر خودروهای این بخش بودند.

در سمت راست سالن اما تجمع اصیل‌ترین آفرودر دنیا یعنی جیپ‌ها بود که در کنار هم‌وطنان خود از شورلت و جی‌ام‌سی قرار گرفته بودند. در اینجا چهار دستگاه جیپ در کنار دو دستگاه شورلت بلیزر، یک جیپ واگنییر و یک پیکاپ جی‌ام‌سی به چشم می‌خوردند که ابهت و عظمت بلیزرها واقعاً انسان ‌را مجذوب خود می‌کرد. در جلوی این خودروها نیز یک تویوتا FJ کروزر و یک جیپ شهباز نارنجی‌رنگ خودنمایی می‌کردند.

قسمت انتهایی سمت راست سالن بازهم قلمرو جیپ‌ها بود اما در بین این دو قسمت یک جیپ ویلیز کلاسیک به نمایش درآمده بود که می‌توان آن‌را پدر تمامی آفرودرهای این نمایشگاه دانست و بسیار جلب‌توجه می‌کرد. در سمت راست بعد از جیپ‌ها یک دستگاه لندروور دیفندر، یک لندکروزر سری ۷۰، یک تویوتا FJ کروزر و یک خودروی آفرود دست‌ساز به نمایش درآمده بودند.

در انتهای سالن نیز یک دستگاه لندکروزر سری ۸۰ قرار گرفته بود که قسمت عقبی سقف آن بریده شده و با کور کردن درهای عقب به وانت تبدیل شده بود. در همین‌جا دو دستگاه تویوتا لندکروزر پرادو قرار گرفته بودند که به سیستم‌های صوتی بسیار قدرتمندی مجهز بودند؛ و درنهایت یک دستگاه سوزوکی گرند ویتاراهم پایان‌بخش سالن دوم بود.

پس از بازدید کامل از سالن دوم با سلاطین آفرود خداحافظی کرده و به سمت سالن سوم یا نقش‌جهان می‌روم که در اختیار خودروهای کلاسیک قرار دارد؛ اما خودروهایی که در اینجا به نمایش درآمده بودند عمدتاً همان‌هایی بودند که سال گذشته هم در نمایشگاه خودروهای کلاسیک اصفهان به نمایش درآمده بودند و اکثراً تکراری به نظر می‌رسیدند. بااین‌حال دیدن این پیرمردهای دوست‌داشتنی هنوز هم خالی از لطف نبود. در همین ابتدا در سمت راست سالن محوطه‌ای قرار داشت که در آن خودروهایی از رنو، جگوار، اوپل، ولوو و سیتروئن به نمایش درآمده بودند. در ابتدا یک دستگاه رنو ۴ قرار داشت که پای ثابت نمایشگاه‌های کلاسیک اصفهان است. در کنار آن‌هم یک دستگاه جگوار XJ6 مدل ۱۹۷۴ دیده می‌شد.

در پشت این بریتانیایی مغرور، دو ساختهٔ کلاسیک ولوو شامل مدل‌های آمازون و PV مدل ۱۹۶۱ قرار داشتند. در کنار آمازون نیز یک دستگاه اوپل رکورد مدل ۱۹۶۰ با ظاهری دوست‌داشتنی دیده می‌شد. به نظرم نکتهٔ جالب در مورد این خودرو این است که با اینکه اوپل در آن دوران (و تا چندی پیش) یکی از زیرمجموعه‌های جنرال موتورز بوده و حتی در طراحی رکورد می‌توان الهاماتی از شورلت بلیر هم‌دوره‌اش را هم دید ولی این خودرو ابعاد بسیار کوچک‌تری نسبت به محصولات آمریکایی جنرال موتورز دارد که در آن تفکر اروپایی مشهود است؛ اما از اوپل که بگذریم در این بخش دو نمونه از محصولات قدیم تولید سایپا یعنی یک دستگاه ژیان و یک رنو ۵ به نمایش درآمده بودند.

در روبروی این بخش در سمت چپ سالن در محوطهٔ دیگری چند خودروی آمریکایی به نمایش درآمده بودند که شامل یک شورلت کامارو مدل ۱۹۷۳، یک پونتیاک فایربرد مدل ۱۹۷۵، دو دستگاه پونتیاک گرند پری مدل‌های ۱۹۷۱ و ۱۹۷۷، دو پیکاپ شورلت و جی‌ام‌سی و یک شورلت بلیر می‌شد.

