خودروهایی که از ماشین‌های آمریکایی کپی شدند، از لندکروزر تا کیا اوپیروس

از شاسی‌بلندهای آفرودی گرفته تا ماسل کارها، طراحی خودروهای آمریکایی در طول تاریخ همیشه الهام‌بخش دیگر خودروسازان بوده است.

وقتی حرف از خودروهای کپی می‌شود، فوراً به یاد مدل‌های چینی می‌افتیم که به این کار شهرت دارند اما در طول تاریخ خودروسازی، برندهای مشهور و معتبری هم در طراحی خودروهای خود گاهی اقدام به کپی‌برداری کرده‌اند. همچنین ازآنجایی‌که آمریکا یکی از کشورهای پیشرو در صنعت خودروسازی جهان بوده است، بسیاری از خودروهای آن الهام‌بخش مدل‌هایی در دیگر کشورها شدند. به همین دلیل، در ادامه قصد داریم با خودروهایی ساخت برندهای غیر چینی آشنا شویم که از روی ماشین‌های آمریکایی کپی شدند.

تویوتا سلیکا سال ۱۹۷۳ / فورد موستانگ مک‌وان سال ۱۹۶۹

نسل اول فورد موستانگ در سال ۱۹۶۹ به اوج بلوغ و پختگی رسیده بود و خصوصاً در نسخهٔ مک‌وان جذابیت فوق‌العاده‌ای داشت. علاوه بر این، پرفورمنس موستانگ هم در اواخر دههٔ ۶۰ به همان اندازهٔ ظاهرش برجسته بود و بنابراین، تعجبی نداشت که دیگر شرکت‌ها بخواهند از طراحی آن الهام بگیرند. یکی از این شرکت‌ها تویوتا بود. این شرکت که با معرفی سلیکا در سال ۱۹۷۱ تازه می‌خواست در بخش خودروهای اسپرت عرض‌اندام کند، در سال ۱۹۷۳ نسخهٔ فست‌بک سلیکا را با الگوبرداری فاحش از روی موستانگ مک‌وان معرفی کرد. فرم فست‌بک و چراغ‌های عمودی چندبخشی عقب این کوپهٔ ژاپنی کاملاً از روی موستانگ کپی شده بود.

اوپل GT سال ۱۹۶۸ / شورلت کوروت سال ۱۹۶۷

شورلت کوروت که در نسل دوم با طراحی چشمگیر خود به شهرت رسید، در نسل سوم که در سال ۱۹۶۷ معرفی شد هم همین رویه را ادامه داد و ظاهر چشمگیری را به نمایش گذاشت. به همین دلیل، طبیعی بود که اوپل بخواهد در طراحی اولین کوپهٔ اسپرت خود از کوروت الهام بگیرد خصوصاً با توجه به اینکه اوپل در آن سال‌ها متعلق به جنرال موتورز بود. البته هرچند این دو خودرو در ظاهر با چراغ‌های مخفی جلو، کاپوت کشیده و چهار چراغ دایره‌ای عقب بسیار شبیه هم بودند اما در پرفورمنس مثل شب و روز باهم تفاوت داشتند زیرا درحالی‌که کوروت با پیشرانه‌های V8 عظیم تا ۷ لیتری عرضه می‌شد، قوی‌ترین موتور اوپل یک نمونهٔ ۱.۹ لیتری چهار سیلندر با تنها ۹۰ اسب بخار قدرت بود.

ولوو آمازون سال ۱۹۵۶ / کرایسلر C300 سال ۱۹۵۵

کرایسلر ۳۰۰ در سال ۱۹۵۵ برای شرکت در مسابقات نسکار متولد شد. این خودرو به یک پیشرانهٔ ۵.۴ لیتری V8 و گیربکس دو سرعتهٔ اتوماتیک مجهز بود. ۳۰۰ در بیرون از جلوپنجرهٔ بزرگ دوبخشی تخم‌مرغی با چراغ‌های گرد کرومی در طرفین آن استفاده می‌کرد. این طراحی اما باید برای خیلی‌ها آشنا به نظر برسد زیرا ولوو آمازون در سال ۱۹۵۶ دقیقاً با همین سبک معرفی شد. در این خودروی سوئدی، جلوپنجره، چراغ‌ها و خطوط سادهٔ بدنه همگی مشابه کرایسلر بودند.

تویوتا لندکروزر سال ۱۹۵۱ / جیپ ویلیز سال ۱۹۴۱

جیپ که توسط شرکت ویلیز برای جنگ جهانی دوم طراحی و ساخته شد، بسیار موفق عمل کرد و به پدر تمام شاسی‌بلندهای جهان تبدیل شد. در سال ۱۹۵۰ اما که جنگ کره تقاضا برای خودروهای نظامی سبک را ایجاد کرد، ژاپنی‌ها از روی جیپ آمریکایی، خودرویی ساختند که بعداً لندکروزر نام گرفت. این خودرو کاملاً از روی جیپ کپی شده بود و حتی در نمونه‌های اول تویوتا جیپ BJ نامیده می‌شد. BJ ترکیبی از شاسی کامیون با پیشرانهٔ ۳.۴ لیتری متعلق به سدان‌های تویوتا و سامانهٔ چهارچرخ محرک جدید بود.

نیسان گلوریا سال ۱۹۶۷ / کادیلاک دویل سال ۱۹۶۵

گلوریا سدان لوکسی بود که از سال ۱۹۵۹ تولید می‌شد. این خودرو در دو نسل اول طراحی و هویت مستقل خود را داشت اما در نسل سوم که در سال ۱۹۶۷ معرفی شد، به کپی کاملی از کادیلاک دویل ولی در اندازه‌ای کوچک‌تر تبدیل شد. به نظر می‌رسید طراحان نیسان تحت تأثیر نسل سوم دویل قرار گرفته بودند که دو سال قبل معرفی شده بود و شکوه و ابهت فوق‌العاده‌ای داشت. چراغ‌های جلوی گرد روی‌هم، خطوط تیز بدنه و جلوپنجرهٔ گلوریا همگی کپی‌برداری از دویل را فریاد می‌زدند. البته سدان ژاپنی‌ها دقیقاً یک متر طول کمتری از کادیلاک داشت!

کیا رتونا سال ۱۹۹۸ / جیپ رانگلر سال ۱۹۹۶

احتمالاً تاکنون نام کیا رتونا را نشنیده‌اید. این خودرو یک شاسی‌بلند آفرودی کوچک بود که بر اساس جیپ‌های نظامی تولید کیا شکل گرفت. رتونا توسط آسیا موتور توسعه پیدا کرد که در سال ۱۹۷۶ توسط کیا خریداری شده بود. به همین دلیل، این شاسی‌بلند کوچک در ابتدا در برخی بازارها با نام آسیا رتونا عرضه می‌شد. این ماشین بر اساس پلت‌فرم نسل اول اسپرتیج ساخته شده بود اما در ظاهر با چراغ‌های گرد، گلگیرهای بیرون زده و خطوط عمودی جلوپنجره، کاملاً نسل دوم یا TJ جیپ رانگلر را تداعی می‌کرد که دو سال قبل از آن معرفی شده بود. کیا رتونا برای رقابت با لادا نیوا، سوزوکی جیمنی و سانگ‌یانگ کوراندو ساخته شد اما به‌طور وحشتناکی غیرقابل‌اعتماد بود.

کیا اوپیروس سال ۲۰۰۳ / لینکلن تاون کار سال ۱۹۹۸

کیا برای ساخت اولین سدان لوکس خود درحالی‌که تجربه‌ای در این زمینه نداشت، سراغ الگوبرداری از سدان‌های لوکس مشهور بازار رفت. آن‌ها برای طراحی جلوی این خودرو، سراغ طرح چهار چراغ گرد مرسدس بنز E کلاس رفتند و برای عقب از لینکلن تاون کار کپی کردند. فرم ستون C اوپیروس و خط انتهای پنجره‌ها که به شکلی تقریباً عمودی پایین آمده بود، کاملاً از روی لینکلن کپی شده بود. در سال ۲۰۰۶ هم کیا اقدام به فیس‌لیفت سدان لوکس خود کرد و چراغ‌های عقب جدیدی برای آن طراحی کرد تا کپی‌برداری از روی تاون کار که ابتدا نصفه و نیمه انجام شده بود را تکمیل کند.