در امتداد همین سمت سالن محوطه‌ای به محصولات شرکت جنرال موتورز ایران یا همان پارس خودروی فعلی اختصاص داده شده بود. این شرکت که در سال ۱۳۳۵ با نام شرکت سهامی جیپ تأسیس شد، در ابتدا کار خود را با مونتاژ محصولات جیپ در ایران آغاز کرد. سپس حدود ۱۰ سال بعد همکاری‌هایی را با شرکت آمریکن موتورز آغاز نموده و به تولید محصولات رامبلر از زیرمجموعه‌های آمریکن موتورز پرداخت. بعدازاین در دههٔ ۵۰ شمسی، نام شرکت به جنرال موتورز ایران تغییر پیدا کرده و تولید محصولات این شرکت آمریکایی را آغاز نمود. خودروهایی که در نمایشگاه حضور داشتند شامل بیوک اسکای لارک کوپه و سدان (بیوک ایران)، شورلت نوا (شورلت ایران)، رامبلر آمریکن (آریا) و شورلت رویال (این خودرو در اصل اوپل رکورد است که با برند شورلت در ایران عرضه گردید) می‌شدند که به‌جز کادیلاک سویل تقریباً دیگر محصولات عمدهٔ جنرال موتورز ایران ‌را پوشش داده بودند.

انتهای همین سمت سالن نیز به محصولات ب‌ام‌و و فولکس‌واگن اختصاص داده شده بود که البته فولکس‌واگن‌ها تنها شامل چهار دستگاه بیتل مدل‌های ۱۹۵۷، ۱۹۵۹ و ۱۹۶۸ می‌شدند. ساخته‌های ب‌ام‌و در این بخش نیز عبارت بودند از دو دستگاه ۲۰۰۲، یک ۳۲۰ سفارش آمریکا، یک ۵۲۰ و یک سدان ۳۰۰۰.

به سمت راست سالن سوم که بازمی‌گردم، در انتها پیکان‌ها گرد هم آمده‌اند. قدیمی‌ترین خودروی این جمع یکی از اولین نمونه‌های تولیدی پیکان بود که مانند وانت‌ها در جلو دو چراغ گرد دارد. در طرف دیگر دو دستگاه پیکان دولوکس مدل‌های ۱۳۴۹ و ۱۳۵۰ به چشم می‌خورد که وضعیت بسیار مناسبی داشتند. تکمیل‌کنندهٔ مهمانی پیکان‌ها نیز یک دولوکس مدل ۱۳۵۲ و یک جوانان مدل ۱۳۵۳ هستند درحالی‌که جوان‌ترین عضو این گروه هم یک پیکان دولوکس مدل ۱۳۵۷ بود.

بعد از قسمت پیکان‌ها، قلمرو مرسدس بنزها قرار داشت که شامل پنج خودرو از کلاس‌های E و S در مدل‌های گوناگون می‌شد. این بنزهای کلاسیک که به ترتیب سن از راست به چپ چیده شده بودند عبارت‌اند از مدل‌های ۱۷۰، ۱۸۰، ۱۹۰، ۲۳۰ و ۲۸۰.

و درنهایت مرکز سالن سوم نیز بازهم به خودروهای آمریکایی اختصاص داده شده بود؛ اما بدون شک خودرویی که در این قسمت بیش از همه جلب‌توجه می‌کرد یک دستگاه کرایسلر نیوپورت مدل ۱۹۷۲ بود که با ابعاد غول‌آسا و ابهتی مثال‌زدنی کاملاً انسان ‌را به خود خیره می‌کرد. این غول آمریکایی از طرف کرایسلر به مناسب پنجاه‌سالگی خاندان سلطنتی پهلوی به شاه ایران هدیه شده بوده است.

اما در پشت این نیوپورت یک شورلت ایمپالا قرمزرنگ قرار گرفته که آن‌هم خودروی بسیار جذابی بود. در سمت راست این ایمپالا یک دستگاه بیوک اسپشیال و یک دوج D5 بسیار قدیمی متعلق به دههٔ ۳۰ میلادی به نمایش درآمده‌ بودند؛ اما غیرازاین خودروهای مذکور، دیگر ماشین‌هایی که در این بخش سالن حضور داشتند همگی شورلت‌های بلیر در مدل‌های مختلف بودند که قدیمی‌ترین آن‌ها یک بلیر سبزرنگ مدل ۱۹۴۹ و جدیدترینشان یک نمونهٔ قرمزرنگ مدل ۱۹۵۷ بود.

بدین ترتیب سالن خودروهای کلاسیک یا همان سالن سوم را هم به پایان رسانده و برای خروج از نمایشگاه راهی سالن چهارم یا نصف جهان می‌شوم که در اینجا چند دستگاه موتورسیکلت همچون هوندا گلدوینگ و سوزوکی هایابوسا به نمایش درآمده‌اند. درنهایت با دیدن این موتورسیکلت‌ها و گرفتن چند عکس نمایشگاه را ترک می‌کنم.